Onderaan mijn scherm staat een icoontje dat me verwittigt dat er updates zijn... Ik ben even gaan loeren, maar het gaat over de installatie van de nieuwe versie van Linux Mint... en ik heb nu echt geen tijd...
Geen tijd...
Ergens is dat stom.
Toen ik ging werken, was ik lange dagen op baan, en toch raakte alles gedaan in huis wat er moest gedaan zijn. Natuurlijk was Anny dan ook nog in bloedvorm, en zij deed enorm veel van de karweien, maar toch... We schilderden het huis, behingen de muren, gingen met de kinderen op stap, gingen wel eens toneel kijken of naar een museum... En het leek of er nooit gebrek aan tijd was.
Nu we op pensioen zijn, lijkt het of er steeds tijd tekort is. Goed, ik kan niet zoveel meer zelf doen, en nu is Anny ook niet meer in staat om nog veel te doen, maar zelfs daar rekening mee gehouden: wij hebben tijd tekort.
Natuurlijk is dat niet echt zo !
Er zijn een deel factoren die ons dat gevoel geven.
We leven anders, veel rustiger, veel bedachtzamer, veel trager.
We leggen andere prioriteiten.
We richten onze dag in naar dingen die we willen zien of doen. ('s Namiddags wil Anny graag naar "Thuis" kijken om maar een voorbeeld te noemen.)
We verwachten dat we alles nog kunnen doen aan de snelheid van vroeger...
en wellicht zijn er nog een pak factoren die ik nu vergeet.
(Dat is er ook eentje: we moeten de dingen doen als we er op denken, anders is de kans groot dat we er niet meer op denken)
(Gisteren nog meegemaakt tijdens het winkelen "Helpt ne keer onthouden dat we huppeldepup moeten meebrengen !" Sta je aan de kassa als je pas weer op huppeldepup denkt. "Dju - weer vergeten !")
Ach, erg is het allemaal niet, maar om de dag naar de kiné lijkt in de gegeven omstandigheden een echte loodzware belemmering van het rustige dagritme... We moeten vandaag gaan winkelen, want morgen moeten we naar de kiné... De kiné duurt ongeveer drie kwartier... En we praten of de ganse dag daarmee voorbij is. Nee, maar hij is wel in tweeën gehakt !
Ik snap niet dat we eeuwen nodig hadden om een bedenker te vinden van de relativiteitstheorie... Ieder weldenkende mens weet dat zo, zonder nadenken. Tijd duurt veel langer in de wachtzaal van de tandarts dan tijdens een lekkere maaltijd in een goed restaurantje met aangenaam gezelschap...
Deze namiddag is het Crea... Lap, weer een namiddag weg.
"Toon, zet een keer thuis op de tv, zodat ik het niet moet missen..." (Die knop op tv is soms een hatelijk ding ! Vroeger was voorbij ook weg, nu kun je het toch nog bekijken... Ik heb het al wel tien keer getoond en uitgelegd aan Anny, zodat ze het zelf zou doen, maar nee, ze valt me liever lastig. Nu ja, lastig... Het houdt eigenlijk niets in om dat te doen, maar ben je soms ook niet eens een beetje kribbig om zo'n piepkleine dingen?
Tijd... We hebben er zeeën van in vergelijking met vroeger. En heel wat mensen die door een handicap belet worden tot het verrichten van heel wat van de normale dagelijkse dingen, vervelen zich dood... Wij niet, wij hebben tijd te kort. djudedju.
Ik moet voortdoen, straks is het crea !
Tot de volgende ?
dinsdag, december 08, 2015
maandag, december 07, 2015
keuring
Vanmorgen, al heel vroeg naar de garage, auto smeren, nazien voor de keuring en nakijken in het algemeen... Kostelijk ! Maar wat ik eigenlijk al wel gewaar werd, een nieuwe batterij, wat ik niet wist: een stoplicht was stuk...
Dan naar de keuring, slechts één auto voor me...
Toen ik halverwege de straat van de keuring was, was het etenstijd en nam een andere man de zaak over. Wellicht had die al gegeten, of at hij later ?
Maar tegen 10 uur was ik al weer thuis...
Met een gekeurd voertuig.
"Anny, ga jij het stickertje van vorig jaar losweken, en het nieuwe aanbrengen? " Ik rij immers met een lichte vrachtwagen, dus wordt ik gekeurd en krijg ik een stickertje als bedrijfswagen. Ik heb geen bedrijf, maar moest wel mijn rolwagen in de auto kunnen zetten...
De mensen van de keuring zijn héél vriendelijk, en ik ook tegen hen. Ik vraag hen altijd beleefd of zij zelf de manoeuvres willen doen, want op al die schuddende en bevende dingen...Die doen pijn aan mijn rug.
Anny was verrast dat ik zo vroeg terug was. Ik eigenlijk ook, want voor hetzelfde geld staat er aan de keuring een hele rij voor je.
Met de man van de keuring had ik een babbel over het milieu, de man vertelde me dat er een mooie en leerrijke uitzending was gisterenavond op Discovery of een van die zenders. Ik zei "Ja, ze zeggen dat we maar zeventig jaar meer tegoed hebben !" "Neenee," zei de man, " Het is veel minder, ik ga het normaal gezien nog meemaken !"
Ik dacht aan mijn garagist... Toen hij de wagen in orde had gebracht, reed hij naar buiten, en deed de motor heel fel draaien, zodat zwarte roetwolken uit mijn wagen braakten. Dat is iedere keer zo... Niet dat mijn wagen extra vervuilend is, in tegendeel, maar omdat ik nooit ofte nooit snel rij of mijn motor doe brullen in inhaalmanoeuvres of zo... Dan komt het normale roet eigenlijk onvoldoende uit de uitlaat, en daar men bij de keuring wel de motor doet draaien als gek, moet de garagist in mijn geval de knalpijp eens "door blazen"... Gek eigenlijk. Omdat ik minder vervuil, moet men dan plots heel vervuilend gaan doen, om te tonen dat ik niet vervuilend ben. djudedju.
En zeggen dat ik, onder meer uit milieubewustzijn koos voor een diesel ! In die tijd hoorden we dag in dag uit dat de benzinemotor de grote vervuiler was ! Nu is het andersom. Maar hoe dan ook, ze zijn alle twee duidelijk vervuilend, en je moet de wagen niet gebruiken als het niet nodig is, en je moet ook niet gek doen zodat je motor meer vervuilt dan nodig is.
Toch hoor je nog hele dagen mensen die beweren dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen, dat het helemaal niet zo erg is met de vervuiling... Hebben die mensen hun ogen in hun zakken?
Natuurlijk zie ik hier maar een klein stukje van de natuur... Ik ga niet kijken in Afrika of aan de polen walvissen gaan spotten. Maar toen ik nog gezond was, gingen we met de rugzak op pad, grote lange trektochten te voet. Dan zie je pas het milieu, en zie je ook de vervuiling. Echt, het is meer dan hoog tijd dat we er iets aan doen ! En steek het niet op de nijverheid, wij zijn allemaal schuldig, dus moeten we allemaal proberen ons steentje bij te dragen.
Ik ga stoppen voor vandaag...
Tot de volgende ?
Dan naar de keuring, slechts één auto voor me...
Maar tegen 10 uur was ik al weer thuis...
Met een gekeurd voertuig.
"Anny, ga jij het stickertje van vorig jaar losweken, en het nieuwe aanbrengen? " Ik rij immers met een lichte vrachtwagen, dus wordt ik gekeurd en krijg ik een stickertje als bedrijfswagen. Ik heb geen bedrijf, maar moest wel mijn rolwagen in de auto kunnen zetten...
De mensen van de keuring zijn héél vriendelijk, en ik ook tegen hen. Ik vraag hen altijd beleefd of zij zelf de manoeuvres willen doen, want op al die schuddende en bevende dingen...Die doen pijn aan mijn rug.
Anny was verrast dat ik zo vroeg terug was. Ik eigenlijk ook, want voor hetzelfde geld staat er aan de keuring een hele rij voor je.
Met de man van de keuring had ik een babbel over het milieu, de man vertelde me dat er een mooie en leerrijke uitzending was gisterenavond op Discovery of een van die zenders. Ik zei "Ja, ze zeggen dat we maar zeventig jaar meer tegoed hebben !" "Neenee," zei de man, " Het is veel minder, ik ga het normaal gezien nog meemaken !"
Ik dacht aan mijn garagist... Toen hij de wagen in orde had gebracht, reed hij naar buiten, en deed de motor heel fel draaien, zodat zwarte roetwolken uit mijn wagen braakten. Dat is iedere keer zo... Niet dat mijn wagen extra vervuilend is, in tegendeel, maar omdat ik nooit ofte nooit snel rij of mijn motor doe brullen in inhaalmanoeuvres of zo... Dan komt het normale roet eigenlijk onvoldoende uit de uitlaat, en daar men bij de keuring wel de motor doet draaien als gek, moet de garagist in mijn geval de knalpijp eens "door blazen"... Gek eigenlijk. Omdat ik minder vervuil, moet men dan plots heel vervuilend gaan doen, om te tonen dat ik niet vervuilend ben. djudedju.
En zeggen dat ik, onder meer uit milieubewustzijn koos voor een diesel ! In die tijd hoorden we dag in dag uit dat de benzinemotor de grote vervuiler was ! Nu is het andersom. Maar hoe dan ook, ze zijn alle twee duidelijk vervuilend, en je moet de wagen niet gebruiken als het niet nodig is, en je moet ook niet gek doen zodat je motor meer vervuilt dan nodig is.
Toch hoor je nog hele dagen mensen die beweren dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen, dat het helemaal niet zo erg is met de vervuiling... Hebben die mensen hun ogen in hun zakken?
Natuurlijk zie ik hier maar een klein stukje van de natuur... Ik ga niet kijken in Afrika of aan de polen walvissen gaan spotten. Maar toen ik nog gezond was, gingen we met de rugzak op pad, grote lange trektochten te voet. Dan zie je pas het milieu, en zie je ook de vervuiling. Echt, het is meer dan hoog tijd dat we er iets aan doen ! En steek het niet op de nijverheid, wij zijn allemaal schuldig, dus moeten we allemaal proberen ons steentje bij te dragen.
Ik ga stoppen voor vandaag...
Tot de volgende ?
zaterdag, december 05, 2015
Pony
In de wei naast mijn huis, loopt een pony, een grote pony. Als een kleine uitgave van een trekpaard, zwaar gebouwd en wat log. Maar dat is maar schijn, want als het dier plots schrikt, dan is het verdomd rap.
Gisteren zag ik Mario, de eigenaar in de wei, met zijn twee Duitse Schapers. De pony reageerde nogal agressief op de aanwezigheid van de honden, en nu en dan sprong hij er plots naar toe, poogde hen te raken met zijn hoeven.
De honden vonden het een prachtig spel, en kwamen telkens weer terug, uit dagen, en telkens weer schoot de pony er heen, soms met zijn vier poten slaand, en de honden - veel sneller- weer weg, en in één ruk er weer naar toe.
Eén van de honden poogde zelfs even naar een paardenbeen te happen, en dat was het moment waarop het baasje reageerde. Zijn stem sneed als een mes, en de hond zakte ineen en was plots al zijn élan kwijt. Gelukkig stampte het paard dan niet, maar ook dat beest was getroffen door de scherpe klank in de stem van zijn meester, en ook hij stond stil.
Het was mooi om zien.
Het eigenlijk zwakke mensje dat zo'n groot paardenbeest en twee vervaarlijke honden met één kreet stil legt. Wat is het toch dat de mens zo makkelijk kan regeren over dieren... en dat ook voortdurend poogt te doen over zijn medemensen???
In de tuin zit een roodborstje met één witte pen in de vleugel. Daaraan ken ik hem uit de anderen. Maar ik ken hem ook aan zijn gedrag. Hij is de baas. Als er mezen of mussen aan het eten zijn in het voederhuisje, dan komt hij daar aan, en verjaagt al de anderen, gaat pront op het voeder zitten, met een air van bezitter. Als er een meesje poogt te naderen, draait hij zijn kop even naar de boosdoener, die meteen terugtrekt.
Zelfs merels naderen behoedzaam, en als het roodborstje zijn veren opzet, zijn vleugels halfopen om zich groter te tonen dan hij is, dan durven ze ook niet zomaar het voederhuisje binnen. Zevluchten niet echt, blijven op de rand, en pikken van de rand wat zaadjes weg.
Het was mooi omzien.
Het eigenlijk zwakke roodborstje dat zo'n groot merelbeest en de kwetterende mussen met een gebaar stil legt.
Wij vinden het roodborstje agressief, zijn wat kwaad dat hij de kleintjes onderdrukt, bewonderen hem wat als hij zelfs de merel wat weet te imponeren... Wij bewonderen de man die met één woord én paard én honden weet te bedwingen.
Gek eigenlijk.
De honden willen maar spelen, en wellicht ziet ook het paard het veeleer als een spel dan als echte agressie... Bij het roodborstje gaat het over behoud van eten, al het eten, voor mogelijks een lange harde winter.
Agressie
Macht
Bezit
Vrede lijkt niet echt van deze wereld.
Zelfs die mooie vogeltjes, die je zo verblijden met hun hemelse gezang, zitten niet graag dicht bij elkaar. Ze gaan op pikafstand zitten, net ver genoeg om geen pik te kunnen krijgen.
Honden vechten regelmatig ondereen om het meesterschap, om de dominantie om het recht op voortplanting.
Kippen vechten voor de pikorde.
Planten gaan hun bladeren breed uitspreiden op de grond om andere planten te beletten het licht te zien.
Alles en iedereen lijkt wel voortdurend te vechten, om te domineren, om te overleven, om het recht zich voort te planten, voor voedsel, voor macht...
Vrede op aarde...
Welke aarde ?
djudedju
tot de volgende ?
Gisteren zag ik Mario, de eigenaar in de wei, met zijn twee Duitse Schapers. De pony reageerde nogal agressief op de aanwezigheid van de honden, en nu en dan sprong hij er plots naar toe, poogde hen te raken met zijn hoeven.
De honden vonden het een prachtig spel, en kwamen telkens weer terug, uit dagen, en telkens weer schoot de pony er heen, soms met zijn vier poten slaand, en de honden - veel sneller- weer weg, en in één ruk er weer naar toe.
Eén van de honden poogde zelfs even naar een paardenbeen te happen, en dat was het moment waarop het baasje reageerde. Zijn stem sneed als een mes, en de hond zakte ineen en was plots al zijn élan kwijt. Gelukkig stampte het paard dan niet, maar ook dat beest was getroffen door de scherpe klank in de stem van zijn meester, en ook hij stond stil.
Het was mooi om zien.
Het eigenlijk zwakke mensje dat zo'n groot paardenbeest en twee vervaarlijke honden met één kreet stil legt. Wat is het toch dat de mens zo makkelijk kan regeren over dieren... en dat ook voortdurend poogt te doen over zijn medemensen???
In de tuin zit een roodborstje met één witte pen in de vleugel. Daaraan ken ik hem uit de anderen. Maar ik ken hem ook aan zijn gedrag. Hij is de baas. Als er mezen of mussen aan het eten zijn in het voederhuisje, dan komt hij daar aan, en verjaagt al de anderen, gaat pront op het voeder zitten, met een air van bezitter. Als er een meesje poogt te naderen, draait hij zijn kop even naar de boosdoener, die meteen terugtrekt.
Zelfs merels naderen behoedzaam, en als het roodborstje zijn veren opzet, zijn vleugels halfopen om zich groter te tonen dan hij is, dan durven ze ook niet zomaar het voederhuisje binnen. Zevluchten niet echt, blijven op de rand, en pikken van de rand wat zaadjes weg.
Het was mooi omzien.
Het eigenlijk zwakke roodborstje dat zo'n groot merelbeest en de kwetterende mussen met een gebaar stil legt.
Wij vinden het roodborstje agressief, zijn wat kwaad dat hij de kleintjes onderdrukt, bewonderen hem wat als hij zelfs de merel wat weet te imponeren... Wij bewonderen de man die met één woord én paard én honden weet te bedwingen.
Gek eigenlijk.
De honden willen maar spelen, en wellicht ziet ook het paard het veeleer als een spel dan als echte agressie... Bij het roodborstje gaat het over behoud van eten, al het eten, voor mogelijks een lange harde winter.
Agressie
Macht
Bezit
Vrede lijkt niet echt van deze wereld.
Zelfs die mooie vogeltjes, die je zo verblijden met hun hemelse gezang, zitten niet graag dicht bij elkaar. Ze gaan op pikafstand zitten, net ver genoeg om geen pik te kunnen krijgen.
Honden vechten regelmatig ondereen om het meesterschap, om de dominantie om het recht op voortplanting.
Kippen vechten voor de pikorde.
Planten gaan hun bladeren breed uitspreiden op de grond om andere planten te beletten het licht te zien.
Alles en iedereen lijkt wel voortdurend te vechten, om te domineren, om te overleven, om het recht zich voort te planten, voor voedsel, voor macht...
Vrede op aarde...
Welke aarde ?
djudedju
tot de volgende ?
vrijdag, december 04, 2015
papier ? papier !!!
Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik vraag het je toch maar... Herinner je je nog dat men ons een papierloze toekomst voorspelde ? Met de opkomst van de computer zou het papier verdwijnen, zouden bomen weer de tijd krijgen uit te groeien tot reuzen... De computer zou ons toelaten te gaan leven in een wereld zonder papier.
Brieven, boeken, papers zouden allemaal tot het verleden gaan behoren...
We weten ondertussen allemaal dat er nog nooit zoveel papier is vuilgemaakt en volgeschreven dan sinds de opkomst van de computer in het leven.
En het is heus niet alleen op de burelen dat die toename merkbaar is ! Misschien is het zelfs nog meer merkbaar in de modale huiskamer dan op het bureel! In haast ieder huis vind je wel een computer met daarbij een printer, veelal van een type die ook kopieën kan maken en foto's kan afdrukken. In kleur.
"Opa," vraagt kleindochter lief "Wil je eens die brieven af printen van op deze stick?" ... Je krijgt dan een stick waarop massa's dingen staan... "Wat moet ik printen?" " Mijn stageverslagen, opa..." "'t Zijn er maar drie"... Ze zegt er niet bij dat ieder verslag ettelijke pagina's omvat... Ju! opa, hop hop, vooruit !
Papier... Laatst heb ik er weer een pak of drie meegebracht van Auchan, ze stonden in grote aanbieding... Papier... Als er één ding verminderd is, dank zij de computer, dan zijn het de brieven. We sturen nog maar heel zelden een brief, een mailtje is veel makkelijker. Maar buiten dat hebben we wel tien keer meer papier nodig dan vroeger.
Maar er komt een oplossing !
Epson heeft een machine gemaakt die papier recycleert ! Straks heb je dus niet alleen meer een kopieermachine staan, neen daarnaast (of daaronder ?) zal er een recyclagetoestel staan, om meteen van je oude papier nieuw papier te maken !
Nee, het is niet iets wat je papier weer proper maakt, het maakt echt weer nieuw papier van je oude papierafvalberg ! Je kunt zelfs opgeven van welke dikte je de nieuwe vellen wilt hebben, of van welk formaat (A4 of visitekaartjes-formaat?)...
Wat het toestel zal kosten heb ik niet kunnen ontdekken in het artikel, maar het zou ter onzer beschikking komen vanaf 2016... Werp dus je papier niet meer weg, je kunt het recupereren. Straks, aan een nog onbekende kostprijs. Maar duur kan en mag het niet zijn, anders is het veel beterkoop om nieuw papier aan te kopen.
Wat er ook niet bijstaat, is de impact op het leefmilieu... Misschien hebben we straks allemaal massa's nieuw maagdelijk wit papier met massa's, gestockeerd in een bureel waar het niet is uit te houden van de stank. Of zitten we hele dagen in een walm van huppeldepupethyleen, waarvan men u na enkele jaren meldt dat het kankerverwekkend is...
Weet je wat? Ik wacht nog wat af... Ik heb toch nog enkele pakken liggen van in de aanbieding bij Auchan..
djudedju
tot de volgende ?
ps: Het is werkelijk zo, ik heb het artikel echt gelezen, en het ziet er dus naar uit dat we straks echt zo'n machine kunnen hebben !
Brieven, boeken, papers zouden allemaal tot het verleden gaan behoren...
We weten ondertussen allemaal dat er nog nooit zoveel papier is vuilgemaakt en volgeschreven dan sinds de opkomst van de computer in het leven.
En het is heus niet alleen op de burelen dat die toename merkbaar is ! Misschien is het zelfs nog meer merkbaar in de modale huiskamer dan op het bureel! In haast ieder huis vind je wel een computer met daarbij een printer, veelal van een type die ook kopieën kan maken en foto's kan afdrukken. In kleur.
"Opa," vraagt kleindochter lief "Wil je eens die brieven af printen van op deze stick?" ... Je krijgt dan een stick waarop massa's dingen staan... "Wat moet ik printen?" " Mijn stageverslagen, opa..." "'t Zijn er maar drie"... Ze zegt er niet bij dat ieder verslag ettelijke pagina's omvat... Ju! opa, hop hop, vooruit !
Papier... Laatst heb ik er weer een pak of drie meegebracht van Auchan, ze stonden in grote aanbieding... Papier... Als er één ding verminderd is, dank zij de computer, dan zijn het de brieven. We sturen nog maar heel zelden een brief, een mailtje is veel makkelijker. Maar buiten dat hebben we wel tien keer meer papier nodig dan vroeger.
Maar er komt een oplossing !
Epson heeft een machine gemaakt die papier recycleert ! Straks heb je dus niet alleen meer een kopieermachine staan, neen daarnaast (of daaronder ?) zal er een recyclagetoestel staan, om meteen van je oude papier nieuw papier te maken !
Nee, het is niet iets wat je papier weer proper maakt, het maakt echt weer nieuw papier van je oude papierafvalberg ! Je kunt zelfs opgeven van welke dikte je de nieuwe vellen wilt hebben, of van welk formaat (A4 of visitekaartjes-formaat?)...
Wat het toestel zal kosten heb ik niet kunnen ontdekken in het artikel, maar het zou ter onzer beschikking komen vanaf 2016... Werp dus je papier niet meer weg, je kunt het recupereren. Straks, aan een nog onbekende kostprijs. Maar duur kan en mag het niet zijn, anders is het veel beterkoop om nieuw papier aan te kopen.
Wat er ook niet bijstaat, is de impact op het leefmilieu... Misschien hebben we straks allemaal massa's nieuw maagdelijk wit papier met massa's, gestockeerd in een bureel waar het niet is uit te houden van de stank. Of zitten we hele dagen in een walm van huppeldepupethyleen, waarvan men u na enkele jaren meldt dat het kankerverwekkend is...
Weet je wat? Ik wacht nog wat af... Ik heb toch nog enkele pakken liggen van in de aanbieding bij Auchan..
djudedju
tot de volgende ?
ps: Het is werkelijk zo, ik heb het artikel echt gelezen, en het ziet er dus naar uit dat we straks echt zo'n machine kunnen hebben !
donderdag, december 03, 2015
Nieuwjaarsbrief
Bij het woord klimaat kun je aan verscheidene dingen denken... Aan het weer, aan de sfeer, aan de politiek en ga zo nog maar een eindje door.
Maar als vandaag het woord klimaat valt, dan hebben we het over het klimaatakkoord...Waar we als Belgen weer eens ons zelf tonen als de mislukkeling van de wereld.
Nog tijdens het voortdurende geklungel van de regering, sluit de minister bevoegd voor het milieu, een akkoord om de kerncentrales met barsten in, toch nog maar wat langer open te houden, met alle risico's van dien.
Ik heb de petitie getekend om alsnog te proberen dat tegen te houden, want veilig is de situatie helemaal niet. Zoals het er nu uitziet, hebben we helemaal geen terroristjes nodig om hier doden te doen vallen, we doen het meteen groots, we zorgen voor een kernramp...
Ik weet wel, zeker is de ramp niet (gelukkig maar), maar talrijke studies wijzen uit dat de situatie echt wel risicovol is. Scheuren van 18 cm zijn zeker niet zonder gevaar, daar hoef je echt geen kenner voor te zijn.
Maar ik wil uw dag niet vergallen met negatieve berichten... Laat ons proberen om eens alle zorgen en alle besognes aan de kant te zwieren, en eens positief naar de toekomst te kijken ! Het is er "de moment" voor, straks mogen we weer onze Nieuwjaarsbrief gaan voorlezen... Hoog tijd dus dat we ons gaan bezinnen over de inhoud van de brief.
Aan wie gaan we die brief richten, Lieve Ouders, Lieve Peter of Lieve Meter gaat voor mij al lang niet meer, dus wil ik mijn Nieuwjaarsbrief eens richten aan jullie, lezers en lezeressen...
Beste NN,
Op deze eerste dag van het nieuwe jaar wil ik beginnen met u een goed, vredig, en vooral gezond jaar toe te wensen. Ik wens u de spoedige val van de regering, want die bende klungelaars moeten we hoognodig kwijt. Ik wens u goede verkiezingen, waarbij u gezond verstand gebruikt, en u niet laat meeslepen door slogans en populistische kreten. Ik wens dat u eindelijk eens beseft dat al wie al verkozen was, al bewezen heeft dat hij of zij ronduit onbekwaam is, en dat u dus voor totaal nieuwe mensen stemt, in de hoop dat dit dan wel iets betere zouden zijn. Ik wens jullie toe dat ze eindelijk de coöptatie afschaffen, zodat alleen de werkelijk verkozenen zetelen. (En wij dus op zijn minst een schijn van democratie zouden halen)
Ik wens u werk (maar niet TE veel), een goed inkomen zodat u kunt leven zonder u echte financiële zorgen te maken. (Ik wens u dus ook niet TE veel geld, opdat dit je ook niet wakker zou houden).
Ik wens u vreugde en voorspoed voor uw kinderen en kleinkinderen, en ik wens u veel liefde en Liefde. Waarbij ik enerzijds duid op uw gezinssituatie (echteno(o)t(e) en kinderen) en gans uw familie, maar ook liefde voor al uw evenmensen, een gave die we wellicht in de komende jaren meer dan ooit zullen moeten oefenen.
Ik wens u toe dat u alle mensen over de zelfde kam scheert, zonder onderscheid. Dat u eerbied hebt voor ieders overtuiging, dat u mens bent met de mensen.
Ik wens u veel vergevingsgezindheid, want dat hebben we steeds vaker nodig in deze wereld.
Ik wens dat u met zijn allen bewuster gaat leven, niet de wagen neemt als het niet nodig is, vermijdt om zaken te kopen met plastic-verpakkingen, geen vuilnis in de natuur werpt, bewust kleren koopt die niet gemaakt werden door onderbetaalde mensen, geen energie verbruikt die niet nodig is, de tv eens uitzet om samen met het gezin te zijn, meer let op suikers en vetten; meer...
Ach, het wordt weer zo'n grote waslijst dat het haast onmogelijk is waar te maken... voor u en voor mij, want ik schrijf deze brief eigenlijk ook voor mezelf...
Weet je wat, laat ik herbeginnen:
Ik wens u een jaar zonder pijn, zonder pijn te doen aan jezelf en de anderen.
(dan zit die liefde, de regering, de suiker en de plastic er allemaal in één klap in vervat !!!)
Tot de volgende ?
Maar als vandaag het woord klimaat valt, dan hebben we het over het klimaatakkoord...Waar we als Belgen weer eens ons zelf tonen als de mislukkeling van de wereld.
Nog tijdens het voortdurende geklungel van de regering, sluit de minister bevoegd voor het milieu, een akkoord om de kerncentrales met barsten in, toch nog maar wat langer open te houden, met alle risico's van dien.
Ik heb de petitie getekend om alsnog te proberen dat tegen te houden, want veilig is de situatie helemaal niet. Zoals het er nu uitziet, hebben we helemaal geen terroristjes nodig om hier doden te doen vallen, we doen het meteen groots, we zorgen voor een kernramp...
Ik weet wel, zeker is de ramp niet (gelukkig maar), maar talrijke studies wijzen uit dat de situatie echt wel risicovol is. Scheuren van 18 cm zijn zeker niet zonder gevaar, daar hoef je echt geen kenner voor te zijn.
Maar ik wil uw dag niet vergallen met negatieve berichten... Laat ons proberen om eens alle zorgen en alle besognes aan de kant te zwieren, en eens positief naar de toekomst te kijken ! Het is er "de moment" voor, straks mogen we weer onze Nieuwjaarsbrief gaan voorlezen... Hoog tijd dus dat we ons gaan bezinnen over de inhoud van de brief.
Aan wie gaan we die brief richten, Lieve Ouders, Lieve Peter of Lieve Meter gaat voor mij al lang niet meer, dus wil ik mijn Nieuwjaarsbrief eens richten aan jullie, lezers en lezeressen...
Beste NN,
Op deze eerste dag van het nieuwe jaar wil ik beginnen met u een goed, vredig, en vooral gezond jaar toe te wensen. Ik wens u de spoedige val van de regering, want die bende klungelaars moeten we hoognodig kwijt. Ik wens u goede verkiezingen, waarbij u gezond verstand gebruikt, en u niet laat meeslepen door slogans en populistische kreten. Ik wens dat u eindelijk eens beseft dat al wie al verkozen was, al bewezen heeft dat hij of zij ronduit onbekwaam is, en dat u dus voor totaal nieuwe mensen stemt, in de hoop dat dit dan wel iets betere zouden zijn. Ik wens jullie toe dat ze eindelijk de coöptatie afschaffen, zodat alleen de werkelijk verkozenen zetelen. (En wij dus op zijn minst een schijn van democratie zouden halen)
Ik wens u werk (maar niet TE veel), een goed inkomen zodat u kunt leven zonder u echte financiële zorgen te maken. (Ik wens u dus ook niet TE veel geld, opdat dit je ook niet wakker zou houden).
Ik wens u vreugde en voorspoed voor uw kinderen en kleinkinderen, en ik wens u veel liefde en Liefde. Waarbij ik enerzijds duid op uw gezinssituatie (echteno(o)t(e) en kinderen) en gans uw familie, maar ook liefde voor al uw evenmensen, een gave die we wellicht in de komende jaren meer dan ooit zullen moeten oefenen.
Ik wens u toe dat u alle mensen over de zelfde kam scheert, zonder onderscheid. Dat u eerbied hebt voor ieders overtuiging, dat u mens bent met de mensen.
Ik wens u veel vergevingsgezindheid, want dat hebben we steeds vaker nodig in deze wereld.
Ik wens dat u met zijn allen bewuster gaat leven, niet de wagen neemt als het niet nodig is, vermijdt om zaken te kopen met plastic-verpakkingen, geen vuilnis in de natuur werpt, bewust kleren koopt die niet gemaakt werden door onderbetaalde mensen, geen energie verbruikt die niet nodig is, de tv eens uitzet om samen met het gezin te zijn, meer let op suikers en vetten; meer...
Ach, het wordt weer zo'n grote waslijst dat het haast onmogelijk is waar te maken... voor u en voor mij, want ik schrijf deze brief eigenlijk ook voor mezelf...
Weet je wat, laat ik herbeginnen:
Ik wens u een jaar zonder pijn, zonder pijn te doen aan jezelf en de anderen.
(dan zit die liefde, de regering, de suiker en de plastic er allemaal in één klap in vervat !!!)
Tot de volgende ?
woensdag, december 02, 2015
djudedju
Vanmorgen ben ik wat vroeger opgestaan, alleen voor u, beminde lezer ! Ja, want straks komt Luc hier om samen te werken aan een slide-show, zonder dat we beschikken over de (altijd) dure programma's onder de kap van Windows. Gelukkig zijn er verschillende mogelijkheden binnen de groep "gratis", die zowat dezelfde mogelijkheden hebben, en evengoed zijn.
Wellicht komt Luc naar hier, omdat hij weet dat ik in al die gratis dingen nogal thuis ben.
Nu moet ik zeggen dat ik zelf nog nooit een slideshow met foto's en dergelijke heb gemaakt, maar ik weet wel waar ik het allemaal kan vinden, zelfs op meerdere plaatsen, waarvan er zeker enkele zijn die Luc straks ook zonder problemen kan installeren op zijn Windows-computer.
Maar ik weet dus dat we nog wat gaan moeten zoeken en tasten om alles op zijn plaats en de juiste manier te monteren... Dus moest ik wel heel vroeg opstaan om jou niet zonder blog te zetten, en te voldoen aan mijn verslaving ...
Zaterdag kruip ik weer eens in de huid van een Turk... Hopelijk wordt ik onderweg van mijn huis naar de turnzaal van onze plaatselijke school, niet tegengehouden door alerte politieagenten... Zoals ze gisteren deden in Brussel, en een volmaakt onschuldige mens tegen de combi drukten, armen wijdopen gesperd alsof men hem zou kruisigen, zijn zakken geleegd, zijn GSM open gemaakt en onderzocht... hij leek op een gezochte????
Zaterdag ben ik dus Turk, met een lange baard en een soort kleed (een soort djellaba?) aan... Geef toe, in politie-ogen het toppunt van verdacht zijn...
Alleen, ik ben gewoon wat ik ieder jaar weer rond deze periode van het jaar ben, een personificatie van de goedheilige man, Sinterklaas... Tegenwoordig een risicovolle job.
Heb je er al eens op gelet dat de mijter van tegenwoordig veel minder Christelijk is dan vroeger ? Je moet er eens op letten ! Vroeger was een mijter van een bisschop of kardinaal versierd met een kruisteken, nu niet meer... Oh ja, denk je, dat is zo bij Sinterklaas, die steeds minder te maken heeft met geloven... Neenee ! Kijk maar eens naar de stoet kardinalen in het Vaticaan, ik zag er maar eentje meer met een kruis op zijn mijter, al de anderen hadden gewoon een op zijn kop staande T op de mijter. Ik denk dat je eerder bij de Sinterklazen nog een kruisteken vindt dan bij de kardinalen. Een teken des tijds ?
Nu ja, geloof heeft weinig uitstaans met uiterlijkheden. Veel belangrijker is het dat men werkelijk poogt te zijn dan te tonen... In onze geseculariseerde wereld is het steeds meer uit den boze om uiterlijk te tonen dat men gelovig is. Alle kruisbeelden moesten uit de publieke ruimte verdwijnen, maar men discussieert wel over het al dan niet dragen van een hoofddoek.
Ik snap het niet.
Als ik niet gelovig ben, dan doet dat kruis of die hoofddoek of een ander teken mij niets. Het stoort me ook niet, want ik geloof er niet in, en het interesseert me dus niet. Het is hoogstens een versiering of een modeverschijnsel... Maar nee, in onze wereld zijn de niet-gelovigen veeleer anti-gelovigen (dat lijkt me sterk op een religie op zich), en dus ageren ze tegen alles wat ook maar iets zou kunnen te maken hebben met geloof. Gek.
Ik vind het eigenlijk allemaal heel eenvoudig: in ieder geloof en evengoed bij de niet-gelovigen in de moraal, is er één gebod dat je telkens en overal terugvindt: bemin je evenmens zoals jezelf. De woordkeuze kan wat anders zijn, maar de inhoud is altijd en overal dezelfde. Dat is knap moeilijk ! Met of zonder geloof. Wie gelovig is maakt het nog wat moeilijker door die liefde dan ook nog eens te richten op God, de Schepper, een onzichtbaar iets. Maar in deze blog, die ik poog neutraal te houden, stel ik dus dat we allemaal zeker één gebod gemeen hebben: bemin je evenmens !
Of hij of zij dan een kruis hangen heeft, of een hoofddoek draagt, of een of ander uiterlijk teken van een religie, of gewoonweg geen uiterlijke kenmerken draagt, het zijn allemaal evenmensen, mensen zoals u en ik.
Wie niet op die manier kan redeneren, wie zijn evenmens gaat onderverdelen in goede en slechte, in bleke en donkere, in gelovige of ketter of ongelovige, die is fundamenteel verkeerd bezig. We zijn mensen, en er is er maar één soort van.
Mensen die zich boven evenmensen plaatsen, of hen haten of hen vervloeken of kwaad doen, zijn dus verkeerd bezig. Er is maar één soort mensen en ze zijn allemaal gelijkwaardig. Ook als ze arm zijn of werkloos of een minder job hebben (Wat is een mindere job??? Kun jij je onze wereld indenken zonder de man van de vuilkar ???)... Wie zich aanmeet boven de anderen te staan is verkeerd bezig, wie zich aanmeet een ander bevelen te kunnen geven is verkeerd bezig... We zijn gelijken, en ook op het werk zou men uiteindelijk moeten komen tot een zinnige verdeling van het werk op basis van bekwaamheden en mogelijkheden, zonder daar meer- of minderwaarde aan te hechten.
Maar we moeten zo nodig naast religie ook nog een ander, nog hogere God te stellen: Geld en Macht.
djudedju !
Waar is het mensDOM mee bezig ???
tot de volgende ?
Wellicht komt Luc naar hier, omdat hij weet dat ik in al die gratis dingen nogal thuis ben.
Nu moet ik zeggen dat ik zelf nog nooit een slideshow met foto's en dergelijke heb gemaakt, maar ik weet wel waar ik het allemaal kan vinden, zelfs op meerdere plaatsen, waarvan er zeker enkele zijn die Luc straks ook zonder problemen kan installeren op zijn Windows-computer.
Maar ik weet dus dat we nog wat gaan moeten zoeken en tasten om alles op zijn plaats en de juiste manier te monteren... Dus moest ik wel heel vroeg opstaan om jou niet zonder blog te zetten, en te voldoen aan mijn verslaving ...
Zaterdag kruip ik weer eens in de huid van een Turk... Hopelijk wordt ik onderweg van mijn huis naar de turnzaal van onze plaatselijke school, niet tegengehouden door alerte politieagenten... Zoals ze gisteren deden in Brussel, en een volmaakt onschuldige mens tegen de combi drukten, armen wijdopen gesperd alsof men hem zou kruisigen, zijn zakken geleegd, zijn GSM open gemaakt en onderzocht... hij leek op een gezochte????
Zaterdag ben ik dus Turk, met een lange baard en een soort kleed (een soort djellaba?) aan... Geef toe, in politie-ogen het toppunt van verdacht zijn...
Alleen, ik ben gewoon wat ik ieder jaar weer rond deze periode van het jaar ben, een personificatie van de goedheilige man, Sinterklaas... Tegenwoordig een risicovolle job.
Heb je er al eens op gelet dat de mijter van tegenwoordig veel minder Christelijk is dan vroeger ? Je moet er eens op letten ! Vroeger was een mijter van een bisschop of kardinaal versierd met een kruisteken, nu niet meer... Oh ja, denk je, dat is zo bij Sinterklaas, die steeds minder te maken heeft met geloven... Neenee ! Kijk maar eens naar de stoet kardinalen in het Vaticaan, ik zag er maar eentje meer met een kruis op zijn mijter, al de anderen hadden gewoon een op zijn kop staande T op de mijter. Ik denk dat je eerder bij de Sinterklazen nog een kruisteken vindt dan bij de kardinalen. Een teken des tijds ?
Nu ja, geloof heeft weinig uitstaans met uiterlijkheden. Veel belangrijker is het dat men werkelijk poogt te zijn dan te tonen... In onze geseculariseerde wereld is het steeds meer uit den boze om uiterlijk te tonen dat men gelovig is. Alle kruisbeelden moesten uit de publieke ruimte verdwijnen, maar men discussieert wel over het al dan niet dragen van een hoofddoek.
Ik snap het niet.
Als ik niet gelovig ben, dan doet dat kruis of die hoofddoek of een ander teken mij niets. Het stoort me ook niet, want ik geloof er niet in, en het interesseert me dus niet. Het is hoogstens een versiering of een modeverschijnsel... Maar nee, in onze wereld zijn de niet-gelovigen veeleer anti-gelovigen (dat lijkt me sterk op een religie op zich), en dus ageren ze tegen alles wat ook maar iets zou kunnen te maken hebben met geloof. Gek.
Ik vind het eigenlijk allemaal heel eenvoudig: in ieder geloof en evengoed bij de niet-gelovigen in de moraal, is er één gebod dat je telkens en overal terugvindt: bemin je evenmens zoals jezelf. De woordkeuze kan wat anders zijn, maar de inhoud is altijd en overal dezelfde. Dat is knap moeilijk ! Met of zonder geloof. Wie gelovig is maakt het nog wat moeilijker door die liefde dan ook nog eens te richten op God, de Schepper, een onzichtbaar iets. Maar in deze blog, die ik poog neutraal te houden, stel ik dus dat we allemaal zeker één gebod gemeen hebben: bemin je evenmens !
Of hij of zij dan een kruis hangen heeft, of een hoofddoek draagt, of een of ander uiterlijk teken van een religie, of gewoonweg geen uiterlijke kenmerken draagt, het zijn allemaal evenmensen, mensen zoals u en ik.
Wie niet op die manier kan redeneren, wie zijn evenmens gaat onderverdelen in goede en slechte, in bleke en donkere, in gelovige of ketter of ongelovige, die is fundamenteel verkeerd bezig. We zijn mensen, en er is er maar één soort van.
Mensen die zich boven evenmensen plaatsen, of hen haten of hen vervloeken of kwaad doen, zijn dus verkeerd bezig. Er is maar één soort mensen en ze zijn allemaal gelijkwaardig. Ook als ze arm zijn of werkloos of een minder job hebben (Wat is een mindere job??? Kun jij je onze wereld indenken zonder de man van de vuilkar ???)... Wie zich aanmeet boven de anderen te staan is verkeerd bezig, wie zich aanmeet een ander bevelen te kunnen geven is verkeerd bezig... We zijn gelijken, en ook op het werk zou men uiteindelijk moeten komen tot een zinnige verdeling van het werk op basis van bekwaamheden en mogelijkheden, zonder daar meer- of minderwaarde aan te hechten.
Maar we moeten zo nodig naast religie ook nog een ander, nog hogere God te stellen: Geld en Macht.
djudedju !
Waar is het mensDOM mee bezig ???
tot de volgende ?
dinsdag, december 01, 2015
Orchideeën
Gisteren ben ik met 5 vrouwen op pad geweest... Om je gerust te stellen: de mijne was er ook bij.
We zijn op verkenning gegaan bij een Orchideeënkweker: Coupé in Melle.
Een behoorlijk groot serre-complex, vol met orchideeën.
De man kweekt hoofdzakelijk Phalaenopsis, ofte in het Nederlands: de vlinderorchidee...
(Tot mijn vreugde kweekt hij ook Venusschoentjes,
mijn lievelingsorchidee !)
Wij reden met twee auto's, elk op eigen houtje. Anny en ik waren er de eersten en moesten maar een paar minuutjes wachten op de rest.
Dan zijn we samen naar binnen gegaan, en mochten eens vrij ronddwalen in de serres. Ik zag er een prachtig wijnrood venusschoentje, maar dat was een nieuwe kruising, en dus niet te koop... Jammer !
We bewonderden de prachtige bloemen, zowel qua grootte als qua kleur.
Nadien kwamen we terug samen in de winkel, en natuurlijk gingen we niet zonder orchideeën naar huis ! Toen ik verzocht om een paar mooie orchideeën, haalde de dame van de winkel er de kweker zelf bij.
We babbelden wat, en hij kende Kurt Vandenbroucke, (een oompjeszegger die ook orchideeën kweekt) van op de veiling. Hij had er weliswaar geen contact mee, maar wist te vertellen dat het regelmatig een oudere heer was die er de leveringen deed op de veiling... Dat is dan mijn schoonbroer, die wel eens wat helpt in het bedrijf van zijn zoon. Hij zei dat Kurt nog een "jonge gast" was... Nu ja, hij is toch ook al de veertig gepasseerd, dacht ik bij mezelf, denkend en vergelijkend met de leeftijd van mijn kinderen.
We worden oud...
Ik herinner me een collega die echt in een dipje zat, toen hij 40 jaar oud werd. Hij voelde zich plots zo oud... Mijn kinderen zijn al boven die magische veertig, en zelfs ik voel me niet oud. Mocht ik niet sukkelen met mijn rug, dan zou ik me nog drie-maal-zeven voelen. Maar het lijf wil niet meer mee.
Na het bezoek zijn we samen nog een kop koffie gaan drinken... en wat nakaarten. Dat we de orchideeën gaan bezoeken als uitstap van Ziekenzorg staat nu wel vast. We zijn nog niet helemaal rond over wat we na dit bezoek zullen doen. We gaan wel naar Oostakker, maar gaan we nu pannenkoeken of boterhammen eten? We komen er wel uit, ik gok op pannenkoeken, daar leek nu al een meerderheid over te ontstaan. Mij is het allemaal goed, ik heb niet echt een voorkeur.
We moeten in ieder geval tijdig zorgen dat we voldoende rolwagens vastleggen voor de mensen die slecht te been zijn, en zorgen dat het weer een liftbus is.
... en zo zijn we altijd maar bezig... Ik denk dat één van de manieren is om goed te leven. Stil zitten kan niet gezond zijn. Je moet bezig zijn, binnen de perken van je mogelijkheden. Je mag en kunt jezelf best wel eens wat pijn doen, dat kan geen kwaad, in tegendeel, als je het niet overdrijft, is dat nuttig om je mogelijkheden te behouden, misschien zelfs een klein beetje uit te breiden. Stilzitten daarentegen is je capaciteiten laten weg smelten. Natuurlijk oppassen dat je niet overdrijft, en in het begin is dat wel wat zoeken en tasten om te weten hoe ver je kunt en moogt gaan, om alleen maar pijn te hebben op het moment van je bezigheid, en niet te komen tot een ontsteking of tot wat ik noem "vast zitten", waarbij de pijn dagen blijft hangen op een veel te hoog niveau.
We hebben nu beiden pijn, reageren beiden op een andere manier op dingen, en moeten nu niet alleen onszelf aftasten op onze mogelijkheden, maar ook elkaar, om samen zoveel mogelijk te kunnen doen, en mekaar bij te staan. Het leven blijft spannend !
tot de volgende ?
We zijn op verkenning gegaan bij een Orchideeënkweker: Coupé in Melle.
Een behoorlijk groot serre-complex, vol met orchideeën.
De man kweekt hoofdzakelijk Phalaenopsis, ofte in het Nederlands: de vlinderorchidee...
(Tot mijn vreugde kweekt hij ook Venusschoentjes,
Wij reden met twee auto's, elk op eigen houtje. Anny en ik waren er de eersten en moesten maar een paar minuutjes wachten op de rest.
Dan zijn we samen naar binnen gegaan, en mochten eens vrij ronddwalen in de serres. Ik zag er een prachtig wijnrood venusschoentje, maar dat was een nieuwe kruising, en dus niet te koop... Jammer !
We bewonderden de prachtige bloemen, zowel qua grootte als qua kleur.
Nadien kwamen we terug samen in de winkel, en natuurlijk gingen we niet zonder orchideeën naar huis ! Toen ik verzocht om een paar mooie orchideeën, haalde de dame van de winkel er de kweker zelf bij.
We babbelden wat, en hij kende Kurt Vandenbroucke, (een oompjeszegger die ook orchideeën kweekt) van op de veiling. Hij had er weliswaar geen contact mee, maar wist te vertellen dat het regelmatig een oudere heer was die er de leveringen deed op de veiling... Dat is dan mijn schoonbroer, die wel eens wat helpt in het bedrijf van zijn zoon. Hij zei dat Kurt nog een "jonge gast" was... Nu ja, hij is toch ook al de veertig gepasseerd, dacht ik bij mezelf, denkend en vergelijkend met de leeftijd van mijn kinderen.
We worden oud...
Ik herinner me een collega die echt in een dipje zat, toen hij 40 jaar oud werd. Hij voelde zich plots zo oud... Mijn kinderen zijn al boven die magische veertig, en zelfs ik voel me niet oud. Mocht ik niet sukkelen met mijn rug, dan zou ik me nog drie-maal-zeven voelen. Maar het lijf wil niet meer mee.
Na het bezoek zijn we samen nog een kop koffie gaan drinken... en wat nakaarten. Dat we de orchideeën gaan bezoeken als uitstap van Ziekenzorg staat nu wel vast. We zijn nog niet helemaal rond over wat we na dit bezoek zullen doen. We gaan wel naar Oostakker, maar gaan we nu pannenkoeken of boterhammen eten? We komen er wel uit, ik gok op pannenkoeken, daar leek nu al een meerderheid over te ontstaan. Mij is het allemaal goed, ik heb niet echt een voorkeur.
We moeten in ieder geval tijdig zorgen dat we voldoende rolwagens vastleggen voor de mensen die slecht te been zijn, en zorgen dat het weer een liftbus is.
... en zo zijn we altijd maar bezig... Ik denk dat één van de manieren is om goed te leven. Stil zitten kan niet gezond zijn. Je moet bezig zijn, binnen de perken van je mogelijkheden. Je mag en kunt jezelf best wel eens wat pijn doen, dat kan geen kwaad, in tegendeel, als je het niet overdrijft, is dat nuttig om je mogelijkheden te behouden, misschien zelfs een klein beetje uit te breiden. Stilzitten daarentegen is je capaciteiten laten weg smelten. Natuurlijk oppassen dat je niet overdrijft, en in het begin is dat wel wat zoeken en tasten om te weten hoe ver je kunt en moogt gaan, om alleen maar pijn te hebben op het moment van je bezigheid, en niet te komen tot een ontsteking of tot wat ik noem "vast zitten", waarbij de pijn dagen blijft hangen op een veel te hoog niveau.
We hebben nu beiden pijn, reageren beiden op een andere manier op dingen, en moeten nu niet alleen onszelf aftasten op onze mogelijkheden, maar ook elkaar, om samen zoveel mogelijk te kunnen doen, en mekaar bij te staan. Het leven blijft spannend !
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)