Raar

Enkele dagen geleden was ik met de auto op de baan, toen ik plots een mooie sjerp zag liggen. Ikke nog van de ouderwetse vleugel, ikke stoppen, Anny, ook van de ouderwetse vleugel, uit de auto en de sjaal op rapen...
Het was een mooie handgebreide sjerp, in een fuchsia-kleurtje.
Thuisgekomen, vloog het ding meteen in de was.
Een paar dagen nadien deed Anny de was, en dus werd ook die sjaal meegewassen. Toen hij droog was bekeek Anny hem eens nauwkeurig. Het is zo'n moderne laaaange sjerp, maar er is iets raars mee...iets wat wij, leden van den ouderwetschen vleugel, nog nooit niet gezien hadden...
Het is een sjaal met zakken !
Kort voor de twee eindpunten van de sjerp zijn er rechthoekige zakken in gezet...Ik vermoed dat dit is voor het wegstoppen van de alomtegenwoordige gsm...Maar waarom twee ? Zijn er nu al mensen die zo fanatiek gsm-er zijn dat ze er twee meesleuren ???
Om het met Obelix en/of Asterix te zeggen: "Ze zijn gek die romeinen"...
Het is een warme sjerp, een mooie sjerp maar ik doe hem niet aan! Ik zou me zo gek voelen met die zakken aan mijn nek-warm-houder...

Georgette, van Pallieter is gevallen en heeft haar heup gebroken...Ze is ook al een eindje in de 70, en dan is dat een kwade breuk. Ze hebben haar geopereerd en de heup weer aaneen gezet met vijzen. Nu, op haren ouderdom zal ze wel niet meer met de vlieger weggaan, want anders raakt ze nooit zomaar door die scanners op het vliegveld !

Bart vertelde me dat hij in London de schrik van zijn leven heeft gekend met die beveiliging... Hij had geen bagage bij buiten zijn handbagage, hij was immers maar één nacht weggebleven. In Londen had hij van een andere ontwerper een soort staaltjes gekregen van heel speciale tapijten. Dat waren zo'n dingen van ongeveer 15 op 4 cm groot, vol met allerlei heel bijzondere draden op in diverse materialen. Bart zei me dat er inderdaad heel bizarre dingen bijzaten.
De Londense bewakers zagen die rare vormen in zijn handtas zitten via de scanner. Bart moest uit de rij, aan de kant gaan staan. Direkt een gewapende man naast hem. Ze deden die handtas open, haalden enkele van die bizarre dingen uit, stonden er over te discussiëren, ze vertrokken naar een chef iets verder...weer grote discussies...Bart wou er naar toe gaan om uitleg te geven, maar die gewapende man porde hem direkt met een mitrailleur in zijn ribben, en er stonden er op slag 4 rond Bart...
Enfin, het is natuurlijk goed gekomen, maar Bart zei dat hij nog nooit zo bang was geweest. Hij werd volledig onderzocht en afgetast met zo'n soortement handscanner, er kwam een drugshond aan hem rieken... Leuk was anders...
Bart werd vooral bang omdat hij dacht aan het feit dat zijn handtas zo lang onbewaakt was blijven staan in het hotel... Hij was 's morgens uitgecheckt uit het hotel, maar had gevraagd of zijn tas daar mocht blijven staan zodat hij niet de ganse dag met dat ding moest rondlopen...Allerlei doemscenario's gingen hem door het hoofd...Erkon van alles met die tas gebeurd zijn in dat hotel !!!!!
Hij heeft nu het voornemen genomen om in het vervolg zijn tas ergens op te bergen in een kluis in het station of zoiets...
En zeggen dat hij nu steeds meer zal moeten vliegen...Hij zal ieder jaar diverse keren naar Indië moeten gaan, want hij is daar nu aangesteld als verantwoordelijke voor iets (ik herinner me niet wat het allemaal juist was, maar hij zal er regelmatig naar toe moeten...)
Een man van een ander bedrijf die hoorde wat Bart allemaal deed en moest doen, vroeg met veel ontzag in zijn stem, of Bart naast designer ook nog ingenieur was...Waarop Bart zei dat hij eigenlijk maar een hele dommen was, zo dom om dat allemaal te doen...

Tot de volgende !
ps: Gisteren naar tante geweest met wat nieuwe slaapkleren (gelukkig want alles was al vuil). Ze zag er niet zo goed uit als zondag...

Pijn

Kijk, voor één keer niet mijn pijn... Gisteren ben ik met Anny voor de eerste kine-behandeling naar Danny geweest. Hij deed eerst een vaststelling van de diagnose, daarna een warmtebehandeling en dan enkele lichte oefeningen...Nu heeft Anny pas hevige pijn !
Misschien is dat normaal, misschien ook niet. We zullen het in ieder geval melden aan Danny, zodat hij eventueel de behandeling kan aanpassen.
Volgens Danny is het een zeer moeilijke plaats om te behandelen. Het is een pees die werkelijk tussen het schoudergewricht door loopt. Dat is ook de reden waarom de huisarts daar geen pikuur durft te geven. De pikuur moet werkelijk tussen de gewrichten door gegeven worden, en er zijn slechts enkele specialisten die zoiets aandurven. Bovendien is het een zeer pijnlijke inspuiting op die manier...
Volgens Danny geneest zoiets wel, maar het duurt lang... Op mijn vraag naar acupunctuur gaf hij eveneens een ontwijkend antwoord, met dezelfde reden, het zit te diep...
Dus mijn vrouwtje zit nog wel eventjes met haar pijn... Ik heb haar aangeraden om maar meteen een pijnstillertje te nemen, het helpt niets met te blijven rondlopen met een pijn die alles overheerst, en die heel je doen en laten beinvloedt ! Ze heeft een pijnstiller voorgeschreven gekregen, dus kan ze die ook maar gebruiken...
We zijn precies een pijnkliniek aan 't worden.

Deze namiddag zal Veerle met mama naar de kine gaan, ik ga eerst naar Zingem, om die betaling te doen, en daarna ga ik vlug even over en weer naar tante naar Gent. Deze namiddag, rond 17 uur komt Luc (vissen) op bezoek. Hij zou onder andere een deel visjes meebrengen voor in mijn vijver. Vermits het goudvissen zijn, gaan ze in mijn hoogstgelegen vijver, bij de andere goudvissen. In mijn laagste vijver ga ik de blauwbandgrondels alleen laten zitten, in de hoop er te kweken... Vermits ik ook waterplanten zal krijgen van Luc (misschien ook nu ?) zullen ze in ieder geval alle mogelijkheden hebben om te kweken.

Bij mij is de pijn weer bijna op zijn "normale" peil, dus mij hoor je niet meer klagen. Ik moet ook zeggen dat ik er niet alleen door het opheffen van tante, schuld aan heb...
De dokter van de pijnkliniek had zitten lachen met mijn homeopathische middelen tegen de rugpijn. Dus toen mijn doos leeg was, had ik geen nieuwe gehaald. Na korte tijd voelde ik mij precies al iets minder, en wat erger was, het duurde steeds langer om weer naar mijn "normale" pijn te komen. Dus heb ik weer een doos TRAUMEEL gehaald, en mijn pijn is nu weer quasi normaal, en dat al na enkele dagen...
Nu zullen die dokters wel vertellen dat het toeval is, of dat het inbeelding is, of weet ik veel wat, maar ik voel mezelf... Viva wat helpt ! om het even uit welke bron het komt.
Onze huisarts schreef mij dat voor, en dat is een dokter die denkt zoals ik denk: Het kan niet dat de chinezen al duizenden jaren acupunctuur doen als het niet zou helpen, dat de indiërs adjurvedah doen als het niet zou helpen en zo voort en zo voort....
Onze geneeskunde is jonger dan die van hen !
Ik hoop dat eens de tijd komt dat men werkelijk alle vormen van geneeskunde objectief evalueert, en dat men dan centra opricht waar de patiënt in gemeen overleg door de diverse specialisten in de diverse geneeskunsten geholpen wordt...Maar ik vrees dat het nog lang een droom zal blijven...Het is zo moeilijk te erkennen dat een ander ook iets kan...

Allee, ik ga stoppen, tot de volgende ?

iets van véééél vroeger

Toen Anny zwanger was van onze Bart, verwittigde de hinnik-oloog ons 3 maand voor de voorziene geboortedatum dat Anny héééél voorzichtig moest zijn, want ze had al opening om direkt te kopen...Toen de voorziene datum al een week voorbij was besliste dezelfde dokter om de weeën kunstmatig in gang te zetten...

Rond de middag werd Bart geboren, en in de namiddag was ik er al terug, op bezoek.
Toen ik uit de lift stapte, kwamen daar juist twee verpleegsters aan, die zagen mij, en begonnen te giechelen en al gibbelen verdwenen ze in een kamer... Ik was wat verbaasd, kontroleerde voorzichtig mijn kledij...
Toen ik bij Anny zat, kwam er een verpleegster binnen, ze zag mij en begon onbedaarlijk te lachen, en zonder iets te doen verdween ze, blijkbaar met de slappe lach...
Ik begreep er niets van, en Anny ook niet...

Enige tijd nadien kwam een andere verpleegster de kamer binnen..."Dag Madame, dag Tone"
Ik keek dat schoon blond verpleegsterke verbluft en verbauwereerd aan, met grote vraagtekens in mijn ogen... "Kent ge me niet meer ?"
Bleek dat het de vriendin was van Francine, en Francine was de kleindochter van onze buren (Pee en Mee). Blijkbaar moet ik als kleuter en kind regelmatig ook met haar gespeeld had als Francine in verlof was bij haar Mee en Pee ('t Was daardoor dat ik de buren ook Mee en Pee was gaan noemen, en ze zijn altijd Mee en Pee gebleven)...Ik herinnerde mij daar niets meer van. Zij blijkbaar wel, en blijkbaar had ze nog steeds contact met Francine, en die wist dat Anny daar lag van haar Mee, en had haar vriendin verwittigd...
En dan kwam de oplossing er ook van het vraagstuk van de giechelende verpleegsters... Dat brave kind had in de volle refter geroepen: "Zeg laat de dieë van kamer ... eens voor mij, ik heb altijd met haren vent gespeeld...."
De refter lag plat, en ik heb tien dagen lang niets dan vrolijke verpleegsters gezien...

Op 7 juli zal dat ook weeral 37 jaar geleden zijn... Bart was op 7 / 7 /77 precies 7 jaar oud, en we hebben daar toen een grootse viering rond opgezet... Jongens, we worden oud...

Vanmorgen naar de dokter geweest met Anny en de foto's van haar schouder...Ze moet kine krijgen en acupunctuur... Hopelijk helpt het wat, maar er is een scheurtje in haar pees, en dat zal wellicht een blijvend zorgenkind blijven... We zullen in dat geval met grote problemen zitten...als Anny een deel dingen niet meer aankan, dan kan niemand het hier nog aan...en zullen we voor een deel dingen hulp van derden moeten hebben...

Nu als het zo ver komt, dan doen we dat dan ook maar hé...

Tante was gisteren nog tamelijk gemakkelijk te overtuigen dat ze niet naar huis kan, en ik kon het haar inprenten dat ze naar een "hersteloord" moet, tot ze weer op de been is...Een leugentje om bestwil noemen ze dat... Ik was toch blij dat de buurvrouw er bij was, want die heeft bij tante een vertrouwensrelatie opgebouwd in al die maanden dat ze al drie maal daags met eten bij tante gaat...

Allee, ik ga er mee stoppen voor vandaag, tot de volgende ?

heel kort (bis)

Gisteren is Robert niet geweest voor mijn chauffage, het waaide teveel. Je moet inderdaad geen moeilijkheden zoeken, en ik rij ook niet graag in zo'n stormwind...Maar hadden we dat geweten, dan hadden we zaterdag al bij de dokter kunnen gaan met de foto's van Anny... Nu hadden we hem al gezegd dat dit niet kon, en moeten we maandag gaan... Misschien een paar dagen langer pijn voor Anny?
Robert komt vandaag. en deze namiddag ga ik dus met de buurvrouw naar tante in M.Middelares. Wat zullen we daar meemaken???
Wellicht zal ik er om alles geregeld te krijgen nog wel enkele keren over en weer mogen crossen. Nu ja, dat bij de rest. 't Ambetante is dat ik bijna geen weg kan van de pijn. Ik had tante niet mogen opheffen, dat weet ik, maar je kunt een oud mensje toch niet op de grond laten liggen??
't Zal wel weer overgaan ook zeker...
Van deze voormiddag zal ik gezellig eens kunnen bijpraten met mijn oudste zus. Hopelijk komt mijn jongste zus ook nog eens langs, het is al lang geleden dat ik die nog eens zag. Ik heb ze wel nu en aan op de pc of aan de telefoon, maar echt hetzelfde is dat toch niet hé??
Ik hoop dat ik deze namiddag ergens mijn auto niet te ver kan zetten van die kliniek, want gisteren op die kaas en wijnavond verging ik al van de pijn, gewoon van het kleine beetje aanschuiven om kaas te ontvangen. Ik ben geen tweede keer meer langs geweest...
Het was lekkere kaas, maar om 20 uur zijn we al weer vertrokken.
Vannacht heb ik redelijk goed geslapen. Maar ondanks mijn dagelijkse poeiertje ben ik al in 3 dagen niet naar " de grote" "koer" geweest. (Twee heerlijke ouderwetse termen die je nu bijna nooit meer hoort hé) Als ik vandaag nog niet kan, neem ik vanavond twee poedertjes...
Voila, ik ga er mee stoppen. Ik ga nog eens kijken op de blog van nichtje, of zij nog wat verbaal gepresteerd heeft ...
Tot de volgende ;;;weer met vermelding dat ik niet zeker durf zeggen wanneer...

en wat nu ?

Ik heb vanmorgen de dokter gesproken van Tante... Tante zou moeten geopereerd worden, met alle risico's van dien, en zij weigert... Dus kan en mag zij niet in het hospitaal blijven, maar ze kan ook niet thuis verzorgd worden...Ze moet opgenomen worden...Maar dat zal ze zeker niet willen. We zullen haar vertellen dat het om aan te sterken is, en hopelijk loopt ze daar dan in...

Jongens, het is niet leuk je iets of iemand aan te trekken ! Je hebt niet alleen zorgen, je hebt er ook geloop mee en slapeloze nachten.

Ik weet niet hoe ik dat allemaal zal geregeld krijgen ! Ik moet dan ook nog met de sociale dienst van het hospitaal afspreken in de hoop dat zij een home kunnen bezorgen die voor direkte opvang kan instaan... enz...enz... Morgen ga ik met de buurvrouw naar de kliniek om een oplossing te zoeken... Ik heb tegen haar man gezegd dat ik ze (de buurvrouw) niet meer zou terugbrengen. Gek, we proberen zelfs in zo'n omstandigheden nog wat humor te zien... Dat is zeker een ingebouwde veiligheidsklep ???

Vannacht heeft het nogal gestormd hé, en t is nog niet over...Volgens Munte duurt het nog tot 16 uur ongeveer. Mijn rug doet verschrikkelijk zeer, en vanavond moet ik nog naar die kaas en wijnavond...

Wat gaan we nog allemaal meemaken met tante??? 't Spookt heel den tijd door mijn kop ! Jongens, stel je eens in de plaats, zij heeft niemand meer buiten een verwaaide neef en een buur. Van de rest ziet zij nog eens sporadisch iemand, en die heb ik nog allemaal moeten verwittigen en die verwachten allemaal dat ik ze op de hoogte hou. Nu, dat is niet te veel, maar het komt er allemaal bovenop.

'k ga stoppen, hopelijk heb ik volgende keer wat meer inspiratie, met andere woorden, zit mijne kop niet vol met één zorg...
tot de volgende ? maar ik weet dus niet of het altijd op de normale tijden en alledagen zal zijn...

't is zover

Vanmorgen waren Anny en ik vlug de boodschappen gaan doen, want deze namiddag moeten we haar schouder laten "fotograferen en co"
Toen we juist thuis kwamen, mijn pc was nog niet helemaal opgestart, kreeg ik al een telefoontje van Zingem...
Het was de buurvrouw, in paniek, ze zagen tante op de vloer liggen, maar ze kon niet recht en de deur was op slot...
Mijn pc laten aanstaan, en vlugvlug in de auto en naar Zingem.
Ik hoop dat ik onderweg niet geflitst ben, want voor één keer heb ik te vlug gereden...
Toen ik daar aan kwam, kon ik met mijn sleutels ook niet binnen...Tante had ondanks ons herhaald verzoek toch de sleutel op het slot laten zitten...
Ivan haastte zich achter een hele bak met tournevis'en, en eerst geprobeerd met wat te lutsen, maar dat ging niet. Dan hebben we het slotplaatje afgevezen, en dan zagen wij de sleutel duidelijk zitten, en wisten we ook hoe wij hem moesten proberen recht te zetten. Dat lukte, haar sleutel uit geduwd, en met mijn sleutel de deur geopend.

Tante lag daar, gelukkig had ze de verwarming al aangezet, en zoals gewoonlijk veel te warm, wat nu een zegen was, ze had geen kou. Ze kon echter niet recht gaan zitten. Ze zei dat ze geen pijn had, maar doen we haar toch rechtop zetten, klaagde ze van haar heup. We hebben haar dan (buurvrouw en ik) tot op de zetel gedragen en zo voorzichtig mogelijk neergelegd. Ondertussen was de huisdokter ook al opgebeld.
Na onderzoek vreesde de dokter voor een haarscheur in de heup, en daar tante niet meer recht kan, kan ze ook echt niet meer thuis blijven... We hebben dan beslist ze te laten hospitaliseren en deze namiddag komt de ziekenwagen haar ophalen en wegdoen naar Maria Middelares...

We hebben alles gedaan wat we konden, maar nu kunnen wij haar echt niet meer thuishouden. Wij hebben haar wel beloofd dat ze terug naar huis kan als ze weer wat beter is, maar wellicht is die kans héééél klein...Maar dat was de enige manier om tante kalm te houden en haar te overtuigen dat we haar niet laten vallen...

Natuurlijk zit ik nu dubbeltoe te typen...Ik zal dus maar stoppen...Ik weet niet of ik morgen tijd zal hebben om te bloggen...dus u niet ongerust maken als er een paar dagen stilte is op deze gazette van Mater en omstreken...

tot de volgende (wanneer ????)

Loincourtville

Sorry, ik heb dat eerlijk gepikt uit een cartoon...onderschrift was "binnenkort een nationale kieskring" en daarboven een verkiezings-reclame-bord met tweemaal de "foto" van Verhofstadt en Loincourtville... Ik vond dat GRANDIOOS !!!!!

Jammer dat je niet al die namen kunt vertalen, dat zou tenminste iets zijn om die luiden bezig te houden...

Want als je van gepatenteerde leeghangers wil spreken ! Moeten wij daar echt nog voor gaan kiezen ????

Nu we regelmatig op de vrt één een ganse namiddag gepest worden met beelden van het nationaal en van het vlaams parlement, is me maar één ding duidelijk geworden: Die zalen zijn véééééél te groot !!!! Het zou wellicht véél goedkoper zijn één keer een deftige zaal te huren op de dag van de installatie, en nadien voldoet het achterzaaltje in een dorpscafé zeker aan de behoeften. Bovendien zou de uitzending veel leuker zijn, vermits de vroede dames en heren daar ook nog de beschikking zouden hebben over diverse gealcoholiseerde dranken, hetgeen het gespreksniveau zeker zou omhoog krikken....
Gisteren was er daar zelfs één met een nieuw speeltje...meneer had een nieuw digitaal cameraatje (gekregen als relatiegeschenkje ????) en moest zo nodig in de zaal al zijn collegae fotograferen...Gelukkig dat je op zo'n digitaal ding ook met een simpele druk op de knop al die lelijke beelden kunt uitgummen....
En je mag er niet aan denken wat die broebbeleers daar dan nog maandelijks voor beuren ook ! De diverse parlementen zijn volgens mij een duidelijke aanwijzing dat er geen God bestaat, als we de bijbel lezen, dan moest Hij al lang die lieden met de 20 plagen van 't parlement om zeep geholpen hebben (Tien plagen zijn niet genoeg voor zo'n oelewappers)... Maar tja, het probleem is dat je die 20 plagen onmogelijk alleen op hen kunt afsturen, je moet toegeven ze zijn nooit of te nooit op één locatie te vangen hé...

En zeveren mijne joeng ! Zeveren ! Weet je dat ze het ooit gepresteerd hebben om die kluivers gedichtjes te doen maken en te doen voordragen ???? Kul in meer dan één uur ...

Gisteren zag ik tot mijn verbijstering dat het al 20 jaar geleden is dat de Free Herald gezonken is. Dat leek veel korterbij...Gek dat dergelijke grote gebeurtenissen altijd veel korter bij lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Dat bewijst maar weer eens dat het geheugen van een mens een uiterst inaccuraat ding is! En denk niet dat dit alleen opgaat voor dingen die al enige tijd geleden zijn. In mijn ver verleden was ik ook in de Chiro, en daar deden we ooit zo'n spelletje. De leider las een zin voor in het oor van één van de knapen. Deze moest dan rond de speelplaats lopen en de zin doorfluisteren aan de tweede. We waren met zo'n twintig knapen aanwezig bij die proef, dus niet eens zo veel, en de zin die de laatste uitsprak was zelfs geen familie meer van de zin die oorspronkelijk door de leider was gezegd... Probeer het bij gelegenheid maar eens uit.
Dat is trouwens ook de moeilijkheid waarmee politiemensen te kampen hebben bij het ondervragen van getuigen... en de oorzaak van de onduidelijkheid van sommige persoonsbeschrijvingen...

Zelfs zonder dat we er ons bewust van zijn, filteren we ons geheugen op de wijze die ons het best past... Ik merk bijvoorbeeld dat wij, ons gezin, alles wat Koen betreft stilaan aan 't filteren zijn, en dat er in de letterlijke betekenis van het woord "niets dan goeds" over de doden mag gezegd worden... Ik zie hetzelfde bij mijn zussen als ze over wijlen mijn broer spreken...

Is dat erg ? Wellicht niet. Wellicht is dat één van de manieren waarop wij het leven leren aan kunnen... Wij zijn geneigd het slechte, de slechte ervaringen uit ons geheugen te bannen, en ons verleden rooskleuriger te zien dan het in werkelijkheid was...Vroeger was alles beter, weet je wel.... Alleen zegden we dat toen ook al...

Het moeilijke punt is dat systeem ligt dan ook voor de hand, we zijn steeds geneigd het heden als véél moeilijker, véél zwaarder te zien dan het verleden...Maar dat was vroeger ook al zo, alleen dat hebben we "uitgefilterd"...

Daarom, een goeie raad, probeer alleen in het heden te leven, laat gisteren uw vandaag niet vergallen.

tot de volgende ?