Ja, 't is van dat, we zitten met een zieke in huis...Ons Gwendolyn is hier vanmorgen afgeleverd met pijn aan oog, oor, wat diarree en overgegeven vannacht... Nu ziet ze er redelijk uit, maar ja, ik mag er om 11 uur mee naar de dokter...
Ik ga er van profiteren om mijn bloed te laten onderzoeken (Ik moet dat toch laten doen voor mijn jaarlijks hartonderzoek...- nee, ik heb niets aan mijnen moteur), en wat voorschriften voor medicatie voor Anny...
Daarmee zijn we wel vroeger dan anders uit ons bed gezet, maar ik mis toch vooral mijn koffie, dat vroeg opstaan is niets, maar geen koffie mogen drinken (voor dat bloedonderzoek) dat is erg !
Wij zijn blij dat we op die manier ons kinderen kunnen bijstaan, want wij woonden ver van onze familie, en moesten maar onze plan trekken...Zo herinner ik mij een keer dat ik heel de nacht van het ene bed naar het andere moest crossen, Koen, Bart, Veerle en Anny zaten met diarree en overgeven... 's Morgens belde ik dan maar naar Ma, mijn moeder te Oostende, en 't brave mens scharrelde een buurman op (Frans van Sylvie) (Mijn vader was al overleden) om naar Oudenaarde te komen. (Dat was overmacht, in zo'n geval kwam moeder direkt)
Wat het was heb ik nooit geweten, de dokter vermoedde dat het van iets te eten was, maar ik had exact hetzelfde gegeten, en ik wist van niets. Gelukkig duurde de "schijterij en de brakerij" niet erg lang, maar ze waren allemaal toch wel een paar dagen mottig. Bovendien was ma ook druk bezig, de kamers kuisen en verluchten, nieuwe lakens en dergelijke op al de bedden, alle vuilgemaakte "goeds" wassen... En weet je, toen ik 's middags van mijn werk thuis kwam, stond er eten op tafel...Ik had gezegd dat een boterham goed genoeg was, maar nee, voor ons ma was dat niet goed genoeg. 't Mens heeft heel haar leven veel gewerkt, maar hier die keer, was er echt héél véél te doen, en ons ma...die deed dat, zonder klagen, met plezier, en blij dat ze nog eens bij de kleinkinderen was. Wellicht was haar afwezigheid thuis een ramp voor mijn zussen, want 's middags ving ons moeder de kleinkinderen daar op...Blijkbaar is alles goed verlopen, ik heb er tenminste niets van gehoord...en deemoedig moet ik zeggen, ik heb er op dat moment zelfs niet op gepeinsd...En wellicht was het ook goed voor ons moeder, kon ze haar gedachten eens op wat anders dan haar grote verdriet zetten.
"Ze" zeggen dat het een teken van oud worden is, dat je veel meer dan vroeger, op het verleden denkt...Goed, dan ben ik aan het oud worden zeker? Maar weet je wat ik daarvan denk? Ik denk dat het precies dat verleden is dat ons heeft gemaakt tot wat we nu zijn...en dat is niet slechter, maar wel veel bedachtzamer, veel voorzichtiger.
Toen Bart als klein ventje op de trap gekropen was, en er van viel, dan kreeg hij nog een klets op zijn broek (ja, den dien dat hij aanhad !), als nu een van de kleinkinderen valt, dan zijn we direct bezorgd, en is er zeker geen sprake van nog een klets bovenop te geven omdat ze dingen deden die verboden waren... Beter ? Slechter ? Laat het me zo stellen, het is voor een kind heerlijk om eens "bedorven" te worden van oma en/of oma...En het is goed dat een kind dat ook eens meemaakt, heerlijk geknuffeld te worden.
tot morgen
woensdag, mei 31, 2006
dinsdag, mei 30, 2006
in mei...
bevriest ieder vogelei...
Heb je het weerbericht al bekeken? 't is en 't blijft belabberd.
Misschien zou ik beter schrijven belebberd, dat klinkt natter.
't Is bovendien nog koud ook, al bijna twee weken staan mijn papavers in knop, gereed om open te barsten, en er zijn er hoop en al al 4 (vier !) die open zijn, en ze staan niet open, ze hangen, verzopen !
Normaal moet de tuin nu vol staan met felle kleurspotten, felrood, heloranje, blitsroze, wit...en er licht niets op.Ne mens zou er depri bij worden.
Ik zie nog altijd licht door mijn lindeboom, waar dat normaal een grote groene bladermassa moet zijn.
Voor het ogenblik schijnt er een waterzonnetje, zoiets dat alleen dient om de plassen te doen blinken, en te tonen hoe nat het is.
En 't gekke is, al dat water maakt dat ik niet aan 't water kan gaan zitten, 't is geen weer om te gaan vissen, nu dat ik weer wat beter ben zou dat pertang deugd doen...(Denk ik, hoop ik ...)
Ja, dat is het positief nieuws, gisteravond heb ik mijn dubbele dosis medicatie gelaten, vanmorgen ook, en het gaat, 't zit weer binnen de aanvaardbare normen.
Ik ben gisteren bij de apotheker geweest, en hij had weer niet alles in huis (dat is normaal, van die middelen heeft hij nooit teveel in huis), en normaal mag ik er dan 's avonds om gaan rond 18.00 uur...Maar hij zei me, weet je, ik wil ze wel brengen ook, ik moet daar toch in de omtrek zijn... Kwart na zeven was hij daar, en daar dat niet voor het eerst was, vroeg ik hem of hij hier soms familie had in de omgeving? Nee hoor, hij brengt de medicatie van enkele oudere klanten die slecht te been zijn, aan huis. Tof hé ? Maar hij noemde enkele namen, en van die ene weet ik pertinent dat ze twee zoons en een dochter hier in de wijk wonen heeft... Ik weet niet of het dan zo nodig is dat de apotheker aan huis levert ??? Enfin, 't zijn mijn zaken niet, maar ik vind het toch maar eigenaardig ...
Gisteren heb ik een nieuwe pot vernis gehaald om mijn pyrografiewerk af te werken, en ik heb ook enkele latten meegebracht, ik ga eens proberen een ander, veel mooier kader te maken. Als dat lukt, en uitvalt zoals ik het voor ogen heb, dan zal mijn werk veel aan waarde winnen. Net zoals bij een schilderij verhoogt de kader de waarde van mijn pyrografisch werk. Er zal wel heel wat werk aan zijn, maar tijd is een van de dingen waar ik luxueus veel van heb...
Ik heb enkele dagen geleden een reactie gehad op mijn blog, langs de mogelijkheid die er geboden wordt op de blog zelf (comment)...Alleen ben ik niet zeker van wie die reactie is, ik heb een vermoeden, maar als je die mogelijkheid benut, wil je dan ook je naam en mailadres er bij zetten, dan kan ik antwoorden... Dank u !
Graag tot morgen !
Heb je het weerbericht al bekeken? 't is en 't blijft belabberd.
Misschien zou ik beter schrijven belebberd, dat klinkt natter.
't Is bovendien nog koud ook, al bijna twee weken staan mijn papavers in knop, gereed om open te barsten, en er zijn er hoop en al al 4 (vier !) die open zijn, en ze staan niet open, ze hangen, verzopen !
Normaal moet de tuin nu vol staan met felle kleurspotten, felrood, heloranje, blitsroze, wit...en er licht niets op.Ne mens zou er depri bij worden.
Ik zie nog altijd licht door mijn lindeboom, waar dat normaal een grote groene bladermassa moet zijn.
Voor het ogenblik schijnt er een waterzonnetje, zoiets dat alleen dient om de plassen te doen blinken, en te tonen hoe nat het is.
En 't gekke is, al dat water maakt dat ik niet aan 't water kan gaan zitten, 't is geen weer om te gaan vissen, nu dat ik weer wat beter ben zou dat pertang deugd doen...(Denk ik, hoop ik ...)
Ja, dat is het positief nieuws, gisteravond heb ik mijn dubbele dosis medicatie gelaten, vanmorgen ook, en het gaat, 't zit weer binnen de aanvaardbare normen.
Ik ben gisteren bij de apotheker geweest, en hij had weer niet alles in huis (dat is normaal, van die middelen heeft hij nooit teveel in huis), en normaal mag ik er dan 's avonds om gaan rond 18.00 uur...Maar hij zei me, weet je, ik wil ze wel brengen ook, ik moet daar toch in de omtrek zijn... Kwart na zeven was hij daar, en daar dat niet voor het eerst was, vroeg ik hem of hij hier soms familie had in de omgeving? Nee hoor, hij brengt de medicatie van enkele oudere klanten die slecht te been zijn, aan huis. Tof hé ? Maar hij noemde enkele namen, en van die ene weet ik pertinent dat ze twee zoons en een dochter hier in de wijk wonen heeft... Ik weet niet of het dan zo nodig is dat de apotheker aan huis levert ??? Enfin, 't zijn mijn zaken niet, maar ik vind het toch maar eigenaardig ...
Gisteren heb ik een nieuwe pot vernis gehaald om mijn pyrografiewerk af te werken, en ik heb ook enkele latten meegebracht, ik ga eens proberen een ander, veel mooier kader te maken. Als dat lukt, en uitvalt zoals ik het voor ogen heb, dan zal mijn werk veel aan waarde winnen. Net zoals bij een schilderij verhoogt de kader de waarde van mijn pyrografisch werk. Er zal wel heel wat werk aan zijn, maar tijd is een van de dingen waar ik luxueus veel van heb...
Ik heb enkele dagen geleden een reactie gehad op mijn blog, langs de mogelijkheid die er geboden wordt op de blog zelf (comment)...Alleen ben ik niet zeker van wie die reactie is, ik heb een vermoeden, maar als je die mogelijkheid benut, wil je dan ook je naam en mailadres er bij zetten, dan kan ik antwoorden... Dank u !
Graag tot morgen !
maandag, mei 29, 2006
modder
Vandaag moest ik weer eens naar tante, en deze keer was er werkelijk iets...Ik heb naar de bank gemoeten om alles te regelen, en heb naar de Bond Moyson gebeld...Tante had papieren gekregen in verband met de hospitalisatieverzekering. Tante wist niet of ze dat had...Ikke dus getelefoneerd, eerst was het nummer op hun eigen briefhoofd niet meer juist, en kreeg ik een ander nummer...Daar bleek dat tante geen hospitalisatieverzekering heeft, en op haar leeftijd zelfs geen meer kan afsluiten...Waarom sturen ze dan die brieven om in te vullen naar mensen van 80 jaar oud, waarbij ze op de brief de gegevens van hun lid, met rijksregisternummer erbij, waar ze dus zien hoe oud ze is!!!, naar die mensen op !
Enfin, ik hoop dat ze nu héél véél telefoontjes krijgen en héél véél uitleg moeten geven waarom ze die brief gestuurd hebben...
Ik zit met en kopvalling, waar zou die vandaan komen, zo midden in de "zomer"??
Allee, à demain
Enfin, ik hoop dat ze nu héél véél telefoontjes krijgen en héél véél uitleg moeten geven waarom ze die brief gestuurd hebben...
Ik zit met en kopvalling, waar zou die vandaan komen, zo midden in de "zomer"??
Allee, à demain
zondag, mei 28, 2006
tentoonstelling
Gisterennamiddag zijn Anny en ik, op ons dooie gemak eens naar Oudenaarde gereden, ik wou de tentoonstelling zien van Oudenaarde in oude foto's, in mei Mater, Volkegem en Edelare...Ik dacht, misschien vind ik er nog foto's die ik niet heb, en die mogelijks te gebruiken zijn voor mijn pyrografie, maar 't was gene vetten...Er waren niet veel prenten, en al helemaal niet veel van Mater. Bovendien had ik de meeste ervan.
Maar in de bovenzaal van 't stadhuis was er ook een tentoonstelling over Edmond Van de Vijver, een Oudenaards kunstenaar van rond 1900...Hij was, meen ik nog ooit gelezen te hebben, ook lesgever aan de academie. Ik kende hem voornamelijk door zijn pentekeningen, maar daar hingen voornamelijk schilderijen en etsen. Hij schilderde zeer minutieus, bijna onwerkelijk net, en wist een sfeer op te wekken, je zag niet alleen zijn werken, je voelde ze ook ! Zijn sneeuwlandschappen zijn niet lieflijk, maar echt, koude grijze luchten, smeltende sneeuw...Ken jij nog schilderijen waarop je de sneeuw ziet smelten, waar de velden her en der dat grauwe wintergras tonen als doffe kleurloze spotten in een vuilwitte wereld ? Ik ook niet, die man schilderde niet alleen het mooie...Ook schilderijen van de stukgeschoten stad (14-18). Zijn schilderijen en tekeningen zijn niet alleen zéér de moeite waard, het zijn evenzeer tijdsdocumenten. Bovendien hangen er ook zeer oude foto's (van de oorspronkelijke foto-glasplaten). Dat was echt de moeite.
Maar 't was wel hoog tijd dat ik terug thuis was. Gelukkig ebde de pijn weer weg, en is alles weer min of meer in de "normale" situatie. Ik heb vanmorgen toch nog maar eens een dubbele dosis gepakt, ik ben bang dat ik terug val in de pijn-put. Zodra ik me weer volledig in de gewone toestand bevind zal ik weer minderen naar de normale dosissen.
Kreeg zonet een telefoon van Mieke. (Bij een ander krijg je een telefoontje, bij Mieke zijn het altijd grote telefoons). Ik weet niet hoe ze het doet, ik kan dat niet, zo lang telefoneren, maar zij doet het, en ik moet zeggen, het is altijd prettig met haar te babbelen. Ik vrag me wel af of zij niet bijna failliet gaat aan telefoonkosten???
Allee, ik ga" d"ermee stoppen, a domani ?
Maar in de bovenzaal van 't stadhuis was er ook een tentoonstelling over Edmond Van de Vijver, een Oudenaards kunstenaar van rond 1900...Hij was, meen ik nog ooit gelezen te hebben, ook lesgever aan de academie. Ik kende hem voornamelijk door zijn pentekeningen, maar daar hingen voornamelijk schilderijen en etsen. Hij schilderde zeer minutieus, bijna onwerkelijk net, en wist een sfeer op te wekken, je zag niet alleen zijn werken, je voelde ze ook ! Zijn sneeuwlandschappen zijn niet lieflijk, maar echt, koude grijze luchten, smeltende sneeuw...Ken jij nog schilderijen waarop je de sneeuw ziet smelten, waar de velden her en der dat grauwe wintergras tonen als doffe kleurloze spotten in een vuilwitte wereld ? Ik ook niet, die man schilderde niet alleen het mooie...Ook schilderijen van de stukgeschoten stad (14-18). Zijn schilderijen en tekeningen zijn niet alleen zéér de moeite waard, het zijn evenzeer tijdsdocumenten. Bovendien hangen er ook zeer oude foto's (van de oorspronkelijke foto-glasplaten). Dat was echt de moeite.
Maar 't was wel hoog tijd dat ik terug thuis was. Gelukkig ebde de pijn weer weg, en is alles weer min of meer in de "normale" situatie. Ik heb vanmorgen toch nog maar eens een dubbele dosis gepakt, ik ben bang dat ik terug val in de pijn-put. Zodra ik me weer volledig in de gewone toestand bevind zal ik weer minderen naar de normale dosissen.
Kreeg zonet een telefoon van Mieke. (Bij een ander krijg je een telefoontje, bij Mieke zijn het altijd grote telefoons). Ik weet niet hoe ze het doet, ik kan dat niet, zo lang telefoneren, maar zij doet het, en ik moet zeggen, het is altijd prettig met haar te babbelen. Ik vrag me wel af of zij niet bijna failliet gaat aan telefoonkosten???
Allee, ik ga" d"ermee stoppen, a domani ?
zaterdag, mei 27, 2006
Taal
Je moet eens op internet opzoeken : "Coucke en Goethals"...
Je weet direct het belang van TAAL, de beide hierbovengenoemde mannen werden te Charleroi gehalsrecht (guillotine), totaal onschuldig, tenzij aan het feit dat zij zich niet konden verdedigen daar zij Frans-onkundig waren, en de rechters het zelfs niet nodig vonden een nederlandskennende tolk te hebben...
Ik heb in een van mijn vorige schrijfsels gemeld dat ik op een rommelmarkt het boek over dit rechterlijk dwalen in handen kreeg. Het is één pamflet voor de vrijmaking van Vlaanderen.Als je dan beseft dat het tot 1967 duurde voor onze grondwet in het Nederlands vertaald werd...
Maar daarover wil ik niet schrijven, er is al genoeg wrevel en ruzie in ons kleine leefwereldje, ik wil gewoon eens de aandacht trekken op "taal".
Er wordt heel dikwijls gediscussieerd over wat nu eigenlijk de belangrijkste uitvinding van de mens was, het wiel, het vuur, of wat dan ook, maar ontegenzeggelijk is de grootste verworvenheid van de mens: de taal !
Zonder de mogelijkheid om gedachten ook duidelijk te maken aan anderen, zonder de mogelijkheid verworven kennis door te geven, zouden we wellicht nog nergens staan, en in de bomen rondslingeren (ikke al lang niet meer, met mijn slechte rug was ik al lang ten prooi gevallen aan een of ander roofdier)
Nu spreekt men hier vlaams, nederlands, maar waarom ? Het antwoord is niet zo eenvoudig, en we moeten een heel eind in de geschiedenis teruggaan om te weten waarom er in dit of dat land of streek die of die taal gesproken wordt. Ik wil dan niet teruggaan naar de oorsprong van onze taal, maar gewoon proberen een antwoord te vinden waarom we hier vlaams kouten en enkele kilometer van hier waals.
Geschiedkundig was dat niet zo, taal stopte niet aan de gemeentegrens of gewestgrens of landgrens, neen taal stopte niet, nergens...taal liep gewoon van de ene taal over in de andere, de gewesttaal ging van vlaams heel geleidelijk over naar frans, via een heleboel tussenvormen. Bij heel oude mensen die nog het echte dialekt spreken in wat nu grensgebieden zijn, kun je nog heel wat van die mengtaal terugvinden, in Menen eten ze uit een assiete, geen franse assiette, maar assiete met een vlaamse ie klank.
De zaak is veranderd toen er werkelijke landsgrenzen kwamen en verplicht onderwijs. (De belangrijkste stap naar een nationaal gevoel hebben wij te danken aan...Napoleon !)
Plots evolueerden dan de landen naar instellingen zoals we ze nu kennen, legers werden opgericht met dienstplichtigen (vroeger waren er alleen huurlingenlegers, en in de steden schuttersgilden en dergelijke) en de wetgevingen werden opgesteld in de taal van het volk (of zoals bij ons in de taal van de machtigste groep, het financiëel sterkere Wallonië en de taal van de adel, de clerus en de "hogere" burgerij.)
Plots werd de grens dan ook een "taalgrens", werden de mensen verplicht de opgelegde taal te kennen, ja zelfs te spreken...Ook het onderwijs werd dan in die taal gegeven. In ons arme Vlaanderen werden de mensen die het geluk hadden iets verder dan het lagere onderwijs te "studeren" verplicht dat in het Frans te doen. Mijn moeder hoorde bij de gelukkigen die langer dan de meesten kon schoollopen, zij zat op het franse pensionaat bij de nonnen te Deinze...Het onderwijs was er niet alleen degelijk, het was er ook op gericht het frans te prefereren, wie op de speelplaats betrapt werd op vlaams, werd streng gestraft, en ons moeder bleef van "haar" franse taal houden. Als kind leerde ik het alfabet van moeder, maar sprak (en spreek) de letters meest op zijn frans uit, niet meer de double V, maar wel de Y-grecque...
Mijn vader was Vlaming, met een hoofdletter, had op eigen houtje frans geleerd, maar was zeer vlaamsgezind. Ik denk dat ik van beiden de liefde voor zowel vlaams als frans heb meegekregen, eigenlijk moet ik corrigeren, en zeggen de liefde voor taal...
en nu kom ik weer bij mijn inleiding, taal is de verbinding tussen mensen, dus taal is belangrijk als je mens wilt zijn, tussen en met mensen. Eén van mijn beste vrienden is een Waal, un dur, en hij vertelt moppen over vlamingen, en ik over walen, en we genieten beiden, want we kennen elkaars volksaard en we weten met elkaar te sprekenen van elkaar te leren en te genieten, ik in mijn -allesbehalve perfekte- Frans, hij in zijn basterd-vlams...tof !
Heb je het al gezien, het is nu 10.20' am, en 't regent nog niet !
tot morgen ?
Je weet direct het belang van TAAL, de beide hierbovengenoemde mannen werden te Charleroi gehalsrecht (guillotine), totaal onschuldig, tenzij aan het feit dat zij zich niet konden verdedigen daar zij Frans-onkundig waren, en de rechters het zelfs niet nodig vonden een nederlandskennende tolk te hebben...
Ik heb in een van mijn vorige schrijfsels gemeld dat ik op een rommelmarkt het boek over dit rechterlijk dwalen in handen kreeg. Het is één pamflet voor de vrijmaking van Vlaanderen.Als je dan beseft dat het tot 1967 duurde voor onze grondwet in het Nederlands vertaald werd...
Maar daarover wil ik niet schrijven, er is al genoeg wrevel en ruzie in ons kleine leefwereldje, ik wil gewoon eens de aandacht trekken op "taal".
Er wordt heel dikwijls gediscussieerd over wat nu eigenlijk de belangrijkste uitvinding van de mens was, het wiel, het vuur, of wat dan ook, maar ontegenzeggelijk is de grootste verworvenheid van de mens: de taal !
Zonder de mogelijkheid om gedachten ook duidelijk te maken aan anderen, zonder de mogelijkheid verworven kennis door te geven, zouden we wellicht nog nergens staan, en in de bomen rondslingeren (ikke al lang niet meer, met mijn slechte rug was ik al lang ten prooi gevallen aan een of ander roofdier)
Nu spreekt men hier vlaams, nederlands, maar waarom ? Het antwoord is niet zo eenvoudig, en we moeten een heel eind in de geschiedenis teruggaan om te weten waarom er in dit of dat land of streek die of die taal gesproken wordt. Ik wil dan niet teruggaan naar de oorsprong van onze taal, maar gewoon proberen een antwoord te vinden waarom we hier vlaams kouten en enkele kilometer van hier waals.
Geschiedkundig was dat niet zo, taal stopte niet aan de gemeentegrens of gewestgrens of landgrens, neen taal stopte niet, nergens...taal liep gewoon van de ene taal over in de andere, de gewesttaal ging van vlaams heel geleidelijk over naar frans, via een heleboel tussenvormen. Bij heel oude mensen die nog het echte dialekt spreken in wat nu grensgebieden zijn, kun je nog heel wat van die mengtaal terugvinden, in Menen eten ze uit een assiete, geen franse assiette, maar assiete met een vlaamse ie klank.
De zaak is veranderd toen er werkelijke landsgrenzen kwamen en verplicht onderwijs. (De belangrijkste stap naar een nationaal gevoel hebben wij te danken aan...Napoleon !)
Plots evolueerden dan de landen naar instellingen zoals we ze nu kennen, legers werden opgericht met dienstplichtigen (vroeger waren er alleen huurlingenlegers, en in de steden schuttersgilden en dergelijke) en de wetgevingen werden opgesteld in de taal van het volk (of zoals bij ons in de taal van de machtigste groep, het financiëel sterkere Wallonië en de taal van de adel, de clerus en de "hogere" burgerij.)
Plots werd de grens dan ook een "taalgrens", werden de mensen verplicht de opgelegde taal te kennen, ja zelfs te spreken...Ook het onderwijs werd dan in die taal gegeven. In ons arme Vlaanderen werden de mensen die het geluk hadden iets verder dan het lagere onderwijs te "studeren" verplicht dat in het Frans te doen. Mijn moeder hoorde bij de gelukkigen die langer dan de meesten kon schoollopen, zij zat op het franse pensionaat bij de nonnen te Deinze...Het onderwijs was er niet alleen degelijk, het was er ook op gericht het frans te prefereren, wie op de speelplaats betrapt werd op vlaams, werd streng gestraft, en ons moeder bleef van "haar" franse taal houden. Als kind leerde ik het alfabet van moeder, maar sprak (en spreek) de letters meest op zijn frans uit, niet meer de double V, maar wel de Y-grecque...
Mijn vader was Vlaming, met een hoofdletter, had op eigen houtje frans geleerd, maar was zeer vlaamsgezind. Ik denk dat ik van beiden de liefde voor zowel vlaams als frans heb meegekregen, eigenlijk moet ik corrigeren, en zeggen de liefde voor taal...
en nu kom ik weer bij mijn inleiding, taal is de verbinding tussen mensen, dus taal is belangrijk als je mens wilt zijn, tussen en met mensen. Eén van mijn beste vrienden is een Waal, un dur, en hij vertelt moppen over vlamingen, en ik over walen, en we genieten beiden, want we kennen elkaars volksaard en we weten met elkaar te sprekenen van elkaar te leren en te genieten, ik in mijn -allesbehalve perfekte- Frans, hij in zijn basterd-vlams...tof !
Heb je het al gezien, het is nu 10.20' am, en 't regent nog niet !
tot morgen ?
vrijdag, mei 26, 2006
beter
Hallo, ik ben er weer, echt, meen ik, ik kan weer staan en zelfs al enkele meters stappen zonder snijdende pijn! Joepie!
Wat niet beter is, is het weer...Ik durf niet meer door het raam kijken, 't is niet te doen. We zitten precies in een tropische moesson, maar dan zonder tropen, 't is zelfs koud ! En weet je, de voorspellingen zien er zo schitterend uit hé, tot 6 juni geven ze regen, afgewisseld met stortbuien!
In mijnen hof staan er nu al weken papavers op het punt open te gaan...Hopelijk zijn ze niet rot voor ze werkelijk open willen gaan.
De kippen zijn van slag, de planten proberen terug de grond in te kruipen, 't is bijna zomer, maar op zijn belgisch. Straks staan er weer mensen op de dijk te Oostende in de wetenschap dat achter het watergordijn een nog veel groter waterplas ligt, een waterplas die naar het heet zout is, maar wellicht, met al die regen wordt dat moeilijker vast te stellen.... We moeten nochtans niet schrikken van dat slechte weer, we leerden het al in onze schooltijd, Belgie geniet (geniet??)van een zeekklimaat...De leraar schreef het vroeger wel fout, met één k, de dwaas!
Ne mens zou er echt depri van worden, waar is de zon ????waar ???is ??? de ??? zon?!?!?!?
en weet je, we zeggen en schrijven vandaag 26 mei, bijna juni, en mijn lindeboom is nog altijd niet helemaal dicht gegroeid. Ik zie er nog steeds de lucht (of 't water?) door! Vorig jaar zaten er dezen tijd al jonge bosduiven van tak op tak te wippen, maar je kon dat alleen raden, aan 't bewegen van de takken...Nu zouden ze zich zelfs nog niet eens kunnen verbergen...
Aany maakt zich ongerust, de haag, blijft maar groeien, en met dat weer kan ze de snoei niet aanvatten. 't Is erg hé, dat zij dat moet doen, en dat het al veel te zwaar werk nog zal zwaarder zijn door dat kloteweer !
Dat vind ik het ergste aan mijn ziekte, het feit dat een ander moet opdraaien voor mijn werk.
Daar mag ik niet op denken, of ik voel mij rot!
'k Ga stoppen,of ik begin weer te zagen, tot morgen?
Wat niet beter is, is het weer...Ik durf niet meer door het raam kijken, 't is niet te doen. We zitten precies in een tropische moesson, maar dan zonder tropen, 't is zelfs koud ! En weet je, de voorspellingen zien er zo schitterend uit hé, tot 6 juni geven ze regen, afgewisseld met stortbuien!
In mijnen hof staan er nu al weken papavers op het punt open te gaan...Hopelijk zijn ze niet rot voor ze werkelijk open willen gaan.
De kippen zijn van slag, de planten proberen terug de grond in te kruipen, 't is bijna zomer, maar op zijn belgisch. Straks staan er weer mensen op de dijk te Oostende in de wetenschap dat achter het watergordijn een nog veel groter waterplas ligt, een waterplas die naar het heet zout is, maar wellicht, met al die regen wordt dat moeilijker vast te stellen.... We moeten nochtans niet schrikken van dat slechte weer, we leerden het al in onze schooltijd, Belgie geniet (geniet??)van een zeekklimaat...De leraar schreef het vroeger wel fout, met één k, de dwaas!
Ne mens zou er echt depri van worden, waar is de zon ????waar ???is ??? de ??? zon?!?!?!?
en weet je, we zeggen en schrijven vandaag 26 mei, bijna juni, en mijn lindeboom is nog altijd niet helemaal dicht gegroeid. Ik zie er nog steeds de lucht (of 't water?) door! Vorig jaar zaten er dezen tijd al jonge bosduiven van tak op tak te wippen, maar je kon dat alleen raden, aan 't bewegen van de takken...Nu zouden ze zich zelfs nog niet eens kunnen verbergen...
Aany maakt zich ongerust, de haag, blijft maar groeien, en met dat weer kan ze de snoei niet aanvatten. 't Is erg hé, dat zij dat moet doen, en dat het al veel te zwaar werk nog zal zwaarder zijn door dat kloteweer !
Dat vind ik het ergste aan mijn ziekte, het feit dat een ander moet opdraaien voor mijn werk.
Daar mag ik niet op denken, of ik voel mij rot!
'k Ga stoppen,of ik begin weer te zagen, tot morgen?
donderdag, mei 25, 2006
Erfelijk belast
Toen ik in 't zesde of vijfde middelbaar zat, in 't college te Oostende, hadden we een leraar natuurkunde (Biologie was nog niet uitgevonden) Zijn naam weet ik niet meer, we noemden hem Chips Junior...(Hij had er een broer die ouder was en ook les gaf, en dat was Chips senior, of wat dacht je.)
Het was tijdens één van die lessen dat chips doodleuk poneerde dat kikkereitjes die groene dingentjes waren die op het water dreven. Ik grinnikte iets te luid..."Goderis weet het weer beter ?" "Ja meneer" "Leg eens uit, meneer Goderis..." Zijn stem klonk helemaal niet vriendelijk. "Wel meneer, kikkereitjes (kikkerdril noemen wij dat) zijn zo'n gelatine bolletjes, met een klein zwart bolletje in..." De leraar zei dat hij les gaf, en niet ik..."Weet je wat, meneer, ik breng mijn soort eitjes mee, en jij jou soort, we zetten ze hier in een bokaal en kijken waar er kikkervisjes uitkomen..." Natuurlijk had ik gelijk, en later nog eens toen ik bewees dat er ook vissen waren die geen eieren legden, maar levendbarend waren...Zoals steeds in -wellicht alle scholen- kreeg de leraar op het examen blijkbaar zijn gelijk, maar dat konden we alleen zien aan zijn wraakzuchtige punten, en dat was toendertijd niet bediscussieerbaar...
Maar wat mij zo blij maakt, is dat dit erfelijk is !!!! Gwendolyn ligt in de clinch met haar lerares over het feit dat er wel degelijk roze dolfijnen bestaan ! En ze heeft gelijk, er zijn er zelfs enkele soorten, de bekendste (zie foto) leeft in de Amazone, maar er is ook nog een Chinese soort. Ik heb vol vreugde de foto's en het wetenschappelijk artikel uitgeprint voor mijn kleindochter...Hopelijk zijn de juffrouwen tegenwoordig wat sportiever, maar eigenlijk kan het mij niet schelen! Mijn kleindochter heeft bewezen dat, als je gelijk hebt, je dat ook moogt, kunt en moet verdedigen! 'K ben trots !!!!
...ondanks ik nog veel pijn heb...'t is al wat beter, maar ik kan nog altijd maar met moeite van mijn pc naar de tafel. De dokter zei dat ik, als het nodig was maar eens een dag of drie in bed moest blijven, maar toen ik hem zei dat liggen één van de houdingen is waarbij ik pijn heb, antwoordde hij daar niet op. Het beste zit ik in een bolleke, geleund op mijn ellebogen, nu eens wat naar links, dan eens wat naar rechts. Als dat ook begint te duwen, dan sta ik eens op en "wandel" wat, tot dat ook weer duwt...Enfin, afijn zei ons groottante altijd, ik moet niet zagen, 't gaat al wat beter, en de uitbreiding van medicatie zal wellicht de verbetering versnellen.
Tot morgen
Abonneren op:
Posts (Atom)