Posts tonen met het label Nawal El Saadawi. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Nawal El Saadawi. Alle posts tonen

vrijdag, september 16, 2011

Lef

Nawal El Saadavi, Brussel, BelgiumImage via WikipediaIk heb een enorme bewondering voor Nawal El Saadawi... Het oude dametje durft het aan om de heilige huisjes in een welgemikte trap omver te trappen. In haar land vergt zoiets nog veel meer moed en lef dan dat hier...
Ze is nu op de vlucht, want ze wordt vervolgd wegens godslastering, alhoewel ze in feite alleen de minorisering van de vrouw in het geloof aanvalt. (Ze doet dit niet alleen over de Koran, maar meteen ook over de Torah en onze bijbel...).
Ik kan ze daar helemaal in volgen! Ik ben geen virtuoos in de kennis van de Torah (min of meer ons Oude Testament) of de Koran noch van de Bijbel, maar ik kan me al heel lang niet van de indruk ontdoen dat in deze boekwerken inderdaad Goddelijke wijsheden staan, maar ook heel wat menselijke invloeden... Meer thuis zijnde in het nieuwe testament, erger ik me dood aan Paulus en zijn uitspraken. Of misschien beter gezegd, aan de teksten die aan Paulus worden toegeschreven... Want daar vind ik heel wat dingen die anti-vrouwelijk zijn.
Ik voel me niet geroepen om vast te stellen wat in de teksten een Goddelijke inspiratie heeft, en wat een menselijke, maar er zijn stukken tekst die me, op zijn zachtst gezegd, tegen de borst stuiten.
Ik zie in de vrouw geen greintje minder mens dan in de man.
En ik kan dan ook moeilijk velen dat men de vrouw als minder bekijkt.
De persoon die ik boven alles hoog acht is mijn moeder, en dat is een vrouw.
Even hoog  in de rangorde staat mijn vrouw en de moeder van onze kinderen.
Die staan hoger dan om het even wie, mezelf inbegrepen.
Trouwens, ik acht heel wat mensen hoger dan me zelf, want ik ben maar een heel klein mensje, met heel geringe capaciteiten, en met het voortdurende gevoel dat ik bijna voortdurend moet opkijken naar de mensen om me heen.
Ik heb ooit geprobeerd een muurtje te metselen, en weet nu hoe hoog de metser boven me staat, ik heb ooit wanhopig naar mijn auto staan staren, en weet nu hoe hoog de mechanieker staat, ik heb ooit wanhopig naar ons huishoudelijke afval staan kijken, en stel nu de man of vrouw van de vuilnisophaling helemaal boven aan mijn lijstje... en zo kan ik nog uren doorgaan...
Och, wellicht zijn er ook mensen die naar mij opkijken, want ik zal ook wel een paar gaven hebben, maar in het geheel ben ik maar een heel klein mensje.
Zoals jij ook bent, want Grote mensen... ik ken er geen...
We hebben allemaal onze gaven, maar vooral onze fouten.
Wellicht daarom dat wij veeleer geneigd zijn naar de fouten te kijken dan naar de gaven. Daar hebben wij immers meest van...
We zijn immers in niets volmaakt.
of volmaakt in niets, zoals je het ook maar wilt stellen...

En vermits al die Heilige Boeken uiteindelijk allemaal door mensen zijn neergepend, zal ongetwijfeld ook de mens hebben "mee geschreven", en wellicht de Goddelijke inspiratie hebben bezoedeld.
Men had met het te boek stellen immers een doel... En doelen zijn de facto sterk onderhevig aan de mens die ze stelt, zijn cultuur, zijn achtergrond...kortom, De mens zelf, de schrijver.

Als ik me kwaad maak op Paulus, dan doe ik dat ook uit een menselijk standpunt, een heel eng klein menselijk standpunt: het mijne.
Dat is net het sterke en tegelijk het zwakke van die Heilige Boeken... Ze zijn zwak omdat er ongetwijfeld menselijke dingen in staan, ze zijn sterk omdat er duidelijk zaken in staan die het menselijke te boven gaan. Ze zijn vooral moeilijk, omdat het niet echt mogelijk is de twee uit elkaar te houden, want iedereen bekijkt het van uit zijn tijd, zijn denkraam, zijn cultuur, zijn achtergrond...
We kennen allemaal mensen die deze teksten op de letter volgen, zonder er ook maar echt bij na te denken. Zonder er ook maar een moment bij stil te staan dat ze geschreven zijn in een andere tijd, een andere cultuur, een andere achtergrond, door mensen die dan de goede lijn lijn wilden uitzetten, vanuit een goddelijke inspiratie, maar wellicht ook een beetje vanuit hun visie, al ware het maar door dat ze hun manier van spreken hebben, hun taalgebruik.

Godsdienst is dan ook geen wetenschap... Het is een beleven. Niet naar de letter, maar vooral naar de geest...Met de ontzaglijke moeilijkheid dat je eigen geest meeleest... en me- interpreteert.
Zelfs zij die de teksten naar de letter volgen, interpreteren naar hun eigen geest, of naar de geest van hem of haar die de tekst predikt...

Ik weet niet eens of er een God is... Ik denk van wel, omdat een God heel wat vragen invult, waar anders een gat is. Ik weet niet of er leven na de dood is, ik hoop het, omdat ik dan mijn geliefden niet voor eeuwig kwijt ben. Ik weet niet... ik weet niets...
Daarom ben ik ook maar een kleine mens
 die gelooft van uit een verschrikkelijke Hoop...

en die alleen maar kan zijn best doen om alle mensen zijn of haar plaats te geven ... en weet dat ik alleen rechtvaardig kan zijn, als ik voor hen hetzelfde wil als voor mezelf...
Voor de immigranten, voor de vrouwen, voor de kinderen, voor iedereen...

... zelfs voor politici, ook al vind ik dat verdomd moeilijk (grinnik)

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta