Posts tonen met het label MarkShuttleworth. Alle posts tonen
Posts tonen met het label MarkShuttleworth. Alle posts tonen

woensdag, oktober 27, 2010

Gnome

unity-1Image by Yunher via FlickrIk vraag me af of dit geen blog-titel is voor een "select" publiek... Niet dat ik u niet select genoeg vind, maar het gaat weer eens over Linux en meer bepaald over Ubuntu... en we zijn nog steeds maar met een klein bendeke ten opzichte van de Windows-gebruikers en de Mac-fanaten...
Maar och, ook kleine groepjes hebben hun rechten, en dus vertellen we weer een nieuwtje over Ubuntu. Vrees niet, niet gans mijn blog gaat hier over, ook de anderen zullen nog wel een en ander vinden die hun misschien wel interesseert...
Het gaat dus over Gnome. En Gnome, dat is het stukje in Ubuntu dat zorgt voor het uiterlijk. Dus als je Ubuntu opstart dan krijg je een gans ander beeld dan Windows, en het is Gnome die dat doet. Ook het uitzicht van de "werk"-schermen, is te danken aan die basis Gnome.
Nu is Ubuntu wat in onmin geraakt met de makers van Gnome, en wel omdat ze een andere mening hebben over het uitzicht en de werkwijze van je vertrouwde peeceetje... Daarom zal de volgende versie van Ubuntu ( in april volgend jaar) niet meer werken met Gnome, maar met Unity.
Unity is niet nieuw in Ubuntu, bij de draagbare kwampjoeters kon je Unity al gebruiken in de speciale versie van Ubuntu.
Maar wat we nu al kunnen zien van Unity, zal met zich brengen dat Ubuntu revolutionair zal wijzigen! Volgend de ontwerpers zal Ubuntu zelfs de Mac achter zich laten !
Dus, mocht je twijfelen, misschien is het nu "de" moment om Ubuntu te installeren (doe het naast je Windows, met gebruik van het speciale installatieprogramma Wubi.org )...
Deze namiddag gaan we op bezoek bij Lea... Altijd plezant om bij die twee te zijn, dat zijn twee verstandige mensen, die ook al heel wat hebben meegemaakt, en die begrip hebben voor andere mensen. Heb je al eens stilgestaan bij de vraag waarom je bepaalde mensen verstandig en aangenaam vindt, en andere niet? Moet je echt eens doen! Want, in aansluiting met mijn artikel van gisteren, zul je vaststellen dat ook vriendschap een win-win situatie vormt ! Je hebt vertrouwen in die mensen, omdat ze je vertrouwen schenken, je hebt gevoelens van vriendschap omdat zij je vriendschap beantwoorden, en ga zo maar door.
We zouden dit principe veel meer voor ogen moeten houden! Het is immers veel aangenamer leven in een win-win situatie, dan in om het even welke andere omstandigheid.
Maar dat wil dus ook zeggen, dat je er steeds moet op denken dat de winst naar beide kanten moet gaan, dat jij dus ook zelf vertrouwen moet aanbieden en vertrouwen waard zijn, dat jij ook vriendschap, hulp, bijstand moet geven, want anders klopt het plaatje niet, en hebben we geen vriendschap in de echte zin van het woord. Je kunt niet werken in één richting! de werking moet wederzijds zijn, en het moeilijkste is steeds het stuk dat zelf moet "geven". Daarom ook is intermenselijk verkeer steeds een inspanning! Zonder die inspanning kun je nooit een band creëren.
Maar geef toe, mocht vriendschap iets zijn dat je zo maar kunt van de bomen plukken, zonder enige inspanning, dan zou het wellicht ook niet zo waardevol zijn! Maar er is niet alleen de Vriendschap met hoofdletter, intermenselijk verkeer gaat niet zo diep als Vriendschap, maar toch, ook daar kun je veel meer bekomen met aan te bieden dan wel met nemen.
Ik heb een vriend die heel, heel erg ziek is, en die nu, veel meer dan vroeger, zijn troost, zijn houvast zoekt in het Geloof. Ik vind dit een bijna logische reactie, want als je een ziekte hebt die je niet kunt overwinnen, dan zoek je bovenmenselijke hulp, dat lijkt je dan de enige redplank. En eigenlijk is dat ook zo!
Dank zij dat geloof vind je weer krachten, die je eerder niet leek te hebben, je bouwt een vertrouwen op en van daaruit een kracht. Bovendien biedt het Geloof nog een tweede houvast, het biedt, ook als lichamelijk soelaas niet komt, een belofte van een beter leven na dit vol pijn en ziekte.
Wie die "redplank" niet kan aannemen, omdat hij niet gelooft in een opperwezen, een schepper, die mist op dergelijke momenten heel wat. Hij of zij mag dit van mij gerust een absurde manier van denken vinden, voor mij is Geloof niet absurd! Want zelfs al zou er geen God blijken te zijn, dan nog heeft het Geloof mij steun en vertrouwen gegeven, die je als mens niet zo handig in jezelf vindt!
Dat alleen al geeft Geloof een meerwaarde!
En mocht er ooit een echt Godsbewijs gevonden worden, dan zou dat voor mij ergens iets afnemen van het idee Godsdienst, van het idee Geloof, want als je het weet, dan heb je immers geen Geloof van doen! Het is net het niet-zeker-weten die vergt dat je die moeizame stap moet zetten naar een vaag iets, iets onvatbaars, onwezenlijks... iets boven ons denkvermogen.
Ik heb al eerder geschreven dat ik het van de mens heel ikzuchtig vind, het idee God uit te beelden in een menselijke gestalte, of in een gestalte van iets wat we kennen (zon, maan, gouden kalf.. of wat dan ook). Voor mij is het idee God zo groot en zo ongrijpbaar, dat ik er geen voorstelling kan van maken, en ik ben zeker niet zo overmoedig te denken dat ik er op lijk...
Ook al heb ik op een of andere manier een stukje van dat scheppend vermogen gekregen.
Ook al kan ik via woord of tekening, beeld of muziek uitdrukking geven aan mooie ideeën... (Jammer genoeg ook aan lelijke, slechte...)
Dat is dan misschien een beetje een aanwijzing van een inbreng van iets wat we niet kunnen bevatten...
Maar hoe dan ook, ik ben blij dat mijn vriend daar ergens, in dat wazige idee, troost en steun vindt in een periode waar wij als mens machteloos staan. Al wat wij kunnen bieden is wat troost (hoe?) en wat ontspanning via een bezoekje, via wat ceedeetjes die ik hem in bruikleen geef, zodat hij op de tonen van zijn geliefde muziek zijn gedachten wat kan laten wegzwerven van de pijn en het leed...
En ik voel me zo klein, zo machteloos tegenover al die pijn.
Ik weet wat pijn is, zowel lichamelijk als geestelijk, en dat maakt me, veel meer dan vóór mijn eigen pijnen, ontvankelijk voor zijn leed.
En dat doet me beseffen hoe weinig wij mensjes kunnen bieden...
Want ons begrip is in eerste instantie uit eigen ervaring of uit het zich in-leven in... en dus steeds tweedehands...
tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta