donderdag, maart 24, 2016

Ik ben bang

Bang dat de liefde verdwijnt, ondergesneeuwd door haat.
Bang dat we vergeten mens te zijn, en alleen het dier in ons loslaten.

In wellicht iedere religie staat geschreven dat je niet mag doden, dat je je naaste moet beminnen. Ook atheïsten en agnosten zeggen dit, kortom, iedereen zegt het... Maar het blijft bij zeggen.

Het is niet zo eenvoudig om de bron van het huidige kwaad aan te duiden... Herinner je nog de film over Laurens van Arabië ?  Daar ligt eigenlijk het begin van wat er nu gebeurt. Daar had men min of meer beloofd aan de Arabieren dat ze een Arabische staat zouden krijgen, als ze hielpen in de oorlog tegen de Turken (Het was de eerste wereldoorlog, en de Turken deden mee met de Duitse Keizer...).
Toen de Arabieren Damascus veroverden voor de Britten en Fransen, braken die hun vage beloftes en verdeelden de buit onder hen.
Daar bleef het niet bij... Men schonk een staat aan de Joden, men leverde wapens, er kwam nog een wereldoorlog... en tot op heden is het Midden Oosten nog steeds een broeinest van oorlog, opstanden, tumult...

Ik zou ook kunnen schrijven over de belangen in aardolie en zo meer, over het Suezkanaal en ga zo maar nog een eindje door... Maar eigenlijk moeten wij bekennen dat de oorzaak in de eerste plaats te zoeken is in het Westen.

Uiteraard kunnen wij daar niets aan doen, wij met onze generatie, maar een groot stuk van onze welvaart komt uit min of meer "gestolen" goederen...  Ook al hebben wij geen persoonlijke schuld, we genieten toch van de vruchten van het kwaad.  De bemoeizucht van vooral de USA, heeft het al zo wankele evenwicht nog verder verstoord. Als je kijkt naar foto's van die landen toen ze nog "zuchtten" onder een dictatuur, ten opzichte van foto's van nu, dan zou je meteen opteren voor de dictatuur. Waren ze nog niet rijp voor democratie op zijn Westers ? Of kwam het door het feit dat er na de dictatuur een politiek vacuüm was ? Wellicht een beetje van beide. Feit is dat vanuit het Westen er sterke steun was om de bestaande dictatuur te breken, zelfs als dit een oorlog kostte (Saddam Hoessein).

Van Saddam Hoessein gesproken, als je de geschiedenis uitpluist, dan werd hij jaren lang aan ons voorgespiegeld als het voorbeeld van hoe het moest, en werden we aangemaand om te kijken naar al die prachtige verwezenlijkingen die er kwamen onder zijn bewind. Toen kwam er een politieke breuk met het Westen, en plots was er niets meer goed... Ook daar moet je eens foto's van vroeger en nu naast elkaar zetten...

Kortom, ik heb wel begrip voor de woede van deze mensen.
Ik heb geen begrip voor hun manier van oorlog-voeren, ik heb geen begrip voor het zoveelste misbruik van religie, ik heb geen begrip voor het doden van onschuldige burgers.

Ik heb eigenlijk geen begrip voor oorlog sowieso... We staren verstomd naar de holocaust, als een ultiem voorbeeld van de menselijke waanzin, maar ik sta even versteend bij het bekijken van het bombardement van Dresden. Oorlog IS waanzin. Altijd.

Wat we hier en nu beleven is een stap verder dan wat we gewoonlijk onder oorlog verstaan. We zien oorlog nog steeds als een gewapend conflict, waarbij soldaten op elkaar schieten, in een soort verschrikkelijk wreed drama.

Hier zien we geen soldaten optreden, we zien burgers die burgers doden.
Dit betekent dat zij die slachtoffer worden weerloos en onschuldig zijn aan het conflict.
Hoezeer ik ook begrip heb voor de historische achtergrond van het conflict, ik kan de manier van "vechten" helemaal niet op prijs stellen.

Ik weet van iemand die in de Metro Maalbeek is geweest. Die man had in zijn verleden gediend als soldaat in conflictzones, had de oorlog van dichtbij meegemaakt, maar wat hij nu zag, dat was geen oorlog meer... Het doet denken aan een bombardement op burgerdoelen. Het treft onschuldigen.

Het doel is duidelijk: de maatschappij ontwrichten.
Onze reactie kan dus niet anders zijn, dan weigeren daar op in te gaan.
Wij mogen ons niet laten verleiden tot racisme, tot haat voor de Islam, tot het haten van de vluchtelingen... Integendeel, wij moeten allen samen, schouder aan schouder tonen dat wij, ondanks deze wrede druk, niet te breken zijn.

Weet je, hier past, meer dan ooit: Eendracht maakt Macht !