dinsdag, november 17, 2015

5 uur 's morgens

We zijn vandaag precies 48 jaar man en vrouw...
48 jaar gelden was het een stralend zonnige dag, zo warm dat men in hemdsmouwen buiten liep.
Vandaag slaat de regen tegen het raam van mijn slaapkamer. Ik duw de wekker af, nog voor hij kan aflopen (de buren niet wakker maken! )...
Geeuwend gaan turnen, mijn neusspoeling doen, me wassen en het bed opmaken, naar beneden de al geurende koffie gaan drinken...
Straks komt Kimberly hier aan, om naar haar stageplaats gevoerd te worden, en om kwart voor drie mag ik ze weer gaan ophalen in Opbrakel...

48 jaar geleden stond ik nu wellicht zenuwachtig dat nette pak aan te trekken en keek ons moeder of alles wel in orde was... Dan naar Loppem rijden, om in de thuis van Anny mijn bruid te gaan afhalen, met het bruidsboeket in mijn handen...

De autosnelweg van Oostende naar Brugge had toen nog maar twee rijvakken.
We reden langs de boerderij waar Anny is opgegroeid.

God wat is dat allemaal lang geleden... Anny zoekt eens in de grote doos met alle souvenirs van die dag en van alle speciale dagen van ons huwelijk... geboorten, communies, feesten, huwelijken van de kinderen...
Ons vader zaliger  had de menu op rijm opgesteld... en met wat verbijstering zitten wij samen te lezen wat wij in die tijd allemaal binnen speelden... Niet te doen !

Ook dat is iets van een andere tijd... Feesten was toen echt "Eens goe gaan eten", waarbij de broeksriem stiekem een paar gaatjes wijder werd gezet, om plaats te hebben voor het volgende op de spijskaart. Jonge mensen zullen dit niet begrijpen, maar het was een tijd waar bijlange niet gegeten werd zoals nu... Er stonden dan niet meer dan één soort toespijs op tafel, en op was op. Brood was er aan volonté, maar de toespijs was duur.
Wellicht was dat de reden waarom een feestmaal ook zo copieus was... Lekker en veel !

Mochten ze ons nu een dergelijk menu voorzetten, we zouden na de tongreepjes al meer dan genoeg hebben ! Nu ja, wat ijs of taart misschien, om de gaatjes te vullen, maar dat is meer van goesting dan van trek. En we zouden weten dat we echt overdaad aan het doen zijn, en er niet gemakkelijk zouden van zijn...

In die tijd nam ons moeder, vóór ze naar zo'n feest ging, al een pilletje voor de lever, kwestie van eens goed te kunnen eten, zonder last te hebben...

Zo was de tijd toen...
Bijna een halve eeuw geleden.

Ann was 20 en ik net 21... We voelden ons héél volwassen. Toen mijn kinderen huwden waren ze ouder, en ik vond ze nog zooooooooooooooooooo jong... Maar ook zij zullen zich heel volwassen gevoeld hebben.

Binnen twee jaar vieren we -bij leven en welzijn - ons 50 jaar huwelijk... een halve eeuw.
we worden oud...
Met weemoed kijken we nog even naar de foto's van toen...
De meesten zijn er al niet meer, zelfs mijn broer is er al niet meer...
De kinderen en kleinkinderen hebben hun plaats ingenomen, oompjeszeggers en hun kinderen...
we worden oud...
De wereld van toen is niet meer.

... en in die van vandaag gaan mensen met een bommengordel om eerst mensen doodschieten en dan laten ze zichzelf ontploffen, hopend op nog meer slachtoffers...

de tijd van toen...
djudedju

tot de volgende ?

1 opmerking:

Willy Vanvooren zei

Proficiat Anny en Antoon en hopelijk goed op weg naar de 50 jaren.