Alles is nog groen, maar het groen heeft al een andere tint dan in de zomer. Het wordt donkerder, matter van kleur.
De natte grond begint zijn typische grondgeur te verspreiden, die je haast alleen in de herfst kunt waarnemen... of als je in de zomer een handvol mulle bosgrond tegen je neus houdt. De geur van vertering, van wat ze in de wijnmakerij de nobele rotheid noemen.
Hier en daar zie je nog een late bloem, die wanhopig poogt vrucht te maken, maar weet dat het niet meer voldoende tijd heeft, en dat de koudere nachten hem de groei beletten.
Herfst.
De bloemen van de hortensia worden harder, vertonen de kleuren waarin je ze kunt bewaren, een hele winter lang. Nu afknippen, op een droge plaats, met de bloemen naar beneden ophangen en laten drogen, of nu onmiddellijk verwerken in een herfstig bloemstukje.
Herfst...
Het zou nu de tijd moeten zijn dat je de zwaluwen ziet vergaren voor de tocht naar het zuiden, maar er zijn hier nog amper zwaluwen te vinden... Gek, enkele kilometers verder, in het nog veel landelijkere Wallonië zien we ze wel nog in redelijke aantallen. In Ogy is er een huis waar onder de brede dakgoot het ene nest tegen het andere zit, en waar de oude en jonge zwaluwen ons om het hoofd vlogen.
Herfst...
We hoorden vandaag het bericht dat zowat de helft van het leven in de zeeën is verdwenen... Door te sterke bevissing, vervuiling en teloorgang van het leefmilieu (onder meer koraalriffen)... Maar als ik hier op land om me heen kijk, dan is ook op het land een heel hoog percentage van het dierlijke leven verdwenen, met uitzondering van de enkele soorten die zich hebben weten aan te passen aan een bestaan in een wereld op mensenmaat.
Herfst...
Als ik zo de wereld bekijk, dan lijkt het haast dat heel wat aspecten van de herfst al in de zomer en de lente zitten, door verloren gaan van biotopen, vervuiling van lucht, water en bodem... De herfst moet niet meer met koude en natheid zwaaien om heel wat fauna en flora te decimeren, heel wat soorten zijn er al helemaal niet meer of haast niet meer. Hoelang is het al geleden dat ik nog een leeuwerik hoorde zingen?
Herfst...
Het lijkt haast of we de wereld onderdompelen in een voortdurende herfst... En de enige vogels die we hier voortdurend zien en horen zijn kauwen, kraaien, roeken, bosduiven... We zijn blij als we een mus zien, spreken er van als er een roodborstje zit of een winterkoninkje... De goudgele grasmus, het kwikstaartje, de leeuwerik, de kwartel... allemaal niet of haast niet meer te vinden.
Wat er nog zit van kleine zangvogels wordt veelal opgegeten door de scheefgroei van kraaien, eksters, gaaien...
Herfst...
... het lijkt dat alleen nog de bladeren moeten vallen...
... de rest is al lang dood...
herfst...
djudedju
tot de volgende ?
1 opmerking:
Van bewustwording gesproken. De herfst toch wel een ideale periode om hierover na te denken. Mussen zijn hier reeds enige jaren verdwenen en kauwen zijn de laatste jaren enorm toegenomen. De verhoudingen veranderen enorm. Kunnen we het tij nog keren of is het reeds te laat?
Een reactie posten