nadenken

Vannacht lag ik weer wakker, en op den lange duur steek ik dan het licht aan, en begin wat te lezen, gewoon om mijn gedachten van de slapeloosheid weg te halen.
Ik ben bezig met een van die vele semi-wetenschappelijke boeken die ik heb, en ik las -tot mijn verbazing- dat, als je een steen in het water werpt, die kringen niet bestaan uit zich voortbewegende deeltjes water, maar alleen een golfbeweging vormen, zonder dat het water van zijn plaats komt. Je moet het dus een beetje vergelijken met het slaan met een zweep, dan krijg je daar ook een golfbeweging te zien, maar uiteraard blijft de zweep waar hij is, in je hand.

Dit deed me dan weer denken aan het feit hoe dikwijls ons oog ons bedriegt.
We hebben allemaal al wel van die gekke tekeningen gezien, die lijken te bewegen, al kan dit uiteraard niet zijn, het is ook weer eens ons oog die ons bedriegt... Of die ons iets voorspiegelen wat er niet is...

Maar niet alleen ons oog wordt bedrogen, we worden voortdurend gemanipuleerd en we slikken heel wat dingen voor zoetekoek, zonder eigenlijk zonder de zaken te controleren. Meer zelfs, het is haast onmogelijk om waarheid van verzinsel te onderscheiden, nog meer zelfs, we zijn zelfs geneigd om ons eigen wereld aan te passen aan onze verwachtingen, we liegen zelfs onszelf voor.

Stel, je bent fan van NVA, dan ben je geneigd om alles goed te vinden wat NVA doet, zonder je daar vragen bij te stellen. je hebt immers al je vertrouwen gelegd in die NVA. Ben je echter een tegenstander van NVA, dan ben je geneigd om alles wat NVA zegt of doet te veroordelen als slecht, als leugen.
Dat is niet nieuw. Dat is altijd zo geweest.
We vervormen onze eigen wereld naar onze eigen verwachtingen, en geloven dat dan ook onvoorwaardelijk. Het moet al héél erg de spuigaten uit lopen, vooraleer je je mening verandert. En dan doet zich een bizar fenomeen voor: het vertrouwen is dan plots helemaal weg, en je draait als een blad om, en van adept wordt je plots tegenstander numero uno !

Kortom, het is voor ons heel moeilijk, haast onmogelijk om de echte feiten te zien in de echte context. We krijgen, horen, lezen, zien een vervormde werkelijkheid, en zelfs al informeren we ons in diverse bronnen, we halen er slechts onze waarheid uit. De waarheid die we willen horen.

Met religie kun je jezelf het makkelijkst betrappen op zo'n redeneringen.  Je kijkt naar de TV, en ziet de Tibetaan draaien met zijn gebedsmolen. "Allee, hoe kun je daar nu in geloven? Wat zwaaien met een gebed op papier dat in een molentje zit..." Kijk dan eens om je heen in een bedevaartsoord, waar je geloofsgenoten met een paternoster in de handen oeverloos en gedachteloos steeds weer dezelfde woordenreeks afdreunen, zonder ook maar een moment bij de betekenis van de woorden stil te staan. Ik zie eerlijk niet veel verschil... Maar daar maak je die bedenking niet, want  het behoort tot je gedachtegoed...

Het is heel moeilijk om buiten het eigen opgelegde kadertje te denken, te kleuren.

.....

In Google+ zag ik dit beeld...

Kijk, dat is één van die teksten die me echt raakt.

Victor Hugo is al lang dood en begraven, maar heel wat van zijn gedachten raken ons nog steeds. Dit is er één van. En het is nog steeds 100 % correct.

De meeste mensen richten zich hoofdzakelijk naar het materiële welzijn, en zien dat materiële als het "Geluk"...

Het doet me denken aan de reclame van Coca Cola Happines... Net of geluk in dat busje frisdrank zit.

Nee, we moeten ons richten naar het mooie, het goede, het echte, de rechtvaardigheid ... Alleen dan zullen we de vrede in onszelf vinden, als we niet oeverloos het bezit, de rijkdom, de weelde het hebben najagen. Pas dan kunnen we echt een echt onderdeel vormen van de maatschappij. En pas dan is de maatschappij meer dan een groep individu's !

Wie deze houding voor zichzelf bereikt, die zal niet wakker liggen van dik of mager, van rijk of arm, van Christen of Moslim, die zal alleen streven naar vrede in zichzelf, om die vrede uit te dragen naar buiten, naar anderen.

We kennen wel allemaal een of enkele mensen bij wie we ons altijd goed voelen, waarbij we niet pogen onszelf groter, beter, rijker voor te doen dan we zijn. Mensen waarbij we gewoon onszelf mogen en kunnen zijn, zonder hen en onszelf voor te liegen. 

Dat is omdat die mensen de innerlijke rust hebben bereikt.

En dat,

dat is de echte rijkdom !

Het echte geluk !

tot de volgende ?