we worden allen nat...

Eindelijk is de wereld weer eens nat... Hoog tijd, want het was droog, erg droog, en we moesten de planten die dit jaar geplant waren van armoe water geven, anders hielden ze het niet.
Planten die al degelijk geworteld waren houden het veel langer uit.

Ook de vijver moest al enkele keren bijgevuld worden. En toen ik wat overtollig eendenkroos weg schepte, ontdekte ik niet alleen piepkleine padjes, maar ook een kleine salamander. Ik kon niet vaststellen welke soort het was, maar een beetje tot mijn verwondering was het een pikzwarte jonge salamander. Ik vraag me af of we hier niet met een exoot te maken hebben ?

Ik las dat we ook in ons landje met exoten te maken hebben onder de salamanders, en dat deze verantwoordelijk zouden zijn voor de schimmelinfectie die dreigt onze inheemse salamanders uit te roeien... Maar ik weet het niet zeker of dat kleine ding een exoot is, en ik kan het  - mocht het zo zijn - toch niet gaan doden. Dat krijg ik niet over mijn hart. Het beestje kan er immers niet aan doen dat het hier terecht is gekomen.

Hoe de kleine padjes die de vijver al eerder uit kropen het stellen, is een grote open vraag... Ik vermoed dat de droogte en hitte voor hen ook niet het meest optimale klimaat is, en dat er ook daarvan velen zijn gesneuveld.

Kikkers heb ik niet in mijn tuin, al zou ik wel enkele kwakers op prijs stellen, maar Anny is er tegen. Moeilijk zou het niet zijn, ik weet wel iemand die er heeft, en een handje kikkerdril in het voorjaar meebrengen en in de vijver gooien zou al genoeg zijn om voor eeuwig en drie dagen kwakende kikkers te hebben... Maar ik geef Anny gelijk: in Zulte weten we een vijver waar er zoveel van die kwakende beestjes zitten, dat het echt niet meer te doen is !

Buiten zijn de tuinmannen bezig met onkruid te wieden en waar nodig de struiken bij te knippen. Dat het regent kan hen niet schelen: "Als het zo heet is, is het nog veel lastiger !"

Als ik buiten loop, dan valt mij op hoe heerlijk de wereld ruikt. De regen spoelde al het vuil uit de lucht en het groen geeft weer zijn geuren aan de wereld. Als je dan naar binnenkomt, dan ruik je het huis en de nog steeds aanwezige warmte. heel wat gezonder buiten ! Gisteren was het crea, en we hebben mandala's gemaakt... Anny heeft wat foto's getrokken, als er goede bijzitten, zie je bij deze blog wat van de kunstwerken van onze leden.  Tot mijn en Anny's verbijstering hoorden wij dat verschillende van onze leden al even de verwarming hadden aangezet: "Na die warmte voelde het zo koud aan, en het was minder dan 24°..."
Wij zetten hier nog steeds deuren en ramen open, om het huis weer afgekoeld te krijgen.
Maar ja, ook in de winter staat de centrale verwarming hier maar op 20°... Vroeger stond hij op 22°, maar we hebben dat veranderd, één graadje per keer, en hebben het nu warm genoeg met die 20°. Het is allemaal een beetje gewoontevorming. 's Avonds, als we stil in de zetel zitten, voor de TV, dan dekken we ons met een van die heerlijke plaids, en voelen ons knus in een coconnetje van warmte.

En weet je, je spaart er honderden euro's per jaar aan verwarming mee uit ! Als je het wilt doen, doe het dan zoals wij het deden, één graadje per keer... Dan word je het echt niet gewaar ! Normaal gezien zegt men dat 18° genoeg is, maar dat lijkt me alleen zo, als je echt in beweging bent, en wij, met al onze pijnen en pijntjes zijn nu niet echt de grote "bewegers"...

We hebben bovendien een gezellig en knus huis, waar het warm aanvoelt. Je hebt ook huizen waar het altijd lijkt kil en koud te zijn. Dat is gevoelsmatig, maar het is er wel ! Kies dus voor je living voor warme kleuren en tinten, dan voel je je lekkerder.

Het meest last heb ik van de hitte in, als ik in bed lig... Voor de rest verdraag ik zowel hitte als koude heel goed. Toen we vorige week zaten te vissen, was het afwisselend zonnig en heet, en dan waren er plots wolken en leek het koud. Anny deed voortdurend haar jas aan en af... Ik zat er in mijn T-shirt, en had nergens last van...buiten 's avonds toen ik thuis kwam, en vaststelde dat mijn knieën helemaal verbrand waren... Een beetje vet er op, en het ergste leed was geleden...

Vroeger, toen ik bureauwerk deed, dan was de hitte wel vervelend, want ik ben een zweter, en dan plakken alle papieren aan je armen... maar dat is al lang geleden...

Foto's: Een paar foto's van de dames aan het werk aan de mandala's, en eentje met enkele van de "Russische" kabouters...

Tot de volgende ?