Met andere woorden, als ik ga turnen is de dag al zichtbaar (ja, ik sta in de winter laat op, ik heb een hekel aan donker).
Maar dat licht doet me herleven... de zomer komt er weer aan ! We krijgen weer kleuren en geuren en als 't effe meezit, kunnen we weer gaan vissen ! Aan de uitgediepte put van wijlen pepee... Vroeger een put van iets meer dan een meter diep, nu zou het makkelijk twee meter diep zijn. 't Wordt heel anders vissen.
Maar we zullen er wellicht makkelijker de karpers kunnen boven halen ! Vroeger waren de kanten niet verstevigd, en waren de zijkanten van de vijver helemaal ondermijnd. Als een karper er in slaagde om onder de oever te geraken, dan mocht je het meestal vergeten. Bart heeft eens gepoogd om de lijn met zijn hand te pakken, onder de boord, maar hoe diep hij ook ging, hij voelde nog steeds geen karper ! Eigenlijk liepen en zaten wij dus op een "zwevend" stukje grond te vissen ! Dat het niet afkalfde, was te danken aan het feit dat het midden een bos is, en de boomwortels wellicht alles vasthielden. Een keer heb ik toch een stuk gezien die afgebrokkeld was. Er stond een grote struik bamboe aan de rand van het water, en bij een storm moet het gewicht van de bamboe en de kracht van de wind teveel zijn geweest, en lag de ganse struik in het water...
Op een andere keer vroeg ik een scheutje van een plant aan Jo, die nam een spa om de plant uit te steken, maar hij kon de spade tot aan het handvat naar beneden duwen ! De plant behoorde tot het "zwevende" stuk grond.
Nu zou de ganse vijver stevig afgeboord zijn, met een waterbestendige houtsoort, en gaan de vissen dus geen mogelijkheid meer hebben om onder ons voeten door weg te zwemmen...
Ik weet niet of door die werken de vijver groter is geworden, ik ben heel benieuwd ! Maar bij een zelfde oppervlakte, als de diepte verdubbeld is, dan is het volume water ook verdubbeld, en zal een zelfde aantal vissen twee keer zoveel plaats hebben om naast je haak te passeren... Het wordt wat zoeken naar de vis. (Maar dat is het leuke van het vissen)
Je ziet, een streepje blauwe lucht, en ik ben al aan het wegdromen... Het voorbije jaar heb ik echt niet vaak kunnen gaan vissen ! Door de ziekte van Anny was ik thuis nodig. Zij past al al die jaren op mij, nu was het mijn beurt. Ik kan wel niet zo veel als zij kon, maar samen en met een wekelijkse poetsvrouw, lukken wij er in om "goed" te leven. Het mag gek klinken, maar gans ons huwelijkse leven hebben wij getraind om overal door te spartelen. In het begin was het vechten om de eindjes aan elkaar te krijgen, dan hadden wij jaren waarin onze Koen als astmapatiëntje ons leven "kleurde", dan werd ik ziek, dan is Koen gestorven... En toch zijn we overal doorheen geraakt, ons leven zit vol littekens, maar toch zijn we gelukkig. Wellicht net omdat we dat allemaal hebben doorstaan. Ook toen maakten we er altijd het beste van, en waren we content dat we dat konden.
Geluk is niet het hebben van dingen, geluk is het aanvaarden van en ermee leven. Wij hechten niet zo erg aan het hebben van dingen, of aan luxe. We kopen geen porselein maar aardewerk, want het dient alleen maar om uit te drinken. Een auto moet rijden, goedkoop zijn en goedkoop rijden. De rest is bijzaak. Wij hebben al die dingen afgezworen.
Als je "arm" begint, dan heb je twee opties: kniezen dat je niet veel hebt, of gewoon zeggen en denken en doen dat je al die dingen niet nodig hebt om gelukkig te zijn. Nu en dan staan wij verbaasd als we horen hoe vaak anderen eens gaan eten, op reis gaan, of dit of dat doen... Wij denken daar gewoon niet aan. Het is niet zo dat wij heel de tijd bewust sparen, nee, wij leven - zonder er ook maar een moment bij na te denken - op de manier die we hebben geleerd in het verleden, toen een ander leven onmogelijk zou geweest zijn.
Wij moeten niet zoeken naar het geluk, het ligt voor ons voeten.
Je moet het alleen aanvaarden zoals het is.
tot de volgende ?
1 opmerking:
Hier worden de vijvers in de herfst afgevist: het water wordt afgelaten, de vissen worden 'en masse' opgeschept en getransporteerd naar hun winterverblijfplaats. Dan kan de vijver weer vol lopen.
Meerdere mensen werken tesamen. Er wordt gedronken en braadworst(!)gegrilled.
Geen romantiek (zeker niet voor een vegetariër) en ook niet meditatief. German efficienty.
Een reactie posten