vrijdag, juli 18, 2014

De mens

Zonet kreeg ik bericht dat Marc is overleden... De man was in het dagelijks bestuur van onze kern Ziekenzorg gekomen, als vertegenwoordiger van Welden. Hij is bijna de ganse tijd zwaar ziek geweest, en nu is hij overleden...
Gek, eigenlijk heb ik hem, op die manier, nooit echt leren kennen.
Wat ik wel van hem ken, is zijn vriendelijkheid en zijn inzet voor anderen.
Ondanks zijn ziekte was hij steeds bereid meer te doen dan hij eigenlijk kon en mocht, maar misschien hoorde dat ook in het ontkennen van zijn ziekte...

Hij was immers een van die zieken die zich steeds beter voordeden dan hij was.

Zijn vrouw ken ik beter... Ik was hier nog niet zo lang aan het werk in Oudenaarde, toen ik te maken kreeg met een dodelijk arbeidsongeval. Er bleef een jonge weduwe met drie kinderen alleen staan. Die vrouw ontmoette ik terug toen ik Marc leerde kennen. Marc was ook al heel lang weduwnaar, en hij en Lisette hadden elkaar gevonden. Ik was blij dat zij, die ik had leren kennen, als "bijna dood van verdriet", toch terug wat geluk had gevonden.
En nu zal ze weer dit immense verdriet moeten door maken.

We weten het allemaal wel, we zijn hier slechts tijdelijk, sommigen heel erg kort, anderen een stukje langer, maar we weten dat de dood onafscheidelijk bij het leven hoort.
Soms hoor je wel eens dat dit het enige rechtvaardige is op deze aarde: of je nu rijk bent of arm, gaan moet je toch...
Ik ben het niet eens met deze zegswijze ! Je moet maar eens kijken naar de hongerlanden, waar mensen sterven van honger, daar is het verschil tussen rijk en arm meteen ook het verschil tussen leven of sterven ! Of op zijn minst langer leven of veel te vroeg sterven. Daar heb ik het gevoel dat er duizenden, miljoenen zijn, die voor hun tijd gaan. Voor de hen toegemeten tijd.
Dat is ook zoiets... De ons toegemeten tijd... Onze tijd, hier en nu is veel langer dan de tijd die ze hier 100 jaar geleden kregen, of die ze nu krijgen in de hongerlanden. Wie zou ons de welvaart, het voedsel, de medische verzorging hebben toegemeten en het hebben ontzegd aan al die anderen? Wie daar God in vult heeft wel een heel klein idee van die God... Of ziet God als iets of iemand die hij zo maar aan zijn kant kan scharen.

In die God kan ik alvast niet geloven.

Ik kan niet geloven dat er een God is die op een of andere manier voorziet, regelt dat X net op dat vliegtuig naar Kuala Lumpur stapt die zal neergeschoten worden boven Oekraïne. Ik kan niet geloven in een God die een raket net een duwtje bij geeft opdat het net op dat stukje strand zou vallen waar kinderen aan het spelen waren...
Ik kan zelfs niet geloven dat die God plots die ene cel in je lichaam gaat het bevel geven te gaan woekeren... Of die virus het bevel geeft bij u binnen te dringen en je doodziek te maken...

Dat lijkt me allemaal niet kunnen.
Ik geloof wel in een God, als oorsprong van alle dingen, maar niet in een God die zich ligt te amuseren met het inrichten van slachtvelden, oorlogen, waarbij hij de legers inricht met allerhande wapens om elkaar mee te vernietigen.
Nee, dat doet de mens alleen.

Ik heb geen groot gedacht van de mensheid, ik heb een enorm groot gedacht van de mens. Ik ben beschaamd mens te zijn als ik die oorlogen, aanslagen en dergelijke zie, als ik misbruiken zie, slavernij, mishandeling, vernietiging van de aarde waarop we moeten leven, ik sta met mijn mond open vol bewondering en verwondering, als ik de verwezenlijkingen, goede daden, samenwerking, uitvindingen zie van de mens...

De mens... Als je een bekende, een vriend, een familielid, een gezinslid verliest, dan doet dat pijn... De mens die elkaar vernietigt, de mens die zijn eigen leven riskeert om dat van een ander te redden. De mens...

djudedju

tot de volgende ?

3 opmerkingen:

Woelmuizenier zei

Het probleem met God is dat zowel gelovigen als ongelovigen een (verkeerd) godsbeeld hebben. Wij hebben een anthropomorfe god. Het komt mij zo voor dat niet God de mens heeft geschapen maar eerder andersom. Wij willen een God die dezelfde morele waarden heeft als de onze. Een god met morele waarden is geen god maar een soort supermens. Een god die het onderscheid kent tussen goed en kwaad ware precies zoals wij gevangen in de polariteit. Zowel het goede én het kwade behoren tot God. Daarmee valt het moeilijk leven, dus roepen we een Duivel op het toneel. De Heer die verantwoordelijk is voor alle kwaad. God moet het onderspit delven. Hij is niet meer Alleenheerser, Almachtig. Hij heeft een concurrent. Wij willen niet aanvaarden dat ook het kwade tot God behoort. Het universum en alles wat erbij hoort is niet Gods schepping. Het is God zelf. Alles wat we waarnemen zijn goddelijke manifestaties. Wij, en al het andere, zijn God. Alan Watts zegt: God toont zich in de steen als steen, in de boom als boom, in de mens als mens. Ik zou er aan toevoegen: en in de oorlog als oorlog. Mars als manifestatie van een goddelijk aspect.

Woelmuizenier zei

Het probleem met God is dat zowel gelovigen als ongelovigen een (verkeerd) godsbeeld hebben. Wij hebben een anthropomorfe god. Het komt mij zo voor dat niet God de mens heeft geschapen maar eerder andersom. Wij willen een God die dezelfde morele waarden heeft als de onze. Een god met morele waarden is geen god maar een soort supermens. Een god die het onderscheid kent tussen goed en kwaad ware precies zoals wij gevangen in de polariteit. Zowel het goede én het kwade behoren tot God. Daarmee valt het moeilijk leven, dus roepen we een Duivel op het toneel. De Heer die verantwoordelijk is voor alle kwaad. God moet het onderspit delven. Hij is niet meer Alleenheerser, Almachtig. Hij heeft een concurrent. Wij willen niet aanvaarden dat ook het kwade tot God behoort. Het universum en alles wat erbij hoort is niet Gods schepping. Het is God zelf. Alles wat we waarnemen zijn goddelijke manifestaties. Wij, en al het andere, zijn God. Alan Watts zegt: God toont zich in de steen als steen, in de boom als boom, in de mens als mens. Ik zou er aan toevoegen: en in de oorlog als oorlog. Mars als manifestatie van een goddelijk aspect.

Unknown zei

Ontroerend mooi.