Ik weet wel, ik moet daar niet mee zitten, bij mij zijn er zeven zaterdagen in de week, heb ik eindeloos vakantie, maar ik denk op mijn medemens, en ik herinner me nog hoe frustrerend dat weer dan kan zijn ! Je nodigt vrienden uit voor een BBQ'tje, en lap, daar is de regen.
En BBQ binnen opeten is niet hetzelfde ! Bovendien is een van de prettige dingen aan BBQ dat je als "kok" toch midden in het gebeuren van de feestelijkheden zit, en niet ver weg in de achterkeuken.
Nee, voor mij mag ieder weekend bestaan uit mooi weer. Is het niet voor mij, dan voor de rest van de wereld.
En als het dan voor de natuur moet regenen, kan dat niet 's nachts ? Dan stoor je het minste aantal mensjes.
Ach, 't is al weer gedaan met regenen. Pff ! 't zand is nog niet eens geblust. (Gekke zegswijze ! Precies of zand brandt ! - Hé, ja ! Als het echt warm en zonnig is, dan zie je de strandgangers soms op de tenen rondhippen, omdat het zand zo heet is !!!)
Wat voor weer het ook is, mij kan het eigenlijk niet veel schelen, we kunnen toch niet buiten. Anny zit nog steeds met die pijn. Gisteren was het precies een ietsje beter, maar vanmorgen is het weer slechter - Misschien is dat ook regengevoelig, zoals zo veel pijnen en pijntjes ? Maar voor ons dus geen rommelmarkt meer... Hopelijk voorlopig. En is het een blijvend iets, dat ze dat niet meer zou aankunnen, dan moeten we zoeken naar een nieuwe "hobby" voor ons twee.
Weet je, het kan gek klinken, maar ook daarin zijn we ouderwets !
We zijn bijna 47 jaren gehuwd, en ik kan me echt niet herinneren dat er veel dingen waren die we niet samen deden. Zelfs toen ik begon met het liefhebberen in het kweken van vogels, deed ze mee, en na een paar seizoenen hadden we beiden ons eigen stamnummer en onze eigen ringen waarmee we de vogels ringden... Soms zaten er in één nest vogeltjes met ringen van Anny en ringen van mij... Als ik nu om me heen kijk, naar de jongere generatie, dan zie ik dat man en vrouw elk hun hobby hebben, elk hun gang gaan. Dat alles samen is geen must meer !
Ik kan me niet inbeelden dat ik alleen naar een rommelmarkt zou gaan... Ik zou me niet echt gelukkig voelen, ik zou ze missen.
We zijn twee zielen in één zak.
Nu is dat niet meer zo bij de jongere generatie. Nee, ik zeg niet dat ik dat beter of slechter vind, ik ken heel wat gelukkige gezinnen die perfect functioneren op die manier.
Je kunt zeggen: je gaat toch alleen vissen ? Eigenlijk niet... Of ik ga met Luc of met meerdere vrienden samen, en als ik alleen ga, dan ga ik niet alleen, dan gaat Anny mee, om ook eens te genieten van de natuur en de rust.
We zijn zo verbonden, dat we een zin niet eens moeten uitspreken, een half woord is genoeg om te weten wat er komen gaat. Nu Anny daar zit te zitten, mis ik zelf haar gewone bewegen door het huis.
God, wat zijn we met elkaar vergroeid !
djudedju
tot de volgende ?
1 opmerking:
Men zegt wel. er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kleren. 'k Weet niet of dat ge een goede draad hebt met die van hierboven, 'k zou anders vragen daar een keer een goed woordje te doen voor mij. Een goeie vlaag zou me echt plezier doen, zelfs over dag.
Een reactie posten