zaterdag, mei 24, 2014

Censuur

In Pakistan zou men de tweets die godslasterend zijn verwijderen.

Ik ben niet voor censuur, maar ik ben ook niet echt voor ongebreideld alles mag en alles kan.
En ik ben blij dat ik die grens niet moet bepalen.
Als je me vraagt: "Wat kan niet", dan heb ik daar niet meteen een antwoord op, en na enig denken stel ik dat het niet aanstootgevend mag zijn, maar wat is dat? Wat is het voor U en wat is het voor mij?
Niet makkelijk !

Maar in Pakistan gaat het dus over Godlasterend... Is dat dan uit oogpunt van één godsdienst, of uit oogpunt van eerbied voor alle religie's ?  Ook weer niet makkelijk. Wat is storend voor een godsdienst, en wat niet? ik kan me voorstellen dat een filmpje over een slachthuis in ons rijke Westen, waar ze koeien aan het slachten zijn, beledigend is voor een Hindoe. Ik kan me indenken dat een Jood of een Moslim wakker gaan liggen van een varkenskop op de stoep. Ik wil maar zeggen, daar gaan wij vanuit onze Christelijke opvoeding helemaal geen graten in vinden.

Maar eigenlijk voel ik de vraag anders aan...
Als er een God is (Ben ik van overtuigd door het kijken naar de natuur), dan kan ik me niet voorstellen dat het zo simpel is een God te beledigen. Als er een ding is wat ik beledigend vind voor een God, dan is het de vernietiging van een deel van zijn schepping, het vernietigen van de natuur en het natuurlijk evenwicht. Dat vind ik een misdaad die alle menselijke normen voorbij gaat, en dus wellicht reikt tot aan het Goddelijke.

Maar ook die omschrijving is eerder vaag, en ook daar is het moeilijk een grens te trekken... Is het rechttrekken en het verdiepen van een rivier een misdaad tegen de natuur? Ik ben daar eerder geneigd het hoofd te schudden, maar is het een misdaad een waterloop af te sluiten met een enorme stuwdam? Daar heeft de ervaring me geleerd dat er daar heel wat bij zijn die uiteindelijk een misdaad tegenover de natuur bleken en nog blijken. Ook daar is niet zo maar een grens te trekken. Die windmolens zijn wat we momenteel natuurvriendelijke manieren noemen om energie op te wekken... Maar de vogels die er door verongelukken zullen daar niet mee akkoord zijn...

Het lijkt een beetje op een voortdurend zoeken naar evenwicht, het wandelen op de slappe koord.
Hoe komt dat ?
De reden is eigenlijk heel simpel, er is geen mens die nog echt leeft in de natuur op een natuurlijke manier. Wij zijn de natuur ontstegen. Zelfs die Indianenstam ergens in de brousse, die nog leeft als in het stenen tijdperk, leeft niet zoals een dier in de natuur. Wij hebben werktuigen ontwikkeld en deze werktuigen niet alleen gebruikt als vind-artikelen uit de natuur, maar wij hebben ze gemaakt, aangepast aan onze behoeften, om ze beter te maken, aangepast aan onze behoeften. Wij overstijgen wat we de natuur noemen, gewoon door ons zijn.

Het is dat voortdurend verbeteren van onze levenswijze en -voorwaarden, die uiteindelijk een ingreep vormen op de natuur. Op natuurlijk gebied is ons zijn eigenlijk al een vloek. Geen wonder dat wij wellicht ook de enige soort wezens zijn, die een echt zonde-besef hebben. Wij doen zoveel verkeerd, veel onbewust, veel uit onwetendheid, maar ook veel bewust, uit winstbejag, uit zin voor overheersen van de rest van de natuur en de andere mensen.
Wij hebben geen God nodig om verkeerd te doen.
Wellicht is dat ook de reden van het voortdurend gesjacher met "de" God, en de reden dat wij "Hem" of "Haar" ((Waarom geven wij God eigenlijk een geslacht ?) dus ook "Het"?) voortdurend heruitvinden. We maken telkens weer nieuwe religies, die we telkens weer een beetje aanpassen aan de gegeven omstandigheden van de tijd.

Het zijn de organisaties die de religies prediken en in leven houden in een geijkt model, die door dat vasthouden aan regeltjes en lettertjes, voortdurend een bron vormen van gekrakeel onderling. (Ja, zelfs aanleiding geven tot splitsingen in de eigen organisatie)

Maar eigenlijk is het dus ons lot dat wij moeten zondigen, omdat we gewoon de natuur overstijgen. Wij handelen niet meer vanuit ons lichamelijk zijn, maar van uit ons verstand, een verstand die ingaat tegen die natuur, omdat het de natuur telkens wil verbeteren, aanpassen aan de noden van het moment. Hoe groen we ook worden, we worden nooit een onderdeel van het geheel.

We zijn... mens
en dat is onze doem en onze zegen.
We kijken vol verwondering en bewondering naar de natuur, de schepping, en gaan er meteen aan prutsen om het naar onze hand te zetten...
djudedju...

Vannacht ben ik wakker geworden van een verschrikkelijke pijn. Ik ben opgestaan en ben naar de badkamer gegaan, maar had daar minuten voor nodig om daar te geraken (het is geen 10 meter). Na een tijdje vol pijn op het toilet te hebben gezeten, raakte ik bijna niet meer recht en ben ik terug naar mijn bed gesukkeld. Deze morgen heb ik alle pijn verbeten en toch mijn turnoefeningen gedaan (zover het ging), en heb nu mijn zwaarste pijnstillers geslikt die ik mag slikken. Ik kan zitten, maar de pijn is er steeds.

't ziet er naar uit dat dit weer een echte ontsteking wordt...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

1 opmerking:

Woelmuizenier zei

Er zijn eigenlijk 2 goden: de eerste is 'Ik ben die ik ben'; het goddelijke wezen waarvan men niets anders kan zeggen dan dat het 'is'. Het eeuwig zichzelf manifesterende oerbewustzijn. Wij en het hele universum zijn goddelijke manifestaties. Of zoals Alan Watts het uitdrukt: in een steen toont God zich als steen, in de boom als boom, in de mens als mens. Het universum is niet zozeer zijn schepping. Het universum IS God, precies zoals woorden manifestaties zijn van gedachten, zoals kunstwerken de kunstenaar zichtbaar maken. God heeft de wereld niet geschapen. De wereld IS God, d.w.z. de zichtbare manifestatie van het goddelijke principe.
Maar dan is er ook een 2de god. Deze god die de mensen in het leven geroepen hebben. Een god die wij moeten vereren. Een god die moet doen wat we graag hebben. Een god als zondebok wanneer een en ander niet zo loopt als we het graag hadden. De god van de gelovigen, die niet eens hun eigen 'heilige teksten' verstaan. In een patriarchale cultuur is hij mannelijk. In een matriarchale cultuur vrouwelijk. Deze god is een menselijke projectie van de menselijke behoeftes. Voor mij is God de drijvende kracht die de natuur (kosmos) in beweging houdt, het zichzelf manifesterende eeuwig groeiende oerbewustzijn, natuur zelf, en niet verder beschrijfbaar.
„ De God (Tao) die kan beschreven worden is niet de echte God“ (vrij vertaald uit de Tao Te Ching).
„I'm not the one you have to wind up on sundays“ (Ian Anderson, Jethro Tull).
Moesten de kerken zó prediken zouden ze God onder de mensen brengen en tegelijkertijd zichzelf overtollig maken.