woensdag, april 23, 2014

Kwijt

Het mag gek klinken, maar ik ben de wereld kwijt !
Amper nog een meter of 10 in alle richtingen is wat me blijft, de rest is verdwenen, in een groot pak watten, of ouate als je het liever in het Frans leest. Je weet wel, die witte vlokkige dingen waar de dokter dan wat uit een flesje op giet, die er zo zacht en fluwelig uitziet, maar gemeen kan bijten.

U noemt het mist ?
Mij ook goed, maar waar is mijn wereld naar toe ?
Heel voorzichtig ga ik enkele stappen voorwaarts, en kijk, er komt wat meer te voorschijn, ik draai me om, en een of andere sloeber is er met mijn tuin van door !

Goed, goed, ik weet het wel... Maar ik probeer me gewoon eens in te leven als zou ik nog nooit mist hebben gezien... En dan is het plots een reuzegroot wonder !  Ik vind dat we dat te weinig doen. We leven er maar op los, net of alles zo vanzelfsprekend is, en het is het niet. Je moet maar eens kijken naar een klein kind, iemand die de wereld nog moet verkennen. Je moet maar eens heel diep in je verste herinneringen duiken, en je weer openstellen voor het wonder van elke dag.

Als de zon schijnt, dan kijk ik vol verwondering naar het feit dat hij nu iedere morgen iets meer naar het noorden gaat opstaan. En ik mag dan al weten dat de zon niet opstaat, dat het de wereld is die draait, toch voelt het en ziet het er uit dat het de zon is die rond ons draait.
Laat mij dan toch maar weer al die feiten, waar jij zo'n geleerde en plausibele uitleg voor hebt, laat ze maar voor mij het wonder zijn van iedere dag, ieder moment.
Heb je gisteren de donder gehoord ?
De donder, dat is het geluid van de bliksem. De bliksem dat is een elektrische ontlading. Als er niets mis is met de leidingen in je huis, kun je met je oor aan een stopcontact gaan liggen tot je een ons weegt: elektriciteit maakt geen lawaai.
Maar de bliksem wel.
Zelfs heel veel en heel luid !
Dat komt omdat het eigenlijk een kortsluiting is ! Maak maar eens de uiteinden van een elektrische draad bloot, en hou ze eens tegen elkaar ! Dan heb je een bliksem in het klein, en dan hoor je ook die bliksem in het klein, met een miniem donderslagje.  Dus de bliksem is een kortsluiting.
Blijkbaar zijn er wolken die vol zitten met elektriek... en andere wolken die dat niet hebben. Als die tegen elkaar aanvaren, dan heb je een bliksemkortsluiting. En de donder.
Voor de elektriciteit in mijn huis, krijg ik hier iedere maand een rekening binnen, terwijl er dus hele dagen grote wolken vol van dat spul hier mijn deur voorbij zeilen...
Mist, dat is eigenlijk een laaghangende wolk.
Er is dus een kans dat ik, als ik in de mist loop, ik loop in den elektriek? Ach neen? Nu goed, jij zult het wel weten, want jij bent al een grote mens, met heel veel boekenwijsheid, en ik zit nog in het tijdperk van de wonderen en het verwonderen...

En toch stel ik vast dat ik soms, als ik het winkelkarretje in de Aldi vastneem, dat ik een elektrische snok krijg van hier tot gunter... en dan wip ik verschrikt achteruit, en staar naar die boze kar. Want ik zou zweren dat dit hetzelfde gevoel is, als toen ik eens aan een elektrische draad kwam...

Ach statische elektriek? Statisch, is dat niet iets wat stil staat ? Waarom wipt het dan bijtend door heel mijn lijf heen?

Het heeft ook geregend. Want wolken dat zijn in feite grote massa's waterdamp. Dat kan ik zelfs zien, als ik in die mist-wolk loop. Maar waarom regent de mist dan niet? Of hooguit wat nattig gevoel, zonder echte grote druppels ?

Weet je, ik ga weer kind worden. Ik vind het heerlijk de wereld weer eens te bekijken zonder al die kennis, zonder al die wetenschap, en vol wonderen... Ach, aan mijn leeftijd noem je dat niet weer kind worden, maar kinds worden, en dat is een ziekte ???
Tja...

Je denkt er over om me te laten opnemen ? Want kinds zijn, dat is een ambetante ziekte. Maar ik voel het helemaal niet als ambetant, ik vind het heerlijk. Ik heb het idee dat ik dat al heel lang mis! Je moest het ook eens proberen... En weet je, noem het dan maar terug kind worden, dat klinkt beter, voor u en voor mij. En nee, ik ben echt niet al die wetenschap vergeten, ik weet het best nog allemaal, maar het is veel vervelender dan kijken naar wonderen...

Knip weer prentjes uit, en maak een papje van aardappelbloem en water, en kleef die prentjes in een boek, een wonder-boek... Ach je hebt lijm uit een busje? Vind je het echt niet leuker om zelf lijm te maken? Waarom ? Gewoon... omdat zelf doen veel leuker is dan kopen in een potje.

Een hele wereld vol wonderen... en mensen die er dwaas doorheen lopen, zonder ze nog te zien, omdat zij te slim geworden zijn. Slim ?

tot de volgend ?

2 opmerkingen:

Henk zei

Dit bericht is schokkend basaal, Toon. Soms moeten we weer leren genieten van de schijnbaar kleine, grote dingen. :-)

Woelmuizenier zei

Inderdaad: 'Laat de kinderen tot mij komen'!amm