Het jaar dat wij 2013 noemen. 2013 na de geboorte van Jezus de Christus, ook al zijn we er bijna zeker van dat we een jaar of 7 er naast zitten. Net zoals we helemaal niet weten op welke dag Hij is geboren (Trouwens, dat zou dan wellicht een dag zijn ergens in de Joodse kalender, of hooguit in de Romeinse kalender, de kalender van de bezetter van toen.
Met andere woorden, het ding dat wij een kalenderjaar noemen is weer eens voorbij. Helemaal logisch is ons jaar niet. Het zou bijvoorbeeld véél logischer zijn om het jaar te laten beginnen met de eerste dag van de lente (Ooit was het zo !!!).
Maar makkelijk zou dat ook niet zijn, want de lente begint niet echt op een vaste dag en uur... Wij zeggen wel dat de lente begint op 21 maart, maar eigenlijk is dat maar een benadering van het tijdstip waarop de lente astronomisch begint.
We weten zelfs niet zeker of Jezus wel echt een historische figuur is, al nemen we aan van wel. We vinden zijn naam historisch slechts éénmaal terug, en dat komt dan nog uit een geschrift van enkele tientallen jaren na zijn dood. Trouwens, naar het schijnt is Mohammed evenmin helemaal zeker historisch te noemen, ook al nemen we ook bij hem aan dat hij er wel zal geweest zijn.
En wellicht kun je hetzelfde zeggen van nog enkele belangrijke figuren uit de diverse religies... Hopla, ik zit weer eens bij de religie. Het fascineert me blijkbaar.
Goed, laat ons de religies maar weer even terzijde schuiven, en terug gaan naar het jaar als fenomeen.
Eigenlijk zitten we globaal gezien wel met een degelijke constructie, waarbij we behoorlijk juist blijven met de natuur. We moeten nu en dan wel een rare sprong maken zoals een schrikkeljaar, en zelfs met dat schrikkeljaar schrikkelen we wel eens, maar och, we blijven behoorlijk juist. Onze jaargetijden zijn globaal genomen behoorlijk accuraat, en de inrichting van ons natuurlijke bestaan is op die manier behoorlijk te regelen. Natuurlijk, als we er van uit gaan dat landbouw de natuurlijke weg is in het bestaan... Maar dat is het al een tijdje niet meer... Buiten de mandarijntjes zijn er nog weinig groenten en fruitsoorten die echt vast zitten op een punt in de kalender. En mocht men willen, dan zouden die mandarijntjes ook we het ganse jaar te krijgen zijn (Misschien zijn ze dat wel, als je echt zou gaan zoeken).
Ik heb de tijd nog meegemaakt dat wat we aten gebonden was aan het seizoen waarin we leefden. We pasten dat zelf wel een stukje aan, door groenten te steriliseren, op te leggen, vlees in het vet te bewaren, eieren in waterglas op te leggen en zo voort, enzovoort.
Het heerlijke choucroute, is eigenlijk een resultaat van een bewaarwijze van de witte kool...
Toen kwam de tijd waarin je ook in het putje van de winter wel tomaten kon kopen, maar die kwamen in principe niet bij ons binnen, want die dingen waren veels te duur !
Nu eten we allang niet meer volgens de seizoenen...
En ga je een filiaal binnen van een groot warenhuis, dan kun je zowat alle soorten groenten en alle soorten fruit het hele jaar door krijgen. Nu, in de feestperiode bij uitstek is het assortiment nog uitgebreid met heel exotische dingen, waarvan ik echt de naam niet weet, laat staan dat ik weet hoe ze smaken. En ik ben echt niet nieuwsgierig genoeg om het te kopen.
Ik wil maar zeggen, het jaar, ons logisch jaar, heeft eigenlijk geen zin meer, tenzij voor boer en tuinder, die wel moeten weten op welk tijdstip ze moeten zaaien en planten... en dan nog.
In Kruishoutem staat een enorme serre, waarin ze tomaten telen. Ik vermoed dat dit een soort gigantische tomaten moeten zijn, want dat ding is gigantisch... Die boer ziet hooguit aan zijn verwarmingskosten welk seizoen het vermoedelijk is.
En toch...
We zien een hele beweging ontstaan, van terug naar de natuur, terug eten op een verantwoorde manier, van groenten en spijzen die normaal zijn voor deze streek in deze tijd van het jaar. De fanaten beweren dat kanker wel eens zou kunnen samenhangen met onze verkeerde levenswijze, met niet mee-leven met de natuur om ons heen. Het gekke is dat men die beweging vooral ziet bij de mensen in de stad, die de natuur alleen kennen van op TV en van uitstapjes in den boerenbuuten...
Hoe dan ook, het is de 67° keer dat ik Kerst en Nieuwjaar mag meemaken... Ik ben zowat tien jaar ouder dan ons vader ooit is geraakt, en 35 jaar ouder dan onze Koen ooit kwam.
En een deel van mijn persoonlijke kalender hangt veel meer aan dergelijke feiten vast dan aan die cijfertjes en die maanden en die dierenriemtekens... Dat is dan mijn persoonlijke kalender.
En weet je, wat ik ook doe, ik leef volgens die kalender, niet die andere.
En straks ga ik tomaten eten buiten het seizoen.
Want mijn seizoenen, dat zijn vooral herinneringen aan mensen die ik lief had en nog steeds, hoe onmogelijk ook, lief heb.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten