Kijken

Heb je daar al eens over nagedacht ?
Het lijkt zo natuurlijk, zo normaal, we staan er eigenlijk nooit bij stil... Kijken.

Toch is het niet zo simpel, we hebben twee ogen, we zien twee verschillende beelden, en in onze hersenen vloeien die ineen in één beeld, op zo'n manier dat we een idee hebben van reliëf, van diepte, van afstand.
Eigenlijk is het een wonderbaar iets !

Niet overtuigd van het wonder ? Heb je je eigen vingers al eens zien veranderen in Frankforter-worstjes ? Zet je eens neer op een stoel, ga met je ellebogen op je knieën zitten, hou je handen voor je uit, met de handpalmen naar boven, de vingertoppen van je handen tegen een, wijsvinger tegen wijsvinger, middenvinger tegen middenvinger en zo verder. Hou je vingers een beetje gespreid, uit elkaar, maar dus met de vingertoppen tegen elkaar. Kijk nu tussen je vingers door naar de vloer. Terwijl je dat doet, haal je je vingertoppen een paar millimeter uit elkaar. Blijf naar de vloer kijken ! En tot je verrassing zie je plots dat je vingers in zwevende worstjes zijn veranderd, zodra je echter naar je vingers kijkt, is het fenomeen verdwenen. Kijk je terug naar de vloer, dan is het er terug.
Dit is een bewijs dat je hersenen in feite de twee beelden tot één beeld verwerken. Ook al gaat dit niet altijd volgens de logica, en lijkt het dat je zwevende worstenvingertjes kreeg....

Ooit las ik een artikel met foto's er bij, van wat een insect ziet... En je zag op de foto een massa zeshoekige beeldjes, met telkens een lichtjes ander beeld...

Ik geloof niet dat dit de werkelijkheid is. Volgens mij zien insecten net zoals wij, een beeld die in de hersenen verwerkt is tot één beeld. Alleen zien zij dus een veel wijder beeld. Zij hebben honderden facetten die elk op zich een beeld zien, en die facetten zitten op een ongeveer halve vol, soms zelfs bijna driekwart van een bol.
Dat betekent dat zij dus op hetzelfde ogenblik voor zich, naast zich, boven zich, onder zich en zelfs een stuk achter zich zien. Het doet me wat denken aan die foto's die je soms te zien krijgt op je computer, waarbij we heel de Sixtijnse kapel in één beeld zien. Alleen moeten wij dat beeld doen verschuiven, terwijl de insect het in één beeld ziet.

Dat is wellicht de reden dat het zo moeilijk is een vlieg dood te slaan ! Het beest ziet je van alle kanten aan komen !

Er zijn ook mensen die afwijkingen hebben aan hun ogen, waardoor hun beeld er anders uit ziet, dan het beeld dat de meesten onder ons zien. Sommige mensen hebben een beeld dat bijvoorbeeld langer is uit gerekt, anderen hebben er een kronkel in. We kunnen dit vaststellen door testen, want normaliter zijn die mensen zich niet bewust dat zij de wereld anders zien.  En heel soms kunnen wij het vaststellen omdat die mensen de wereld enigszins anders tekenen dan wij, dan tekenen zij hun beeld. Als ze dus beelden van heel dichtbij tekenen, zullen zij automatisch iets tekenen zoals wij het ook zien (autocorrectie) maar voor wat ver af is, zal hun perspectief iets andere regels hebben dan de onze.

Het gaat héél ver ! Persoonlijk heb ik in een oog een blinde vlek, midden in het beeld. Dat wil dus zeggen dat, als ik met dat ene oog kijk, ik het stukje midden in het beeld niet zie. Als ik dus naar een letter in een woord kijk, dan zie ik het woord, zonder die letter.
Maar er doet zich iets geks voor !
Als ik naar een gemetste muur kijk, met één oog, dan zie ik in dat centrum geen gat, nee, ik zie een normale muur. Mijn hersenen vervolledigen het beeld. Meer zelfs, als in die muur een kleine nis is, en ik kijk precies naar die nis, dan zie ik een volmaakte muur zonder nis.

Kijken is dus niet alleen een kwestie van je ogen. Het is vooral een actie van je hersenen.

Wij kunnen ons dan ook wel een idee vormen van het beeld dat gezien wordt door een insect, maar we kunnen het nooit echt zien. Omdat onze ogen en onze hersenen daar niet zijn op ingesteld.

Nu we in een tijdperk leven, waar de wetenschap zo heel veel kan, is het niet ondenkbaar dat men een soort kijker maakt, waardoor je, net als een insect, alles ziet voor, achter, naast, boven en onder je... Ik vraag me af of we de hersenen dan er kunnen toe brengen dit geheel te zien. Mocht dit zo zijn, dan zie ik deze vinding meteen ingeschakeld in de militaire wereld... Tot nut van het vernietigen.
Want zo zijn we wel.
djudedju

Het wonder van de ogen, het wonder van het kijken, het wonder van het samenvoegen van de beelden in één beeld...

Wonderen...
Heel mijn wereld lijkt er vol van !

tot de volgende ?