 |
| English: First successful gay pride parade in Belgrade. (Photo credit: Wikipedia) |
Ik wil het even hebben over homofilie.
Heb je ook gelezen, gezien, gehoord dat de paus eindelijk ook eens een opening maakt naar de homo's en hopelijk ook naar Lesbiennes, want dat laatste las ik nergens. Maar ja, de kerk is nog wel eens meer behept met vrees voor het vrouwelijke. Wellicht dat celibaat dat hen verhindert normaal te denken in deze ?
Maar het is al een grote stap in de goede richting, dat men eindelijk de homo niet meer kerkelijk gaat veroordelen.
Het zal je misschien verwonderen, maar ik vind dat het vlug is gegaan !
Ik heb in een ver verleden nog gewerkt in een psychiatrische instelling, en toen zaten daar nog mensen omwille van het feit dat ze homo waren. Daar deze mensen verstandelijk in orde waren en dus bekwaam waren om te ontsnappen zaten ze in de gesloten afdeling, bij de "gevaarlijke" zieken. Dat ik daar werkzaam was dankte ik onder meer aan mijn fors postuur, want in die tijd moesten we nog al eens een zieke in de dwangbuis hijsen, en dat was soms behoorlijk zwaar.
Maar eind van de jaren zestig van de vorige eeuw, werden homo's dus nog beschouwd als zieken, als mensen met een geestelijke afwijking, en wellicht dus ook als patiënten, die behandelbaar, zeg maar "te genezen" waren.
Dat wil zeggen dat we in minder dan een halve eeuw van die toestand zijn geëvolueerd naar een toestand waarin de gemeenschap niet alleen de homo aanvaard, maar dat zelfs de kerk over gaat tot erkenning. Dat is heel snel !
Goed, ik weet wel dat er nog pakken mensen buiten lopen die homo's helemaal niet accepteren, en de Russische president vaardigt zelfs wetten uit in die richting. Ook al gaat het daar eigenlijk over het publiek uiten van homofilie. En als ik heel eerlijk ben... dan voel ik dat ook nog een beetje zo, maar niet alleen tegenover homo's, ook tegenover gewone man/vrouw verhoudingen. Ik vind dat het niet echt past dat een koppeltje daar elkaar zit af te lebberen in het publiek. Ik ben nu eenmaal een kind van mijn opvoeding, en wat men ook vertelt, dat blijft hangen. (De gay-parade vind ik een onding)
Het zal voor mensen van mijn generatie wellicht ook veel moeilijker zijn om homofilie te aanvaarden, dan voor de generatie die opgroeit in deze tijd.
En nu ik het toch over verdraagzaamheid heb...
Laat ons ook maar eens een lans breken voor religieuze verdraagzaamheid... Hoe meer ik de haat en de wrevel zie die verschillende religies voor elkaar hebben, hoe meer ik de neiging heb om religie als mijn eigen ding te gaan beschouwen. Een religie waarin ik wel verdraagzaam ben, en ieders overtuiging respecteer.
Ik ben niet steeds zo geweest, maar hoe ouder ik word, hoe meer ik lees en leer, hoe meer ik verdraagzaamheid hoog in het vaandel ga dragen. Niet alleen in deze zaken. Ik probeer dat ook toe te passen in de gewone menselijke relaties. Me niet meer zo snel kwaad maken over anderen, pogen meer begrip te hebben, ja, te begrijpen.
Ik denk dat dit proces eigenlijk begint met het groot worden van je eigen kinderen, vooral op het moment dat zij een relatie beginnen, en je plots in je eigen nest een ander jong vind, een die anders is opgevoed, anders tegenover bepaalde zaken staat, en die je moet leren aanvaarden als partner van een van je kinderen. Meer zelfs, die je soms moet verdedigen tegenover je andere kinderen, die nog lang niet aan die stap van verdraagzaamheid toe zijn...
Ik vind het jammer dat we dit niet vroeger leren... De wereld kan er alleen maar beter bij worden, als we verdraagzaam zijn voor elkaar.
Het geeft je ook de gelegenheid om de zaken wat meer van op een afstand te bekijken, je voelt je immers minder betrokken, en dan valt het op dat al die verschillen in feite geen verschillen zijn, of slechts heel minieme verschillen, en dat het echt de moeite niet is om er wakker van te liggen, laat staan je er dik in te maken.
Er is eigenlijk maar één ding waar ik me nog steeds aan erger: Mensen die anderen tegen elkaar op zetten. Mensen die menen je te moeten overtuigen tot hun gelijk. mensen die menen dat zij jou moeten gaan redden van het feit dat je niet denkt, niet bent als zij zijn... Ik denk aan politiek, ik denk aan religie, twee groepen die menen dat zij de enig zaligmakenden zijn...
Ik geloof in de mens, niet in doctrines.
Ik geloof in God, niet in het product dat de mens er meent van te moeten maken.
Ik geloof dat de mens goed is, als men hem/haar mens laat zijn.
Mens voor en met elkaar.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten