 |
| time for CHANGE ...item 1.. Déjà Vu in Gaza? -- This calls to mind the words of Mark Twain: (Nov 28, 2012 / 14 Kislev 5773) ...item 2.. Cobblers, Crisps and Crumbles (Nov 29th, 2012) ... (Photo credit: marsmet546) |
Hier en zowat overal vermindert men de werkloosheidsuitkeringen (zo er al bestaan, of zo men er al recht op heeft), en de maatschappelijke druk op de werklozen neemt toe.
We zien het aantal armen stijgen.
Ik weet wel dat er een reuzegroot verschil is tussen een arme in een ontwikkelingsland en een arme hier, maar men kan dat ook niet helemaal vergelijken. Arm zijn wordt immers mede bepaalt door de welvaart van de anderen. Als iedereen minstens één TV heeft, dan is het niet bezitten van een TV een mogelijk teken van armoede. Als iedereen een telefoon heeft of een mobieltje, dan is het niet hebben daarvan een teken van armoe. Er ontstaat zelfs een soort discriminatie door : vroeger had je nog publieke telefooncellen, maar die zijn haast allemaal verdwenen, waardoor de arme haast gedwongen wordt bij de rijke te gaan smeken om te kunnen telefoneren naar de dokter voor zijn zieke kind...
Als je het bezit van TV en telefoon als teken van armoede gaat nemen in de derdewereldlanden, dan is bijna iedereen daar arm. Ook wat zich nu welvarend voelt.
Wellicht is dat één van de oorzaken waardoor mensen uit het rijke westen ginder als ontzettend rijk bekeken worden. De normen liggen er immer heel anders.
Maar wat de norm van de armoede ook is, voor wie in zijn land behoort tot de armen, is het helemaal geen pretje ! Eén van de dingen waar ik me zorgen over maak is de behuizing... Als je de normale huur van de wooneenheid in ons land bekijkt, dan kan een werkloze of niet meer wonen, of niet meer eten. In het begin van de werkloosheid is zijn inkomen nog iets hoger, maar alras moet hij of zij haar spaarcentjes opeten, en dan rest de voedselbank, het OCMW en liefdadige instellingen.
En dat is eigenlijk nog niet het ergste...
Het ergste is dat je stilaan het gevoel hebt in een soort kastenstelsel terecht te komen. De arme wordt gezien als een mindere soort. "Wie werken wil, vind altijd wel werk!" klinkt het dan. Je moet er eens voorstaan !
Zeker als we te doen hebben met de behoorlijk grote groep ongeschoolden of laaggeschoolden, die door hun opleiding, hun mogelijkheden, gewoon geen toegang hebben tot de meerderheid van de jobs die er zijn. Want er zijn jobs... Alleen moet je er voor in aanmerking komen.
Dat zijn ook de mensen die tijdens hun periode(n) van tewerkstelling minder kans hebben op sparen, op het aanleggen van een voorraad tegen dat de perioden van werkloosheid komen... Dat heeft niet alleen invloed op de werkloze, maar op gans zijn gezin, en op de kans op studeren voor de kinderen in dat gezin. Je ziet bijna een voorbestemming ontstaan naar laaggeschooldheid, uit noodzaak, uit armoede.
De mechanisatie treft vooral die groep. Geen wonder dat er in het begin van de industrialisering opstanden kwamen ! In die tijd was immers bijna iedereen ongeschoold ! Met het gevolg dat de kans op tewerkstelling rechtstreeks bedreigd werd door de machines. Ergens is dat nog zo, vooral dus voor die groep laaggeschoolden. Stel dat je een robot kunt bouwen, die betaalbaar en efficiënt is voor het kuisen en onderhouden van gebouwen, dan is dat meteen een reuzegrote bedreiging voor de kuisvrouwen en - mannen van deze wereld !
En je mag gerust vertellen dat er daardoor arbeidsplaatsen komen om die robots te bouwen, dan gaat het niet over de zelfde groep van mensen als diegenen die werkloos werden en zijn !
We moeten ons op een bepaald moment dan ook eens gaan afvragen of er op deze wereld een plaats is voor hen die niet anders kunnen dan laaggeschoold zijn. Gewoon door hun aanleg. Moeten we niet eerst de mens nemen, en dan pas de machine? Moeten we hier niet opteren voor de duurdere oplossing, omdat het over mens versus machine gaat ? Moeten we deze machines, als ze er al komen, niet zo hoog belasten dat ze duurder worden dan de mens?
Ooit waren er economen die stelden dat men dan deze mensen maar een goed inkomen moest bezorgen, zonder werken... Maar dat is echt geen oplossing, tenzij je ook heel de maatschappij anders inricht ! Je kunt immers geen massa mensen daar laten lopen zonder bezigheid. Je moet dan meteen voor zaken zorgen om die mensen bezig te houden, opdat ze zich niet zouden vervelen, opdat ze niet als alternatief zouden gaan zoeken naar spanning en sensatie in... de misdaad...
Maar deze vraag stelt zich nu al !
Nu, met het systeem van werkloosheid, uitzichtloosheid...
gedwongen nietsdoen...
Moeten we deze wereld niet wat gaan herdenken ?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten