zondag, februari 24, 2013

Niet naar de rommelmarkt

Onze-Lieve-Vrouwebasiliek, Dadizele
Onze-Lieve-Vrouwebasiliek, Dadizele (Photo credit: Erf-goed.be)
We zouden vandaag naar de rommelmarkt gaan, maar toen ik vanmorgen het rolluik omhoog trok, zag ik... sneeuw... En het is nog steeds aan het sneeuwen. Dus niet naar de rommelmarkt, het is geen weer om een hond door te jagen, dus gaan wij ook niet. Waf !

Gisteren zijn Anny en ik dus naar dat "feestje" gegaan, van dat 38 jarig mensje dat dolgraag nog eens alle vrienden en bekenden wou zien... Ze is naar eigen zeggen nog niet terminaal, maar wel al palliatief, en de kanker zit overal in haar lichaam. Op dit moment reageert ze gunstig op een middel, maar ze weet dat dit slechts uitstel is van executie...

We gingen een bloemstukje halen... En natuurlijk zei ze dat dit niet nodig was, maar allusie makend op het feit dat ze die morgen ook hun huwelijksbeloften hadden vernieuwd (Als blijk van dank aan mijn man, die me niet in de steek heeft gelaten toen ik ziek werd, en nog steeds mijn steun en toeverlaat is) zei ik, "Nee, maar aan een jonge trouwer geef je wel een cadeau !" Ze vond dat toffer dan het bloemstukje zelf....

Ze zat in een grote makkelijke zetel, waarin ze bijna verdween. Heel witjes en een beetje opgezwollen van al die medicatie, maar haar ogen waren nog steeds de ogen van Greet, het meisje dat ooit, heel lang geleden met ons mee ging naar Dadizele, naar de Floralux en naar de twee dierenhandels in die gemeente... Ze bracht een mooi lief wit hondje mee naar huis... Ze waren dan nog niet gehuwd, meen ik me te herinneren...

Ik zag heel wat mensen terug, die ik al heel lang niet meer had gezien, en eentje zei er goedendag met mijn voornaam bij, en ik heb terug geknikt, maar ik weet nog niet wie het was ...
Het was er druk, men verwachtte er een 300 man, en ik denk dat die er zowat allemaal waren...
De zaal "De drie Sleutels" was veel te klein, en het werd nog maar eens duidelijk dat daar een echt gebrek aan parkeerplaatsen is !

Er stond ook nog een grote tent, maar ondanks het feit dat daar verwarming in was, zag je daar alleen enkele rokers... Bij iets warmer weer zou men het raam tussen de tent en de zaal open gezet hebben, maar het was berekoud, en in die tent zat je dan niet "bij de  mensen"...

Het sneeuwt nog altijd, geen grote vlokken, maar heel veel van die kleine vlokjes voort gejaagd door de wind. De koers Kuurne-Brussel-Kuurne zal wel afgelast worden !
Gisteren was De Omloop er... Voor mij nog steeds de Omloop van Het Volk... Men mag het herdoopt hebben, die naam is al te vertrouwd om zo plots te veranderen.

Met een beetje geluk gaan ze op de Tv de uitzending van de koers vervangen door een mooie film, zo eentje van in 1935 of zoiets, daar zijn ze straf in. Ik vermoed dat die films door hun leeftijd vrij van rechten zijn, en dat ze die voor niets krijgen... En dan zijn ze verwonderd dat we die of die zender niet meer bekijken... Tenzij... tenzij er natuurlijk een uitzending is over iemand die je kent... Zoals nu over Jonathan Jacobs, de zoon van Jan, en Jan was tot vorig jaar leraar in de Academie van Zottegem in de afdeling  Keramiek... Wij hadden het relaas van de feiten dan ook al enkele keren gehoord, en iedere keer dat Jan naar die advocaat of naar de rechtbank was geweest, vertelde hij er over... Maar veel meer dan die verhalen, beklijven de beelden !

Zonder oordeel in welke richting dan ook, voel ik mee met Jan, een kind verliezen... Ik weet helaas wat dat is...
En om toch een oordeel te uiten: als je met zoveel mensen iemand in bedwang houdt, dan kan er  echt geen noodzaak zijn om er op te kloppen... En wat betreft dat psychiatrisch instituut: ik heb lang geleden in zo'n instelling gewerkt, en wel in de afdeling waar men de "gevaarlijke" zieken bijeen hield... Wij hebben dan ook nu en dan zieken moeten opsluiten in de isoleercel, in een dwangbuis om ons en zichzelf te beschermen. Wij zijn nooit met meer dan drie man geweest om iemand in die cel te krijgen en in de dwangbuis... zonder slaan...
En wij waren niet getooid in beschermende kledij, met helm en kogelvrije pakken, nee, gewoon in een witte stofjas... Ik ben één keer gebeten geweest, dwars door alle kleren heen, zo hard dat het niet alleen blauw en zwart zag, maar zelfs bloedde... Maar dat is het ergste wat me is overkomen.
Al dat buitensporig geweld, en zeker dat slaan, is zeker niet nodig...! En je hoeft echt niet met een hele afdeling de cel binnen te gaan... Dat werkt wellicht eerder averechts dan dat het je helpt. Ik kan me inbeelden, dat als zo'n meute mannen met wapenstokken en onzichtbaar gezicht binnen stormt, dat je dan panikeert....

Ach, geweld lijkt wel een beetje eigen aan deze tijd... Neem nu de dode door verkeersagressie aan de Noorderlaan te Antwerpen... Naast het station en de dierentuin is dat zowat de enige straat die ik ken in Antwerpen...

tot de volgende ?


Enhanced by Zemanta

Geen opmerkingen: