Rijm

English: Church of Our Lady of Pamele, Oudenaarde, Belgium Nederlands: De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Pamele te Oudenaarde (Photo credit: Wikipedia)

Het is ijzig koud en bolle mist ! En wat krijg je dan? Juist, heel mooie berijpte takjes en draadjes.
Nu zien we dat aan onze dakgoot (van mijn buur en mij) er ontelbare zweefdraadjes hangen van ontelbare kobbetjes die zich door de wind lieten meevoeren tot aan ons huis...
Normaliter zie je die draadjes niet eens hangen, ze zijn zo dun en zo onzichtbaar, dat je ze alleen ziet als er de zon op schijnt, en wij zitten hier aan de noordkant...
Nu echter is heel onze dakgoot versierd met dikke wollige witte draden.
Onder het witbesneeuwde dak geeft het de indruk dat er een witte doek onderaan aan het uitvezelen is...

Niet echt mooi, maar wel eens iets anders.
De takken van de linde en van de meidoorn zijn dubbeldik geworden in hun witte jas.
Dat is wel mooi !

Aan de andere kant van ons huis, de zuidelijke gevel, heeft het gisteren in de zon ietsje gedooid, en nu hangen er lange ijspegels aan het dak.
Ook mooi... Zolang je ze niet op je hoofd krijgt...

Met die mist verliest de wereld zich in het wit. Alleen de onmiddellijke voorgrond zie je nog, witbesneeuwd, en je kunt niet precies zeggen waar het wit van de grond overgaat in het wit van de mist. Je lijkt wel in een bol te leven.
Ook het geluid is gedempt.
Precies of het geluid durft je niet te storen in deze witte toverwereld...

De buitenwereld is prachtig... van uit mijn warme woonplaats. In de tuin staat een voederhuisje, hangen vier mezenbollen en hangt er ook nog een soort bokaal met zaad die vanzelf naar beneden rijst naargelang de vogels er van eten... Iedere dag moeten we nieuwe voorraden hangen en zetten... Tientallen vinken (dat is voor het eerst dat we er hier zoveel zien), roodborstjes, pimpelmezen, koolmezen, heggenmussen, mussen, merels, tortelduiven, houtduiven en zelfs een verdwaalde meeuw kwamen en komen hier fourageren.  In Oudenaarde zitten ook pestvogels, zeldzame trekvogels, in een prachtig verenpak. Een kennis nam er foto's van en zette die op Facebook...

Ik heb compassie met die frêle beestjes, maar nog meer met de dutsen die nu op straat leven... Hier zie je ze niet zo vaak, ze zitten meer in de grootsteden, waar ze leven in de marge van de maatschappij. De clochards van ons landje...

We durven wel eens denken "hun eigen schuld", maar het is niet zo makkelijk om, eens men de bergaf aan het glijden is, die glijpartij stop te zetten, en nog veel moeilijker om terug de helling op te kruipen. We hebben een maatschappij die aan elkaar hangt van administratieve regeltjes en - regels. Eens je door een of ander feit, uit één van die regeltjes zijt gevallen, lijkt het of alles aan elkaar hangt, en je rolt steeds sneller en sneller uit al die regeltjes weg. Je hebt niet voldaan aan A, dan kun je attest B niet meer krijgen om te kunnen genieten van C... Je kunt die letters vervangen door ziekenkas, door werkloosheid, door kans op tewerkstelling, door het verkrijgen van een woning... en ga zo maar door.
Je moet eens praten met mensen die in organisaties werken zoals de voedselbanken en dergelijke...

Soms heb ik het gevoel dat we ook voedertafels zouden moeten zetten voor de sukkelaars onder onze medemensen, met warme nestkastjes...

tot de volgende ?