zaterdag, januari 05, 2013

de tijdreiziger

Science Fiction League (March 1958) ... The Re...
Science Fiction League (March 1958) ... The Real You (July 6, 2011 / 4 Tammuz 5771) ... (Photo credit: marsmet541)
















Het lijkt wel de titel van een SF-verhaal, maar dat is het niet.

Deze nacht lag ik te denken aan mensen die ik ken of kende, en die dement zijn geworden. Gelukkig lijken de meesten van deze mensen niet ongelukkig. Wellicht is het alleen in de beginfase van de ziekte, de aftakeling, dat zij beseffen wat er aan het gebeuren is, en dat ze ongelukkig zijn, over het vooruitzicht. Maar eens ze werkelijk dement zijn, dan lijken ze in hun eigen wereld te leven... In hun eigen tijd.

Vandaar de titel tijdreiziger...

Zij reizen steevast naar hun verleden... nooit naar de toekomst.
Soms gaan ze zo ver terug, dat ze de mensen, zelfs de meest nabije, niet meer herkennen in deze tijd.

Als ze vertellen, dan is het over dingen uit een ver verleden, heel gedetailleerd, want ze zitten in hun heden.

En dan zit ik te denken... Het is een welbekend feit, dat wij ons verleden - onbewust - aanpassen. Zelfs zaken uit een nog heel vers verleden, worden door onze geest onwillekeurig gekleurd. Politiemensen kennen dat uit getuigenverklaringen, waar men bijna steevast vaststelt dat hetzelfde feit door diverse manieren op een andere manier werd gezien, werd ervaren...
Ook uit mijn eigen leven ken ik zo'n zaken... U wellicht ook.
Mijn zus zit iets te vertellen van vroeger, en jij herinnert je dat helemaal anders. Of het zijn dingen waarvan je zus vertelt dat jij dat deed, en je herinnert je daar helemaal niets meer van.

Wij kleuren ons verleden in.

Zou het verleden van de demente medemens zijn verleden zijn, bijgekleurd en wel, of zit hij plots weer in het echte reĆ«le verleden?
Misschien vind jij dat niet belangrijk, maar het is dat wel !
Als wij ons verleden verwerken, dan gebeurt dat bijkleuren, dat filteren, eigenlijk niet zo maar ! Dat veranderen van de feiten is veelal een soort verdediging, een manier om geestelijk gezond te blijven, om zijn evenwicht te behouden. Zelfs al gaat het hem over blijkbaar soms kleine pietluttigheden, als er een verandering optreedt, dan moet er ergens in jouw geest een link liggen die dat oorspronkelijke feit voor u gevaarlijk maakt, of denkt te maken.

Je maakt dus je eigen verleden veilig.
Als men bij het dement worden naar deze "veilige" wereld terugkeert, dan lijkt mij dat ergens minder erg, dan dat men de werkelijke wereld van toen moet herbeleven. Want dat herbeleven van de werkelijkheid zal veel rauwer zijn dan het verwerkte verleden.

Daar de meeste van deze dementen er eerder gelukkig uit zien, doet mij vermoeden dat zij naar de gekuiste versie van hun verleden terugkeren... Maar er zijn ook enkele gevallen waar de demente duidelijk ongelukkig is, weerbarstig... Zou dat niet komen doordat zij het ongeluk hebben in het ongekuiste verleden terug te vallen, en dat zij telkens en telkens opnieuw dat verleden weer moeten verwerken, om onmiddellijk daarop er weer terug te zijn en weer te moeten herbeginnen ?

Ik weet het niet... En ik las er ook nog niets over... Het is zo maar een idee van mij, gebaseerd op het zien van dementen. Ik weet ook niet of we dat verleden herleven met de kennis van toen, of de basis van nu ergens kunnen mee nemen in dat verleden.

Ik hoop dat noch Anny, noch ik, ooit dement moeten worden, maar als dit onverhoopt toch ons lot zou zijn, laat het dan een terugkeer zijn naar het verwerkte verleden... Het verleden waar het geweten mee in vrede kan leven.. Want als we iedere daad opnieuw en opnieuw moeten onderwerpen aan een gewetensonderzoek, dan lijkt dementie heel sterk op wat ik de hel zou noemen !  Het stukje krijt dat je pikte toen je het bord moest wissen, en dat zo zwaar op je drukte, waarvan je zeker wist dat ze het aan je gezicht zagen... de hel !

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

Geen opmerkingen: