zondag, oktober 28, 2012

Winter(z)uur

Vandaag zijn we dus een uur langer in bed moeten blijven. Op bevel van de staat, meer zelfs ik denk dat het een Europese verordening betreft?

Dit is nu dus het winteruur. Vanmorgen was het al weer klaar om te turnen, en vanavond zal het veel te vroeg donker zijn.

Ik heb zitten denken... Geïnspireerd door dat vroeg donker worden.
Ik kan me niet ontdoen van de indruk, dat wij hier veel meer last hebben van de donkere uren dan van de licht-uren. Ik wil zeggen dat wij over een jaar gezien veel meer donkerte hebben dan wel licht. In de tropen, op de evenaar, zou de dag en de nacht altijd precies even lang zijn, zo heb ik eens menen gelezen te hebben (alles in voorwaardelijke wijsheid), in het hoge Noorden heb je één dag waar het heel de dag van volle 24 uur licht is, maar naar ik meen, ook veel meer duisternis. Wij zitten nogal Noord, dus zal het hier ook wel meer donker zijn dan licht.

Als ik dat zo eens overdenk, dan is het gunstigste, aan de evenaar, en daar haal je net 50 % licht op een jaar. Er is dus nergens een plaats waar je meer licht hebt dan de helft van de tijd, maar er zijn verschrikkelijk veel plaatsen waar je meer duisternis hebt dan licht. De enige manier is dus om de zes maand te verhuizen naar de andere kant van de wereld, naar de zuidelijke leefwereld, en die wereld is véél kleiner dan de noordelijke helft van de bewoonbare wereld. Je moet maar eens kijken op een wereldbol. Natuurlijk heb je ook nog Antarctica, maar dat reken ik niet bij de bewoonbare droge grond.

Kortom, we hebben, hoe dan ook, minder licht dan duisternis.
En als ze mij nu doen opstaan op het moment dat het al licht is, dan wil dat zeggen dat die oelewappers een stuk van mijn al zo zeldzame licht hebben afgepakt. De dieven !

Mijn dieren (2 vogels en een heel pak vissen) zullen ook weer van slag zijn, en mijn kippen zullen verwonderd zijn dat hun voeder een uur later komt.

Gisteren was het dus herfstfeest van Ziekenzorg Mater- Welden - Volkegem. We zaten daar met een tachtig mensen als een klein eilandje in die mastodont van een sportzaal van de school... Volgende keer (het lentefeest) zullen wij wellicht verhuizen naar "de Drie Sleutels", waar we een meer gepaste grootte van zaal kunnen krijgen, maar het is dan op een weekdag te doen, want zater- of zondagen zijn daar nu al allemaal al lang voorbehouden voor allerlei festiviteiten, vooral voor familiefeesten en dergelijke.

Maar ondanks dat verloren gevoel in die ellendig grote zaal, was het goed ! We hadden een optreden van een dame, die ons muziek bracht met haar accordeon. Een Frans type van accordeon.  (Vraag me geen verdere uitleg, ik ken er niets van)
Ze speelde ook niet de klassieke accordeonmuziek, de musette, maar speelde echt muziek. Ze speelde immers normaliter in een wat klassiek kamerorkest, als een soort unicum in de accordeonwereld. We kregen dus onder meer mooie lichte klassieke muziek, op accordeon, en dan nog veelal een eigen interpretatie van deze muziek, door haar aanpassing aan het instrument. Het was heel mooi !

Nadien speelden we dan ons bonteavond-stukje... tot grote hilariteit van de aanwezigen. Ik heb duchtig de mensheid gezegend met de wijwater-kwispel, wat telkens weer geroep en gelach veroorzaakte. Daarna een lekkere boterham met perskop en/of kaas...

Tot de volgende ?

Geen opmerkingen: