woensdag, oktober 31, 2012

Het kadukke Fordje

Ford Motor Company: The First 100 Years by Rob...
Ford Motor Company: The First 100 Years by Robert C. Kreipke (Photo credit: IFHP97)
Ik weet niet meer op welke post ik de man zag en hoorde praten over de massale afdankingen in het bedrijf waar hij werkte... Het was geen Ford, dus wordt er niet over gepraat. Regeringsleiders komen hen niet troosten, men belooft geen reconversie-maatregelen, er is geen sprake van grote afscheidspremies of hoe je die dingen ook noemen wilt...

Heel stilletjes, heel geruisloos staan ze daar met zijn allen op straat. Geen massa's blijken van sympathie, geen bezoek van een minister, laat staan de premier...

Toch zijn die arbeiders net zo goed het slachtoffer van de werkloosheid.
En in deze streek hier, loopt het echt ook niet over van kansen op tewerkstelling.
Nu nog een nieuwe wet waardoor de werkloosheidsvergoeding sneller wordt afgebouwd, en hupla, daar sta je dan, met je kinderen die nog studeren, de afbetaling op je woning en op je auto. Auto die je niet weg kunt doen, want dat is een middel om -hopelijk- aan werk te geraken... Wat men ook vertelt van het Openbaar Vervoer, probeer er maar eens dagdagelijks mee naar je werk te gaan... Als je geen geluk hebt, moet je heel vroeg vertrekken omdat je ginder nog enkele kilometers moet stappen...
En heb je helemaal geen geluk, dan passen de uurregelingen van geen kanten.

Dus de auto moet noodgedwongen blijven... een kans op werk kun je, mag je niet laten liggen.

Je bent 50 jaar of zelfs enkele jaren ouder, en wil je nog aan werk geraken dan lijkt het noodzakelijk dat je een nieuwe opleiding volgt... En als die er is via de de VDAB, dan sta je wellicht op een wachtlijst, is het opleiding in het bedrijf zelf, dan ben je te oud om nog zo'n investering in jou te doen.

Tja, je bent niet van Ford...

Nee, ik heb helemaal niets tegen die mensen van Ford. Ik heb net zo goed medelijden met hen, ik voel met hen mee in de economische ramp die hen treft . Economische ramp, dan heb ik het over de gezins-economie... Want daar leef je als kleine man in. Die grote economie, dat is voor de arbeider een ver-weg-show, iets waarover je hoort op TV, en waar ze je bang maken voor het spook van verarming, kostenstijgingen en... werkloosheid.

Ik heb alleen iets tegen het feit dat men, bij dergelijke grote sluitingen, van alles en nog wat doet voor de slachtoffers, en dat men helemaal geen woord zegt, laat staan iets doet, voor de even vele of zelfs nog meer mensen die iedere maand getroffen worden door diezelfde werkloosheid.

Er zijn geen twee soorten slachtoffers van de werkloosheid !

... En weet je wat nog erger is ?
Na een tijdje is iedereen vergeten hoe je werkloos bent geworden, in die slechte tijd, één van de velen... En dat er helemaal geen werk was voor je... Hoe je maand na maand werkloos bleef, hoe je werkloosheidsvergoeding al heel vlug afgebouwd werd, hoe je alles op alles moest zetten om je huis toch afbetaald te krijgen, of hoe je het zelfs moest verlaten en overlaten in de handen van grijpgrage banken...
En na een tijd spreekt men dan over je, als den dienen, die al jaren op den dop zit... Zo met een ondertoon van de leegganger, de luiaard, de profiteur....
Als je niet op past, raak je helemaal in het sukkelstraatje... En nog is het niet gedaan !
Als je oud wordt heb je minder pensioen...
Je sleept de ramp mee tot aan je dood.

En dat is heus niet alleen het geval voor mensen uit enorm grote sluitingen van bedrijven, maar net zo goed uit het faillissement van een piepklein bedrijfje...

Dat is het echte spook van de werkloosheid.
Hoe langer je werkloos bent, hoe moeilijker het wordt om werk te vinden.
Dat is logisch, je kennis en vaardigheden raken steeds meer en meer achter op de moderne wijze van werken. Je kennis loopt hopeloos ten achter.
En het ergste... Het ergste is wellicht dat je jezelf steeds minder en minderwaardiger voelt worden.
Je verliest je zelfrespect, en dat straal je ook uit.
Je ziet er niet meer uit als die levenslustige mens van vroeger.

Ik voel me altijd wat boos worden, als ik mensen hoor die denigrerend spreken over de werkloze...
Ze weten niet wat het is.
Bovendien hebben wij, hier in ons Belgenland, een heel gek systeem van werkloosheid... Om ziek te zijn moet je 66% arbeidsongeschikt zijn. Als je dus maar 60 % ongeschikt bent, ben je niet ziek, maar je kunt evengoed je taak niet meer vervullen, en dus raak je op de werkloosheid. Daar loop je tussen die grote hoop mensen die werkloos en/of eigenlijk arbeidsongeschikt zijn, maar niet genoeg om ziek te zijn....

Daar vinden we in ons landje hele pakken van wat men smalend de beroepsdoppers noemt. Mensen die te ziek, te gehandicapt zijn om te werken... maar niet ziek, niet gehandicapt genoeg om in dat andere systeem van de sociale zekerheid te vallen...
...En aan de andere kant heb je dan mensen op de ziekenkas, die net die 66% wel halen, maar echt niet zieker lijken dan die werkloze, en ook die hebben dan de naam van profiteur...

Het lijkt wel of er mensen zijn die hen benijden om hun toestand !
Gek toch ?

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

Geen opmerkingen: