woensdag, oktober 24, 2012

Ford Genk en co

mijnschacht in Genk.
mijnschacht in Genk. (Photo credit: Wikipedia)
Het is crisis.
Dat stel je vast aan het aantal dozen koeken die we verkochten en de moeilijkheden om ze allemaal verkocht te krijgen, dat stel je vast aan de enorm hoge rente op je spaarboekje (minder dan 1 % !), en dat stel je vast aan het koopgedrag van de mensen...
En dat is dan weer van invloed op de productie van goederen.
Onder meer de productie van auto's, auto's die nog steeds een flinke hap uit het budget happen.
En onder die auto's vind je... geen Belgische auto.

Bovendien zie je dan dat steeds minder auto's geproduceerd worden, of geassembleerd worden, buiten het moederland. Het moederland, dat is het land waar de oorspronkelijke fabriek van dat bepaald merk staat.

In het Vlaams zouden we dan stellen: "Het hemd is nader dan de rok.".

Het lijkt me ook een beetje logisch. Als je minder hebt, dan zorg je eerst voor de uwen. Eerst oompje en dan oompjes kinderen...

Wij hebben ons in Vlaanderen vooral geprofileerd als "afwerkers"... We hebben eigenlijk heel weinig eigen industrie. Bijna alles wat we hier hebben zijn in feite bedrijven uit andere landen, die hier ooit vestigingen hebben neergezet, omdat we goedkoper waren, beter werkten, meer werkten, goedkope grond ter beschikking stelden, weinig eisen hadden inzake milieu en noem maar op.

Deze voorwaarden hebben heel wat investeerders naar hier gelokt, waardoor er meer werk kwam, de lonen stegen, de arbeidsvoorwaarden beter werden (dus duurder), we begonnen eisen te stellen inzake milieu (eindelijk !) en heel wat dingen meer. Het gevolg was, dat andere landen plots heel wat goedkoper bleken te zijn, en het minste wat dan de balans doet overslaan, betekent dat de productie of een deel van de productie verhuist naar die goedkopere landen.

Met andere woorden, we hebben hier in Vlaanderen twee grote bedreigingen:
1) Bedrijven hebben steeds de neiging hun eigen land te bevoordelen, en zowat alle bedrijven hier zijn van vreemde origine.
2) De kostprijs van het geheel moet competitief blijven met "het buitenland" (in de breedste zin van het woord).

Met andere woorden, de positie van ons landje is zwak als we in een tijd van economische crisis verkeren. Dat is niet nieuw, maar het is steeds erger geworden.
Dat erger worden heeft diverse oorzaken, maar een van de grootste is het feit dat afstanden steeds minder een rol spelen.
Vroeger lang "de Kongo" inzake vrachtvervoer weken van hier. Voor bederfelijke waren was dat veel te ver om rendabel te zijn, en vervoer van goederen per vliegtuig was veel te duur. Nu is het vervoer per schip niet alleen sneller geworden, maar vooral veel efficiënter ! Met efficiënt bedoel ik dat de behandeling der goederen veel beter is. Denk bv aan de temperatuurbeheersing, waardoor fruit rustig weken aan boord van een schip kan blijven, en niet aan kwaliteit verliest, maar denk ook aan het systeem van het vervoeren, zoals containervervoer, waardoor goederen ingeladen worden in het bedrijf van oorsprong, en pas uitgeladen worden bij de uiteindelijke bestemming. De container gaat per trein of vrachtwagen naar de haven, (sommige containers hebben een eigen koeling ! Je kunt die herkennen aan de witte kleur) daar worden ze op het schip geladen in de container, over de oceaan gevaren, uitgeladen per container in de haven van bestemming, op vrachtwagens of trein gezet, en in de container afgeleverd op de plaats van bestemming.

Het gevolg van die modernisering van het vervoer is, om maar één sprekend voorbeeld aan te halen, je nu bij de bloemist of in het grootwarenhuis een boeketje bloemen koopt, die geteeld werd ergens in Afrika... Daar is de temperatuur gunstig en zijn de wetten inzake milieu nog niet zo streng... en de lonen ....

Er is nog een gek iets... We kennen steeds meer fusies van bedrijven. Door fusies kan men besparen op heel wat kosten, denk bijvoorbeeld aan het feit dat je maar één administratie nodige hebt in de plaats van twee. Een gedeelte van de niet-productieve kosten kan dus worden afgestoten. Maar bij fusies wordt er steeds maar één de werkelijke baas... En ook daar zien we dat dit dan meestal de buitenlandse bedrijven zijn, die uit een groter land komen, en dus makkelijk een groter bevoorrecht afzetgebied hebben.
Met andere woorden, wat Vlaamse bedrijven waren, zijn na de fusie meestal plots vreemd.

En dus, in geval van crisis, wordt de bevoorrechte positie gegeven aan het thuisbedrijf, en dat is niet hier, niet in Vlaanderen.

Ik heb hier bewust voortdurend gesproken over Vlaanderen en niet over België, omdat wij hier in ons Belgenland, die economische vorm van uitbouw, ontwikkeling, groei, vooral hebben gekend in Vlaanderen. Wij waren het goedkoopste gedeelte van België, en hadden meest arbeidskrachten voorradig. Wij zijn hier economisch sterker geworden dan Wallonië, op die manier. Maar dat betekent meteen ook dat wij wellicht net daardoor ook vatbaarder zijn voor het begrip crisis ?

En het moge duidelijk zijn, dat de kleinschaligheid van Vlaanderen hier duidelijk een zwakte is. Wij hebben meestal niet het moederbedrijf in ons stukje wereld, want wij hebben hier maar een klein gebied, een kleine eigen markt.

Naast het economisch aspect kun je hier dus rustig ook eens doorbomen over de zin of onzin van een federalisme in ons al zo kleine landje, en over het nut van een echt hecht Europa, met verdwijnen van steeds meer van het idee nationaliteit.

Ford Genk is niet ziek.
Ford Genk ligt gewoon op de verkeerde plaats op de economische wereldkaart.
De economische crisiskaart...

tot de volgende ?


Enhanced by Zemanta

Geen opmerkingen: