zondag, september 30, 2012

Strepen door de hemel trekken...

Landscape with the Fall of Icarus, by Pieter B...
Landscape with the Fall of Icarus, by Pieter Breughel the Elder, 1558 (Photo credit: Wikipedia)
Toen ik vanmorgen mijn turnoefeningen stond te doen, ben ik op een gegeven moment gestopt om eens de condensstrepen te tellen die ik zag door het raam... Ik kwam aan 38... Sommige reeds aan het vervagen anderen nog in volle ontwikkeling.
Er passeert hier wat aan vliegtuigen boven ons hoofd !
En wat zijn die condensstrepen eigenlijk ?
Om eerlijk te zijn, condens doet wat denken aan waterdamp, en het ziet er ook wet een beetje uit als langgerekte schapenwolkjes, maar ik geloof niet dat ik van die wolkjes regen in mijn tuin wil hebben. Ik geloof niet dat dit zuiver water zou zijn.
Ik denk dat het weer een van de vele vormen van vervuiling is, zaken die met tijd en boterhammen naar beneden vallen tijdens een regenbui, of misschien net dingen die daar boven blijven hangen en die mede zorgen voor het broeikaseffect... Ik weet het niet...

Toen ik naar beneden hing keek ik op een reproductie van een schilderij van Breughel de Oude, en in gedachten kleurde ik daar condensstrepen op... Plots leek alles zo anachronistisch. Condensstrepen boven het kerststalletje?

Enkele jaren terug hebben we een paar weken gekend zonder die strepen, door de uitbarsting van die vulkaan in IJsland, de Eyfjellakutl of zoiet... Dan was er geen vliegverkeer meer mogelijk door de vulkanische as in de lucht. Wellicht was die propere lucht in feite nog vuiler dan deze met de strepen.

Maar het is tegenwoordig bijna onmogelijk om nog eens een stukje wereld te beleven, zoals het vroeger was. Neem nu het geluid... Ik ken hier in dit landelijke (?) stuk Vlaamse Ardennen geen plek meer waar je de stilte nog kunt horen. Je hoort altijd wel ergens het verkeer of de industrie of de landbouw.
Waar is de tijd dat het geluid van de landbouw kon worden gevat in een "Ju, Blesse"... Nu zijn het tractoren met wel duuzend peerden !

Wie langs een drukke baan woont, die kent geen moment meer van stilte. Ik schreef hier een week geleden over het verbazende effect van die geluidswerende muren langs de autosnelweg... Maar die nemen het geluid maar weg tot op een meer leefbaar niveau.

In ons Vlaanderen moet je tegenwoordig ook gaan zoeken om een landschap te vinden zonder bebouwing. Dank zij onze typische lintbebouwing heb je de indruk dat je heel Vlaanderen kunt doorkruisen zonder ooit de bebouwde kom te verlaten. Heb jij dat ook, dat je soms denkt: "Waarom begint de bebouwde kom (50 km/u) hier, of waarom stopt ze daar ? Want veelal zie je echt niet een einde aan de rijen huizen.

Kortom, we moeten naar een museum om nog eens een stukje Vlaanderen te zien in zijn blootje, ontdaan van alle menselijke vervuiling, bebouwing, industrialisering...  Je moet al oude meesters gaan bekijken om dat nog te zien.

We gaan hier wandelen in Brakelbos, een groot bos, naar huidige normen, en toch hoor je wel nog steeds het verkeer in de verte. Gelukkig ben je als er veel wind is, en het verkeer overstemt wordt door het geruis van de bladeren en de takken die zwiepen in de wind.

Ik heb geen heimwee naar die oude tijden... Maar ik zou toch graag eens een plekje vinden waar alles nog is zoals het was en eeuwig zou moeten blijven...
Nu moeten we maatregelen nemen om de vlinders te beschermen, want ze zijn bedreigd.
Vlinders, de vliegende bloemen in de natuur.
In mijn tuin zitten er nog, maar ook al veel minder dan vroeger...
En waar hier vroeger massa's groenvinken vlogen, zie ik er nu geen meer.

Snap je nu waarom ik zo graag ga vissen? Aan de oever van de vijver, midden in een uitgestrekt landbouwgebied, waar ik zelfs nog ijsvogels zie...
djudedju

tot de volgende ?



Enhanced by Zemanta

zaterdag, september 29, 2012

Moest het niet verplicht zijn...

Vandaag op de rommelmarkt heb ik mensen afgeluisterd... Ze hadden het over de komende gemeenteraadsverkiezingen...
De meest gehoorde opmerking was: "Was het niet dat het verplicht is, ik zou niet gaan. Het zijn toch allemaal zakkenvullers !"

Om eerlijk te zijn, ik ken mensen die al jàren niet meer gaan kiezen, en die daar blijkbaar nooit voor vervolgd worden. Toch gaan we. Tegen ons zin. Bang dat er toch een straf aan het niet-gaan vasthangt.

Maar eerlijk, ik vind het idee achter de verkiezingen helemaal niet slecht. Het zou inderdaad een democratisch systeem kunnen zijn... Mocht het niet veranderd zijn in een particratie. Mocht het inderdaad zo zijn dat je werkelijk kunt stemmen voor Pier, Pol of Jan, en voor Mie, Fi of Jeanne... Maar dat kun je niet...
Oh ja, je hebt wel het gevoel dat je stemt voor Jan of Fi, maar in werkelijkheid is dat dus niet waar !  In werkelijkheid wordt de stad, de provincie, de staat, de gemeenschap geregeerd door de partijbonzen. Per partij hooguit een drietal tirannen.
Jan of Fi moeten, als ze verkozen zijn, niet hun eigen gedacht, niet hun eigen voorkeur geven, nee, ze moeten slaafs de richtlijnen volgen van de grote manitoe's van de partij.
En dus heb je je stem niet uitgebracht voor Jan of Fi, maar voor het kopstuk der Joden van de partij waar Jan of Fi in zit.

Ook hoor je heel vaak dat we niet zonder de politici zouden kunnen... Maar wie zegt dat ? Ik denk dat een land veel logischer en veel adequater zou kunnen geregeerd worden door vakmensen, dan door politieke partijen. Ik heb ministers gekend die zo wat aal bestaande ministerfuncties hebben uitgeoefend tijdens hun "loopbaan". De ene keer zijn ze van Openbare werken en de volgende keer van Begroting en Financiën...  Ieder weldenkend mens weet dat het niet mogelijk is dat een man specialist is in alles.

Als een land zou bestuurd worden door bekwame mensen die specialist zijn in hun vak, dan zou het logisch gezien wel beter MOETEN gaan. En wat de democratie betreft, die kun je dar net zo goed inschakelen, in die zin, dat "het volk" kan kiezen welke specialist ze verkiezen. Neem nu economie en financiën, daar heb je bekwame mensen die eerder kiezen voor een liberaal, een rechts beleid, maar je hebt er ook die eerder kiezen voor een socialere vorm economie. En dat idee kun je wel vaststellen voor zo wat ieder ministerpost. Je zou dus als inwoner wel degelijk invloed hebben op de richting die het land moet nemen. Dit zou zelfs een veel rationeler democratie zijn, dan wat ze ons nu opsolferen.

Je kunt dit doortrekken op het vlak van het land tot op het vlak van een kleine gemeente.

Je zou op die manier niet eens moeten stemmen op een bepaald gezicht, maar wel degelijk op de strekking van het beleid. Ik zou zelfs prefereren dat je NIET kunt stemmen voor professor Jan of voor professor Fi... Van belang is de tendens, de richting die de meerderheid van dit land verkiest.

We hebben dan ook geen hele meute parlementsleden tot gemeenteraadsleden nodig, maar slechts een beperkt aantal specialisten aangevuld met adviserende mensen en met de minderheid van de andere richting, maar allemaal vakbekwame mensen. Geen overtollige aantallen, geen onbekwame zakkenvullers.

Maar ja... logica is mooi, maar niet haalbaar in een landje waar men alles versnipperd in ontelbare soorten regeringen en regeringetjes, om toch maar zoveel mogelijk vet betaalde postjes te creëren, die allemaal (natuurlijk !) zweren bij het systeem waar ze rijk bij worden... ook als dit ten koste is van logica en het volk...

In een tijd waar ze alles zo veel mogelijk fusioneren, om zogezegd sterker te staan, zien wij het beleid zichzelf uitsplitsen in ontelbare jobkes... Dit blijft niet alleen beperkt tot het beleid van staat tot gemeente, alle parastatale organisaties doen het zelfde, tot je...
bijvoorbeeld...
een staking krijgt omdat dit systeem bij de spoorwegen niet werkt. (Het werkt eigenlijk nergens, ook niet in staat tot gemeente)...

maar ja, u doet maar...
Kleurt u maar het bolleke rood naast Jan of Fi... omdat Fi toch zo'n verrukkullukke meid is, en Jan zo goed moppen kan vertellen...

djudedju

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

vrijdag, september 28, 2012

Tonnen dode vissen

The Scheldt in Antwerp
The Scheldt in Antwerp (Photo credit: Wikipedia)
Sinds enkele jaren zagen wij - vol vreugde- dat onze rivieren en kanalen weer gezond werden, en dat er weer vis in zwemt. We zagen zelfs heel wat vissers die terug aan de boorden van het kanaal, de rivier of de stroom, rustig zaten te vissen.
Ook reigers en aalscholvers, meerkoeten en waterhoentjes waren er terug.

en nu dit...

In één klap het moeizame herstel van jaren terug naar de knoppen.

En plots zijn er blijkbaar weer grenzen !
Op TV bevragen ze een ambtenaar die instaat voor de waterlopen, en die meldt laconiek dat ze zorgvuldig gezocht hebben naar de bron van de vervuiling, maar dat aan de grens van Vlaanderen de vervuiling reeds werd vastgesteld en dat de bron van vervuiling dus ergens in Wallonië of Frankrijk moet worden gezocht.
Moet worden gezocht
moet worden gezocht... Niet meer voor deze mensen, dat is werk voor hun ambtsgenoten uit Wallonië en/of La France.... Daarvoor moeten eerst diplomatieke stappen gezet worden om die diensten er van te overtuigen dat ze eens moeten kijken...
Maar als daar geen dode vissen te merken zijn, of als levende vissen geen prioriteit zijn voor die ambtenaren, dan mogen de Vlaamse vissen creperen.

djudedju

Het water in de rivier, de vis in de rivier, die stopt niet aan een grens, aan een dun rood lijntje getrokken op een "land"-kaart.... Want dat water, die vis, heel de wereld is één geheel, één levend geheel, een globe vol leven, die echt niet stopt aan fictieve grenzen.

Ik heb al gesteld dat het idee van een land naast een ander, een volstrekt ongerijmd iets is. Het gras aan de ene kant van de grens is echt niet groener dan aan de andere kant !

En de aardworm gaat echt niet stoppen van wroeten in de aarde omdat hij aan het einde is gekomen van uw tuin, en niet wil leven in de tuin van uw buur. Het zijn alleen wij, mensen, die op zo'n gekke manier met onze wereld omgaan.

Nu wij hier met een "verenigd" (nu ja...) Europa zitten, zou je denken dat we al een stap in de goede richting hebben gezet, maar de tonnen dode vissen in de Schelde vertellen een heel ander verhaal. En je moet je heus niet beperken tot de fauna en flora, om dat te zien. Je moet eens luisteren naar de reacties van sommige landen binnen die "unie", wat ze vertellen over de armere broertjes in dezelfde unie van landen. Veel landen en weinig unie, "Stoot Griekenland maar af, gooi Spanje er maar uit, zij zijn remmen op onze welvaart !

En dat "onze", dat zijn dan de rijkeren van dat ogenblik. Van dat ogenblik, want een klein feitje en Nederland dat zich schor schreeuwde aan de kant van de rijken, tuimelde in één beweging plots bijna naar het niveau van de armen, en zou wellicht mee buiten gebonjourd worden dank zij zijn eigen slogans van toen...

Solidariteit? Gezond verstand ? Mijn hoela! Eigenbelang, winst, rijkdom, macht... en vooral zijn eigen positie versterken en vrijwaren.

Vandaag gaan de vissen dood
Morgen wij ?

Hoog tijd dat wij eens gezond gaan redeneren, over grenzen heen, grenzen van landen, grenzen van regeringen, grenzen van domheid...

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

donderdag, september 27, 2012

Boodschappen

English: Statue "Boodschappen" by Ge...
English: Statue "Boodschappen" by Gerard Brouwer at the corner of the Sint Hubertse Binnenweg and the Jachthoornstraat in Sint Hubert, the Netherlands Nederlands: Beeld "Boodschappen" van Gerard Brouwer op de hoek van de Sint Hubertse Binnenweg en de Jachthoornstraat in Sint Hubert (Photo credit: Wikipedia)
Voor ik ongeruste mailtjes krijg over het uitblijven van deze blog: we zijn weer eens naar Auchan geweest, in La douce France...
Boodschappen doen... in het buitenland, omdat je daar dingen vindt die je hier niet vindt... Niet dat je daar niet zonder kunt leven, maar omdat we onszelf verwennen.
Zelfs een beetje "voor de gezondheid", want we halen een voorraad aperitief zonder alcohol, maar eigenlijk is ook dat een luxe-product. Voor morgenavond, als Bart en co langskomt, hebben we lekkere speciale hapjes voor bij het lekkere drankje...
Allemaal pure luxe.

En toch leven wij nog zuinig in verhouding met vele anderen om ons heen. Wij gaan slechts heel zelden uit eten, we gaan niet op café, we roken niet en we leven globaal gezien sober... Weinig vet, weinig zout, kortom we willen graag nog een eindje mee gaan en genieten van dit leven, ons leven. We hebben geen nood, geen verlangens naar meer. We leven naar onze begrippen goed.

Misschien zou een ander dat van ons leven niet vinden... Maar wij voelen ons baden in luxe. Dat komt omdat wij nog opgegroeid zijn in een generatie waar veel van de dingen die we nu doen en hebben niet evident waren. Dus zijn voor ons al die dingen "luxe".

Het is maar zoals je het zelf ervaart. Maar ik denk dat we ergens allemaal een maatstaf hebben opgebouwd in het verleden, in je jeugd. Dus wellicht zullen mijn kinderen luxe een streepje verder trekken dan wij, en wellicht onze kleinkinderen later nog een streepje verder. Hopelijk. Als de tijd goed blijft, wat lang niet zeker is.

De crisis in Griekenland en Spanje, de nabije crisis in Portugal en Italië, en de instabiliteit van de economie op wereldvlak, de rijzende spanningen tussen Japan en China over een paar idiote eilandjes waar echter kostbare grondstoffen te vinden zijn... en zo kun je nog wel even door gaan... Allemaal dingen die je ergens ongerust maken.

Vragen over de toekomst.
De vervuiling en de global warming...zijn ook niet van aard om de toekomst met een gerust hart af te wachten. Waar gaan we naar toe ? Om eerlijk te zijn, er moet wel iets veranderen ! Het is niet houdbaar zoals we bezig zijn. Sommige grondstoffen raken uitgeput, en ik heb het heus niet alleen over aardolie... Straks kunnen we gewoon niet meer voortdoen zoals we bezig zijn. We gaan moeten inbinden. Hopelijk komen er alternatieven, maar dat is lang niet zeker, en of dat een behoud, laat staan een verdere vooruitgang van de welvaart met zal zal brengen, is een grote blinde vlek in ons toekomstbeeld.

Maar ik wil positief blijven ! Ik hoop dat al die veranderingen ook verbeteringen van het leefmilieu met zich zullen brengen. Want, als we zouden (kunnen) voortdoen zoals we bezig zijn, dan zullen we onvermijdelijk de grote gevolgen van de vervuiling en de global warming over ons heen krijgen. Volgens sommigen zijn we nu al zo ver dat we eigenlijk al te ver zitten, en dat er nu al herstel moet gedaan worden om terug naar een normale situatie te komen. Ik moet eerlijk zeggen dat ook ik die mening ben toegedaan. Ik denk ook dat we - zelfs met stoppen van alle uitstoot van CO2 en roetdeeltjes      -  niet meer onmiddellijk een herstel zullen zien. We zijn al zo ver over de maat heen, dat we een tijdlang herstel zullen moeten ondergaan, vooraleer we terug naar een quasi normale situatie kunnen komen.

De grote fout is dat we nog steeds niet de schuld bij onszelf leggen. Wij hier verdedigen ons huidig beleid met te wijzen naar China en andere landen waar ze nog veel meer uitstoot hebben dan wij hier. Maar daar is niemand mee gebaat ! We moeten echt hoognodig beginnen met zelf iets te doen. We kunnen nog niet alles in orde brengen, tenminste niet als we niet drastisch ons leven willen veranderen, maar we kunnen veel meer dan we nu doen, zelfs met behoud van een redelijke standaard.

Maar dat is precies de hinderpaal ! We moeten- hoe dan ook - een stap achteruit zetten.
Dat is moeilijk, dat is lastig...
Maar doen we het niet, dan komt de dag dat we achteruit geschoven worden, en dat zal dan veel verder achteruit zijn, dan dat wat we nog min of meer zouden kunnen beheersen...
De pest ?
of de cholera ?

moeilijke keuze

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

woensdag, september 26, 2012

Syrië: het kind van de rekening...

Stel: Het wordt oorlog en er gaat niemand naar...
Stel: Het wordt oorlog en er gaat niemand naar toe? (Photo credit: Akbar Sim)
Heb je in het nieuws ook dat bericht gezien en gehoord over die Syrische kinderen, die als uitwas van de burgeroorlog werden gemarteld?

Stel, ik ben kwaad op u, maar je bent een kop groter dan ik ben, jonger en veel sterker. Mar dat hindert me niet, ik pak dan maar je zoontje van 6, en stamp vrolijk zijn vingertjes tot gruis...

Dat is smerig, dat is gemeen, en mocht ik ooit zo'n dingen doen, dan kreeg ik heel de wereld over me heen. Maar in oorlog doet men dat, en lijkt het voor veel minder heisa te zorgen. Het is nochtans net hetzelfde !

In Londen was er een moeder die haar kind liet rondlopen met een bord waarop stond dat mensen die geen eerbied hadden voor Mohammed moesten onthoofd worden. Het kind kon zelf de boodschap niet lezen.

En ik ga zwijgen over het misbruik van kinderen bij pedofilie.

Ik kan het niet helpen, maar als er iets is waar ik woedend over ben, dan is machtsmisbruik, in het algemeen. En het slaan, verminken, aftroeven van kinderen of personen die duidelijk zwakker zijn dan de aanvaller, dat hoort daar bij. Machtsmisbruik hoeft echter niet alleen lichamelijk te zijn, er is ook "geestelijk" misbruik. Iemand die de baas is, of de chef, of een functie uitoefent waardoor hij macht heeft, en dat misbruikt om anderen te pesten, onder druk te zetten, te dwingen tot handelingen tegen de wil in van de zwakkere... dat is allemaal machtsmisbruik, en daar kan ik niet tegen.
Ik ben grootgebracht in een vakbondsnest, heb gewerkt bij de vakbond, en wellicht hebben deze feiten mij nog scherper doen reageren tegen deze zaken, dan ik van nature al deed.

Maar de feiten waar ik helemaal ziek van wordt, dat waren de beelden en de verklaringen van die Syrische slachtoffertjes. Slacht-offer, het woord alleen al duid op het verschrikkelijke, slachten en offeren...

Als ik hier nog meer van wakker lig, dan is dat mede door het feit dat die kinderen slachtoffer worden van iets waar ze niets mee te maken hebben. En dat brengt mij meteen ook tegen dat moderne fenomeen: het terrorisme.

Terroristen plegen een aanslag, veelal op willekeurige slachtoffers, die niets te zien hebben met de oorlog die ze uitvechten.
Het enige verschil is dat terroristen in feiten vertrekken van een positie als slachtoffer, en van uit die situatie en vanuit hun eigenlijke onmacht, dan maar hun woede uitwerken op anderen, op onschuldigen.
Het is geen nieuw verschijnsel, maar het is voor het eerst dat een dergelijke tactiek op grote schaal en georkestreerd gebeurt. Het is niet meer een onmachtige hongerige Jan met de pet die een stromijt in brand steekt bij de rijke boer, nee, het is een (of meerdere) organisatie(s), die opgeleid worden, getraind worden, en leren werken met explosieven en ook die explosieven en/of andere wapens ter beschikking krijgen.
Het lijkt er dus op dat het een organisatie betreft, die wel geld, wel macht heeft, dus niet echt een underdog is, maar die zorgvuldig zijn "soldaten" in die ondergeschikte, arme, onderdrukte positie houdt of laat, om aldus sterkere en makkelijker motivatie bij hen te wekken en te behouden. Voor hetzelfde geld kon die organisatie wellicht voor meer welvaart zorgen bij die mensen, maar dan zou de drang tot opstand wellicht wegkwijnen, en dus zou de bizarre macht van de terroristenorganisatie ook wegvallen.
Met andere woorden, wellicht zouden wij een groot deel van die terroristen kunnen "bekeren", door hen een betere levensstandaard te bezorgen.
Dat wij het doelwit zijn, is te danken aan onze machthebbers, die dezelfden zijn die deze armere landen jaren hebben misbruikt als kolonie, als bron van inkomsten, en die dit, nu op een andere manier, in feite nog steeds doen.

Natuurlijk zijn het niet meer onze huidige regeringen die ooit die landen koloniseerden of overheersten, maar de fundamenten van toen zijn nog steeds de basis van onze huidige "handel" met die landen. En onze huidige bewindvoerders zitten nog steeds in dat zelfde economische systeem.

Dit zal niet snel veranderen, want dat zou betekenen dat wij verarmen. En achteruit gaan is een slecht beleid. Dus gaan we er alles aan doen om die handelspositie te bewaren, en zullen we dus wellicht steeds meer te maken hebben met terrorisme.

Maar het is en blijft heel erg, dat hierbij, net als bij die kinderen, de zwaksten geviseerd worden, de onschuldigen, de gewone mensen in de straat, in de metro, in het vliegtuig... Zij zien hen echter niet als onschuldigen, omdat zij mee profiteren van de welvaart die geplukt wordt uit hun landen.

Het gelijk is dus eigenlijk aan geen enkele kant te vinden. Feit is dat de slachtoffers van het terrorisme zelden of nooit de daders zijn in de letterlijke betekenis van het woord.

Feit is dat je op die manier een daad stelt die helemaal te vergelijken is met het zoeken van een zwakke tegenstander om die aan te pakken. Het kind...
van de rekening...

tot de volgende ?


Enhanced by Zemanta

dinsdag, september 25, 2012

inspiratie

LONDON, ENGLAND - JUNE 03:  A piece by Sculpto...
LONDON, ENGLAND - JUNE 03: A piece by Sculptor John Michael Rysbrack, called Sir Peter Paul Rubens, sits at the Whitechapel Gallery on June 3, 2011 in London, England. The piece makes up part of a collection of art-works by artists including L S Lowry, Tracey Emin and Bridget Riley which belong to the British Government, and are on public display at the Whitechapel Gallery for the first time until September 2011. (Image credit: Getty Images via @daylife)
Soms zit ik minutenlang op dit lege blad te turen... Waar ga ik vandaag eens over schrijven?
Writersblock is een geleerd woord om dit fenomeen te omschrijven, in 't Vlaams zouden we zeggen: "'t Zit allemaal geblokkeerd, 't zit vast"...
Maar dat lost niets op, de vraag is immers niet of het vastzit, maar wat er vastzit.
De inspiratie...
De muze...

Voor mij zie ik dan schilderijen met half geklede mooie vrouwen die de muze moeten voorstellen. En ik denk dan dat dit schilderijen zijn die ook al gemaakt werden met een gebrek aan inspiratie, en dus besloten ze de muze maar eens zelf ten tonele te brengen, en dan nog zo mooi mogelijk, in de hoop dat de dame in kwestie gecharmeerd zou zijn en de paintersblok zou opheffen...
Meestal hielp het, want ik hoorde nog nooit van een schilder die jaren voor een wit doek zat te staren.

Dus, de oplossing is het charmeren van de muze...
Van de schilders leer ik dat ze graag mooi en jong worden afgebeeld. Wel een beetje in de geest van de tijd, bij Rubens voluptueus, bij anderen wat schrieler, maar toch: altijd jong en mooi.
Dat de muzen al eeuwen lang voor onze inspiratie zorgen mag ze dus niet aan te zien zijn. Of is het een truuk van de schilders? Een listigheidje om weer eens een nieuwe, jonge blote madam in het atelier te krijgen ? (Dat doet me denken aan een cartoon die ik ooit zag: Je ziet een schilder die met zijn model rustig een glas wijn zit te drinken aan een tafeltje. De schilder zegt: "Doe vlug je kleren uit, ik hoor mijn vrouw de trap op komen..., anders heeft ze straks weer slechte gedachten")

Dus misschien mogen we rustig de muze omschrijven als een oude wijze vrouw, een vrouw die het al allemaal heeft gezien, al allemaal heeft gehoord, al allemaal heeft gelezen... Een vrouw waarvan het gerimpelde gelaat de schoonheid van vroeger verraadt, en met klare ogen waaruit goedheid en wijsheid je tegen straalt. Kortom een beetje wat je je voorstelt als als denkt aan je moedertje... Een vrouw waarvan je niet alleen een woord van steun verwacht, maar ook een liefdevolle knuffel en een zoen op je voorhoofd... Een vrouw die bezorgd vraagt: "En ??? Hoe is 't nu, Gaat het al wat beter?" en op slag gaat het ook beter ! De liefde van moeder naar zoon.

Nee, mijn muze is allang geen jonge poes meer, maar een oud, wat kromgebogen moedertje, vol ervaring, wijsheid en vooral warme liefde. Niet de liefde tussen man en vrouw, maar de liefde van een moeder, de liefde van haar die je nu al zo veel jaren mist.

Het is gek, maar ik moet vaststellen dat ik mijn ouders nog veel liever zie dan toen ze nog leefden. En zelfs die kleine dingen van de oude dag, die soms wat hinderlijk waren, die hebben ze niet meer. Het beeld dat rest van hen, is puur, is alleen een eeuwige bron van goedheid, van liefde en van... inspiratie.

Met andere woorden, mijn muze, dat is het verleden. Niet echt zoals het was, maar zoals het had moeten zijn...
Ik heb in mijn hoofd alle zorgen, alle leed, alle verdriet, alle ziekte uitgewist, en het opgeblonken tot het blinkt als het zuiverste goud.
Ik heb mijn verleden als het ware omgetoverd tot een van die ouderwetse kerstkaarten... Waar alles goed, lief, volmaakt is...
En net als met die kerstkaart heb ik dan het gevoel dat het niet helemaal klopt, dat het volmaakte zelfs in het verleden niet helemaal kan, dat het zijn echtheid verliest. Toch wil ik het zo laten. En als nu en dan eens een kwade herinnering opduikt, dan weer ik die... Niets mag en kan het ideaal beeld schenden.
De sneeuw is wit, zelfs waar de auto's het stuk rijden, de bomen zijn volmaakt van vorm, geen tak die te ver uitschiet, geen blad die scheef hangt.

Ik weet wel, dit is het verleden niet, niet echt... Maar zo wil ik het zien, zo wil ik het bewaren.
Zo wil ik terugdenken aan de mensen.
Mooi, goed, volmaakt.

En dan denk ik plots aan dit of dat kleine feitje, en zie, een stukje van het goudbeslag brokkelt af van de prent, en toont plots een stuk werkelijkheid. Werkelijkheid die helemaal niet zo mooi, niet zo volmaakt was... Het verguldsel is maar een laagje boven op... De werkelijkheid zit er nog steeds onder. En toch, toch blijft mijn muze het beeld houden van mijn moedertje...
Ook met de kleine onvolmaaktheden van ouderdom...
Hoe schreef Elsschot het ook weer ?
Ik kan het niet verdragen dat gij gekromd zijt en versleten...

Stilaan krijg ik ook die "allures"... versleten, oud...
Misschien, heel misschien wordt ik dan ook een heel klein beetje de muze van een van mijn kinderen, of kleinkinderen...
Heel misschien denkt er dan ooit eentje: Hoe zou pa, opa dat hebben gedaan?
Of misschien zet ik mezelf veel te hoog op de etagère van het leven...
djudedju

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

maandag, september 24, 2012

Donder en bliksem

English: Thunder in Ypres Nederlands: Donder i...English: Thunder in Ypres Nederlands: Donder in Ieper (Photo credit: Wikipedia)



Vannacht heeft het niet geregend, het heeft gegoten! Heel dat natte gedoe werd bovendien verlucht door een aangepast klank- en lichtspel ! Donder en bliksem en maar stortregenen...
Vanmorgen keek ik verbluft naar mijn barometer, de wijzer was meer dan een kwartcirkel naar beneden gezakt, en zat zowat ter hoogte van Onweer.
En om ons nog eens met de neus in het slechte weer te drukken, hoorde ik deze morgen plots de centrale verwarming voor het eerst aanslaan.
Het is, sorry, het IS herfst.
Voor wie het nog niet zou geweten hebben...

Ik heb een hekel aan herfst en winter. Het langzaam donkerder en donkerder worden, het slechte weer, de grijze luchten, de kou en vooral de nattigheid... Ik sta weer voor zes maanden triestig weer. of het zal toch niet veel schelen. Soms heb je in de winter ook wel een heerlijke winterdag, met helblauwe strakke lucht en een eindeloze horizon, maar daar hoort dan meestal ijzige kou bij.

Sommige mensen leven op bij het zien van de herfstbladeren, ik niet. Ik zie wat groen was vergaan tot humus. Ik besef het goede daarvan voor de natuur, maar het blijft een beetje doodgaan. Mooie kleuren, maar er hangt (letterlijk !) een geurtje aan. Je moet maar eens door een herfstbos wandelen, je ruikt de bladeren die aan het vergaan zijn. De geur van de dood.
Geen wonder dat ze in die periode ook de dag voor de doden hebben gelegd. Een "feest" veel ouder dan het Christendom, waar bij mensen door wild geschreeuw en veel licht hun angsten willen overwinnen voor de dood.
De dood is een stuk van het leven, het is er onverbrekelijk mee verbonden.
Het enige wat me troost is dat in de natuur, de dood weer tot leven leidt.
In de tropen is dit massale afsterven er niet bij, daar is het opbouwen van een dikke laag humus, teeltaarde wellicht een veel langzamer proces. Daar zie je ook niet zo goed dat de dood tot leven leidt.
Wellicht is dit verschijnsel mede aan de wieg van de menselijke "overtuiging" dat ook zijn eigen dood weer tot leven leidt.
Volgens sommigen in een wedergeboorte, voor anderen in een eeuwig leven in een ander soort wereld of eerder niet-wereld. We weten het niet, we hopen het vooral. En dat jaarlijkse afsterven van de natuur lijkt ons te sterken in die hoop.

Maar hoe dan ook, voor mij is de herfst hoofdzakelijk afsterven, kou, natte, en vooral duistere dagen.

Met al dat getater over de elektriciteit en vooral de kans dat we er nu en dan zonder zouden zitten, lijkt die duisternis nog afschrikwekkender. Ik zie ons hier al zitten aan een tafel met een of enkele kaarsen op... Onze ogen pijnigend om toch te kunnen lezen in ons boek. Achter mij zitten mijn tropische vissen in een donkere aquarium waarvan het water heel stillekens aan het afkoelen is.  Hopelijk hebben we weer stroom voor de bak te koud wordt, en er vissen sneuvelen. De kwaliteit van het viswater gaat zienderogen achteruit, want een filtersysteem mag niet stilstaan. Het is namelijk zo dat een filter werkt bij gratie van de bacteriën die er in leven. Bij stilstand gaan die beestjes dood, en zodra de filter dan weer in gang schiet bij stroomherstel, levert hij geen proper water, maar juist giftig, vervuild, dood water...
Ik kan mijn aandacht niet bij mijn boek houden... Ik zie als het ware mijn vissen nu al sterven.

Ze zouden wellicht niet vlug sterven van de kou, want zo vlug koelt die massa water niet af, en we hebben voor ons eigen warmte de kachel aangemaakt. Anny zucht dat ze dan wel veel meer stof mag afnemen, maar we hebben het toch niet koud. Boven is het wel koud, daar hebben we anders in de badkamer een warme radiator, maar nu is er geen centrale verwarming.

Hopelijk is er tegen morgenvroeg wel weer elektriciteit... Anders zitten we nog in het duister... Onze rolluiken worden immers elektrisch bediend. Ik kan zelfs bijna het huis niet uit, want aan de voordeur hangt ook zo'n rolluik. Ik kan wel even tot in de tuin. Zien of er al licht in de wereld komt...

Hopelijk is dat doemscenario maar een dreigement, en komen we niet zonder elektriciteit te zitten... Ik mag er niet aan denken.
Geen computer, geen TV, geen radio, geen licht, geen verwarming (tenzij de kachel), geen koffie, geen warm eten, alleen nog licht van een kaars.
Dju
Ik heb hier nog ergens een Lampe Belge staan, een petroleumlamp ! Vlug petroleum indoen, mocht het nodig zijn, dan hebben we daarmee een zee van licht in verhouding met die kaarsjes...
Je kunt nooit weten...
djudedju
Electrabel! Moeten die koerskemels nu plots alle oude centrales in één keer sluiten, en dan vaststellen dat de kerncentrales ook niet meer veilig zijn? Kunnen ze die oude centrales niet weer opstarten om de tijd te overbruggen tot er nieuwe centrales staan?
Moeten wij en heel onze industrie lamgelegd worden door en voor hun beleid ?
Nu zouden de politici eens iets nuttigs kunnen doen...
maar ja politici en nuttig....


tot de volgende ? (Hopelijk )
Enhanced by Zemanta

zondag, september 23, 2012

Vlekkem

Nederlands: Kerk van Vlekkem (in Erpe-Mere)
Nederlands: Kerk van Vlekkem (in Erpe-Mere) (Photo credit: Wikipedia)
We zijn vandaag naar de grote rommelmarkt van Vlekkem gegaan. De kans is groot dat u nog nooit van Vlekkem hebt gehoord. Ik ook niet, maar in het boekje met de aankondiging van rommelmarkten stond daar tussen haakjes bij: Erpe- Mere... en dat kent zo wat iedereen, een afrit aan de E40...

Het is inderdaad een grote rommelmarkt in een piepklein dorpje. Maar ja, tegen dat je dit leest is de markt al gedaan, of is het de moeite niet meer om zo ver te rijden, want het begon al te regenen toen wij er nog rondliepen... En dus zagen wij al heel wat kramers die aan het opkramen waren...

Waarom ik dan over Vlekkem schrijf ?
Omwille van het kerkhof, het kleine kerkhof rond het kleine kerkje.
In dat kleine kerkhofje staat een grafsteen zoals ik nog eerder zag, en waar we wel vijf minuten lang hebben naar staan kijken, vol bewondering.
Eigenlijk is grafsteen een volkomen verkeerd woord, het is een prachtige sculptuur in hout. Ik heb het vermoeden dat het een grafmonument is dat de dode ooit voor zichzelf heeft gebeeldhouwd uit een groot stuk hout.
Prachtig is een veel te klein woord.

Dus, als je ooit op de baan naar Aalst rijdt (de baan van Munkzwalm Hundelgem naar Aalst), en je komt ter hoogte van Burst of ongeveer zo ver, dan zie je een kleine wegwijzer, naar het kleine dorpje Vlekkem... Maak eens een kleine omweg door het mooie landelijke gebied, verbaas je over het feit dat de autosnelweg E40 daar vlak naast passeert, stap eens uit je wagen, en ga aan de ene kant van de snelweg staan, en dan aan de andere kant, en hoor het verbazende effect van die geluidswerende muur, en wandel naar het dorpje... Loop rond de kerk en zie, daar vind je dat wonderbaarlijk mooie grafmonument.

Trouwens, als je wel oog hebt voor kerkhoven, bezoek dan ook eens ooit het geuzenkerkhof aan de geuzentempel te St Maria Horebeke. Ook al piepklein, en daar zie je niet eens speciale grafstenen, maar een reusachtige beuk die rond een grafsteen heen is gegroeid... Een prachtige boom met een grafmonument in... Zie je ook niet iedere dag.

Ach denk je dan... Ik heb wel wat beters te doen dan kerkhoven te bezoeken... En toch... Misschien is het wel goed om daar eens rond te lopen. Voor mij is het de gelegenheid om aan onze doden te denken. Ook al loop ik op een kerkhof in Verwegisstan, dan denk is aan "mijn" doden... En geef toe, dat doen we wel eens te weinig. Ik ben bovendien niet de man die regelmatig "zijn" doden gaat bezoeken. Ik heb geen binding tussen een bepaald graf en een bepaalde dode. Voor mij is die dode veeleer in mijn hart dan wel daar in dat graf.  Andere mensen vinden hun troost dan wel weer op dat kerkhof.

Ik heb eerder iets met de grafstenen dan met het idee van de doden die er begraven zijn. Ik vind het een beetje jammer dat er nu weinig of geen originele grafstenen meer worden geplaatst. Ik kan vol bewondering genieten van die soms heel mooie monumenten. Voor mezelf zou ik echter ook geen zo'n groot bombastisch monument willen, het lijkt ook een beetje op zelfverheerlijking...  Maar ik juich het idee toe dat men in sommige kerkhoven heeft ingevoerd. Je ziet overal van die eigenlijk wel mooie monumenten die daar staan te verkommeren, omdat er geen kat meer naar omziet. In sommige gemeenten kun je een peterschap op je nemen van zo'n monument. Je moet het dan wel onderhouden en net houden, en als beloning kom je later te liggen in datzelfde monument. Hoe het dan gaat met de vermelding van de namen en dergelijke weet ik niet... Maar daar zal ook wel een oplossing aan gegeven zijn.

Zo blijven die dingen staan op een nette en onderhouden manier. Ik kan dat alleen maar toejuichen. Want op een bepaalde manier zijn die oude dingen ook deel van ons zijn, van ons patrimonium.

Hoe kom ik er in hemelsnaam bij om van de dood te praten... Wellicht door het herfstige gevoel van deze dag? Koud, kil en nat.
En de maïs voor mijn deur vertoont al gelige bladeren.
Het wordt niet echt klaar, de hemel zit vol met grijstinten.
het is Herfffssssssssssssst

Je kun dit overal zien... zelfs in de winkels ! Ik zag al een stand staan met strooizaad voor de vogeltjes, en van die vetbollen met zaad in. Volgens mij nog veel te vroeg, de vogels hebben nu nog eten genoeg ! We moeten niet te vroeg beginnen met dat bijvoederen, het moet echt bij-voederen zijn, en niet het normale voedselpatroon doorbreken.

Straks hoor ik hier naast me het verslag van het wereldkampioenschap wielrennen... Anny kijkt daar wellicht naar, mij zegt dat niets.

tot de volgende ?


Enhanced by Zemanta

zaterdag, september 22, 2012

een strontaffaire

GSM-antenne
GSM-antenne (Photo credit: Wikipedia)
Mocht je nog niet gegeten hebben, doe het dan voor je dit artikel leest !

Nederlanders spreken van poep, maar dat woord heeft een heel andere betekenis in het Vlaams... Dus blijf ik bij stront. Heel plat (het woord bedoel ik).

Amerikaanse geleerden hebben ontdekt dat er iets mis is, of kan zijn, met onze stront. Men heeft ontdekt dat er 1000 jaar geleden geen obesitas was, maar ook dat onze stront heel anders was. Onze stront van toen was veel natuurlijker en leek eerder op de stront van de chimpansee dan op de stront van de mens van nu.

Dit zou komen door het chloor in ons drinkwater en het gebruik van antibiotica. Men vermoedt nu dat obesitas wel eens iets zou kunnen te maken hebben met een verkeerde darmflora. Darmflora, dat zijn de miljarden bacteriën die leven in onze darmen, en die mede verantwoordelijk zijn voor het verteren van het voedsel en het transport ervan in ons lichaam.

Nu gaan ze dus onderzoeken of het herstellen van de darmflora naar de situatie van zegge en schrijve zo'n 1000 jaar terug, de obesitas zou kunnen oplossen.

Allee, om het simpel te zeggen, ik ben niet dik, ik heb gewoon de verkeerde beestjes in mijn darmen zitten. 't Is maar dat je het weet.

Misschien vind je dat een idioot onderwerp om over te schrijven, maar dat is het niet. Mij lijkt het vooral een alarmerend artikel, die er ons nog maar eens op wijst, dat kleine oorzaken grote gevolgen kunnen hebben voor ons mens-zijn. In het voorbeeld moet men nog nagaan of het wel degelijk door de chloor en de antibiotica komt, want voor hetzelfde geld kan het komen door het gebruik van kunstmest waarmee onze groenten gekweekt worden. Kortom, dingen waar je als mens niet meteen aan denkt.

Neem nu de GSM. Jarenlang heeft men ons bezworen dat het gebruik van GSM helemaal geen enkel risico inhield, tot men op de lange duur de doemprofeten moest gelijk geven, en stellen dat je best geen uren met dat ding aan je oren zit... Plots lijkt er dan wel een zekere vorm van straling te zijn, die kwaad kan, en meteen raad men het gebruik van de GSM af voor jonge kinderen. (Probeer dat maar eens te zeggen tegen je kleinkinderen).

Meteen denk ik dan aan de oude verhaaltjes die je zeggen dat je niet te dicht bij de TV moogt zitten, dat eten uit de microgolfoven, dat je PC, hoogspanningskabels... enfin te veel om op te noemen. Wellicht is er bij al die verhaaltjes wel iets, maar zo klein dat men het kan verwaarlozen... Hoelang?

Want dan denk ik aan die oude martelpraktijk. Men zet een man zo, dat hij zijn hoofd niet kan bewegen, en dan laat men een druppel water telkens en telkens en telkens weer op de zelfde plaats vallen op zijn schedel. Je kunt je niet voorstellen dat een druppel water pijnlijk kan zijn, maar je kunt je heel goed inbeelden dat de eindeloze herhaling van die waterdruppel hels moet zijn !

Wij voelen de straling van de GSM niet, wij worden ook de schadelijkheid van de tabak maar gewaar na jaren gebruik. Het ontbreken van een onmiddellijke reactie van het lichaam sust ons in slaap, en wij achten het veilig. Ook als het dus niet zo is.
Zelfs als we WETEN dat het niet zo is, zien we nog ontelbare mensen die beginnen te roken, die beginnen alcohol te gebruiken, die beginnen met het gebruik van een GSM... enz... enz...

Zolang het niet prikt, steekt, brandt of hoe dan ook meteen pijn doet, lijkt het geen kwaad te kunnen. We hebben duidelijk een alarmsignaal te kort in ons systeem. We zijn net als ratten. Ratten die vergift krijgen, die onmiddellijk de dood veroorzaakt, komen na de dood van één van hen, niet meer aan het gift. Ratten die eten van een langzaam dodend gift, dat een lekker smaakje heeft, vreten zich met zijn allen recht de dood in.

Wij doen net hetzelfde, wij drinken, wij roken ondanks dat wij de gevaren onderkennen.
En als het heel traag werkende giften zijn, dan zien we ze niet, dan onderkennen we ze niet. Net zoals de ratten.

Zelfs al weten we het.

erg hé ?

tot de volgende ?


Enhanced by Zemanta

vrijdag, september 21, 2012

racisme

FRANKFURT, GERMANY - MAY 7:  Radical Muslim cl...
FRANKFURT, GERMANY - MAY 7: Radical Muslim cleric Pierre Vogel speaks during a gathering of sympathizers on May 7, 2011 in Frankfurt, Germany. Vogel, a founder of the Salafist, Germany-based organization Einladung Zum Paradies (EZP), or Invitation To Paradise, had originally called a public mourning for recently killed Al-Qaeda leader Osama Bin Laden, but after city authorities sought to prohibit his request he changed the announced emphasis of the gathering. (Image credit: Getty Images via @daylife)
Het lijkt wel of het racisme niet meer uit het nieuws gaat...
Voortdurend wijst men ons op ons racisme tegen de moslims, en via internet wordt je plat gebombardeerd met filmpjes die je tonen hoe racistisch de moslims zijn tegenover niet-moslims. Daar lijkt het racisme dus niet zozeer op rassenhaat dan wel op godsdienstfanatisme, maar je ziet ook talrijke acties op je kleine scherm over haat tegen Amerika... Amerika, toonbeeld van een land vol slechteriken?

Als je luistert naar je westerse medemens, dan is hun racisme een gevolg van het fanatisme van de moslims, hoor je de moslims, dan reageren zij op het racisme van de westerlingen. Zo blijf je aan de gang.

Om eerlijk te zijn, ik heb daar schrik van.
Ik lees heel wat boeken over geschiedenis, en deze verschijnselen zijn dikwijls de voorboden van geweld en oorlog. De laatste keer moordde men nog net een volk (of betere: enkele volkeren) niet helemaal uit. Maar daar bleef het niet bij. Het was mede de aanleiding tot een wereld vol oorlog.

Een economische crisis is een tweede goede bodem voor een oorlog. Je moet maar eens kijken, eerst komt de economische terugval, dan een groeiende haat tegen een ander volk (die dan nogal eens de schuld van het economisch debacle op zich krijgt), en tenslotte een oorlogseconomie, men stelt het eigen volk te werk in de productie van wapens, en dan... dan gebruikt men die wapens.

Momenteel kennen we een economische crisis en we kennen evenzeer een stijgende rassenhaat.
Nu nog een stijging van de bewapening...

Eén ding is er nu nieuw, en dat is het terrorisme. Dat is een nieuw fenomeen. Niet dat er vroeger geen terrorisme bestond, maar het had niet die wereldwijde impact. Je zou kunnen stellen dat het terrorisme nu voor de eerste keer een wereldterrorisme is. Maar dat verhoogt in sterke mate het racisme.

Bij iedere aanslag door Al Qaida verhoogt men het racisme met enkele graden. De getroffenen krijgen meer afkeer van alles wat Moslim is, de Moslims voelen zich gesterkt in hun haat tegen de mensen die hen onderdrukken, hen haten... Hoe meer zij dat doen, hoe meer de haat stijgt bij beide partijen.

Is daar nog een uitweg uit die vicieuze cirkel ? Ik denk dat het nog kan, maar men mag geen tijd meer verliezen. Men moet iedere vorm van racisme, of het nu van westerse bron of van moslim bron afkomstig is, men moet tegen beide optreden. Nu lijkt het voor de westerling of men de moslim maar laat doen, en het lijkt de moslim of men de westerling maar laat ageren.

Ik denk dat men vanuit de regering tegen beide even hard moet opkomen. Men mag racisme niet verder laten woekeren en uitgroeien tot een ongeneeslijke zweer op het sociale weefsel.

Ik pleit niet voor het ene of voor het andere, en dat mag ook niet. Van zodra men dat doet, predikt men in feite haat tegen de anderen. Ik zou nog een stap verder willen gaan. Men moet verbieden dat er kwaad wordt gesproken over andere volkeren of andere groeperingen. Ik denk hier onder meer over het idiote gedrag van sommigen over landgenoten die een andere taal spreken, over arbeiders uit de vroegere Oostbloklanden en ga zo maar verder.
Niemand is gebaat bij dergelijke veralgemenisering en het geeft alleen maar aanleiding tot haat en onbegrip.
Vroeger leerden we in de school: "Een mus is een vogel, maar niet alle vogels zijn mussen..."
Deze "wijsheid" vergeten we als we spreken over Walen, over Moslims, over Polen, mopjes vertellen over Limburgers, West Vlamingen en Nederlanders...

Het is dus niet dat we het niet weten, we negeren gewoon ons gezond verstand om te veralgemenen en op die manier hele groepen over dezelfde kam te scheren.

Ik pleit mezelf niet onschuldig... Soms doen we dat zonder er echt bij na te denken. We moeten dus onszelf aanleren om op dat gebied attenter te zijn. We moeten ons bewust zijn van het gevaar dat er schuilt in dergelijke algemeenheden. Het kan best zijn dat er een bandiet is die toevallig ook moslim is, maar er zijn wellicht ook bandieten die westerling zijn.

Het is evenzeer verkeerd om de reden te gaan zoeken bij een of andere godsdienst of overtuiging. Als men die godsdienst of die overtuiging misbruikt, dan ligt dat aan de misbruiker. Een auto is niet slecht omdat je tegen een paal reed... net zo min als de paal slecht is omdat hij daar toevallig stond.

Laten wij eens met zijn allen proberen om niet meer mee te heulen met al die algemeenheden, niet meer mee te doen met het verspreiden en aanvaarden van al die verdachtmakingen van hele groepen...
Als ieder voor zijn eigen deur veegt, is heel de straat proper...


Vandaag zijn we 21 september, de eerste dag van de herfst... En we voelen het, het is koud, kil... Ik las dat men ons weer een hele straffe winter voorspelt... Maar we zijn allemaal zinnige mensen, en dus geloven we niet in voorspellingen, want anders wisten we dat het geen straffe winter meer zou worden, de wereld vergaat immers nog dit jaar... djudedju

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

donderdag, september 20, 2012

Senioren

Ik kan verkeerd zijn, maar het woord senioren heeft voor mij iets eerbiedwaardig. Misschien heb ik ergens iets van de Japanners, waar ouderdom en oude mensen vereerd worden. Dat ik er zelf bij behoor, dat heeft iets onwaarschijnlijk.  Ik voel mezelf helemaal niet eerbiedwaardig. Ik voel mezelf amper een senior.

De afgelopen drie dagen mochten Anny en ik deelnemen aan een bijeenkomst van de gepensioneerden van mijn werk. Of van waar ik ooit werkte. Hard werkte.

Het is leuk om weer samen te zitten met je collega's van toen. En waar je zou verwachten dat het dan gaat over de tijd van toen, daar vergis je je deerlijk. De senioren van nu, leven nu. Het verleden is alleen de lijm die de groep bindt.

Het was leuk. We hebben veel te veel gegeten, veel te veel gelachen, veel te veel gedronken en veel te weinig geslapen. Kortom, het waren toffe dagen. Ik heb niet alle uitstappen meegedaan, daar ik dat helaas niet meer aan kan, maar een bezoek met de bus naar de Haven van Zeebrugge, dat kon er wel bij, en ik heb vol bewondering de haven bekeken en bewonderd.

's Anderendaags hebben Anny en de anderen een geleid bezoek gebracht aan Gent, met al zijn pracht en zijn praal, naar mijn gevoel de mooiste stad van België en omstreken. Ondertussen heb ik een bezoek gebracht aan mijn twee zussen en hun respectievelijke wederhelften.  In ieder geval was ik 's avonds fris als een hoentje om de afgepeigerde Gent-bezoekers te verwelkomen.
Het bezoek aan Gent was immers voornamelijk te voet gebeurd, en kijk, plots zag je wel dat de senioren oude mensen waren... Dus toch.

Gisteren was het de laatste dag, en men zou de vismijn gaan bezoeken. Met de tram. Ik ben afkomstig van Oostende, en ken dus de vismijn, en weet ook dat de tram daar niet passeert, en dat er hen dus opnieuw een wandeling te wachten stond. Ik ben met Anny gaan wandelen op het strand, in een strakke frisse bries... We hebben heel wat borstbenen van inktvissen geraapt. Als kind noemden we dat "zeeschuim", die witte ovalen stukken kalk zijn geliefd bij alle vogelliefhebbers. Als je thuis een kanariepietje hebt staan, dan heb je wellicht al nu en dan zo'n stuk kalk tussen de tralies gestopt, zo dat piet er in kon pikken en de nodige kalk kon opdoen... In de winkel betaal je dar voor, op het strand kun je na een wat stormachtige zeewind, bij laag water die dingen zo verzamelen. Ze liggen nu in een kom met water om het zout en het zand er af te halen, en straaks leggen we ze te drogen.

Het is mij wel opgevallen dat we geen enkel echt groot stuk hebben gevonden... Misschien is het met inktvissen net als met de kabeljauw, en zijn volwassen dieren in onze overbeviste Noordzee zeldzaam geworden... In ieder geval, wij hebben weer voor jaren kalk voor onze twee vogels...

Gisteren voor het eerst in drie dagen ook weer eens TV gekeken... En de programma's zijn nog steeds even slecht. Ik ga toch eens moeten kijken naar 4, of daar nu iets verbeterd is...

Dit maar om te zeggen dat die drie dagen afwezigheid niet hebben veranderd aan de wereld. Zelfs ons gewicht is geen gram toegenomen. Ik snap er geen bal van, al dat eten en drinken... djudedju

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

zondag, september 16, 2012

Dan maar de boom omhakken ?

A mural by the Bogside Artists at Free Derry C...A mural by the Bogside Artists at Free Derry Corner, depicting Bernadette Devlin during the riot (Photo credit: Wikipedia)



Wij, westerlingen, bekijken met verbazing de gewelddadige beroering rond de stupide Amerikaanse film over Mohammed... We zijn verbaasd en verontwaardigd als er ook hier, in ONS Hoboken een betoging komt tegen die film...
We horen weer stemmen tegen de Moslim, onbegrip tegenover het fanatisme van deze godsdienst... Maar eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. We kennen nog steeds ook dergelijke fanatieke Christenen, en als we rekening houden met het feit dat de Islam 632 jaar jonger is dan de Christelijke, en in onze eigen geschiedenis zo dikke zeshonderd jaar achteruit kijken, dan zien we in de vijftiende, zestiende en nog enkele eeuwen daarachter, ook in de Christelijke wereld datzelfde fanatisme.
We leven nu in een andere wereld... Och ja, heb je de wereld van de Moslim als eens bekeken, je weet wel, bijna allemaal landen die wij koloniseerden of bezet hebben, en waar wij onze beschaving hebben proberen op te dringen, maar niet helemaal om er zo lang mogelijk baas te kunnen spelen, en in veel van die landen, ook onze godsdienst op te dringen... Die wereld heeft geen begrip voor ons Westerlingen, wij zijn de bezetters, die nog maar pas weggewerkt zijn. En de mensen die nu hier inwijkeling zijn, zijn gevlucht uit de armoede die wij mede hebben gezaaid...

Maar dat allemaal niet mee gerekend, moeten wij zo erg panikeren over dat fanatisme? De meesten in onze wereld zijn al lang niet meer zo fanatiek, en ook in hun midden, zijn die fanatici een minderheid. Het zijn ook meest jongeren, en leg eens uw hand op uw hoofd, en kijk eens naar uw jeugd, en uw fanatisme toen. Wij waren ook makkelijk mee te sleuren in een veel te fel flamingantisme, en andere gevoelens die toen "in" waren.

Moeten wij dan onze eigen jeugd veroordelen? Zowel ons eigen verleden als het heden van de jonge mensen nu ? Bah neen, ondanks ons fanatisme en onze ideeën vol scherpe kanten en hoeken, zijn we allemaal uitgegroeid tot bezadigde mensen, met veel meer gezond verstand en evenwicht dan je mocht verwachten van die rebels jeugd...

Als ik nu die zaken zie op TV, dan schud ik mijn hoofd, en denk, dat zal ook wel voorbijgaan. Het slechte is dat er nu (vroeger waren die er ook, maar minder gewelddadig) volwassenen zijn, die misbruik maken van dat jonge vuur. En dat die volwassenen nu extreem gewelddadig zijn. Maar we moeten ook echt niet zo ver achteruit gaan in onze eigen geschiedenis om dergelijke uitwassen te zien. Ik denk aan Nazisme, maar ook aan Ierland en het fanatisme van katholieken en protestanten...

Toen ik jong was, dweepte ik met een Bernadette Devlin, en het onderdrukte Ierland... Nu jaag ik me daar allemaal niet meer in op, en schud mijn hoofd (doe ik veel)...

Mijn raad?
Als je rechtdoor wilt stappen, en er staat een boom in je weg...
Dan is het veel makkelijker om langs de boom te gaan in plaats van het obstakel om te hakken.
Of: Het ranke riet breekt niet met te buigen voor de wind...

Maak je dus niet dik... Kalmte alleen kan je redden !

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zaterdag, september 15, 2012

Bermvervuiling

Location of Horebeke in East FlandersLocation of Horebeke in East Flanders (Photo credit: Wikipedia)



Erger jij je ook zo erg aan al die borden die je willen doen stemmen voor Pol of voor Anneke ?
Geef toe, ons landschap wordt er echt niet mooier door ! Ik heb een gloeiende hekel aan al die vervuiling. Een blikje inde berm, daar kun je nog overheen kijken, maar al die borden zijn zo groot mogelijk om toch maar op te vallen.
Gelukkig zijn er her en der nog wat creatievelingen op de baan, die de foto's wat bijwerken, waardoor er plots dames met snorretjes verschijnen en mannen met heerlijke lippen om te zoenen.
 In Horebeke komen er slechts twee partijen op, de lijst van de donkerblauwe burgemeester en een NVA-lijst. Daar staan maar heel kleine gemeentelijke borden, want er moeten maar twee partijen er op plakken... De werkelijkheid is anders ! De gemeente heeft vergeten dat er ook nog verkiezingen zijn voor de provincie, dus zie je nu borden staan met foto's van andere partijen, waar men die van Horebeke zou verwachten... Er volgt nu wellicht een plakwedstrijd? Of zoals in de oude tijd, toen men nog overal plakte waar maar te plakken was... En nachtelijke plakploegen rondliepen om de verkiezingsfoto's van "de vijand" te overplakken. Er werd soms heel fel gevochten, met bloedlippen en blauwe ogen tot gevolg. Dat was de tijd dat de mensen nog vertrouwen hadden in de politici... Nu heeft alleen het trouwe lid van de partij nog enig vertrouwen, maar de liefde gaat niet zo ver dat ze ook nog zouden gaan plakken. De plakkers van dienst heden ten dage, dat zijn mensen die verplicht zijn dat te doen, of omdat ze iets nodig hebben van een politicus, of omdat ze iets gekregen hebben, of omdat ze werken bij de politicus.

Vroeger keken we op als we een huis zagen met borden voor twee verschillende partijen, maar nu heb ik er al veel gezien. Mensen die duidelijk op twee paarden wedden.

Eén ding verheugt mij !
Tegenwoordig zie je veel meer dan anders overvriendelijke mensen! Ze komen iedereen een handje schudden, vriendelijk en heel joviaal, doppen je een folder in je handen en vragen hen niet te vergeten... Mogen ze op rekenen... Ik vergeet nooit op hen te denken. Ik hou me iedere keer onledig met het opsieren van het folderke in casu. Bij mij krijgt iedere dame een nette snor en/of baard, vervorm ik neus en lippen, vervorm wenkbrauwen en zelfs soms de coiffure, en bij mannen doe ik hetzelfde. Ik amuseer me rot met deze kunstwerken.

Ik doe het beter dan wat je op de affiches langs de weg ziet, maar ja, ik heb ook meer tijd, loop geen risico een PV te krijgen voor het bevuilen van de straat (Wat doen die borden dan?)... Ik kan er rustig mijn werk van maken. Ik probeer het telkens zo te doen, dat het eigenlijk niet opvalt als "getekend", maar eigenlijk gewoon een foto lijkt waar niets aan hapert. Ik moet eerlijk zijn: dat lukt niet zo best met kleurenfoto's...

Maar al die dingen, dat moet toch stukken van mensen kosten?
Als dat ten laste is van de kandidaat zelf, dan is dat voor de niet-verkozenen (de dikke meerderheid) een flinke aderlating !

Enfin, ik trek het mij niet aan, ze doen maar. Ik vind het maar niks, maar zij zijn duidelijk overtuigd van hun eigen waarde. Ik denk dat ik het heel moeilijk zou vinden om van mijn eigen zichzelven zo lovend te spreken als die mensen allemaal doen. Ik kreeg nog geen een folder waar op staat dat de man/vrouw in casu verklaart dat hij menselijk is. Nee, het zijn allemaal engelen, heiligen, martelaars voor de goede zaak... en ze kronen zichzelf tot de mens waar ik voor zou moeten stemmen, wil ik geen groot onrecht begaan...

Weet je wat?
Dit jaar ga ik ze allemaal content stellen, ik ga alle bolletjes rood kleuren, zo hebben ze van mij allemaal niets, en ik ga er nog een tekeningetje bij zetten, om zeker te zijn dat ze allemaal gelukkig zijn...

djudedju

"Maar zie ne keer ! De Jan ! Hoe lang is dat al geleden dat ik u gezien heb !" "Zes jaar meneer de burgemeester, zes jaar..."

djudedju

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

vrijdag, september 14, 2012

Grote werkzaamheden

Voor onze huizen (Van mijn buur en van mij) staat momenteel een grote hoogtewerker. Het ding kan 32 meter hoog, en dan nog negen meter ver reiken. Het lijkt nog nagelnieuw... "Neenee," zegt de arbeider die beneden alles stuk voor stuk moet aanhaken om op het dak te installeren als werkstelling, "neenee, we hebben hem al een week of vier..."

Mijn buur en ik hadden de laatste maanden regelmatig stukjes en stukken cement naar beneden zien en horen komen. Bij nazicht bleek dat te komen van de vorstpannen. We hebben dan maar eens samen gezeten, en beslist dat we dat samen in één keer zouden laten herstellen. Het is immers ook één dak. En nu zijn ze dus bezig.

Ik ben al twee keer naar buiten geweest om te kijken, maar het is veel te koud om er lang te staan. Ik weet niet hoeveel graden er nog resten van de zomerwarmte, maar het lijkt wel of het vandaag plots herfst is geworden, een koude wind die dwars door je heen blaast. En we zijn het nog niet gewoon. Gisteren zaten we nog in de hobby te werken met het raam wijd open, omdat het zo warm was, en vandaag rammel ik bijna uit mijn vest van de kou. Vest ? Ik heb zelfs mijn wintervest aangedaan, maar het bleef koud !

De weerman geeft wel weer verbetering aan, maar dat helpt ons vandaag niet.

Nu en dan horen we een zwaar gebrom van boven ons hoofd door het hele huis zoemen, dan zijn ze wellicht bezig met een of ander onderdeel van de stelling vast te zetten. Lap, 't is weer van dat. 't Is telkens maar een korte tijd, en dan nu en dan het geluid van schuiven en slepen. Blijkbaar gaan ze een stelling maken op het dak van beide huizen in één keer. Ik heb verwonderd de zaak zitten bekijken. Nog maar bijna twee decennia ben ik uit dat wereldje verdwenen, en de werkwijze is al weer helemaal veranderd.

Wat wel hetzelfde is gebleven, is de vastheid van voet van die mensen. Ze lopen over dat schuine dak zoals wij over de begane vloer lopen. Bij ons kunnen ze wel niet diep vallen... Het grootste deel van het dak eindigt op een plat dak, en aan de twee uiteinden is er stukje dat doorloopt, maar waar het hoogstens drie meter van de begane grond reikt. Nu ja, je moet van niet hoog vallen om je behoorlijk zeer te doen. Ik denk aan Livin zaliger, die een garage aan het metsen was, en viel van een muurtje van anderhalve meter... Hij kwam kwalijk neer op een hoop stenen en lag maanden in het ziekenhuis...

Niet aan denken. Laat alles maar goed aflopen, zonder glijden en zonder vallen. Ik moet niet gaan zeggen dat hij zich moet vast gorden, het is de baas zelf die op het dak staat... De man met het kleine hondje. Ik kwam hem enkele maanden geleden tegen op een rommelmarkt... De man had zijn hondje bij... Een klein kalf. Een jonge Sint-bernardshond, van zo wat drie maand oud, met poten dikker dan mijn arm. Hij vertelde me dat hij nu al zo hoog komt - hij wijst zowat ter hoogte van zijn heup... Ik zou het hondenvoer niet willen kopen voor dat beest ! Nu ja, elk zijn meug... Maar voor mij is een  Sint-bernardshond een maat te groot. Bovendien moet je beloop hebben voor zo'n beest. En mijn tuin is maar een tuintje...

Er wandelen ladders voorbij, met een man onder, en mijn parkiet fladdert verschrikt in zijn kooi rond. Dat is hij niet gewoon.

Ik ben al een paar keer buiten gaan zien naar de werkzaamheden, maar alles zit nog in de fase van de voorbereiding. Bij mijn gebuur zijn ze nu grote platen aan het leggen op zijn veranda... Kwestie dat er geen steen naar beneden valt en dwars door de veranda heen zou gaan. Buur heeft geluk dat de steen die een paar weken terug naar beneden kwam, op mijn terras en niet op zijn veranda terecht kwam...

Kortom, de werken zijn nodig !

Ik ga stoppen en wat gaan kijken, we zien dat niet iedere dag...
tot de volgende?



donderdag, september 13, 2012

Koetong met maderasaus

Church of the Assumption of Mary in Zottegem, ...Church of the Assumption of Mary in Zottegem, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia) Op de voorgrond zie het standbeeld van Hoorn (Egmont en Hoorn)


Dinsdag laatst mochten wij de beentjes onder tafel steken op de jaarlijkse feestmaaltijd van de kaarters van Okra Mater... Op het menu tomatensoep, witloof in een sneetje gerookte zalm in een jasje van bladerdeeg, koetong met maderasaus en kroketjes, een stuk taart na...

Een echt heerlijk ouderwets Vlaams feestmenu, zo klassiek als maar zijn kan... en alles overgoten met lekkere Okra-wijn...

Wat moet een mens meer hebben? Wel, dat was er ook bij !!! Een gebabbel en gekeuvel en gelach ten allen kante. Ondanks het feit dat het feest op het laatste nippertje moest verhuizen van de Kantschool naar de Drie Sleutels (Zie een der vorige schrijfsels van uwen nederige dienaar), was de stemming opperbest... En weet je wat er gebeurt als het eten voorbij is? Allee, het zijn kaarters ! Kaarten natuurlijk.
Maar voor één keer niet serieus, de wijn en de gezelligheid maakte dat we meer zaten te lachen dan te kaarten. Er werd publiek "gezeurd", en niemand maakte zich boos, het was allemaal een bron van gelach, niet alleen door de kaarters, maar ook door hen die er zaten op te kijken. Ik heb mee gezeurd...

en lawaai gemaakt als ik een ander zag foefelen... En gelachen dat ik bijna de kaarten niet meer zag.

De afspraken voor het Sinterklaasfeest zijn ook al weer gemaakt, hier in Mater voor de Okra, en in Zottegem voor de Academie, want ik moet zien dat de Sint niet op het eigenste moment in Mater èn in Zottegem moet optreden hé...Kortom, het was een goed feest !

Maar vooral het menu deed me dromen... Waarschijnlijk is er in Vlaanderen geen feestmenu zo vaak opgediend als koetong in Maderasaus met kroketjes... Dat was HET feestmenu bij uitstek voor de modale Vlaming van toen. Misschien ook voor de modale Waal, maar in die tijd kende ik geen Walen van dichtbij. Maar ik weet wel dat dit voor ons de obligate feestmaaltijd was, en waar het in mijn thuis stilaan werd vervangen door andere feestmenu's, bleef het blijkbaar nog jaren doorgaan in mijn schoonthuis. Als we daar naar toe gingen dan was het of koetong, of kalkoenrollade... Onze kinderen zaten al voor we vertrokken naar ginder te zagen over het feit dat ze weer koetong of kalkoen zouden moeten eten...

Met andere woorden, koetong was geen feestmenu meer..., maar een gewoon menu geworden. Het ging zo ver, dat onze kinderen dit helemaal niet meer associeerden met feest. Het gevolg is, dat het voor mij nu al heel lang gelden was dat ik koetong in maderasaus had gegeten. Varkenstongetjes met een heerlijke bruine jagerssaus met massa's champignons, dat eten we nog wel eens, maar een koetong is véél te groot voor ons twee, en als de kinderen komen moeten we dat ook al niet maken, want dan vragen ze of we gaan vervallen in de "ziekte" van "moetje" zaliger...  Wellicht was het daardoor dat het nu zo lekker smaakte ? Het was al zo lang geleden...

Ook de omvang van de maaltijd was "ouderwets"... Vroeger waren de maaltijden veel copieuzer dan nu... En bij Okra was het weer zoals in de tijd van toen, waar je de mannen ostentatief hun bovenste broekknoop zag losmaken... Ik vond het heerlijk, en zeker gepast voor Okra, waar de meeste mensen nog het feestmaal uit hun jeugd herinnerden, en even gretig als toen uitgebreid tafelden.

Ach, kijk, ik word oud... Zelfs bij het eten dwaal ik terug naar de tijd van toen. Herinner ik me mijn Plechtige Communie, waar heel de familie bij elkaar zat in de "voorplaats" en "salon", aan een lange tafel, en hoe voor de eerste keer een vreemde regeerde in moeders keuken, een zekere Julma, iets wat ons luidkeels deed zingen ven " Heb je ons Zulma niet gezien?" Gek, dat is ook een naam die ik al jaren niet meer tegenkom.
Op dat feest werden moppen getapt, waarvan ik als kind de helft niet snapte. Wij waren toen nog niet zo "vlug" als de jeugd van nu. Voor ons was alles wat sex benaderde taboe, en "aangebrande" moppen werden nooit in ons bijzijn verteld. Als je nu luistert naar de moppen die een kind van twaalf vertelt, dan worden wij rood in hun plaats.
Wij werden te dom gehouden en nu weten ze te veel, veel te vroeg...

Misschien zijn het al die dingen samen die een mens nostalgisch maken.
We hebben een heel leven vol gestapeld met herinneringen netjes in de ladekasten van onze hersenen gestopt, en bij alles wat er gebeurt, schuift er een of meer laden open, en zie je het verleden terug.
Heel nuttig, want je hebt ervaring zat... Heel ambetant, want je ziet de kinderen en kleinkinderen dan denken: "Opa is blijven hangen in te sixties..."

Maar weet je, ik vind dat niet eens erg...Voor mij zijn al die zaken uit het verleden mijn privé-bibliotheek... en lezen, dat is nog steeds mijn hobby numero Uno !

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

woensdag, september 12, 2012

alternatief ?

English: Leonardo da Vinci in Amboise Русский:...English: Leonardo da Vinci in Amboise Русский: Леонардо да Винчи в Амбуазе (Photo credit: Wikipedia)



Ik lees zo net dat in Spanje, de scholen Ubuntu zullen hebben op hun kwampjoeter...
Ik weet niet of ik daar nu gelukkig of ongelukkig om moet zijn... Aan de ene kant gelukkig omdat men door te kiezen voor een gratis systeem, duidelijk ook aan besparingen doet, anderzijds een beetje teleurgesteld omdat men de keuze maar maakt als het alternatief niet meer betaalbaar is voor de staatskas. Precies alsof het de tweede keus is...

Ubuntu is geen tweede keus, het is een andere keus, en bovendien gratis. Punt.

Ik heb trouwens nieuws heet van de naald ! Binnen kort kun je Ubuntu ook installeren op je smartphone, tablet en dergelijke...

En heb je de nieuwe NEX al eens bekeken ? Een smartphone die je kunt inpinnen in je andere toestellen, dus aan je tablet, laptop en/of je PC... en die daardoor niet alleen de allures krijgt van een volwaardige computer, maar het ook is. En niet te vergeten, via een verbinding "in the Clouds" zijn alle toestellen op elkaar afgestemd ! Je moet maar eens Google - n... Je staat verbluft te kijken naar de oceaan van nieuwe mogelijkheden die er komen in de smartphone !

Ach, ik sta iedere dag weer versteld van de enorm snelle ontwikkelingen die we kennen op dit gebied ! Ik schreef nog maar onlangs dat we nog maar een dertig jaar echt bezig zijn op dit gebied. Natuurlijk waren er voorheen ook al wat zaken, maar het systeem Internet, is er minder dan 30 jaar (Apranet niet meegerekend, dat was er ook niet voor de grote massa).

Ik heb naast Facebook ook Google+ op mijn computer geïnstalleerd, en daar ben ik lid van een "kring" die zich bezig houdt met Linux... Dat is uiteraard maar een klein hoekje van het Internet, maar als je daar de ontwikkelingen volgt, dan is het al niet bij te houden. Als je ook eens gaat kijken op de nieuwe hardware, dan gaat het daar even snel.

Ik vraag me af of er mensen zijn die het nog allemaal kunnen volgen.

...Wellicht dank zij hun computer ?

En dan zijn we eigenlijk al weer aan de "uitbreiding van het menselijke kunnen". Mensen die echt hun PC beheersen, en er 100 % mee kunnen werken, die zijn eigenlijk allemaal straffer dan Leonardo Da Vinci... Ook al hebben ze niet zijn ingenieuze kijk op de zaken, ze hebben veel meer knowhow ter beschikking.
Dit doet mij weer eens en nog met meer en meer aandrang, pleiten voor het stimuleren van de creativiteit !

We hebben steeds meer mogelijkheden, en het verschil tussen het hebben van kennis en het doen van nieuwe vindingen, ligt in het feit dat we een creatieve kijk op de zaken moeten hebben. Het is niet meer zo zeer de zaak de mogelijkheden te hebben dan wel het idee te hebben.

Ik heb de indruk dat ons onderwijs meer en meer op drie peilers zou moeten gebaseerd worden:
1) leren hoe je de kennis kunt bijeen garen, en dat gebruiken
2) leren je lichaam te verzorgen via hygiëne EN sport
3) leren creatief te denken, creatief om te gaan met de beschikbare kennis

In dit lijstje kun je rustig zeggen dat 3 hoger is dan twee, en twee hoger dan één. Het voornaamste lijkt me steeds meer het creatieve denken.
Nu is het zo dat het creatieve onderaan staat, waar het in feite dus bovenaan zou moeten staan. Kennis is bereikbaar voor iedereen, het is het gebruiken die belangrijk is, en dan vooral het gebruiken in creatieve oplossingen.

Ik gebruik bewust het woord creatief in zowel het artistieke als het gebruik van dingen. Volgens mij zijn dit evenwaardige zaken, maar ik weet dat de meerderheid dat niet zal aanvaarden. En toch beweer ik dat het even belangrijk is, net omdat het de geest doet werken op een creatieve manier ! En net het creatieve is wat de mens vooruit jaagt op het pad van de ontwikkeling.
Je kunt stellen dat een schilderij niet echt een toonbeeld is van een voortschrijdende ontwikkeling, en je hebt daar gelijk in, maar ik praat over de manier om creatief te denken.
Natuurlijk is het denken over een nieuwe vorm van voortbeweging niet identiek aan het ontwerpen van een nieuw beeldhouwwerk, maar beiden zetten delen van de hersenen aan het werk op een andere, een verfrissende en vooral nieuwe manier van denken.

Ik ben geen professor, dus weet ik niet precies hoe je dat tijdens de opvoeding en tijdens de leertijd kunt bijbrengen, maar er moet een (of meerdere) manier(en) zijn om het creatief zijn aan te leren, te bevorderen.

Misschien kun jij de eerste stap zetten?

tot de volgende ?




Enhanced by Zemanta

dinsdag, september 11, 2012

Levend? erfgoed

Vlaanderse koekoekVlaanderse koekoek (Photo credit: Tom & Katrien)



Ik ben bezig het prachtige kijk- en leesboek te lezen van de Stichting Levend Erfgoed... Gewoonweg prachtig.
Ik heb de Stichting nu ook op mijn facebook gezet.
Kortom, ik vind Levend Erfgoed heel belangrijk.

Ik heb veel interesse voor Erfgoed in het algemeen, maar ik heb de indruk dat we meer zorg dragen voor een oud gebouw, dan voor het bewaren van een oud koeienras.

Nochtans zijn ze beiden de vrucht van de inzet van onze voorouders.
En wellicht kun je vol bewondering staan kijken naar het prachtige Stadhuis van Oudenaarde, en geen oog hebben voor een Mechelse Scheper...
Nochtans is er aan beide heel veel werk, inzicht en doelgerichtheid voorafgegaan.
En het kweken van een mooi kippenras die beantwoordt aan het doel, namelijk veel eieren en lekkere bouten, zal wellicht ook een werk van eeuwen zijn geweest.

Om eerlijk te zijn, die kip zal op zich belangrijker zijn geweest dan dat stadhuis. Want eten is nog steeds levensbehoefte nummer één.

Ik wil maar zeggen, het zou verschrikkelijk jammer zijn, mocht men het stadhuis laten vervallen, maar even jammer mocht men die oude dierenrassen laten teloor gaan.

Hele generaties zijn bezig geweest om het ideale schaap, de ideale melkgeit te kweken.

Ik heb de tijd nog net meegemaakt, dat vele werkmensen de melkkoe van de werkmens langs de straatkant "staakten". dat wil zeggen, ze klopten een ijzer in de grond, met daaraan een ketting, waaraan de melkgeit vast zat. Heel het gezin dronk van de melk van de geit, en het eten kwam in feite van de gemeenschap. Want een eigen weide had de kleine man niet, dus liet hij zijn geit grazen langs de boord van de straat.

Er waren overal te lande geitenverenigingen, die tot doel hadden de kwaliteit van de melkgeit te verbeteren. Ieder jaar waren er wedstrijden en men kocht er veelal gezamenlijk een goede bok aan, of legde samen om een bok te kunnen gebruiken.

Het beetje land dat de werkmens ter beschikking had, diende voor het bekomen van voedsel voor het gezin. In die tijd veelal het grote gezin. We staan altijd een beetje verbaasd, bij die grote gezinnen, en denken dat dit vooral te wijten was aan het feit dat er nog geen pil was, maar de werkelijkheid is anders !

Die grote gezinnen zie je overal waar armoede is. Je vindt het een beetje gek, omdat mensen die niet veel hebben dan nog zo'n grote bende eters moeten onderhouden, maar de reden is anders. In landen met veel armoede is de kindersterfte gewoonlijk ook veel hoger dan hier. Dat betekent dat het hebben van veel kinderen een verzekering is dat er minstens een deel overblijven die volwassen worden. En meer nog: in die arme landen is er geen of nauwelijks sprake van sociale voorzieningen. Dat betekent dat er geen pensioen bestaat, en de enige garantie op een oude dag, is het hebben van kinderen die voor je kunnen zorgen.

In die sfeer moet je dus ook het kweken van heel wat oude dierenrassen bekijken. Heel wat van de oude kippenrassen zijn dieren die graag slapen hoog in een boom, die niet of moeilijk te houden zijn in de omheining van een kippenperk... De reden is simpel, men kweekte kippen die zoveel mogelijk zelf hun voedsel wisten bijeen te scharrelen. En het vergde heel wat fokkerskunst om daar uit de beste leggers te selecteren, zodat men veel eieren had van een kip die niet veel voedsel nodig had.

Als we nu de bewaarde rassen bekijken, dan zien we dat die zelfredzaamheid van de kip er langzaam uit gaat. Gewoon omdat de kippenrennen nu veel degelijker gemaakt zijn en de kip minder kan ontsnappen, maar ook omdat ze voldoende voeding krijgen om niet meer te moeten scharrelen. Trouwens dat scharrelen is in onze dichtbevolkte woongebieden niet meer te doen. De buur die zijn tuintje ziet omgewoeld worden door de kippen van Jan, zal niet gelukkig zijn...

Dus, zelfs al bewaren we nu met zorg die oude rassen, ze gaan toch gedeeltelijk verloren, gewoon door de andere wereld waarin ze nu leven. We bewaren wel het uiterlijk en de genen, maar het zou wellicht weer een hele tijd kosten om die zelfredzaamheid er terug in te kweken.

Die zelfredzaamheid van toen was er wellicht mede de oorzaak van, dat hele gebieden tot een uniform ras kwamen. kippen die vrij of grotendeels vrij rondlopen, worden niet alleen door de eigen haan, maar wellicht ook door de haan van de buren gedekt... en je krijgt een steeds uniformer dier. Iedereen fokte op dezelfde kwaliteiten, en de genen bleven gezond.

Eigenlijk is het met het levend erfgoed een beetje zoals met het gewone erfgoed... We bewaren het zorgvuldig... Maar het is niet echt meer dienstig voor de functie waarvoor het ooit gecreëerd werd. Dat mooie stadhuis is niet aangepast aan de vereisten van de tijd, die kip wordt niet meer gehouden voor zijn uitzonderlijke kwaliteiten, maar voor zijn model en zijn kleuren... Veel verschil is er dus niet tussen dat stadhuis en het Brakelse Hoen !

Enhanced by Zemanta

maandag, september 10, 2012

Het lof

emblem of the Papacy: Triple tiara and keys Fr...emblem of the Papacy: Triple tiara and keys Français : emblème pontifical Italiano: emblema del Papato Português: Emblema papal. (Photo credit: Wikipedia)



Gisteren schreef ik over de Chiro... en daaraan terugdenkend, denk ik op de binding die er toen was met het geloof, met de kerk...
Ik weet niet meer precies wanneer het afgeschaft werd, maar jaren lang gingen wij om drie uur, met gans onze groep van de Chiro, St Katharina Conterdam, naar het lof...
Als je nu aan jongeren zoudt vragen wat het lof is, dan weten de meesten dat niet eens meer. Eén psalm herinner ik me nog: Tantum Ergo ... Toentertijd was alles nog in het Latijn. Buiten de Chiro zaten er maar een paar oude besjes in de kerk, mensjes die door de rest van de bevolking kwezels werden genoemd.

Het lof duurde niet lang, zo'n twintig minuutjes hooguit.
Een eredienst om God te loven...

Ik hoorde ons moeder nog spreken over het Angelus, en soms zei ze bij het horen van het klokgeluid, na een blik op haar uurwerk: 't Angelus... Maar dat was alles wat er van dat gebed nog restte... Dit was blijkbaar al voor het lof verdwenen uit de volksdevotie.

Het lof is nog verdwenen, terwijl ik in de Chiro was. Ik herinner mij echt niet meer wanneer dat geweest is, en ik weet niet of het lof niet meer gehouden werd, of dat wij als jeugdbeweging niet meer er aan deelnamen.

Maar de binding met de kerk die was er en die bleef er heel mijn jeugd lang. In onze parochiekerk was er vroeger een "stoeltjeszetster", een oude dame die tijdens de misviering rondkwam bij de gelovigen om het stoeltjesgeld op te halen. Het rondgaan met de schaal werd gewoonlijk door een van de leden van de kerkfabriek gedaan. Die man begon dan zijn rondgang met het in de schaal leggen van een briefje van honderd frank...

Toen de stoeltjeszetster overleden was, vroeg onze proost, de onderpastoor van de parochie, of wij met de Chiro die taak niet wilden op ons nemen. Wij kregen daarvoor een percentje of twee van het opgehaalde, en dat was welgekomen voor een jeugdbeweging. Dus spraken wij af met de leiding om elk één mis van het weekend op ons te nemen, en het stoelgeld te gaan innen. Sindsdien weet ik dat enkelen van de leden van de kerkfabriek hun honderd frank weer uit de schaal raapten toen ze hem binnen brachten in de sacristie...

Wij moesten al die frankjes tellen, en inschrijven in een register. Kort voor we op kamp gingen, kregn we dan onze percentjes op het geld. Dat was in die tijd nog een behoorlijk bedrag, want toen gingen er nog veel mensen ter kerke... Nu is dat heel anders.

Ik denk niet dat die sterke binding tussen Chiro en kerk nog bestaat, of in ieder geval zal het veel minder hecht zijn. Alles lijkt wel meer en meer geseculariseerd. En als ik terugblik, dan lijkt alles wel heel sterk gedwongen in een kerkelijk keurslijf.

In de school begon en eindigde de dag met een gebed, was er heel veel aandacht voor het "vak" godsdienst, moesten wij de vragen uit de Mechelse Catechismus van buiten leren, en zonder fout kunnen opdreunen. Ik denk dat ik er nog steeds enkele zo uit het hoofd kan opzeggen: "Waar is God?" In de hemel, op de aarde en op alle plaatsen"... Er waren in dat boekwerk twee soorten vragen, de soort in grote letters en soort in kleine letters. Die in kleine letters moesten we pas leren in het zesde studiejaar, in voorbereiding op onze Plechtige Communie en Vormsel...

Mijn kleinkinderen hadden geen catechismus, en wat ze kregen als Godsdienst leek helemaal niet meer op wat wij leerden...
Midden in mijn puberteit kwam het Concilie... Heel de kerk leek op zijn kop gezet. En heel wat pastoors (en gelovigen!) hadden moeite met de vele snelle wijzigingen in de eredienst en in de leer... Ik herinner me dat ik op een kamp door de proost van dienst gevraagd werd om koster te zijn, het altaar klaar te zetten, de kelk en ciborie klaar te zetten en dergelijke meer. Ik was zo fier als een gieter. Terug thuis van kamp, vertelden wij dat aan onze proost, de onderpastoor, en die zei dat ik doodzonde had bedreven door de gewijde vaten aan te raken...
Leuk voor een kerel in die al zo wankele puberteit...

De kerk sprak plots onze taal, en trad van haar sokkel. De pastoor deed zijn mis voortaan met zijn gezicht naar het volk. Het enige wat nog herinnert aan de tijd dat de kerkdienst door de pastoor werd opgedragen met zijn rug naar het volk, is het oude gezegde dat je nog wel eens hoort na een begrafenis... " Als je het gat van de pastoor hebt gezien is heel je dag naar de ..."
Eigenlijk klopt dat dus niet meer, je ziet het gat van de "paster" niet meer... Hij staat met zijn gezicht naar je toe.
Ook gaat hij niet meer op de preekstoel staan om te prediken...
Ik herinner me de vastentijd, toen vreemde paters in de avonddienst kwamen prediken. Zij vertelden zo gruwelijk over hel en vagevuur, dat we bijna niet meer door de donker naar huis durfden...

Er is zo veel veranderd...
djudedju

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta