Wat nu gezongen?

Okra growing in a Sub-urban garden (Photo credit: Wikipedia) DIT VIND IK LEUK... OKRA IS NIET ALLEEN EEN VERENIGING, HET BLIJKT OOK EEN PLANT TE ZIJN !!!

De KBO (Katholiek Basis Onderwijs) Mater moet noodgedwongen uitkijken naar andere lokalen om les te geven. De oude gebouwen zijn niet meer te gebruiken. De parochiezaal wordt dus aangeslagen om klaslokalen in onder te brengen...
Dit betekent dat alle organisaties OKRA, Ziekenzorg, KVLV, Toneelvereniging en wat weet ik nog allemaal plots op straat staan, of moeten zoeken naar uitwijkmogelijkheden, maar veel is niet mogelijk... Dus zal er met de kalender moeten geschipperd worden. Want nu hadden we meerdere lokalen, zodat er zelfs op hetzelfde tijdstip meer dan een activiteit kon plaatsvinden. Deze mogelijkheden worden nu sterk beperkt.

De duur ? We moeten blijkbaar minstens op drie jaar rekenen...
Wellicht op veel meer, als we de snelheid van de subsidiëring zien in ons landje...

Ik denk dat we dringend zullen moeten bij gaan zitten met alle organisaties, om de mogelijkheden te onderzoeken, en om alles op elkaar af te stemmen. In veel gevallen zal de kalender moeten aangepast worden, en wellicht zullen er dingen moeten beperkt worden, misschien zelfs (tijdelijk ,) afgeschaft worden.

Kortom, verenigingsleven heeft het al niet zo makkelijk om  leefbaar te blijven, en deze situatie zal dit wellicht niet verbeteren.
Maar misschien kan het ook nieuwe kansen bieden?
Ik ga niets zeggen over organisaties waar ik niets heb over te zeggen, maar ik denk dat deze tegenslag misschien ook een bron van nieuw leven zou kunnen zijn. Sommige organisaties zijn klein, bereiken slechts een kleine groep mensen, terwijl er anderen zijn die min of meer hetzelfde doen, en ook sukkelen om leefbaar te blijven. Vooral verjonging is veelal een heikel punt.
Als ik naar mijn eigen hoekje kijk, de Crea van Ziekenzorg, dan hebben ook wij niet te stoefen. Het is niet zo'n grote groep, en de gemiddelde leeftijd ligt aan de hoge kant. In bijna iedere organisatie is er wel een groep, of sporadische organisaties van creatieve werking. Naar mijn oordeel kunnen we ons misschien wel eens samen zetten, om samen enkele activiteiten te doen. Dit hoeft niet altijd te zijn, het kan beperkt worden tot een of enkele activiteiten per jaar, maar het zou in ieder geval voor allen een verrijking kunnen brengen.

Misschien zijn dergelijke samenwerkingsakkoorden mogelijk voor nog andere zaken... Ik zou zeggen, niets hoeft, alles kan...

We zouden op die manier niet alleen van elkaar kunnen leren, maar ook de kalender lichter maken. Iedere keer twee groepen samen iets doen, winnen we een dag op de kalender voor andere zaken.

Natuurlijk zal en zou dit niet makkelijk zijn ! Iedereen heeft zijn manier van werken, heeft zijn voorwaarden, heeft zijn beperkingen... Bij Ziekenzorg werken we met langdurig zieken, veelal met een klein inkomen. Dit betekent dat we voortdurend zoeken naar goedkope alternatieven om iets te maken. Bij andere organisaties speelt dit niet zo erg. Daar kunnen de leden veel makkelijker een eigen -groter- deel in de kosten dragen. Het zal kwestie zijn van dit en andere punten op te lossen op een manier die voor allen kan. Of samen te werken op die keren dat beiden elkaar praktisch kunnen vinden.

En vooral... goede wil...
Als je samen werkt, dan betekent dat onder meer dat je -tijdelijk- het roer uit handen geeft, en een ander de leiding geeft voor die activiteit... En ik weet dat dit wellicht het meest heikele punt van allemaal is...
Hoe gek het ook moge klinken, zelfs in zoiets als een beweging op parochiaal vlak, speelt de macht een rol...
Mensen zijn allemaal behept met dat virus.
Ook daar zal een evenwicht moeten worden gezocht.
Heel zorgvuldig, want daar ligt een van de gevoeligste punten.

Maar als we er in slagen, kan dat betekenen dat we elkaar "bevruchten", dat we er rijker uit komen, dat we bijleren, dat we meer leden krijgen in alle organisaties.
Ik weet wel, er zijn hoge klippen te nemen, maar de huidige beperkingen zouden - hopelijk - een verrijking kunnen brengen. Bovendien kunnen wij, door deze frontvorming, alleen sterker naar voor komen bij de bevolking.

Hoop doet leven...
en als parafrasering op het Belgisch devies: Samenwerking maakt macht !

tot de volgende ?