woensdag, augustus 08, 2012

De maanden met R

1916 photograph of Leo Hendrik Baekeland. Capt...1916 photograph of Leo Hendrik Baekeland. Caption: "Dr. Leo Hendrik Baekeland - An American scientist, born in Belgium, who was recently awarded the Perkin Medal for eminence in the field of industrial chemical research." (Photo credit: Wikipedia)



Het lijkt wel verdwenen in de nevelen van de tijd, maar pas enkele jaren terug at je mosselen alleen in de maanden met R in. Van september tot april, en dan was er een mosselloze periode.
Nu eet iedereen mosselen zowat het ganse jaar.
De mosselen zijn niet veranderd.
Wij zijn niet veranderd.
Het jaar is niet veranderd.
?
?
Ik denk dat het alleen te danken is aan de moderne koelingen en aan de manier van bewaren van die beestjes. De moderne verpakkingen en de goede koeling heeft heel wat veranderd in ons leven. Bijna onopgemerkt, tenzij in zijn eerste prille levensdagen.

Gisteren kwam ik toevallig in een boekwerk een foto tegen van mannen die ijs aan het verzamelen waren op of in een bevroren meer. Dat ijs werd dan gestockeerd in ijskelders. Ijskelders waren ondergrondse bergplaatsen, diep genoeg om geïsoleerd te zijn van de buitenlucht, en het ijs bleef er heel lang ijs. Dat ijs werd dan door de rijke mensen benut in de warme periode om hun eigen zaken te koelen. Arme mensen hadden gewoon geen koeling.

Later kwamen er ijsfabrieken. En ik herinner me nog van uit mijn kindertijd, dat er een vrachtwagen kwam aangereden aan het café, en dat er een man met een haak een ijsblok vastpinde, die hij met één beweging tot op de jutezak op zijn schouder trok. Met die grote rechthoekige balk ijs stapte hij dan druppend het café binnen, en het ijs werd ergens in een "ijskast" gestopt aan de toog, waar hij diende om het bier en de limonade koud te houden.

Nog later kwam de ijskast en de diepvries ook onze huizen binnengewandeld...

Tot mijn spijt herinner ik me niet meer wanneer de eerste plastieken zak als verpakking verscheen... Maar ik weet wel dat het vroeger allemaal papier was, en dat er bijna niets voorverpakt was. Je ging niet om een doos klontjessuiker, je ging om een halve kilo suikerklontjes, en de winkeljuf woog dit netjes voor je af. En soms kreeg je een snoepje, een heel klein stukje kandijsuiker. Een beetje dievelings, want de winkeljuf was ook maar een werknemer...

Maar plots veranderde dat allemaal. Alles was voorverpakt, en luchtdicht verpakt. Plastic deed zijn intrede in ons leven. Als ik hier gewoon even opkijk, dan zie ik mijn bureel met honderden dingen, allemaal in kunststof, plastic en dergelijke. Als ik mijn geschiedenisles nog goed herinner, is het een Belg die aan de wieg stond van de kunststoffen revolutie... Ene Baeckelandt, (Baekeland?) die geen rover of moordenaar was, maar uitvinder van het Bakeliet. Een breekbare voorloper van plastic en andere kunststoffen...

Nu zie je die bakelieten voorwerpen duur geprijsd liggen tussen het antiek.
Maar wij hadden thuis zowat alleen een telefoon en een asbak in bakeliet. Ik herinner me toch niet direkt andere items in ons huis.

Maar nu lijkt het wel of alles, of bijna alles is aangetast door die kunststoffen. Kunststoffen die niet alleen vervuilend zijn tijdens de productie, maar die ook nog eeuwen lang onze aarde zullen vervuilen, want ze zijn bijna niet af te breken.

De eerste alarmkreten galmen nu nog na, en wie dat filmpje op internet zag van die vogels op dat onbewoonde eilandje, die kapot gingen door al het plastic dat ze te vreten kregen, weet dat het echt een ramp aan het worden is ...

Maar het gaat nog verder... Voorverpakte goederen worden tegenwoordig niet meer alleen verpakt in plastic, maar er wordt veelal nog gewerkt met een speciale "atmosfeer" in die verpakking. Met andere woorden, men gebruikt gassen of zoiets, om de aantasting van de goederen nog verder en langer af te remmen. En zie, het gaat nog een stapje verder, er zijn zelfs al verpakkingen waar een indicator op staat, die je zegt of de inhoud nog eetbaar is of niet...

Wat al die "atmosferen" doen met onze atmosfeer ???

En dan zit ik vanmorgen op TV te kijken naar dat proefveldje met genetisch gemanipuleerde patatten...

Waar zijn we mee bezig ?
Ik weet het allemaal niet meer, maar soms droom ik van de tijd van de bruine papieren zak met suikerklontjes, van de tijd van een brokje kandijsuiker als snoep...
Een tijd waar zelfs het grootwarenhuis nog niet groot was.
Nu ga ik naar Auchan in la Douce France, waar ik kan aanschuiven aan een van de 73 (!) kassa's...

djudedju

de mensenmaat is veel te groot geworden voor mijn al zo omvangrijke buik...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

Geen opmerkingen: