Raku Pottery coming out of the Kiln (Photo credit: Wikipedia)Eerst en vooral was er een heel werk, om een gasoven buiten te plaatsen (onder een afdak - mocht het eens regenen...), twee tonnen met schavelingen in, twee gasbranders met heel wat technische snufjes aan, twee flessen gas, sensoren voor de temperatuur meting... en nog zo een en ander.
En dan moet de oven geladen worden. Eerst plaats je een "bodem", die net iets hoger zit dan de inlaat van de vlammen, en daarop zet je dan de stukken die moeten gebakken worden. De eerste keer duurde het een paar uur vooraleer de oven heet was... Maar liefst 1000 graden, en dat moet een kwartiertje aangehouden worden.
Voordien loerden we af en toe door het schoorsteengat naar de stukken, en zagen op een bepaald moment de glazuur koken op de beelden. Je ziet de beelden dan blazen krijgen en er uitzien als paddenvel. Maar na een tijd, en een nog hogere temperatuur komt alles weer naar een normale toestand. Aan duizend graden staan de beelden in klei oranjerood te gloeien, net zoals heel de oven in die oranjerode gloed staat. Je ziet de beelden bijna niet meer staan, ze verdwijnen als het ware in het geheel van de gloed.
Dan de gas dicht draaien, en de oven openen... Met speciale tangen de stukken er gloeiend heet uitnemen, eventjes op de stenen zetten om snel af te koelen, waardoor in de glazuur craquelé ontstaat. Dan, nog steeds heet, weer met de tang oppakken, en in de ton met schavelingen zetten, schavelingen die meteen ontvlammen door het contact met die hitte. Als alle stukken in de tonnen zitten, dan de tonnen dicht doen (deksel er op), zodat de stukken in een gesloten atmosfeer in de rook zitten, en zwart worden. Zwart worden... Maar alleen in de craquelures en wat onderaan waar ze in de schavelingen zitten, maar dat kun je nadien afwassen. Mijn ene beeld was niet geglazuurd, en werd dus volledig zwart, zodat het er heel mooi uitziet als een heel primitief iets. Het beeld was ook in deze stijl opgebouwd, en is heel mooi geworden. Bart zal het nadat ik het heb afgewassen en ingewreven met was, meenemen naar huis... Hij ziet het heel graag, en wij ... wij hebben plaats te kort...
Ik heb geluk gehad, slechts één klein beeldje is gebroken, maar kan gelijmd worden, en men zal het niet eens kunnen zien.
Hoe de beelden breken? Ze zijn gloeiend heet als ze opgepakt worden met die grote tangen, ze worden dan neergezet op de stenen, en als dat niet heel goed gebeurt, en ze vallen om, of ze glijden van tussen de tanden van de tang... bingo... Maar dat was nog niet het ergste... De laatste van de drie baksel had men op de bodem pilaartjes gezet, daar weer een bodem op, en daarboven dan nog eens... Dus drie lagen beelden.. Toen men de oven opende bleek dat de onderste bodem gebroken was... Heel de boel scheefgezakt en de beelden rolden naar ... de rand van de oven, eentje er buiten en krak... En dan nog een paar die door het haastwerk en het feit dat je ze, schuin liggend, niet meer zo goed kon oppakken... Tja... Raku is heel mooi... Maar het is een haastwerk en dus vol risico's...
Ik heb eigenlijk niets anders moeten doen dan kijken, en volgen wat er allemaal gebeurde, maar dat was voor mij veel te lang, en dus verrekte ik van de pijn... Vannacht geen oog dicht gedaan, maar van morgen was het toch al een stuk beter... Ik ben al naar de rommelmarkt geweest...
Tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten