TV Shows We Used To Watch - 1970s - Wrestling (Photo credit: brizzle born and bred)En nu nog wat lopen en vliegen voor het een en het ander, nog wat meer en intenser helpen thuis, over dat ik dat kan, want ik ben ook maar nen halven... en heel de week hangt aan elkaar met bezig zijn, en dan is het niet aan mijn keramieklessen gelegen, want daar is het al grote vakantie. Ik weet begot niet eens of ik er door ben, of dat ik moet bissen. Ik hoop bijna het laatste, dan kan ik nog langer school lopen...
Morgen zal mijn blog ook weer later komen dan normaal, want we moeten bij de huisdokter om aan de wond van Anny, de helft van het naaiwerk uit te laten tornen. Vannacht is ze weer wakker geworden van de pijn, ze was in haar slaap weer op die wonde gaan liggen...
En zo blijven we bezig... Ik heb niets tegen bezig zijn, te contrarie, maar liever niet op die manier bezig zijn, om een dergelijke reden. Maar enfin, hopelijk passeert dat ook met voorbijgaan, en komt de tijd dat we daar van klappen in de zin van "Weet ge nog...toen..."
We moeten optimist blijven, wat er ook gebeurt. Het leven is een opeenvolging van alle soorten van dingen, waar er heel wat slechte, verdrietige of kwade zaken bij zijn, maar het helpt toch niet daar aan vast te blijven hangen, we moeten verder. Je kunt je zelf alleen maar ongelukkig maken met te blijven chicaneren.
Soms hoor ik "Jullie hebben ook al meer dan jullie deel gehad..." Misschien is dat zo, maar dat zou nog veel erger zijn, moesten we daar aan blijven hangen, moesten we bezig blijven over al die tegenslagen. En het verandert er toch niets aan, in tegendeel, hoe meer je daar mee bezig bent, hoe zwaarder het wordt om dragen. Met andere woorden, je maakt de last zelf zwaarder. Het is dus veel beter om het van je af te zetten, niet te dubben en door te gaan. Je moet toch door, en hoe je dat doet, dat heb je dus voor een stuk zelf in handen.
Dat is ook zo met je boos maken op iets of iemand... Dat helpt je niet. Dus probeer ik ook dat niet meer te doen. Ik probeer het gewoon weg te vegen, achter me te laten. Ze ook het plezier niet te jonnen dat ze ons kwaad kregen. Ik ga niet vertellen dat het me op dat moment niet kwetst, maar met er niet op te reageren, maak ik me zelf ook veel minder kwaad dan als ik wel reageer ! Je moet het zelf maar eens evalueren ! Als je je boos maakt dan bouw je niet alleen zo maar een reactie op, nee, je voert nog een en ander bij om het "vuur" hoog te houden en hoog te houden. Je moet het ook niet blijven koesteren. Je moet het gewoon negeren, en het bewust uit je gedachten zetten. Het helpt beter dan je boos maken, beter dan er op te zitten kauwen en herkauwen.
Als ik dat eens herlees, dan stel ik vast dat er heel veel is in mijn leven, die ik probeer weg te zetten, te vergeten, te minimaliseren. Ik doe dat met lichamelijke pijn, en met geestelijke pijn, ik doe dat met ruzies en uitdagingen, ik doe dat met opmerkingen en boosheid... en ik ben een veel evenwichtiger persoon geworden. Vroeger had ik een kort lontje, reageerde heel vlug en heel scherp... nu heb ik geleerd om alles over mijn kant te laten gaan. Je kunt het Zen noemen, of om het even hoe, maar echt, het helpt.
Ons moeder zaliger zei " Je moet doen zoals een eend, het water van je schudden..."
En zoals steeds, ons moeder had gelijk.
Ik wou dat ik haar nog steeds bij me had.
djudedju
Waarom leren we zo laat om wijs te worden?
mensen...
het mensDOM en het dierenRIJK...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten