zaterdag, juni 30, 2012

back to business...

Church of Our Lady in Deinze. Deinze, East Fla...Church of Our Lady in Deinze. Deinze, East Flanders, Belgium (Photo credit: Wikipedia)
Ik weet, de titel klinkt wreed, maar ik wil gewoon maar vertellen dat we voor het eerst na de operatie weer naar de rommelmarkt zijn gegaan... Een kleintje, in Eine, dus vlak tegen de deur... Gewoon eens kijken of het lukt. Het lukt. Dus gaan we morgen naar Deinze, dat is een behoorlijk grote markt.

Anny heeft voor de eerste keer terug op haar linkerzij kunnen slapen, nog niet geheel zoals voorheen, maar het ging dus al, dus lijkt de wonde goed te genezen....

Als we maandag de bevestiging krijgen dat er geen nabehandeling nodig is, dan zijn we helemaal "back in business"...

Maar hoe dan ook, voor ons was het leed al een paar dagen geleden verleden tijd geworden, toen we hoorden dat er geen kwaadaardige cellen waren gevonden. Want hoe je het ook bekijkt, ik meen dat het ergste in deze historie de schrik, de onrust was.

Vandaag is het weer mooi weer. Al een paar dagen is het warm, en al schijnt de zon niet voortdurend, het is droog of bijna droog. De maïs die hier weken stond te staan, zonder te groeien, is in twee dagen enorm gegroeid. Blijkbaar is de natuur bezig aan een inhaalbeweging... althans wat maïs betreft...

En dit weekend gaan we ook naar de babyborrel van de Jef zijn kleinzoon... Eigenlijk hadden we vorige week bij hem moeten zijn, op de rommelmarkt te Welle, maar ja... Dat we nu naar die babyborrel gaan, is een van die dingen die weer kunnen. Het is een beetje "het leven na..."

Er zijn verschrikkelijk veel mensen die geconfronteerd worden met borstkanker, maar we onthouden blijkbaar alleen het slechte nieuws daarover. Gelukkig is het tegenwoordig zo, dat we heel wat mensen kennen die helemaal herstelden, en weer fit en gezond zijn, en horen we ook tot deze groep... Maar vroeger was dat zo goed als een bijna zeker doodvonnis. De geneeskunde gaat gelukkig vooruit, ook in bij kanker... Steeds meer en meer mensen genezen van deze ziekte. Maar gek genoeg, als we er mee geconfronteerd worden, dan lijkt het wel of we alleen het doemscenario voor ons zien. We praten wel tegen elkaar over de gevallen die goed afgelopen zijn, maar inwendig denken we precies aan de anderen...

Iedereen zegt ons dat het tegenwoordig veel beter kan behandeld worden, dat er al zovelen zijn die er van genezen zijn... Maar diep in jezelf blijf je doemdenken. Stom. Maar het is wel zo.
Vandaar dat wij beiden nu zeggen: " De operatie dat is het minste deel van de historie"...

Ik heb nu een van die vrouwen met een litteken op de borst, met een borst die er wat verwrongen uit ziet (dat zal volgens de dokter weer normaal ogen na een tijdje)... maar ik heb mijn vrouwtje nog. En na de schrik zie ik ze nog veel liever. En dat litteken, dat zal ons blijven herinneren aan die schrik, en aan wat we aan elkaar hebben, wat we voor elkaar zijn.

Ik vind dat litteken helemaal niet erg. Voor mij is mijn vrouw nog steeds mijn vrouw, ongeschonden mijn vrouw. Nog meer dan vroeger mijn vrouw.

tot de volgende ?


Enhanced by Zemanta

vrijdag, juni 29, 2012

monocultuur

Caesar's Death. Attention: Image is laterally ...Caesar's Death. Attention: Image is laterally reversed! For the original image, see File:Karl Theodor von Piloty Murder of Caesar 1865.jpg (Photo credit: Wikipedia)



Voor mijn deur staat het immens grote veld weer vol maïs.
En eigenlijk is dat nog maar een klein veldje, ga je in La Douce France, dan vind je daar veel grotere velden, van vele hectaren groot.
En ga je naar Amerika, dan is daar alles nog veel bigger...

Die aanpak is een van de redenen van de vele insectenplagen, en dus van het massaal gebruik van sproeistoffen.

Als je in kleine percelen werkt, dan kan er wel een aantasting zijn van een klein stukje, maar dan loopt dat daar dood, omdat daarachter een heel ander geas staat, dat die soort insecten dan net niet lusten.

Nee, ik ga hier geen exposé houden over de landbouw... Ik geef u dat enkel als een inleiding, waaruit moet blijken dat monocultuur eigenlijk niet het ideaal is, en heus niet alleen inzake landbouw...

De wereld kende al heel wat grote veroveraars, Perzen, Alexander de Grote, Julius Caesar, Attila de Hun, Napoleon en andere massamoordenaars (Ik zou echt dolgraag eens zien dat we die "helden" voor het internationaal gerechtshof in Den Haag dagen...)
Ik ga me hier en nu beperken tot Julius Caesar (uit te spreken Kajzaar, de oorsprong van ons keizer)...

Juultje vond het politiek interessant, om zijn positie in Rome te versterken, hele gebieden te veroveren...en dan specifiek heel Gallië tot aan de Rijn, en hier en daar zelfs ietsje verder dan dat.
Het gebied bleef een dikke vierhonderd jaar bezet gebied.
Heel de cultuur van de Galliërs werd gewoon weggevaagd.
Meer zelfs, na Constantijn werd het Christendom de staatsgodsdienst, en werden we hier manu militari doordrongen van deze ons vreemde godsdienst. (Na het verval van het Romeinse rijk was er een herleving van de oude leer, maar de structuur van de Kerk als instelling was dan al zo machtig dat het zich opnieuw kon opwerken tot staatsgodsdienst.)

Onze eigen cultuur werd uitgewist, weg geradeerd...
Het ging niet zo maar in één, twee, drie, men deed er eeuwen over, maar uiteindelijk is wat ooit onze eigen cultuur was, nu een groot vraagteken, iets waar we voor een groot stuk eigenlijk naar moeten gissen, en waar we hoogstens iets over lezen bij Caesar en Tacitus, Romeinen, die zeker het voor hen gunstigste verslag schreven...

Het afbreken van onze eigenheid was nog niet volledig toen de Germanen hier binnenvielen, maar door de Christelijke kerk, die zich opnieuw opwerkte tot staatsgodsdienst, bleven wij hier in feit "Romeins"...

Heel onze cultuur, heel onze eigenheid ? Foetsie...

Columbus ontdekte Amerika, en de Spanjaarden gingen dat werelddeel veroveren, en roeiden heel de daar bestaande beschaving uit.

Dat ligt iets dichter bij ons, wij beseffen meer en beter wat daar gebeurd is, maar eigenlijk was dat gewoon een herhaling van wat hier gebeurde.
Ginder in Zuid Amerika had men een hoogstaande beschaving, maar die - heel vreemd voor ons - niet gebaseerd was op het wiel. Wat zou daar niet allemaal voor nieuws zijn uit voortgekomen, hadden we dat in plaats van te vernietigen moeten steunen... ?

Maar nee, we moesten zo nodig, net als de Romeinen indertijd, ons ding daar gaan opdringen.
Kijk naar Afrika, waar we krek hetzelfde deden.

Waren die mensen onbeschaafd ? Wilden ?
Nee, ze hadden een heel andere cultuur, een heel andere godsdienst, soms zelfs met mensenoffers en zo, maar geeft ons dat het recht om die cultuur dan maar volledig uit te roeien?

Ik vind van niet. Ik meen dat we hen onze verworvenheden kunnen en mogen bieden, maar dat we hun verworvenheden beter ook tot de onze hadden gemaakt. Er zijn nu nog steeds zaken waarvan we ons afvragen "Hoe deden ze dat ?", en waar wij, zelfs nu, met onze huidige kennis, geen antwoord op hebben. Maar nee, wij moesten zo nodig alles kapot helpen, en hen dwingen in ons gareel te lopen, en te leven volgens onze godsdienst, niet voor die godsdienst, maar vooral voor het feit dat het de staatsgodsdienst was, een bijkomende lijm om de staat samen te binden, te houden. Opstand tegen de staat was meteen zondig volgens de godsdienst.

Ik vraag me af...
Hadden we niet die Romeinse bezetting gekend, ware het Christendom nooit geëvolueerd tot staatsgodsdienst, hadden wij nooit "onze" "beschaving" opgedrongen aan de rest van de wereld, waar zouden we nu staan?
Verder ? Minder ver ?
Ik gok op verder, zeker, indien we de wijsheid hadden gehad, het goede, het nieuwe, het nuttige te puren uit al die vreemde culturen.
Maar het zou wellicht ook een heel andere wereld zijn geworden.
Zouden wij nu ook bezig zijn heel ons eigen leefmilieu te vernietigen?
Zouden wij nu ook leven in een beschaving die de grondstoffen van deze wereld veel vlugger verslind en verbruikt dan er ooit nog kunnen ontstaan?

Ik vraag het me af...
Ik zou echt al die "grote" veldheren, eens willen voor het internationale gerechtshof dagen... Hen van hun voetstuk stoten, er de mensheid op wijzen dat het in feite gewoon machtsgeile oorlogsmisdadigers waren. Veroveraars, onderdrukkers...

Nee, ik heb geen zier eerbied voor die lui. Integendeel...
Waren ze er niet geweest, hoe zou onze wereld er nu uitzien ?
Zonder Alexanders, Caesars, Attila's, Djengis, Napoleon en andere Hitlers...
Kortom... zonder machtsgeilheid...
Gewoon mensen met mensen
zonder die drang naar overheersen

Een droom !

Goed nieuws ! We kregen (eindelijk) de uitslag van het cellenonderzoek... Geen enkele kwaadaardige kankercel !!! Joepie ! Dat is geen pak van ons hart, dat is een "hele wereld" van zorgen van ons hartje...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

donderdag, juni 28, 2012

konijn op draad ?

Nederlands: Konijn.Nederlands: Konijn. (Photo credit: Wikipedia)




Ik heb indertijd véél konijnen gekweekt... Het was zo wat een nevenbedrijf naast mijn armoeloon in het begin van ons huwelijksleven.
En om veel te kweken, deed ik dat modern, dus op draad.
Maar na een korte tijd maakte ik houten bakken om in die kooien te leggen. Reden? De konijnen groeiden minder rap, zagen er niet zo gezond uit.
Ziek werden ze niet, maar het was geen ideaal systeem...
Zeker niet als je de konijnen ook nog groenvoer wilde bij geven. Op de draad leggen, betekent dat een deel er door valt, of dat het een laag vormt, waardoor de draad eigenlijk ook verandert in een vaste bodem.
Konijnen op de draad kweken, betekent dan ook dat je ze bijna puur met korrels groot brengt.

Maar een konijn heeft rare manieren... Het verteert zijn eten eigenlijk in twee keer... Het eet een deel van zijn eigen mest terug op, voor de totale vertering. Op draad is dit gedeelte weg... zonder nut. Als je het zo bekijkt, dan geef je in verhouding veel meer eten op draad dan in een gewoon hok.

Nu hou ik geen konijnen meer... Er is geen aardigheid meer aan. Er is niet alleen de myxomatose, er is nu nog een en andere ziekte op baan, en als je je konijnen niet inent, mag je er bijna zeker van zijn dat je iedere keer grote verliezen hebt. Bovendien is het voer eigenlijk heel duur geworden.

Je kunt ook niet meer zo maar langs de straatkant groen gaan plukken, want het groen langs de baan is vervuild door het vele verkeer, en door de sproeistoffen die op de ernaast liggende velden gebruikt wordt.

Nee, ik hou geen konijnen meer...
Bovendien zijn het heel lieve dieren, en het slachten is nu ook precies niet iets wat je voor je liefhebberij moet doen. Ik kan het, ik kan het op een degelijke manier zodat de konijnen niet nodeloos afzien, maar niettemin is het geen leuke bezigheid. Toch heb ik indertijd mijn kinderen geleerd hoe ze het moeten doen. Gewoon omdat je niet weet of je het ooit nodig zult hebben of niet, en dat je het dan tenminste kunt op een degelijke manier zonder de beestjes nodeloos te doen afzien. Het loopt dan al niet over.
Iedere keer ik kippen of konijnen slachtte, had ik een wee gevoel. Ik kon er niet aan wennen, hoe vaak ik het ook deed.
Wellicht zijn er mensen op die manier vegetariër geworden. Ik niet, want ik hou van een lekker stukje vlees. Ik geloof ook niet dat je gezond kunt leven zonder dierlijke eiwitten, maar dat wil niet zeggen dat je het slachten graag moet doen.

Dat ze nu konijnen weer op een vaste bodem gaan laten lopen, lijkt me dus niet alleen "menselijker", het lijkt me ook een beter systeem.
Maar dat is eigenlijk wellicht het geval voor alle vlees-dieren... Als je kippen kunt eten die je zelf kweekte, of die door een kennis werden gekweekt, op een stukje wei, waar de diertjes kunnen lopen, gras pikken, in de grond krabben... dan is dat vlees veel beter van structuur, veel lekkerder.
Dat is ook logisch, het vlees, dat zijn in feite spieren, en spieren ontwikkelen zich vooral door het bewegen.
Het beste rundsvlees is van een koetje dat éénmaal heeft gekalfd... Dan is het beestje min of meer uitgegroeid, en heeft het normaal geleefd en bewogen. Als boeren een koe houden voor eigen gebruik, dan zal het er zo eentje zijn... En veel varkensboeren hebben voor zichzelf een varken apart, met normaal voeder en met wat meer beweging...

Eigenlijk is dat het erge, de veeteelt is veelal een industrie geworden, en de dieren mogen er geen dier meer zijn, maar opbrengst-producten...

Ik ben geen fan van Gaia, omdat ik vind dat in heel wat gevallen die organisatie de zaak veel te zwart/wit stelt, maar hiermee doen ze me plezier ! Ze bezorgen me ongewild een lekkerderderder stukje vlees...
En bovendien zorgen ze er in dit geval inderdaad ook voor dat het dier iets of wat natuurlijker mag en kan leven.

De keerzijde van de medaille ?
Op die manier zal ieder dier er een langere tijd over doen om op slachtklaar gewicht te komen. Logisch, een deel van de energie uit het voeder zal nu naar beweging gaan in plaats van naar groei...

Misschien een kans om over te schakelen op een gezondere leefwijze, met minder vlees ? Want laat ons eerlijk zijn, we eten eigenlijk veel te veel en zeker te veel vlees in verhouding tot groenten, vruchten, zaden, noten...

Geleerden vermoeden dat de ontwikkeling van onze hersenen vooral te danken zijn aan het eten van vlees en vooral dierlijke vetten, maar te veel er van lijkt dan weer negatief te zijn voor andere organen zoals lever en nieren.
Ik ben binnenkort 66, en dus  -volgens mijn kleinkinderen- al stokoud... Maar wie al een tijdje op deze aarde mag rondlopen, die zal zich herinneren dat we vroeger veel minder vlees aten...
Er lagen geen diverse soorten beleg op tafel, je kreeg een sneetje kaas, en je mocht daar een pak boterhammen eten, het was en bleef bij dat ene sneetje kaas. Als je nu zou zeggen dat ze met een sneetje kaas moeten toekomen, dan zouden ze ogen trekken vol ongeloof... En toch, dat was gezonder dan wat we nu doen !

Onze levensduur is gestegen door een betere voeding, maar wordt nu eerder bedreigt door een te copieuze voeding !

Van mij mag het konijn iets duurder worden, dan eten we misschien iets minder... en leven we iets langer...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

woensdag, juni 27, 2012

4 dagen per boek ?

Adolf Hitler and Benito Mussolini in Munich, G...Adolf Hitler and Benito Mussolini in Munich, Germany, ca. 06/1940 (Photo credit: Wikipedia)

Braziliaanse gevangenen hebben een leuk voorrecht gekregen: voor ieder in de gevangenis gelezen boek krijgen ze vier dagen strafvermindering...

Nu ben ik een voorstander van lezen, maar wat heeft het lezen van boeken te maken met de gevangenisstraf ? Toch ben ik er voorstander van dat ze dat hier in ons apenlandje ook zouden invoeren, dan kan en mag ik al heel serieuze misstappen doen, ik heb al zo veel boeken verslonden, dat zelfs levenslang hooguit nog een paar weken zou bedragen... En dan tel ik het lezen van stripverhalen zelfs niet eens mee.
Met andere woorden, ik ben niet meer te straffen... Ik heb al te veel gelezen...

Wat ze beogen met die maatregel in de Braziliaanse gevangenissen staat niet vermeld in het artikel, dus daar hebben we het raden naar. Wel dat ze moeten bewijzen dat ze het boek daadwerkelijk lazen. Wellicht moeten ze een korte inhoud van de lange eindjes schrijven, of het boek na vertellen of zoiets, maar in ieder geval bewijzen dat ze het gelezen hebben.

Met andere woorden, het lezen van een encyclopedie telt niet mee, want begin dat maar eens na te vertellen... En zo ken ik nog wel een paar werken waar ik bedenkingen bij heb... Ik ben ooit aan "De gebroeders Karamazov" begonnen, maar ik heb het nooit voltooid... Iedere figuur heeft daar wel tien (Russische !) namen, zodat je na een korte wijle niet meer weet over wie je nu eigenlijk aan het lezen bent. Niet te doen. Ik raakte de kluts kwijt, ergens tussen blz 127 en 184... En ik heb het nooit meer teruggevonden. Ik heb het boek ondersteboven gehouden en geschud, niets, kluts kwijt... voor de rest van mijn tijd. Dank zij de Russen.

Denk ook eens aan de mensen die willen bijleren in de gevangenis. Stel, je wil je leven veranderen, niet meer hervallen in de misdaad, dus is het leren van een goed beroep een mogelijkheid om op het rechte pad te geraken en te blijven. Zit je driehoeksmeetkunde te studeren, maar men wil je daar geen strafvermindering voor geven, omdat je dat niet kunt samenvatten op een half blaadje pampier... djudedju

Er zit ook een onrechtvaardigheid in het de facto geven van vier dagen per boek... Als ik van die boekjes van het genre stationsromannetjes lees, dan verslind ik er makkelijk twee à drie per dag... Maar als ik De Hunnen lees van Jan Cremer, dan heb ik voor die drie boeken wellicht meer dan drie dagen nodig. Het zijn prachtige boeken, maar niet om doorheen te scheuren aan hoge snelheid... (Mocht je het niet gelezen hebben: aan te raden !)

Ook "Berlijn" en "Stalingrad" zijn geen werken om in een ik en een gij te lezen. Dat zijn boeken waar je de tijd voor moet nemen, al was het maar om de teil die je er onder moet houden om het bloed van de vele slachtoffers op te vangen, nu en dan te ledigen.

Nee, vier dagen per boek, dat is geen eerlijk systeem, net zo min als het bewijzen van het feit dat je het wel degelijk hebt gelezen. Trouwens, ik heb de hebbelijkheid van het herlezen van heel goede boeken. Tellen die dan opnieuw ? Want ik kan het resumeetje schrijven voor ik het boek herlees....
(Een boek las ik wel twintig keer: "Parochie in de Peel" van Toon Kortooms)

Ach ik weet het wel, ik zit me alleen maar druk te maken, omdat ik nu toevallig net een boekenverslinder ben, een groot-lezer. En de eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat ik in de loop der jaren ook veel pulp heb gelezen, en soms met graagte. Soms zijn die lichte dingetjes net wat je nodig hebt om je gedachten te verzetten. Nu ben ik bezig met een lijvig boekwerk over de 14° eeuw, daar zal ik nog een eindje mee zoet zijn, want soms is het zo ingewikkeld dat ik even terug moet bladeren om de voorgaande intriges van de edelen en de clerus (de politici van die tijd) nog eens te bekijken. Ook in die tijd was politiek al heel vuil ! Het is ook de periode van de honderdjarige oorlog, van de pausen in Frankrijk en zelfs een tijdje in Avignon én in Rome...

Maar toch lees ik die turf met graagte, net omdat het over mensen en echte feiten gaat, omdat het over geschiedenis gaat, en dan nog over een periode waar we in de schooltijd overheen schaatsten... Tijd van de pest, en ik denk niet alleen aan de ziekte, ook aan het menselijke gedrag.

In die tijd kon je geen strafvermindering geven per gelezen boek. De meesten konden niet lezen, en boeken waren heel zeldzame objecten. Het waren wel heel mooie dingen, helemaal verlucht met prachtige miniatuurschilderijen, eigenlijk wellicht de voorlopers van de Vlaamse Primitieven, je weet wel, die reuzenstap in de Kunst...

Het was trouwens een heel wrede tijd, waarin bloed, pijn, martelen door wie er niet het slachtoffer van was, met graagte werd bekeken, als schouwspel. Je moet de kunst van in die tijd ook maar eens in dat licht bekijken, en je niet meer verwonderen over bloed en marteltuigen...

Als je dit boek leest, dan is er toch een beetje ontwikkeling gekomen, een dun laagje beschaving... Heel dun, want één Hitler was al voldoende om wreedheid weer  hoog tij te laten vieren...

Ik vraag me af... Mocht men hier een publieke terechtstelling uitvoeren, zouden er dan ook massa's kijklustigen gaan kijken? Ik vrees van wel...
Beschaving lijkt verdomd erg op een heel dun pelletje vernis...

djudedju

tot de volgende ?



Enhanced by Zemanta

dinsdag, juni 26, 2012

draadjes

We zijn vanmorgen naar de huisdokter gegaan, om de helft van de draadjes uit te halen uit de operatiewonde van Anny... Hoewel het op afspraak was, had de dokter zowat twintig minuten vertraging. Misschien was hij al een dringend weggeroepen?

De wonde zag er goed uit, alleen de wonde waar de lymfeklier uitgehaald is, dat is een nog dik gezwollen, maar volgens de dokter is dat normaal, en gaat dit ook wel wegtrekken... We hebben nog steeds geen uitslag... De dokter zou ons opbellen zodra hij nieuws had...

Het mag gek klinken, maar die onrust, dat niet-weten, is eigenlijk erger dan de ingreep. Natuurlijk is een operatie niet niks, maar in zo'n geval is de spanning door het niet weten, de onrust door dat stomme zesletterwoord, veel erger.

Anny vroeg of ze nu al die kousen zou mogen uitlaten tegen het flebitis, maar het mag nog steeds niet. Anny zuchtte... Dat vindt  ze lastig, dat en het jeuken van de wonde. Wellicht komt dat jeuken meer van die pleisters dan van de wonde, want het is een plastik-pleister, waar geen vocht en dus ook geen lucht doorheen kan. Het voordeel is dat je je dan kunt wassen. Maar geen bad nemen...

Straks ga ik wat in de voortuin werken, wat onkruid wieden en de meidoorn bijsnoeien... Zodat het weer een bolvorm krijgt. We moeten ook nog wat gaan winkelen. Zoals je ziet, het is hier steeds druk. Op pensioen zijn is niet hetzelfde als op rust zijn. Te contrarie...

Gisteren ook bezoek gehad, eerst van Marcel en nadien van Marie-Claire. Ook dat hoort bij deze periode van de ingreep. Het is goed dat mensen op je denken, dat ze eens komen en dat je er eens kunt over praten. Ik weet uit ondervinding dat deze episode niet zo heel lang duurt... Na een tijdje raak je uit de belangstelling. Ik ga niet zeggen "Uit het oog, uit het hart", maar het lijkt er wel een beetje op. In de meeste gevallen is dat een logisch proces, die samengaat met het genezen, maar voor langdurig zieken is dit een sluipend gevaar. Ze voelen zich plots wat verdwijnen, weg deemsteren, uit de maatschappij gedrukt.

Ziek zijn is niet alleen een lichamelijk proces, het is ook een sociaal proces.
Weet je, ergens is er een breuk ontstaan in ons bestaan. Vroeger bleef één van de kinderen inwonen, en de ouders hadden niet alleen gezelschap, ze hadden ook een sociale verbinding behouden met de wereld.
De maatschappij is veranderd, de kinderen trekken allemaal het huis uit, en de ouders raken alleen. Ze worden oud, en als het niet meezit met de gezondheid, raken ze geïsoleerd, met het gevolg dat er -vooral bij de ouderen- verschrikkelijk veel eenzamen zijn, midden een zee van mensen.

Wij hebben daar -gelukkig maar- (nog ?) geen last van, omdat we steeds bezig zijn in alles en nog wat. We hebben altijd tijd te kort. En dat is goed, dat is een geluk ! Ik heb compassie met de mensen die je soms ziet zitten te zitten voor het raam, naar buiten kijkend naar de passanten. Of naar de TV, onderwijl morrend op die bak waar nooit eens iets deftigs te zien is.

Dat is een van de redenen waarom ik Ziekenzorg en de Crea zo belangrijk vind! Bezig zijn is zo verdomd belangrijk ! En we proberen de mensen dingen bij te brengen waardoor ze bezig zijn, en hopelijk ook bezig blijven. Waardoor ze niet op hun ziekten hun pijn, hun eenzaamheid denken, maar het gevoel hebben dat ze echt bezig zijn en echt dingen maken die mooi zijn, nuttig zijn.

Ik ben nu bezig met het maken van een tapijt voor buiten, voor aan de voor- of achterdeur... Dus iets wat mag in de regen liggen, en toch een degelijk tapijt is. Ik heb al een staaltje opgezet, en het lukt en het is doenbaar voor iedereen. Er is heel wat werk aan, maar dat is niet erg, in tegendeel ! Het is belangrijk bezig te zijn en het gevoel te hebben dat het nuttig en/of mooi wordt !
Bovendien kost het ook bijna niets... Buiten veel tijd ...
Heerlijk toch ?

Tot de volgende ?

maandag, juni 25, 2012

Drukkerdedrukst

TV Shows We Used To Watch - 1970s - WrestlingTV Shows We Used To Watch - 1970s - Wrestling (Photo credit: brizzle born and bred)

Het leven van een gepensioneerde...djudedju...
En nu nog wat lopen en vliegen voor het een en het ander, nog wat meer en intenser helpen thuis, over dat ik dat kan, want ik ben ook maar nen halven... en heel de week hangt aan elkaar met bezig zijn, en dan is het niet aan mijn keramieklessen gelegen, want daar is het al grote vakantie. Ik weet begot niet eens of ik er door ben, of dat ik moet bissen. Ik hoop bijna het laatste, dan kan ik nog langer school lopen...

Morgen zal mijn blog ook weer later komen dan normaal, want we moeten bij de huisdokter om aan de wond van Anny, de helft van het naaiwerk uit te laten tornen. Vannacht is ze weer wakker geworden van de pijn, ze was in haar slaap weer op die wonde gaan liggen...

En zo blijven we bezig... Ik heb niets tegen bezig zijn, te contrarie, maar liever niet op die manier bezig zijn, om een dergelijke reden. Maar enfin, hopelijk passeert dat ook met voorbijgaan, en komt de tijd dat we daar van klappen in de zin van "Weet ge nog...toen..."

We moeten optimist blijven, wat er ook gebeurt. Het leven is een opeenvolging van alle soorten van dingen, waar er heel wat slechte, verdrietige of kwade zaken bij zijn, maar het helpt toch niet daar aan vast te blijven hangen, we moeten verder. Je kunt je zelf alleen maar ongelukkig maken met te blijven chicaneren.

Soms hoor ik "Jullie hebben ook al meer dan jullie deel gehad..." Misschien is dat zo, maar dat zou nog veel erger zijn, moesten we daar aan blijven hangen, moesten we bezig blijven over al die tegenslagen. En het verandert er toch niets aan, in tegendeel, hoe meer je daar mee bezig bent, hoe zwaarder het wordt om dragen. Met andere woorden, je maakt de last zelf zwaarder. Het is dus veel beter om het van je af te zetten, niet te dubben en door te gaan. Je moet toch door, en hoe je dat doet, dat heb je dus voor een stuk zelf in handen. 

Dat is ook zo met je boos maken op iets of iemand... Dat helpt je niet. Dus probeer ik ook dat niet meer te doen. Ik probeer het gewoon weg te vegen, achter me te laten. Ze ook het plezier niet te jonnen dat ze ons kwaad kregen. Ik ga niet vertellen dat het me op dat moment niet kwetst, maar met er niet op te reageren, maak ik me zelf ook veel minder kwaad dan als ik wel reageer ! Je moet het zelf maar eens evalueren ! Als je je boos maakt dan bouw je niet alleen zo maar een reactie op, nee, je voert nog een en ander bij om het "vuur" hoog te houden en hoog te houden. Je moet het ook niet blijven koesteren. Je moet het gewoon negeren, en het bewust uit je gedachten zetten. Het helpt beter dan je boos maken, beter dan er op te zitten kauwen en herkauwen.

Als ik dat eens herlees, dan stel ik vast dat er heel veel is in mijn leven, die ik probeer weg te zetten, te vergeten, te minimaliseren. Ik doe dat met lichamelijke pijn, en met geestelijke pijn, ik doe dat met ruzies en uitdagingen, ik doe dat met opmerkingen en boosheid... en ik ben een veel evenwichtiger persoon geworden. Vroeger had ik een kort lontje, reageerde heel vlug en heel scherp... nu heb ik geleerd om alles over mijn kant te laten gaan. Je kunt het Zen noemen, of om het even hoe, maar echt, het helpt.
Ons moeder zaliger zei " Je moet doen zoals een eend, het water van je schudden..."
En zoals steeds, ons moeder had gelijk.
Ik wou dat ik haar nog steeds bij me had.

djudedju
Waarom leren we zo laat om wijs te worden?
mensen...
het mensDOM en het dierenRIJK...

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

zondag, juni 24, 2012

neurotische euro ?

Беларуская (тарашкевіца): Марка ААН «Міжнародн...Беларуская (тарашкевіца): Марка ААН «Міжнародны валютны фонд» (Photo credit: Wikipedia)
Het IMF heeft Europa onder zijn schokkedijzen gegeven... Ze moeten hoognodig overschakelen naar één systeem, waarbij alle aangesloten landen de gemeenschappelijke regels volgen, en waar alle landen samen de schulden en lasten dragen...Kortom een werkelijk verenigd Europa, op zijn minst al op monetair vlak.
Daarvoor moest er van mij echt geen tussenkomst zijn van het IMF, dat schreef ik al een hele tijd terug in mijn blog...Maar kijk maar eens naar de reactie van de diverse regeringen... Weer noppes. Och ze zijn bijna allemaal akkoord dat het ooit zo moet worden, maar nu nog niet. Nu nog niet, niet zo lang zij baasje zijn, want: het is veel leuker klein boertje te zijn op een kleine boerderij, dan grote knecht op een grote boerderij. Kortom, ze willen hun baas zijn, ook al leidt dit regelrecht naar de verdoemenis, ten alle prijze vasthouden.
Het is zo leuk Premier te zijn van een klotenlandje als het Belgiekske, of Eerste Piet van Nederland, of Président de la France, of bondskanselier of...
Macht...
Ook al is die macht het begin van het einde, who cares...

Hoe kun je nu één munt hebben, in diverse landen, die allemaal hun eigen muntbeleid voeren. Hoe kun je zelfs maar spreken van één munt als er een (of straks meerdere?) landen virtueel failliet zijn, maar nog steeds met diezelfde munt werken ? Hoe kun je een muntbeleid voeren, als ieder land dat nog op zijn eigen manier kan invullen?

Het idee van één munt is grandioos, maar daar hoort bij dat er dan ook één muntbeleid moet zijn, kortom dat de landen op zich een heel groot stuk van hun onafhankelijk denken achter zich moeten laten.

In Europa heeft men de kar voor het paard gespannen... Men heeft de Euro ingevoerd, vooraleer er een verenigd Europa was. Het is er nog steeds niet, en het lijkt er steeds meer op dat de Euro dreigt te verdwijnen, ten prooi aan de innerlijke verdeeldheid.

Als het IMF pas nu met die bedenking komt... dan pleit dit niet voor de slagvaardigheid van deze instelling !

Hoe kun je één munt hebben, als er niet één centrale bank is ? Als de nationale bank van België beleid zus voert, en Spanje beleid zo, dan heb je in de praktijk twee soorten munten. Ook al heeft de munt hetzelfde uiterlijk, het zijn er in werkelijkheid twee. Als je deze munten door elkaar gaat haspelen, dan komen beide landen in moeilijkheden, door de oncontroleerbaarheid van de munt, vermits een deel van die munten in feite vreemd is.  In Europa doen we dat niet met twee landen, maar met een hele hoop landen.

Als het beleid in België eigenlijk een opwaardering zou moeten doen, en Spanje uit het voorbeeld een devaluatie, maar je gebruikt beiden dezelfde munt... Ik hoef er toch geen tekeningetje bij te maken hé ?

Waarom doen ze dat ? Zoals ik al zei, ieder wil baas zijn in eigen land, want baas zijn, dat is macht... Ook al leidt dit regelrecht naar het verderf. Machthebbers leven onder het motto: Achter ons trekken ze de ladder op, achter ons de zondvloed, kortom, als wij het maar gehad hebben...

Ben jij ouder ? Grootouder ?
Het gaat over de wereld waar je kind, je kleinkind moet in leven !
Moeten wij echt voortdoen met dergelijke politici ?
Moeten we echt niet gaan nadenken over een nieuw systeem, waarbij we op zijn minst proberen bekwame mensen aan het roer te zetten in plaats van populaire (die het meest stemmen lokken)...?
Ik heb niets tegen zangeresjes of tegen fotomodellen, maar denk je nu echt dat die het meest geschikt zijn om beleid te voeren?

Dit bevestigt dat het politieke partijen alleen om de macht te doen is, hoe ze het veroveren zal hen een biet zijn, als ze het maar hebben... En tot mijn verbijstering zie ik dat dit ook nog werkt. Blijkbaar lopen er heel wat oenen rond die hun democratische (?) stem uitbrengen op een mooi snoetje in plaats van op een bekwaam persoon.
Politieke partijen etaleren dat bekwaamheid hen geen zier interesseert, en nog ziet de massa dat niet in !
djudedju
dedjudedju

"Het verstand komt niet voor de jaren" pleegt men te zeggen, maar wellicht moeten we dit corrigeren: Het verstand komt niet voor er slachtoffers vallen...

en dan nog...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zaterdag, juni 23, 2012

Saturnus

A depiction of the "horse charm" Mer...A depiction of the "horse charm" Merseburg Incantation. Wodan heals Balder's wounded horse while three goddesses sit (the incantation names Sinthgunt sister of Sunna, and Frija sister of Wolla) while Balder watches. (Photo credit: Wikipedia)



Niet de planeet, de god.
De god aan wie wij de naam zaterdag danken.
Heel onze week lijkt wel een soort heidense catechismus, Ode aan Zon, aan Maan, aan Odin, Wodan, Donar, Freya of Freyr en de Romeinse Saturnus.

We sleuren heel wat van die oude heidense dingen mee, de paashaas, kerstmis (jaja !) en halloween en een heleboel andere "kerkelijke" feestdagen.

Mij valt vooral op dat wij dit heidens plegen te noemen. Je weet wel, niet horend bij ONZE godsdienst, de enig zaligmakende. Wellicht denkt de Moslim dat ook over onze kerkelijke feestdagen, dat zijn dan voor hen de heidense feesten.

En wat nog gekker is, als je de bijbel leest, het oude testament, de overgang naar het nieuwe testament, dan zie je de scheuring met het judaïsme, eerst nog met een los-vaste verhouding, later met het zwaard bruut uiteen gehakt. En als je dan de Koran leest, dan zie je het vervolg, opnieuw een haat-liefde verhouding, iets wat eerst een ontwikkeling, een voortzetting lijkt, en dan BOEM de hakbijl er in...

Ik vraag me steeds weer en weer af, of net dat verschijnsel niet "des mensens" is...
Eigenlijk ben ik er zeker van. Bij iedere godsdienst vind je ook "de organisatie", en daar gaat het over. Macht, en prediken dat er liefde moet heersen.

Dat is wellicht de oorzaak dat iedere godsdienst al wel eens, of meerdere malen de basis is geweest van oorlogen. Helemaal tegengesteld aan het achterliggende idee, maar ze deden en doen het toch maar weer, en weer, en telkens weer. Ik las ooit dat de enige godsdienst die nooit oorlog heeft gevoerd, het Jaïnisme zou zijn, maar als je de geschiedenis leert, dan stel je vast dat Boeddha en de stichter van het Jaïnisme vijanden waren...
Toch vind ik in iedere godsdienst wel dingen die mij aanspreken, maar telkens weer bots ik op "de instelling", de "organisatie" achter die godsdienst, die veeleer op een machtsinstrument lijkt dan wel op de godsdienst die zij zeggen te propageren.

Ik denk dat er een God moet zijn, dat idee vult al mijn onwetendheid aan, maar ik denk ook dat dat er uiteindelijk maar één DE God kan zijn. Dat we een heel assortiment goden en godjes hebben op deze wereld, lijkt bijna een bewijs op zich dat godsdienst niet van God komt, maar van de mensen.
Wellicht heeft de mensheid, net als ik zelf, ooit het gebrek aan kennis, het gebrek aan volledig begrip, ingevuld met een allesoverkoepelend antwoord: God.
En daar zijn er dan geweest die dit idee hebben gebruikt om leefregels een diepere ondergrond mee mee te geven. De mens voelt zich superieur aan de natuur, als je dwingende regels wilt opleggen dan moet je ergens een hoger iets hebben, een baas, een heerser... dus werd God gebruikt om leefregels, gedragcodes op te leggen, om de mens op "zijn plaats" (?) te houden. Denk aan de tien geboden (die je ook in veel oudere versies vindt bij Sumeriërs en dergelijke)

Het zal wel net dat gedeelte zijn die er een deel van de mensheid toe bracht om dat idee God als patron, als baas in vraag te stellen, en dit vooral door de de instelling, de organisatie in vraag te stellen.

Ik denk dat dit een normale evolutie is, en helemaal niet nieuw. Er zijn wellicht altijd al mensen en groepen geweest die deze vragen stelden, die deze opstand pleegden... Meer zelfs, wellicht danken we een heel deel van de soorten godsdiensten aan dit feit. Wellicht zagen sommigen het oprichten van een godsdienst als lucratief, als machtsbron. Ook nu nog zie je dergelijke zaken, ook nu nog ontstaan er nog godsdiensten. Zelfs enkele zonder God, gebaseerd op een andere manier van leven, van denken. Je kunt makkelijk het communisme daar bij vermelden, maar ook enkele van die nieuwste godsdiensten.

Eigenlijk maakt dit de verwarring alleen maar groter, en creëert de mens er steeds weer nieuwe basissen om weer onderling te gaan ruziën... over een idee dat in se hetzelfde is.
Te gek.
En zoals steeds gebaseerd op...macht.

Ik krijg er de rietepetietjes van.
Wat nu gebeurd is en gebeurd met Anny, doet me steeds meer en steeds beter beseffen dat wij helemaal geen macht hebben, dat we twee keer niets zijn, dat we gewoon "leven" zijn, die vasthangen aan dat leven. Dat we oh zo sterk aan elkaar hangen, zo van elkaar afhangen, niet zonder elkaar kunnen... Wat zouden we dan trachten naar macht?

Laat ons veeleer opteren voor de Liefde, de deugd bij uitstek.

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

vrijdag, juni 22, 2012

Thuis en parkeerwachters...


Allee, vandaag mag ik Anny af halen uit het hospitaal.
Gisterenavond ben ik niet gegaan naar haar, ik had in de voormiddag een bezoekje gebracht, en 's avonds gingen Bart en Veerle en de kinderen op bezoek... Het zou al druk genoeg zijn...
Bart was de eerste die belde: "Pa, ma mag morgen naar huis, en je mag zeker niet vergeten haar af te halen!" "Ik kan dat niet vergeten, want ik ga iedere middag !" "Jaja, maar ik moest zeker niet vergeten je op te bellen, ze wil zeker zijn dat ze naar huis komt!" We lachten alle twee... Ook alle twee blij en opgelucht.
Een tijdje nadien: Veerle aan de telefoon... "Pa, ik moet bellen van ma dat je haar niet mag vergeten af te halen, ze mag naar huis..."

Ik denk dat ik vanmiddag zal gebaren dat ik het niet wist dat ze mee mag naar huis....

Als je goed gelezen hebt, heb je gezien dat ik in de voormiddag op bezoek was gegaan... Dat komt zo...

Woensdagavond was ik samen met Bart naar onze auto's gewandeld, en ik zag tot mijn verbijstering een PV onder mijn ruitenwisser steken, je weet wel, zo eentje van de parkeerwachters...
We stonden recht voor het bureel van de politie, ik op hoge benen daar binnen... Wijzend en zeggend, je ziet verdorie mijn parkeerkaart liggen van hier !!!

De politie knikte meewarig, zonder te kijken of de kaart daar inderdaad lag... "We hebben dat hier nog al meegemaakt, meneer... Wellicht was er een stukje van je kaart onzichtbaar... Is er een gekleurde boord aan je autoruit?" Ik knikte verstomd. "Dat is de reden"... "Er zitten bij die parkeerwachters van die lekkere die het leuk vinden daarvoor een boete uit te schrijven..." Maar daar kan ik toch niets aan doen? Als ik het niet daar tussen steek, dan dreigt de kaart te vallen, en dan ben ik zeker in fout". De vriendelijke flik knikte. "Weet je wat, je moet morgenvoormiddag naar het administratief centrum gaan, op het derde verdiep, met je parkeerkaart, dan komt het wel in orde..."

Dus moest ik wel in de voormiddag het huis uit...
Aan de dienst inlichtingen wilde ik vragen waar ik juist moest zijn op die derde verdieping, maar de dame zag mijn invalidenkaart en het boetebriefje, en begon onmiddellijk aan de uitleg...

Boven gekomen, moest ik niets uitleggen... De man nam het briefje en mijn kaart, maakte van mijn kaart een copie, gaf de kaart terug: '''t Iis in orde meneer!" Ik vroeg toch uitleg over die handelswijze van de parkeerwachter... En het blijkt dat de kaart volledig zichtbaar moet zijn... Ik vertelde de man dat de vervaldatum van de kaart zichtbaar was... Waarop de man: "Tja, dan zou hij toch moeten content zijn hé, maar ja..." Zijn gezicht maakte duidelijk wat hij dacht over parkeerwachters...
Ik nu ook.

Gisteren heb ik daar weer geparkeerd... Ik heb in mijn auto, aan de voorruit zo'n fotokadertje met zuignappen vast gehecht... Ik heb mijn kaart daar tussen gestoken, als een affiche prijkend midden mijn voorruit... Ik had nog gedacht aal klevers met grote rode pijlen wijzend naar mijn kaart, maar dat had ik niet in huis.

Bij het naar huis rijden viel de kaart natuurlijk van tussen dat kadertje en die zuignapjes, en ik reed bijna in de gracht van er nog te pogen achter te grijpen. Verdomde parkeerdinges !

djudedju

Heeft het gisteren bij jullie ook zo geonweerd? 't Deed lelijk hé ?
Maar we komen in het Guinessbook of records... Het heeft nu al meer geregend dan in een hele maand juni.
djudedju


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

donderdag, juni 21, 2012

Zwaar

Gisteren nog een mooi #tegeltje gespot in het ...Gisteren nog een mooi #tegeltje gespot in het ziekenhuis (Photo credit: LodewijkB)


Hoewel ik dus ga eten in het Sociaal Huis, dat Veerle mijn afwasje komt doen, stel ik met verbijstering vast dat ik het zwaar heb. Ik ben sinds wij de mare van de ziekte van Anny kregen, al 7 kg vermagerd...
Gisteren had ik het gevoel dat ik een half meterke boven de grond liep, ik voelde me helemaal niet vast te been.
En natuurlijk speelt mijn rug dan ook nog op. En vannacht twee uurtjes geslapen. Om 12 uur was ik al weer wakker, en heb niet meer geslapen.

Ik zeg van niet, maar mijn lijf zegt dat ik me zorgen maak, meer dan een klein beetje. En nochtans ziet alles er zo goed uit als maar kan in de gegeven omstandigheden. Maar wat baat redeneren, als je gevoel met je weg loopt.

En als Anny morgen of overmorgen wellicht naar huis mag komen, dan is het nog niet gedaan, dan moeten we nog wachten op de uitslag van de onderzoeken van het weggenomen stuk... En dus blijft de spanning maar duren. 't Klinkt belachelijk, maar ik zou liever zelf ziek zijn. Dan zou ik me zelf voelen, en misschien wat meer mezelf kunnen opmonteren.

Nochtans slaag ik er in Anny en de dame die naast haar ligt te doen lachen. Ik doe al wat ik kan, mede in de hoop ook mezelf te doen lachen, mezelf op te monteren.
Ik ben momenteel echt wat ons moeder noemde: een grote lantaarn met een klein lichtje.

Dat ik zeven kilo kwijt ben, kan geen kwaad, het mag er gerust af blijven, maar de manier waarop is niet alles. En ik voel voortdurend de zenuwen rond mijn maag crossen.

Ik ben gek. Het helpt Anny niet, het helpt mij niet, het helpt niemand.
Ik moet van Anny iedereen van de vele vrienden opbellen, en iedere keer moet je dan weer heel het verhaal vertellen, en iedere keer herkauw je dan ook weer de angst. Ik ben maar een klein broekventje als het er echt op aan komt.

In het Sociaal Huis doet zich ook iets vreemd voor... Normaal moet je, na het eten, je dienblad, borden, mes, vork lepel en lepeltje en tutti quanti netjes deponeren op de voorzien plaats. Iedere keer neemt er een van de dienstmeisjes mij dat werk uit handen.  Ik vraag me af waarom, waaraan ik dat verdiend heb.

Voor de schamele negen euro heb ik niet alleen behoorlijk eten en drinken, ik krijg er ook nog extra service bij?

Misschien ligt het wel aan het feit dat ik tegen iedereen vriendelijk en beleefd ben, en lach met mezelf. Ik heb het al gezegd en geschreven, vriendelijk zijn kost je niets, en het loont. Dat zie ik op de rommelmarkt, dat zie ik in de hobby, en dat stel ik nu ook daar en in het ziekenhuis vast. Ik ben niet vriendelijk omwille van het feit dat het loont, ik vind gewoon dat het zo hoort. Het leven is al moeilijk genoeg, waarom zou je het elkaar moeilijk maken?

Alleen... hier thuis helpt het niet. Mijn papegaai vertikt het echt te babbelen, mijn parkiet zit er bij alsof het hem niet meer interesseert en zelfs mijn kanarie fluit amper. Alleen de vissen zwemmen rond in het aquarium alsof er niets aan de hand is. En als ze me zien naar de kast komen, gaan ze allemaal hangen op de plaats waar het eten komt. Maar ja, een vis is maar een vis... Veel binding heb je daar niet mee. Ze komen alleen naar je toe als ze eten verwachten.

Het is hier aan het overtrekken, de lucht zit vol wolken, maar het is warm en het regent (nog) niet. Volgens het weerbericht krijgen we vanavond wellicht onweer. Misschien werkt dat ook op de mens...

Ach, ik ga stoppen. Ik zit te zagen, en jij kunt er niets aan doen dat ik het zwaar heb. Wat wil ik er je dan mee lastig vallen?
Ik zou misschien beter spreken over totaal andere dingen, zoals de splitsing BHV... De succesvolle (regering) miskleun (nva)... En iets waar de doorsnee Belg helemaal niet wakker van ligt. Als ik de kaart van ons landje bekijk, dan denk ik aan de peuterklas bij Juf Els... Je kunt niet geloven hoeveel moeite de Juf moet doen om die kleine ukjes netjes te leren knippen met een schaar. Politici moeten hoognodig eens les gaan volgen bij Juf Els, alleen het land netjes uitknippen op het lijntje (de grens) en de boel niet versnipperen... Maar ja...politici... En zeggen dat er daar bij zijn die zich de baas achten over het onderwijs.
djudedju

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

woensdag, juni 20, 2012

straffe koffie

Nederlands: Affiche: Van Nelle's pakjes koffie...Nederlands: Affiche: Van Nelle's pakjes koffie. Heerlijke koffie. (Photo credit: Wikipedia)

Anny is pas in de namiddag geopereerd geweest geworden... Het is allemaal goed verlopen, buiten het ellendig lange wachten op nieuws... En het feit dat we nu nog twee drie weken moeten wachten voor we definitief weten wat de eventuele vervolgmaatregelen zullen zijn.
Gisterenavond ben ik nog eens langs geweest, en ze zag er goed uit... Ze had pijnstillers gekregen, want het is een heel pijnlijk iets. En als Anny dat zegt, dan moet het heel erg zijn ! Want zij klaagt nooit.

Vannacht heb ik dus toch wat kunnen slapen. Niet zo heel veel, maar toch meer dan de vorige nachten. (Ik ben al 6.5 kg kwijt sinds we het nieuws kregen van het gezwel en de komende operatie) ('t Mag er af blijven)

Er is één voordeel aan de afwezigheid van vrouwlief: ik kan naar hartelust het licht aansteken en liggen lezen in bed...

Maar voor de rest... Ik ben een sukkel
Gisterenmiddag gaan eten in het Sociaal huis. Vogelnestje met champignonsaus en puree. en Erwtensoep. Ik had en heb er mijn gedachten niet bij, en moest wat zoeken hoe ik alles moest doen aan de aanschuifdis... En tot overmaat van ramp, ging ik aan tafel zitten zonder te gaan afrekenen. Maar dat leverde geen boze blik op, nee, alleen een kleine wenk, en de opmerking dat het mijn eerste keer was zeker?

Vanmorgen, opgestaan, turnoefeningen gedaan, wassen, kleren aan en naar beneden, naar het lege huis. Rolluiken rondom optrekken. De yoghurt uit de frigo halen, in een potje doen, het fruitsap uit de berging halen, kop uitschenken, beide op tafel zetten. Water opzetten voor de koffie. Hoeveel lepeltjes koffie en hoeveel chicorei moeten daar nu in. Ik heb er te veel ingedaan, het is straffer dan gewoonlijk. Ik moet het eens vragen aan Anny.

En de radio aangestoken (gisteren kwam dat er niet eens van)
En nu zit ik weer te bloggen, en nu en dan van de straffe koffie te nippen.

Deze middag weer gaan eten naar het Sociaal Huis... Ribbetjes staan er op het menu, met patattekazakken en groenten. Patattekazakken? Aardappel in de pel...

't Is niet zoals thuis, maar het is eten, en het is behoorlijk. 't Kost me maar 9 euro, drank en dessert inbegrepen... Dus duur is het ook niet, en zo moet Els niet koken voor mij. Het is dus gemakkelijk. Bovendien is er nog een gemak aan... Er is geen parking meer aan het hospitaal (door de uitbreidingswerken en renovatiewerken), en de parking is nu aan het Sociaal Huis, daar komt een "Shuttlebus" die voortdurend van de parking naar het hospitaal rijdt en terug. Gratis. Makkelijk zat.

Enig nadeel ? De opstap van de bus... Maar als de chauffeur ziet dat je sukkelt, dan haalt hij snel een opstaptrapje uit de koffer. Vriendelijk en gedienstig. Maar het moet een vervelende job zijn, zo heel de dag op en neer rijden...

Gisteren niet naar Familie moeten kijken, maar naar de 712° herhaling van de Kampioenen... Gelachen met Xavier en Markske.

En het is hier - ondanks de radio - maar doods en stillekes. Gek, als Anny hier is, dan zeggen we meestal amper een woord tegen elkaar. Anny doet haar ding, en ik zit aan mijn computer. Slechts nu en dan een kleine vraag of mededeling, maar gisteren en nu weer mis ik gewoon de aanwezigheid. Ze moet niks zeggen, er zijn is blijkbaar al voldoende. Zelfs de papegaai zit stil in zijn kot, keek verwonderd toen ik hem zijn voer gaf, en probeerde in mijn vingers te pikken. Maar hij is stil, wat 's morgens zelden het geval is.
Ook de kanarie fluit niet.
Het lijkt of zij ook iets missen.

De kinderen belden me om te weten hoe het was, en zodra ik iets wist heb ik hen opgebeld. Veerle kwam de weinige schotels wassen en de kippen voeren en de eieren uithalen en zo was ook dat in orde. De kippen, dat is een miserie, want je moet bukken om in dat hok te kunnen, en dat zit er bij mij niet echt meer in, maar Veerle kan dat gelukkig doen voor mij (en voor de kippen).

Ik ga stoppen, ik heb ondertussen al een lange telefoon gehad van mijn jongste zus, die ook wilde weten hoe het was...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

dinsdag, juni 19, 2012

fabriek: Heelkunde... ?

Church of Saint Walpurga in Oudenaarde. Oudena...Church of Saint Walpurga in Oudenaarde. Oudenaarde, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia) (zowat achter de Walburgakerk ligt het hospitaal...)


Vanmorgen was het dan zo ver... Anny naar het hospitaal gebracht. Eerst moesten we nog het vervolg ondergaan van het onderzoek van gisteren. Toen hadden ze iets ingespoten om op die manier de eerste lymfeklier te vinden die er was, en die dus als eerste zou verraden of er iets ergs aan de hand was...
Ik ging ondertussen de administratie doen qua inschrijving, en hoorde dat er geen ligplaats was, en dat ze dus maar voorlopig op de dagkliniek moest gaan liggen...
Terug naar het onderzoek. Anny was al binnen, en ik ging maar wat zitten wachten. En wachten. En wachten... Er kwamen andere patiënten binnen voor onderzoeken, die werden onderzocht en verlieten ons weer... en ik zat te wachten.
Het schijnt zeer, zeer zelden voor te komen, maar natuurlijk dan ook weer bij ons... Geen lymfeklier te vinden????

Nu ja, de dokter zou dan wel bepalen wat hij moest doen, op basis van de resultaten van de operatie...  Weeral vraagtekens.

Trouwens ook de operatie is maar de opening naar een nieuwe periode van wachten en van angst. Ze halen het gezwel er uit, en dat zal dan volledig en heel nauwkeurig worden onderzocht, en binnen een week of twee horen we dan de uitslag, en op basis van die uitslag volgt er eventueel een nakomende behandeling, en ook de aard van deze behandeling wordt daardoor bepaald.
Wachten...

Enfin, wij naar de dagkliniek. "Hebt u kousen mee?" Het bleek over die speciale kousen te gaan tegen het flebiet. (Mijn woordcorrector kent dit woord niet? Ik ken dus wellicht of het juiste woord niet, of ik schrijf het grandioos verkeerd). Nee, die hadden we niet. Of we dan eventjes terug naar het eerste wilden gaan om dat daar te laten aanpassen? Wij naar het eerste, verpleegster opgeroepen, maat gepakt, terug naar het tweede... En of we niet wilden vergeten die kousen te laten inschrijven in de computer.
djudedju

Ik heb Anny daar dan gelaten. Ik weet niet (men weet niet) hoe laat ze geopereerd wordt... Ik ga deze namiddag kijken. En ondertussen zenuwachtig zitten zijn.

Maar ik was nog niet buiten !
De dagkliniek, dat is samen met de afdeling geriatrie...
Ik probeerde de deur te openen om de afdeling te verlaten: noppes. Gesloten. Chiuso. Fermé.
Toen zag ik, een meterke achter mij, op de muur een bordje dat ik een nummer en een letter in omgekeerde volgorde moest intypen... Ik zat weer in het oudemannenhuis bij wijlen Tanteke... !
djudedju

En nu maar zemelachtig zitten zijn.
en koffie drinken
en denken
en hopen...

tot de volgende, hopelijk al met wat goed nieuws...
Enhanced by Zemanta

maandag, juni 18, 2012

Stom... ?

Nederlands: een doos met 10 eieren erinNederlands: een doos met 10 eieren erin (Photo credit: Wikipedia)


Ik las met verbijstering dat het merendeel van de jongeren in Great Brittain niet weet waar de melk vandaan komt, of een ei, of bacon...
Ik denk niet dat ze in the United Kingdom zoveel stommer zijn dan hier, dus ik heb het donkerbruin vermoeden dat er ook hier heel wat kinderen rondlopen die deze wijsheid niet hebben.

Hier ligt een opdracht voor de groenen ! Leer de mens weer eens even contact te hebben met de wereld, niet alleen wat jullie de natuur noemen, maar ook met het werk dat de landbouwers doen, dank zij de natuur en beheersing daarvan.

Je kunt hen gerust ook laten kennis maken met de minder mooie kanten van het landbouwleven, en het minder mooie bestaan van sommige dieren in de vee-fabrieken... op voorwaarde dat je hen ook eerlijk de gevolgen leert kennen van hun keuze.

Want hoewel ik helemaal geen voorstander ben van opeengestapelde kippen, konijnen in een batterij, varkens opeengepropt in mestvarkensstallijnen... en noem maar op, ik ben me heel goed bewust wat een terugkeer naar de natuurlijke manier zou betekenen. Het is niet voldoende om "groen" te prediken, je moet ook een antwoord hebben naar de maatschappij waarin we leven, en die we niet echt willen verliezen. Want heel wat mensen die protesteren tegen de manier waarop kippen worden vetgemest, gaan naar de slager om enkele kippenbilletjes voor op de barbecue...En mochten die kippenbillen plots zeldzaam en duur worden, dan zou men niet tevreden zijn. Kippen op een vrije uitloop kweken kost veel meer, door gebruik van grond, trager opgroeien en groter risico op verliezen.

Kortom, er is een groeiende discrepantie tussen de wensdromen van "de mens" en de werkelijkheid van zijn manier van leven. Als we geen hybride kippen meer kweken, die in batterijen maximum twee jaar mogen bestaan als eierfabriekje, dan moeten we weten dat we in de winterperiode geen of maar enkele eieren meer zullen vinden aan dure prijzen (zeldzaam = duur).

Nee, we moeten de mens confronteren met de werkelijkheid, maar in al zijn facetten. We moeten de mens bij brengen dat al wat we eten uit de natuur komt, maar alleen dank zij het feit dat de landbouwer het kweekt, bewerkt, voedt, sorteert, onderhoudt en ga zo maar door. Laat de kinderen niet op bosklassen gaan, of zeeklassen, maar stuur hen de boer op. Laat hen kennis maken met de productie van hun dagelijkse brood, vlees en eieren. En toon hen hoe het vroeger was, en wat minder intensieve landbouw maar opbrengt.

Het is goed dat we ijveren voor minder dierenleed, het is goed dat we ijveren voor landbouw met meer eerbied voor de natuur in al zijn aspecten, maar het zou nog beter zijn, als we dat konden verwezenlijken met behoud van productie... Want anders gaan we een heel ander leven tegemoet !

We mogen dromen, maar liefst met beide voeten op de grond.
Naar mijn gevoel kunnen we dat maar bekomen door de mens als niet-landbouwer, ergens een beetje meer bewust te maken van de landbouw en de consequenties...
Ik ben ook tegen het gebruik van die zware mastodonten van landbouwmachines die de grond tot meer dan een meter diepte dichtpersen, die de afwatering steeds problematischer maken, maar we moeten naar alternatieven zoeken, met zijn allen. We eten met zijn allen van de productie van de boer, laat ons dan ook op zijn minst meedenken en mee zoeken naar andere en betere manieren, met behoud van de productie en zonder dat de kostprijs steil de hoogte in gaat.

Dat kunnen we nooit bekomen met mensen die niet eens weten waar de melk vandaan komt, waar het ei vandaan komt... We moeten de maatschappij veel meer met elkaar confronteren! Want ik denk hierbij niet alleen aan de landbouw! Laat de kinderen eens (op veilige manier) kennis maken met de productie van staal, met de productie van weefsel en de productie van kledij... van schoenen en ga zo het rijtje maar af. Kennis maken in die zin, dat men ook het harde, het moeilijke het ongezonde van al die zaken in het licht stelt. Dat men uiteindelijk als mens meer een homo-universalis zou worden, die de wereld "kent".  Deze kennis lijkt mij noodzakelijk om echt mens te kunnen zijn met de mensen.

En dan spreek ik nog maar alleen van ons leven, hier, in het rijke westen... Eigenlijk zouden we die confrontatie nog veel verder moeten door trekken, naar andere landen, ver weg... Waar ze voor heel andere moeilijkheden staan, heel andere situaties.
Begrip kan alleen voortkomen uit kennis, en kennis vergaar je alleen door een leerproces. Leren kun je uit boeken en met moderne middelen als computer en dergelijke, maar zonder deze kennis te paren aan de werkelijke kennis "te velde", is deze kennis dood...

Wat weten we van de armoede van de mensen die onze bananen plukken? Wat weten we van de moord en doodslag die kleven aan de diamant in onze verlovingsring?

Veel te weinig...!
djudedju

U niet, ik niet, kan de wereld veranderen, maar laat ons op zijn minst pogen met zijn allen onze kinderen en kleinkinderen kennis mee te geven van onze eigen wereld, kennis van de mensen die leven en werken in onze maatschappij, die zorgen voor al die dingen die we zo vanzelfsprekend vinden, en waar we ons geen vragen bij stellen, maar waar we wel commentaar hebben op hun manier van werken, zonder het te kennen, zonder de consequenties ervan wat een verandering zou te weeg brengen...

Leer de mens mensen kennen... Dan vinden we samen misschien wel een betere en gezondere manier van werken en leven, want het is hoognodig voor de hele aarde !

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zondag, juni 17, 2012

Niet makkelijk en risicovol

Raku Pottery coming out of the KilnRaku Pottery coming out of the Kiln (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren hebben we dus raku gebakken... De resultaten zijn wel heel mooi... Voor de stukken die ongeschonden uit de slag zijn gekomen.

Eerst en vooral was er een heel werk, om een gasoven buiten te plaatsen (onder een afdak - mocht het eens regenen...), twee tonnen met schavelingen in, twee gasbranders met heel wat technische snufjes aan, twee flessen gas, sensoren voor de temperatuur meting... en nog zo een en ander.
En dan moet de oven geladen worden. Eerst plaats je een "bodem", die net iets hoger zit dan de inlaat van de vlammen, en daarop zet je dan de stukken die moeten gebakken worden. De eerste keer duurde het een paar uur vooraleer de oven heet was... Maar liefst 1000 graden, en dat moet een kwartiertje aangehouden worden.
Voordien loerden we af en toe door het schoorsteengat naar de stukken, en zagen op een bepaald moment de glazuur koken op de beelden. Je ziet de beelden dan blazen krijgen en er uitzien als paddenvel. Maar na een tijd, en een nog hogere temperatuur komt alles weer naar een normale toestand. Aan duizend graden staan de beelden in klei oranjerood te gloeien, net zoals heel de oven in die oranjerode gloed staat. Je ziet de beelden bijna niet meer staan, ze verdwijnen als het ware in het geheel van de gloed.
Dan de gas dicht draaien, en de oven openen... Met speciale tangen de stukken er gloeiend heet uitnemen, eventjes op de stenen zetten om snel af te koelen, waardoor in de glazuur craquelé ontstaat. Dan, nog steeds heet, weer met de tang oppakken, en in de ton met schavelingen zetten, schavelingen die meteen ontvlammen door het contact met die hitte. Als alle stukken in de tonnen zitten, dan de tonnen dicht doen (deksel er op), zodat de stukken in een gesloten atmosfeer in de rook zitten, en zwart worden. Zwart worden... Maar alleen in de craquelures en wat onderaan waar ze in de schavelingen zitten, maar dat kun je nadien afwassen. Mijn ene beeld was niet geglazuurd, en werd dus volledig zwart, zodat het er heel mooi uitziet als een heel primitief iets. Het beeld was ook in deze stijl opgebouwd, en is heel mooi geworden. Bart zal het nadat ik het heb afgewassen en ingewreven met was, meenemen naar huis... Hij ziet het heel graag, en wij ... wij hebben plaats te kort...

Ik heb geluk gehad, slechts één klein beeldje is gebroken, maar kan gelijmd worden, en men zal het niet eens kunnen zien.

Hoe de beelden breken? Ze zijn gloeiend heet als ze opgepakt worden met die grote tangen, ze worden dan neergezet op de stenen, en als dat niet heel goed gebeurt, en ze vallen om, of ze glijden van tussen de tanden van de tang... bingo... Maar dat was nog niet het ergste... De laatste van de drie baksel had men op de bodem pilaartjes gezet, daar weer een bodem op, en daarboven dan nog eens... Dus drie lagen beelden.. Toen men de oven opende bleek dat de onderste bodem gebroken was... Heel de boel scheefgezakt en de beelden rolden naar ... de rand van de oven, eentje er buiten en krak... En dan nog een paar die door het haastwerk en het feit dat je ze, schuin liggend, niet meer zo goed kon oppakken... Tja... Raku is heel mooi... Maar het is een haastwerk en dus vol risico's...

Ik heb eigenlijk niets anders moeten doen dan kijken, en volgen wat er allemaal gebeurde, maar dat was voor mij veel te lang, en dus verrekte ik van de pijn... Vannacht geen oog dicht gedaan, maar van morgen was het toch al een stuk beter... Ik ben al naar de rommelmarkt geweest...

Tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zaterdag, juni 16, 2012

Gmail - Afbeeldingen in 'opa kunstenaar in de klas een deel foto's'

Gmail - Afbeeldingen in 'opa kunstenaar in de klas een deel foto's'

Raku en rookstoken

Vandaag gaan we in de academie eens raku en rookstoken doen...
Raku is een Japanse manier om keramiek te bakken, waarbij men de stukken keramiek gloeiendheet uit de oven haalt, op een pak zagemeel of schavelingen zet, en afdekt zodat het in een gesloten ruimte in de rook afkoelt... Dit geeft een speciaal effect. Bovendien werkt men nog al eens met speciale glazuren, die craquelé veroorzaken. Mooi !

Rookstoken is iets heel anders, daar  gaan we, net zoals in de raku vertrekken met een keramieken voorwerp die al een eerste bak achter de rug heeft (biscuitbak), maar nu stopt men het voorwerp in een ton, op een laag schavelingen, vult het bij met schavelingen. In de ton zijn onderaan gaatjes die lucht toelaten. Daar steekt men de schavelingen in brand, en de ton wordt toegelegd, zodat het vuur langzaam blijft branden. Je kunt het voorwerp bekleden met zaken die mee verbranden, en die daardoor een bepaalde afdruk (zwart) nalaten. Het beeld, of voorwerp komt uit de rookstook in alle toonaarden van grijs tot zwart. Of helemaal zwart... Nadien smeer je met donkere was het beeld in, zodat het een zekere glans krijgt. Deze techniek lijkt wat op het effect van bepaalde primitieve bakwijzen.

Kortom, twee voor ons nieuwe manieren om keramiek mooi te maken...

Maar dat is niet mogelijk in een paar uur, daar kruipt noga wat tijd in, dus is het vandaag een hele dag les... Een van de laatste lessen van het schooljaar... Jammer dat het al weer zo ver is. Ik moet zeggen dat ik dolgraag naar de academie ga, voor de keramiek, maar ook omdat je er met mensen bij elkaar zit, en ik ben nu eenmaal een gezelligheidsbeest...

Stilaan verover ik er ook mijn eigen plaatsje... Ontwikkel ik mijn eigen stijl en visie, wat soms wel eens botst met de leerkracht, maar dat loopt allemaal wel los. Ik moet toegeven, mijn visie verschilt nogal van dat van de lerares... Maar dat moet kunnen. Dat wil niet zeggen dat ik niet wil bijleren, maar ik wil dat leren zetten in de lijn van wat ik wil doen, wil maken.

Thuis zorgt dit wel eens voor "moeilijkheden"... Nu ja, je moet je voorstellen, ik heb een hele verzameling Afrikaanse kunst, en ook nog wat andere exotische houtsnijwerken, en nu kom ik regelmatig thuis met beelden en potten die ik zelf heb gemaakt. Waar moeten we dat allemaal zetten ? Vandaar dat moeder zucht als ze over die raku en dat rookstoken hoort... Hoeveel stukken ga je nu weer meebrengen? 4... Toch geen grote ? Tja... Twee beelden, een vaas en een klein dingetje... Gezucht.

Ik ga eens kijken of ik mijn tuin niet kan gebruiken als permanente expositieruimte... Keramiek kan heel wat jaren buiten staan.

Ondertussen staat er nog een beeld te drogen in de academie... een werkmens, met een pikhouweel in de handen. Bruut afgewerkt, wat knoestig zoals het onderwerp dat vraagt.
Een eigen stijl ? Bah neen, ik laat me voor ieder werk weer inspireren. Ook qua stijl. Dat vind ik leuk, en ik wil vooral dat mijn beelden expressie hebben en die expressie weergeven. Dat lukt nog niet altijd zoals ik het wil, maar dat is dan ook net leuk. Dat is ook een zoeken, een tasten, een proberen.
Ik noem me zelf geen kunstenaar, ik maak dingen, en vier de teugels van mijn fantasie... Creatief zijn, daar gaat het volgens mij over. Vinden jullie het kunst, mij goed, vinden jullie het helemaal geen kunst, mij net zo goed... Het is mijn allerindividueelste expressie van mijn allerindividueelste emotie, in mijn taal, met mijn mogelijkheden. Kortom, ik werk vooral voor mezelf, voor mijn plezier, voor mijn ontwikkeling.
Ja, ontwikkeling, want in de expressie zijn we pas mens, en beelden maken is een vorm van je uit drukken...net zoals deze blog...

tot de volgende ?

vrijdag, juni 15, 2012

De pest

Pelgrim by Breughel, drawing in the Museum Boo...
Pelgrim by Breughel, drawing in the Museum Booymans - van Beuningen, Rotterdam (Photo credit: Wikipedia)
Heer Gowyn keek somber over zijn grondgebied. Hij stond kletsnat in de warme regen hoog op zijn donjon, en dacht na over de laatste gebeurtenissen.
Zonet was men hem komen melden dat er weer een dode was...  De mensen leken te vallen als vliegen. Zo waren ze nog fit en gezond, zo waren ze geveld door koorts, bloeduitstortingen, en hup ... dood.

Het was een dikke week geleden begonnen. Er was jaarmarkt geweest, veel volk en wellicht had een van de anders zo zeldzame bezoekers de ziekte meegebracht.  Ook al was er dan geen een gestorven of ziek geworden... Dat begon pas een paar dagen later.

Hij had er zijn persoonlijke chirurgijn op afgezonden, maar die was twee dagen later ook bezweken. Hij had er de parochiepriesters op af gezonden, missen laten doen, maar toen was een der pastoors voor het altaar neergestort en overleden. Ook de Kerk leek machteloos. Of was God zelf machteloos?

Het ging nu eens allemaal goed. De oogst was goed, er waren veel geboorten, het vee groeide aan, de productie van linnen was goed... en dan kwam die pestilentie.
 Hij dacht na over de voorbije jaren, toen er steeds slecht weer en ijzige koude lange winters kwamen... Honger had hen geteisterd, maar dat was weer voorbij, het weer was weer normaal, en de oogsten waren overvloedig.

Hij had er al van gehoord, naar het scheen waren er hele steden uitgestorven.
Maar niemand had ooit durven denken dat de ziekte hier, helemaal ten uitkante van het rijk, midden de grote bossen ook het slachtoffer zou worden. Ze kregen hier niet zo veel bezoek van vreemden, te ver, te afgelegen. Als ze linnen genoeg hadden, dan trokken zij zelf naar de markt, ze deden dat in groep, en de heer zond een tiental soldaten mee ter bescherming. Alleen, op de laatste jaarmarkt waren er plots enkele vreemden opgedoken, en later weer doorgetrokken. Waren zij de bron van de ziekte? Wellicht wel, maar zij waren niet ziek geweest, noch geworden.

Hoor daar luid de doodsklok weeral... De sombere tonen golfden over het stille land.
Stil, want niemand was te zien of te horen. Het leek wel of het gebied nu al uitgestorven was ! De heer had de mensen verboden weg te trekken. Hij wilde niet dat zij op hun beurt de ziekte zouden verspreiden. En het was hier een stil, gezond gebied, met goed gevoede mensen, het zou wel zo erg niet worden. Maar goed gevoed of niet, de ziekte maaide wild om zich heen.

Hij hoorde iemand naderen, en nog voor deze kon spreken, vroeg hij "Wie is het nu ?"... De schildknaap fluisterde: " De eerwaarde heer deken, heer..."
Gowyn zuchtte...

Dit zou zo kunnen gebeurd zijn in de veertiende eeuw... Jaren van ramp kwamen de een na de ander. We kregen heel slechte jaren, met heel lange en heel koude winters (de kleine ijstijd genoemd), binnen de Kerk kwam onder druk van de Franse Koning de reeks Franse Pausen die zich vestigden te Avignon, en die alle ambten verkochten aan hoge prijzen, zonder in acht neming van de bekwaamheid. Er werden zelfs priesters gewijd van ... 7 jaar oud. De handel in aflaten, en het afkopen van straffen vagevuur vierden hoogtij. De priesters leefden bijna allemaal in zonde, met maîtresses en in weelde, daar het zielenheil alleen kon gered worden door betaling. Pelgrimages werden niet meer echt gedaan, maar men betaalde een vergoeding in de plaats... De mensen hadden geen vertrouwen meer in de kerk, noch in de God die dit toeliet, en er werden steeds nieuwe oproepen gelanceerd voor nieuwe kruistochten, maar de meeste van die oproepen liepen dood ...

En toen kwam de pest !
Hele gebieden werden gehalveerd !
Dat er ook nog in veel gebieden hongersnood en armoede was, speelde het ontstaan en de verspreiding van deze ziekte in de hand. Ook de hygiënische situatie was allesbehalve goed. In de steden was geen riolering, het afval lag midden in de straat en je moest goed uitkijken waar je je voeten zette om nog enigszins proper door de straat te komen...

Toch overleefde de kerk dit alles, wellicht door het feit dat de nood zo verschrikkelijk hoog was, en de mens toch alles op alles zette om een kans te hebben op een beter leven, ook al was dat dan in het hiernamaals...

De pest waarde hier verschrikkelijk lang rond, in verschillende golven.

Het was ook die tijd die bepalend was voor de doorbraak van het Frans in de adellijke kringen. De macht van de Franse koningen was groot, en de Kerk was Frans geworden. De gemeenschappelijke taal voor zaken en onderhandelingen gebeurde dan ook in het Frans. Gek genoeg is dat blijven doorsijpelen tot op de dag van vandaag, waar het Frans nog steeds allures heeft van de chique taal, de taal van de hogere stand. Mochten ze weten waar de oorsprong daarvan ligt, wellicht zouden ze eens nadenken...

Gek eigenlijk als je de gevolgen van bepaalde zaken eens ziet...
Nederland verliest in het voetbal en meteen wordt weer gesproken over de oorlog.
Ook al is dat echt geschiedenis geworden, en leven er echt niet veel meer die de oorlog bewust hebben meegemaakt.

De invloed kan veel langer duren dan we mogelijk achten, zelfs zo lang dat we de link niet meer leggen naar die gebeurtenissen. Wist jij dat de rol van het Frans te danken was aan het misdadige beleid van Filips de Schone en enkele van zijn nazaten die de kerk verplichtten voor Frankrijk te kiezen ?
Toch is het zo...

Mij leert het alvast dat we echt niet zo hecht aan tradities en verworvenheden moeten hechten. Het verleden moet hoogstens dienen om lessen uit te trekken, niet om te blijven hangen in stoffige gebruiken... Weet je hoeveel talen er al verdwenen zijn in de laatste paar eeuwen? En de wereld draait door. Ik hou van mijn Vlaams, maar je moet dat echt niet overdrijven... Misschien verdwijnt dit ooit ook nog wel eens, en de wereld zal ook nog steeds doordraaien...


tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

donderdag, juni 14, 2012

Mater in het nieuws ?

Commentarii de Bello Gallico, an account writt...Commentarii de Bello Gallico, an account written by Julius Caesar about his nine years of war in Gaul. (Photo credit: Wikipedia)



In Canvas, deze morgen een interview over... de school van Mater (Katholiek Basis Onderwijs)... De school is in slechte staat. Plafonds die onderstut zijn, ramen die hoognodig onderhouden moeten worden, plaaster die van de muren brokkelt...
Wij hebben een gek systeem van onderwijs in ons landje... Vrij onderwijs, staatsonderwijs, provinciaal onderwijs en privé-onderwijs, en ik vergeet misschien nog een of meerdere soorten...
Kortom versnippering van de krachten.
En dat komt hoofdzakelijk voort uit het feit dat de staat eigenlijk niet voor allen dezelfde staat is. Voor de katholieken moet het onderwijs katholiek zijn, voor de socialisten en de liberalen mag het niet katholiek zijn, voor de rijken moet het elitair zijn, voor de armen moet het open staan voor iedereen, voor de rijken mag het iets kosten, voor de armeren moet het gratis zijn... en het hokjesdelen is aangevat.
De prijs van het onbegrip.
De prijs van elkaar niet betrouwen, en onderlinge vijandschap.
En dan spreek ik niet van scholen die de naam hebben goede scholen te zijn, en andere die deze naam niet hebben. Of scholen met veel allochtonen en scholen met weinig allochtonen...

Het onderwijs op zich is goed in ons land, beter zelfs dan in veel andere landen, zelfs in landen die heel nabij zijn... Maar het is een heel duur systeem, vooral door de versnippering.
En het moet me van het hart, je krijgt niet het zelfde onderwijs, naargelang het net dat je koos (of dat je ouders voor jou kozen...). Ik ben een geschiedenisfreak, en toen ik op een bepaalde leeftijd plots in het officiële onderwijs terecht kwam, na jaren katholiek onderwijs, bleek de geschiedenis plots anders te zijn... Of althans de achtergrond, de interpretatie en de uitleg er van.

Och, ik ben er al over. In het begin was ik kwaad over die misleiding en vooral over het feit dat ik niet wist wie nu eigenlijk de waarheid vertelde en wie loog. (Ik weet het nog niet, al heb ik wel mijn eigen interpretatie zien groeien, onder invloed van het vele lezen en studeren)

Het komt steeds weer en weer op hetzelfde neer... Kliekjesvorming, hokjesvorming, verdeel en heers.

Ik ben van katholieken huize, en dat sleep je mee in je doen en laten, in je denken, in je zijn. Je mag nog van idee veranderd zijn, die ingebeitelde opvoeding, die wis je niet weg. In tegendeel, het heeft een blijvende en zware invloed op je zijn. Mensen die deze basis kwijt willen, herken je vooral aan het feit dat ze veranderd zijn in vijanden van hun eigen basis. Ze zetten zich heel erg af tegen hun eigen verleden. Je ziet dit ook bij mensen die bijvoorbeeld in Wallonië gaan wonen, en die dan Waal worden. Hun Waal zijn is dan veeleer een anti-Vlaams zijn dan wel een Waals zijn. Wellicht omdat ze inwendig ergens het gevoel hebben dat ze moeten bewijzen dat ze nu echt er bij horen.

Het gevolg is dat er op die manier alleen een diepere kloof ontstaat tussen de "soorten" (?) van mensen in ons apenlandje.
Als je in andere landen gaat kijken, dan heeft het socialisme niets te zien met anti-kerkelijk. Hier wel. En die mening wordt door beide partijen zorgvuldig onderhouden. Ook weer met een verheviging van de stellingname door de overlopers van het ene naar het andere.

Al deze zaken zijn de basis van de versnippering van krachten inzake onderwijs.
In een land met normale mensen, die neutraal staan tegenover de opinie en de overtuiging van anderen, moet dat niet zo zijn. Maar zo'n land moet nog ontdekt worden.

Want wat wij bij ons hebben, dat bestaat in andere landen dan weer op andere vlakken. De mensheid is verdeeld, en het beleid doet er alles aan om die verdeling in stand te houden.

Om nog maar eens over de politiek te praten... Als je volstrekt logisch redeneert, dan zou je een land moeten in handen geven van mensen die bekwaam zijn om de zaken te regelen, te ordenen. Op economie zou je de beste economisten moeten zetten, op rechterlijk vlak de bekwaamste juristen met inzicht in het geheel, en ga zo maar door. Kortom een regering van deskundigen. Maar neen, wij vinden het nodig dat in te vullen met politici, en zo krijg je een econoom die gaat over juridische zaken. Sommige ministers hebben in hun loopbaan wel vijf, zes soorten departementen onder hun bevoegdheid gehad !!!

Dit noemt men dan democratie, maar is dat eigenlijk wel zo ?
De oorsprong van de democratie ligt in Griekenland, waar de vrijen (een minderheid van de bevolking) en alleen de mannen, allemaal mochten stemmen over het beleid. Het idee democratie is dat we allemaal mogen stemmen over het beleid, maar omdat dit nogal onhandig is, doen we dat via afvaardigingen die we verkiezen. Klinkt goed, was ook goed, zolang het systeem niet politiek ziek werd. Want nu stem je wel voor Pier of voor Pol, maar Pier noch Pol hebben iets in de pap te brokkelen... Pol en Pier moeten braafjes doen wat de partij zegt, en de partij, dat is in feite de partijtop, hooguit een drie, vier man...

Dus, daar Pier of Pol, eigenlijk niet kunnen of mogen doen wat zij zelf willen, kunnen en willen ze ook niet doen wat wij als kiezer van hen verwachten... Weg democratie...

Kortom, democratie is eigenlijk in de praktijk niet mogelijk.
Moeten we dan niet logisch worden? In plaats van schijndemocratisch opteren voor de meest bekwamen? En dus voor een beleid van deskundigen ?
Die gaan wellicht ook niet altijd doen wat u, of ik er van verwachten, maar hopelijk wel wat best is voor het land op zich.

Maar ja... we worden al versnipperd en verdeeld van in onze kinderjaren, door het onderwijs dat we krijgen...

Verdeel en heers...
Maar moet dat echt ? Moeten we ons echt laten verdelen? Moeten we echt over ons laten heersen ?
Kunnen we echt niet opteren voor samenwerken ?
Kunnen we echt niet leren ook begrip te hebben voor het idee van de anderen?
Dat divide et impera komt al van de Romeinen, je weet wel veroveraars, bezetters, plunderaars en mensen die hun zienswijze ten allen prijze wilden opdringen aan de anderen. Door macht en ... verdelen...
In die tweeduizend jaar hebben we dat juk nog steeds niet afgeschud
djudedju


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

woensdag, juni 13, 2012

donder en bliksem

Lightning striking the Eiffel TowerLightning striking the Eiffel Tower (Photo credit: Wikipedia)



Gisteren tot onze verbazing gekeken naar al dat water dat uit de hemel is gevallen. Het heeft hier wel wat gedonderd en gebliksemd, maar dat is ook al wat ik er over kan vertellen. Ja, er viel wat regen... Maar niet met bakken, en zeker geen wolkbreuk. In Zingem zou de bliksem ingeslagen zijn, maar verder... Noppes.

En dan zie je op TV dat enkele kilometers verder er een echte wolkbreuk was, met overstromingen en al wat daar bij hoort.

Ik heb op mijn kwampjoeter een programmaatje dat een icoontje zet op mijn taakbalk, en waar ik mee kan zien of het in de komende paar uur zal regenen. Ik, met een hart als een koekenbrood, tegen Anny: "Mama, binnen één uur en 26 minuten zal het beginnen te regenen!" "'t Is al lang bezig!" was het antwoord.

Kwampjoeters en weer... allemaal onvoorspelbaar.

Voor mijn deur kruipt de maïs weer de grond in. Het was vol moed begonnen aan de groei, maar het weer ziende en de kou voelende, is het nu bezig terug te kruipen onder de warme deken van aarde.

Gek weer, maar wellicht is dat niet zo uitzonderlijk... We hebben nog wel van die wolkbreuken gehad, ooit hier in de streek zelfs met een dode er bij. Maar gek genoeg vergeten we de slechte zomers, en in ons geheugen waren vroeger de zomers nog echte zomers, en de winters nog echte winters. Als je kijkt naar de statistieken van Ukkel, dan zie je dat het weer eigenlijk niet eens zo erg verschilde van wat we nu hebben. Er zijn en waren altijd wel wat uitschieters. En gewoonlijk hadden we toen net zo'n kwakkelweer als nu.

Iets anders dan het weer, is het klimaat... Daar zien we inderdaad een opwarming van de aarde. Een opwarming die onrustwekkend is... Al hadden we al eerder zo'n opwarmingen en ook al enkele afkoelingen in het verleden, ja zelfs in het geschreven verleden. Wat is er dan zo onrustwekkend aan?

Volgens geleerden is het tempo erger, en is de opwarming deze keer niet te wijten aan natuurlijke zaken, maar aan dingen die wij als mens zelf veroorzaken. En waar de natuurlijke dingen zichzelf herstellen, lijkt het er op dat wat wij aan het verprutsen zijn, niet zo makkelijk te keren... Vooral omdat we, als mens, de stomme overtuiging hebben dat het wel niet zal liggen aan dat kleine beetje dat we zelf bijdragen... Maar het zijn net al die kleine beetjes samen die de boel om zeep aan het helpen zijn. Geleerden spreken dat we wellicht heel dicht bij het kantelmoment zijn, het moment van onmogelijk terugkeren, onmogelijk herstellen, kortom, het moment waarop de aarde kapot gaat.
Kapot gaan in de zin, dat wellicht een heel groot gedeelte van alle leven op aarde zal verdwijnen. Maar zelfs dat is niet een nieuw fenomeen. We kenden reeds heel wat van die momenten in de geschiedenis van de aarde, en vijf keer zelfs heel, heel erge situaties, waarbij zelfs een keer ongeveer 95 % van alle leven op aarde verdween, kapot ging...

Ieder groot afsterven werd gevolgd door een explosie van leven, maar iedere keer andere vormen van leven. Om het anders te stellen, het is heel goed mogelijk dat wij zelf de oorzaak zijn van het verdwijnen van onze eigen soort. Dat zal wellicht ook nu niet het einde zijn van het leven op aarde, maar wellicht het begin van weer een totaal ander leven...

Ik vind dat geen troost. Ik vind dat we als mens nog niet aan het eind zijn van wat we zouden kunnen worden... Ik vind dat we nog een lange weg hebben te gaan, dat we nog de tijd zouden moeten krijgen om ons te zien ontwikkelen tot wat we "de mens" noemen. Want we weten blijkbaar perfect hoe de mens er eigenlijk zou moeten uitzien, hoe de mens eigenlijk zou moeten zijn. Als we lezen van een verschrikkelijke moordpartij, dan zeggen we dat is niet menselijk...terwijl alleen de mens dergelijke daden stelt...
We weten het dus wel... maar we doen het niet!
Want het zal toch niet aan dat kleine dingetje liggen... Het zal niet dat stukje plastic zijn die ik wegwerp, die het einde zal betekenen van weer een diersoort... Het zal dat beetje vezelplaat niet zijn dat ik verbrand die net de vervuiling te erg zal maken, het zal net...
Wij hebben het nooit gedaan, het zijn altijd de anderen.
En toch weten we hoe we eigenlijk zouden moeten zijn...

Ik weet niet of we nog de kans hebben, maar lijkt het jou niet de moeite om althans te proberen er iets aan te doen?
Lijkt het u niet de moeite dat je kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen ook nog een leven hebben?
Of is het "achter jou mag de zondvloed komen"?

Ik denk dat we bewuster moeten leven, omwille van het leven. Het leven van ons, van wij zelf, maar vooral van hen die nog na ons komen...of zouden kunnen komen...

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta