Te bed of niet te bed...

Nederlands: Afbeelding Toon Hermans in stadsschouwburg Maastricht (Photo credit: Wikipedia)

Wij slapen al heel de tijd op een bed die op blokken staat... Eigenlijk heeft het best lang meegegaan. Je moet weten dat dit bed op plastik-poten straat... En dan nog met een systeem waarbij je de poten kunt op en neer draaien, om zo overal "plat" te staan. Maar dat draaisysteem draagt niet bij tot de stevigheid. Wij hebben dan ook in de 25 jaar dat dit ding hier staat, al menig keer gedraaid en gewroet aan die poten om ze weer recht te zetten. Tot een dikke maand geleden één van die poten"krak" zei...

(Toon Hermans zou zeggen: het zei niet echt krak, het was het geluid van de brekende poot dat een geluid maakte dat op krak leek..., daarom zeggen wij, de poot zei krak, maar natuurlijk zei hij niet echt krak, het was het geluid van het breken van de poot en dat leek wat op krak...daarom zeggen wij krak, maar eigenlijk is het niet echt krak...)

God, wat kon die man heerlijk zeveren... Voor mij was hij de grootste kleinkunstenaar die ik ooit kende en wellicht ooit zal kennen. Gek, maar in zijn generatie hadden we er een paar die wel heel erg bekend waren. Wellicht was het dan ook een beetje het hoogtepunt van de kleinkunst. Sonneveldt, Kan, Van Vliet en er zijn er nog een hele resem, en vergeten wij niet onze Vlaamse woordkunstenaar Gerard Vermeersch met onder meer zijn "Avelgem", waar ik mijn slotwoordje "djudedju" van heb gepikt. Gerard Vermeersch is veel te vroeg gestorven... voor wie hem nog eens bezig wil horen, deze link:
http://youtu.be/UhD65KRtdQQ
Klik hier maar eens op, dan Hoor je het beroemde Avelgem nog eens... (Werkt het klikken niet, dan kun je het kopiëren en plakken)

Maar ik was bezig over mijn bed... Een dikke maand geleden was het dus "krak", en wij moesten van arremoe een nieuw bed gaan bestellen. Ik kreeg nu bericht dat ze dat volgende week dinsdag gaan leveren. Natuurlijk ben ik dan niet thuis... Het is hobby... Nu ja, erg is dat niet, want ik kan toch niet helpen. En dan loop ik tenminste niet in de weg.

Maar heel die maand slapen wij dus al op blokken. En dat ligt niet handig, want natuurlijk zijn die blokken niet precies even hoog als wijlen de poot, en daardoor staan de andere poten dan wat op de toppen van hun tenen (nu ja...) en dreigen ze ook al "krak" te zeggen, en dus slapen wij niet alleen op blokken, maar ook nog zonder dat we adem durven halen. Na die maand training denk ik er serieus over het record onderwaterzwemmen te gaan breken. Geen mens die al langer zijn adem heeft ingehouden dan wij in dat bed.

En dan spreek ik nog maar van het slapen alleen... djudedju...

Dinsdag zullen wij dus eindelijk weer kunnen slapen én ademhalen tegelijkertijd, als we daar nog ooit aan wennen.  Eén voordeel had het wel, als je geen adem haalt snurk je ook niet.

Maar eigenlijk wil ik gewoon zeggen dat je bijna niet durft te bewegen in bed, en voor mij is dat een hele opdracht ! Ik ben een wroeter in bed, ik lig te draaien en te keren, moet (door de pijn) regelmatig een nieuwe houding zoeken, om toch weer wat te kunnen slapen. En draaien en keren in een bed dat op blokjes staat... niet aan te raden !

Als ik mijn proza van vandaag eens terug lees, dan heb ik eigenlijk we heel veel woorden nodig om te vertellen dat mijn bed kapot is, en men dinsdag het nieuwe bed komt leveren.

Als je dus tijdgebrek hebt, dan volstaat het dit zinnetje te lezen. djudedju.

tot de volgende ?