Klein onderhoud

stethoscope (Photo credit: Wikipedia)

Vanmorgen zijn Anny en ik zelf naar de huisdokter geweest... Onze zesmaandelijkse controle en vooral om weer een hele resem nieuwe voorschriften te hebben voor al die medicale wondermiddelen die ik moet slikken (en Anny ook al enkele)

Dus hapert er niets, en moet je toch naar de dokter. Gewoon omdat de middelen die je al jaren pakt moeten voorgeschreven worden. Ik vind dat een beetje gek, maar ja... En ondertussen laten we dan maar eens de dokter luisteren naar ons ademhaling en of ons hart wel nog klopt. Dat we niet al lang dood zijn en het nog niet weten.

En vandaar naar de apotheker... nieuwe (dure) voorraad in doen. Normaliter moest de apotheker zijn groen kruis doven, uit protest tegen de besparingen van de regering, maar hij is bang dat de mensen dan zouden denken dat hij gesloten is. Dus geen staking van de lichtreclame.

Bij de apotheker is er een (mooi) stageairke die bedient. Het brave kind wou van al mijn medicaties nog eens zeggen en uitleggen, hoe en wanneer ik ze moet pakken... Ik zei dat er misschien nog wel middelen in heuren boetiek waren die ik niet kende,maar niet bij deze die ik al jaren slik... waarop de apotheker: "Ja aan de kant van de schoonheidsproducten..."
Ik heb dat immers niet nodig.
Ben schoon van mijn eigen.
Uhum

De dokter is mij nu ook al gewoon, weet dat ik altijd sta te zeveren tegen hem, en ik krijg meteen een antwoord terug, waarmee we dan beiden kunnen lachen. In het begin wist hij niet goed wat hij met mij aan moest, maar nu lachen we samen met al mijn gezever. Kijk, ik kan niet tegen dokters die met je mee klagen, die maken je nog zieker dan je al bent ! Nee, geef mij maar een dokter die kan lachen. En die je niet zit te beklagen. Tijdens het onderzoek vraagt hij mij: "Heb je soms hoofdpijn?" "Nee, ik heb nooit hoofdpijn... Dat kan ook niet, daar is geen plaats voor, bij mij zit dat helemaal vol..." Waarop hij: "Ja, maar met wat ?"
Kijk, dat kan ik appreciëren !
Dat kan ik op prijs stellen. En Anny ook, we zaten daar met zijn drieën te lachen met al dat gezever.

Zo is het plezant om naar de dokter te gaan. En ik weet zeker dat hij liever zo'n patiënt heeft dan een die altijd zit te klagen en te kriepen. Ook als ik echt ziek ben, zoals een paar maand terug met die bronchitis, zitten we nog te lachen, dan moet ik daarvan hoesten, maar weet je, dat is het mij waard.

Nee, het leven is al triestig genoeg, laat ons het niet nog triestiger maken ! Lachen is gezond, en is meer waard dan een doos medicamenten. Gisteren ook in de academie... Juffrouw Linda was jarig. Iemand had een taart gebakken, en we komen allemaal bijeen rond een tafel, elk met een stuk taart. Iemand vraagt me of ik haar al gefeliciteerd heb. Ik zeg ja, en ik heb haar al een keer tegen mijn gilet getrokken ook... Gegniffel, en ik met een brede smile: "Ja en ze had het geiren !" Linda kijkt dan altijd eens op, om te zien of ik dat nu meen, en is pas gerust als ze me ziet grinniken... Waarop een medeleerling "Is er hier iemand aangeduid om te klachten te behandelen voor seksuele intimidatie ?"
Kijk, dat is toch veel leuker dan daar stijf en stram te staan, en doodernstig te zijn ? Lachen is gezond ! Je mag niemand kwetsen, maar heerlijk lachen, dat doet niemand kwaad, in tegendeel !
Ik hou van het leven, hou van de mensen (uitgezonderd van politici) en hou van humor...
En oh ja, ik hou eigenlijk bijna van alles... Het leven is schoon ! en het geluk, dat is tevreden zijn met alles... Je moet niet jaloers zijn op de grotere auto van de buur of de schonere kwampjoeter van Piet of Jan, nee, wees gelukkig en content met wat je hebt, en geniet...

tot de volgende ?