 |
| Abortion Rights banner (Photo credit: ge'shmally) |
Ik ben al geen preneur van het idee abortus, alhoewel ik begrip kan opbrengen in een deel pijnlijke omstandigheden, maar dit gaat wel heel ver... Na de geboorte vaststellen: "Tedju, 't is ne lelijkaard !" en het dan maar in de vuilnisemmer kieperen.
Zij gaan uit van het idee dat de pasgeborenen toch nog niet bewust leeft, dus moet het nog kunnen...
Leef jij bewust? Ik soms, heel eventjes... Heel nu en dan denk ik wel eens " Ik ben er nog, ik leef..." Maar heel dikwijls gebeurt dit niet. Meestal leef ik gewoon, zonder er bij na te denken. Mijn vitale organen die werken van zelf, ik adem zonder na denken, mijn hart klopt zonder dat ik op een knop moet duwen, mijn lever doet zijn best om de restjes van het glaasje wijn te verwerken, zonder dat ik daar maar een moment bij stilsta...
Ja, ik weet best dat ze dat niet willen zeggen, maar ik vraag je gewoon: wat is bewust ?
Is een miertje zich bewust van het leven? En toch speelt dat kleine beestje een hele rol in het geheel van het mierennest. Ik neem dit als voorbeeld, omdat de mier eigenlijk bijna een apart levend onderdeel van één groot geheel is. Daar zou je nog eerder kunnen stellen dat "een onderdeel" niet bewust is... En toch twijfelt geen mens aan "het leven" van de mier.
En van een baby zouden we dat wel moeten denken.
Misschien omdat het lijdt aan het syndroom van Down, of een ander ziekte... Maar als je nu die films ziet, waarin die mensen die lijden aan Down, durf jij dan nog zeggen dat ze niet "leven"?
En als ik gebogen sta over dat plantje dat ik van Gilberte kreeg, om te kijken of het al aan het wortelen is... dan twijfel ik niet aan dat leven.
Jaïnisten vereren het leven in zijn geheel, en sommigen doen doen zelfs een doekje voor hun mond om niet per ongeluk een beestje in te slikken en zo te doden, en ze eten maar planten als die echt volkomen uitgegroeid zijn. Geen onrijp fruit, alleen afgevallen fruit...
Ik vind dat ze gelijk hebben met die visie: alles,of bijna alles rondom ons leeft... Ik heb het gevoel dat de aarde zelf een soort leven heeft. Ik ga er niet van uit dat alle leven heilig is, maar ik heb eerbied voor "het leven", en geniet van al dat leven rondom mij... en zelfs in mij ! Er zitten in mijn darmen meer bacteriën te wroeten dan ik cellen heb in mijn lijf ! Ik las onlangs dat mijn dik zijn waarschijnlijk te maken heeft met de soort bacteriën die overheersen in mijn darmen. Ik kan dat wijzigen, maar slechts heel tijdelijk, na een korte wijle herstelt mijn eigen darmflora zich weer naar het oude stramien.
Je doet dus zelfs met die bacteriën niet wat je wil... En een baby zouden we ... Nee toch !
Weet je, ik heb een hekel aan het feit dat men de dag van vandaag voortdurend van die ballonnetjes op laat, die na enkele keren uiteindelijk resulteren in een wijziging van de publieke opinie.
Ik stel het bij me zelf vast: vroeger vond ik abortus gewoon altijd verkeerd. Nu weeg ik al heel wat minder zwaar daar aan, als het over speciale "behartigenswaardige" redenen gaat... Idem met euthanasie... We zijn stilaan gewoon aan dat idee, en het klinkt niet meer zo scherp als vroeger. We evolueren naar die nieuwe ideeën toe.
Euthanasie en abortus waren dingen die ik vroeger nooit ofte nooit, in geen enkele omstandigheid zou goedkeuren. Nu zijn er al een deel omstandigheden die ik niet meer echt afkeur.
Voorstanders zullen dan misschien besluiten dat ik stillekens aan verstandig aan het worden ben, maar ik zelf, ik voel het een beetje aan als verraad van mijn oorspronkelijke waarden, oorspronkelijke normen.
Ik vind het geen vooruitgang, ik vind het een zwakker worden van mijn normen.
En ik ben een beetje kwaad op mezelf, omdat ik blijkbaar door de voortdurende herhaling mijn normen heb laten smelten.
Dus ben ik nu doodsbang dat men, met dit nieuwe proefballonnetje weer een deur aan het open wrikken is, weer een norm aan het afbreken is...
Ik voel me daar mottig bij.
U ook ?
tot de volgende !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten