vrijdag, december 09, 2011

vogeltjes

Parus caeruleus (nl:Pimpelmees voert jong)Image via WikipediaIk heb ze zien hangen bij mijn achterbuur, ik zie mijn buur strooien en bij mij hangen er ook mezenbollen en zelfs een voederautomaat... 't Is (bijna) winter... De vogels komen fourageren en ik, ik zit te kijken en te genieten.
Ik heb heel de zomer lang enorm veel vogels in mijn wilde tuin zitten, en heel wat van die beestjes lijken of te blijven tijdens de winter, of ze geven het adres door aan de wintergasten. Tientallen mussen kweken hier en overwinteren hier, en het aantal pimpelmeesjes en koolmezen zijn niet te tellen. Daarnaast merels, heggenmussen, winterkoninkjes, roodborstjes, vinken en soms nog enkele passanten. We zagen hier ook al eens een grote specht.
In mijn tuin zijn vele schuilplaatsen, en mijn kippenhok biedt een warme slaapplaats... Als je het kippenhok binnengaat niet verschieten als er een massa vogels panisch heen en weer vliegt, plots vergeten waar de uitgang is....
Ik weet dat mijn kippenvoer ook veel vlugger verdwijnt dan de kippen eten kunnen, maar ik krijg er al dat gefladder, getjirp en geschuifel voor terug... Ik zie de vogels elkaar verdringen, bitsig pikken naar de concurrent, en als ze verliezen, naar de voederbal er naast wippen....
Ze hebben iets van mensen...
Ook al hangen er een stuk of zeven bollen voer, ze vechten onderling voor die ene, die in niets verschilt van de andere...
Hoeveel zinloze ruzies zie je niet bij mensen... en dus ook bij vogels.
Het gaat hem dan niet om the struggle for life, want er naast hangt nog zo'n voederbal, maar gewoon, ik ben hier nu, en dus is dat het mijne, en van de ander: jij denkt dat je alles moogt, maar dat is nu net de bal die ik wil hebben.
Als je het leest denk je: idioot...
Maar toch zien we het eigenlijk hele dagen gebeuren.
Zinloze ruzies
Over twee keer niets
zonder nut
gewoon voor de fun van het ruzie-maken...

Gek.
Buur heeft een nieuwe wagen dus moet ik er ook een hebben. Is die dan versleten? Nee, maar... Gek !
De wagen is het klassieke voorbeeld, maar eigenlijk kun je dat veel beter zien in kleine dingen. Je moet tegenwoordig eens kijken naar de mobieltjes ofte gsm's... Als het niet meer in is, moeten ze zo nodig een nieuwe hebben. Waarvoor dient die gsm eigenlijk ? Oorspronkelijk om te telefoneren, nadien ook sms en foto's nemen, filmpjes en tegenwoordig bijna volledige computerprogramma's... telkens en telkens iets nieuws, iets wat misschien wel eens van pas kan komen, maar die je niet echt nodig hebt.  Dat ze er een gps-functie aan toe voegen, daar zie ik nog het nut van in, maar al die spelletjes en ondingen?
Toch verkopen ze als zoete broodjes, en er is veelal een soort onderlinge competitie merkbaar. Mijn GSM kan veel meer dan de uwe... Heb je dat programma al geïnstalleerd ? Och, dat kan niet op jou oud bakje...

Mijn auto is iets om me te verplaatsen, en waar ik beschut zit voor het weer. Mijn GSM is om te telefoneren. Zelfs dat sms-en interesseert me niet, en ik gebruik heel dat ding heel, heel heel zelden..... Ik heb er een hekel aan dat ik overal en altijd zou bereikbaar zijn. Het lijkt me dan of er op de duur niets geen tijd meer rest die van mezelf is...

Heb je de vogels al eens goed bekeken? Als ze rustig op een takje zitten, dan gaan ze net zo ver van elkaar zitten, dat ze niet gepikt kunnen worden door de buur. Ze vermijden de kans op ruzie. Alleen bij het voeder zijn ze anders, of bij het verzamelen van nestmateriaal.
Soms heb ik de indruk dat er mensen zijn die net de ruzie gaan opzoeken, voor de ruzie.
ik snap het niet

en hoe ouder ik word, hoe meer prijs ik stel op de rust en hoe minder snel ik oordeel.
Ik heb zelfs de indruk dat mijn dagelijkse blog in feite een soort meditatie is, en dat dit mediteren me veel rust en inzicht geeft. En dat geeft me dan weer helemaal geen lust meer in de opwinding van een ruzie, geeft me helemaal geen lust meer in het (be)oordelen van anderen.
Ik lijk wel meer en meer begrip te hebben voor de anderen, of zie het ironische in van de feiten. En zelfs de dingen die ik wel als heel erg ervaar, daar voel ik me niet geroepen om te oordelen. Ik schreeuw niet meer "Aan de galg met hem!"... Ik voel alleen een pak onbegrip voor wie anderen acht kwaad doet.

Het dagelijkse "filosoferen" lijkt me wel geleerd te hebben om alles te bekijken als ware het op een afstand.
En als ik me toch nog eens betrap op boosheid of op reageren, dan doet mij dat weer nadenken.
Is dat oud worden?
Of is het (eindelijk!) een beetje wijsheid ?

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

1 opmerking:

Henk zei

Ik mag ook graag naar de vogels kijken. Behalve naar de eksters en Vlaamse gaaien waarvan er veel in onze buurt zijn. Die maken gewoon het netje van de vetbol stuk en halen die bol eruit. Dat zijn de graaiers.

Ja, Toon, je hebt gelijk: vogels zijn net mensen. Ze zijn er in soorten.

Gr. voor jou en Anny,

Henk