maandag, november 07, 2011

Het nieuw-samengestelde gezin...

Het is weliswaar een klein nieuwsberichtje van ver weg... ergens uit diep Afrika, maar toch schokt het me, en doet het me nadenken...
Een jong paartje, universiteitsstudenten, gaat trouwen (zoals de gewoonte is is het meisje dan al in vergevorderde staat van zwangerschap), en ontdekt dan tot hun ontsteltenis dat ze eigenlijk broer en zus zijn. Hun ouders zijn heel lang gelden gescheiden en de man nam één kind mee, en de vrouw het andere...
Nieuw-samengestelde gezinnen...
Het is een nieuw, bizar fenomeen. Bizar in de zin dat we er nog moeten aan wennen, en wellicht nog heel wat wetten ter regularisatie gaan krijgen.
Maar ook bij ons zijn gezinnen waar twee, drie, ja zelfs meer soorten van kinderen zijn in één gezin.
Mag een zoon van zijn vader met een andere vrouw huwen met de dochter van haar moeder met een andere vader (dus geen familieband) als ze samenwonen als broer en zus in een nieuw-samengesteld gezin?
Ik weet het begot niet.
Maar vroeg of laat zullen we hier of daar wel voor zo'n feit gesteld worden...
Daar het verbod op huwelijk tussen te nauw verwanten is opgesteld om inteelt te vermijden, denk ik dat het in dit geval logisch wel zou moeten toegestaan worden, al ziet het er uit als een huwelijk tussen broer en zus, het is het niet.

Trouwens... Ik stel me vragen over inteelt.
Let op, ik wil nu niet gaan prediken vóór inteelt, maar als dierenliefhebber zie ik bepaalde zaken toch anders dan heel veel andere mensen.
Als een parkietenkweker plots in een nest gewone parkietjes een exemplaar vindt met een afwijkende kleur, dan gaat hij dat koesteren, want dat kan de basis vormen voor een variëteit van dat ras. Hij gaat, zo dat beestje een pop is, dat terugkoppelen aan de vader, is het een man, dat terugkoppelen aan de moeder, om de kans op herhaling zo hoog mogelijk te houden. Eventueel ook nog eens te herhalen met een broer of zus, met hetzelfde doel: als het ergens in de genen zit, dan is de kans groter binnen die zelfde bloedlijn op herhaling. Lukt het, dan kweekt men rustig verder tussen broer en zussen, om de kleur te bestendigen, en het is pas na enkele generaties, en na een duidelijke vastlegging van de kleur dat men weer eens poogt vreemd bloed in te brengen... Wat misschien moet gebeuren over twee generaties, want een erfenis van genetische eigenschappen kan misschien wel een sprongetje maken... En de jongen waar de kleur niet te zien is, kunnen wel drager zijn van die kleureigenschap. (Die jongen gaan dus ook niet buiten aan normale prijzen, maar ook heel duur)
Kortom, men kweekt er maar op los, en bloedschande of inteelt lijkt plots een gave in plaats van een verderf.
Op die manier zijn de meeste van onze kweekresultaten binnen onze "huisdieren" ontstaan. Maar heus niet alleen binnen de huisdieren alleen. We kennen het voorbeeld van een soort motjes die leefde op de schors van bomen. De meeste van die motten waren wittig van kleur, maar toen de industriële vervuiling zorgde voor donkere boomschors, doken plots zwarte motjes op, en na een tijdje waren er bijna geen witte meer te vinden in die streek. In streken waar de vervuiling er niet was, bleven de witten de overhand houden.
De beroemde vinken van Darwin zijn wellicht ook op die manier ontstaan, een stapje voor stapje aanpassing aan plaats en/of voedingsgewoonten.
Kortom, inteelt lijkt niet altijd zo boosaardig als men ons vertelt...

Een pracht voorbeeld is de Ronquière-Kalkoen. Het beestje was blijkbaar uitgestorven, weg, verschwünden, tot op een dag bleek dat er ergens achteraf, in één klein gebiedje het beestje de grote oorlogen toch nog had overleefd. Veel waren het er niet, en ongetwijfeld waren ze allemaal familie van elkaar... Maar de soort is zo specifiek dat je het niet kunt kruisen zonder echte verbastering en dus vernietiging van de specifieke genen te riskeren... Dus... inteelt ! Er lopen nu weer duizenden van deze prachtige soort kalkoenen rond in ons landje... En leuk: de kwekers zoeken onverwante kweekvogels om hun bloedlijn te versterken, ondanks het feit dat het dus wellicht allemaal vruchten zijn van één of hooguit enkele voorvaderen... en dus ongetwijfeld familie.

Blijkbaar is de natuur in staat om zelf de inteelt te "regulariseren", in die zin dat de zwakke, slechte jongen gewoon het niet halen, gewoon niet voortplanten, gewoon geen overlevingskans hebben. Bij mensen is dat anders, omdat bij ons een kind een kind is en blijft, ook al heeft het niet de ideale genen... Wij koesteren ze, houden ze in leven, behandelen ze om ze in leven te houden... tegen de logica van de natuur in. (Ik schreef die laatste woorden bijna bibberend van schrik, want ik weet wat een dergelijke zin kan inhouden, het nazisme ligt nog niet zo ver achter ons !!!!) Ik beklemtoon dat ik hier helemaal niet ijver voor het niet in leven laten, of het onvruchtbaar maken van sukkelaars.... Ik ben blij dat ik een mens ben, en dat wij als soort zo breeddenkend zijn en staan tegenover de "dutsen" onder ons. (en ook dat bedoel in niet denigrerend !!!).  Ik denk dat het net één van die zaken is die van ons mensen iets meer maakt dan dieren.
Maar waar de mensen nog leven op primitieve wijze, waar de wetenschap nog geen toegang kreeg, waar alles nog gaat zoals het gaat, daar gaan de dutsen dood, vooraleer ze ooit komen tot de leeftijd van voortplanting, gewoon omdat ze het niet halen, niet mee kunnen in the struggle for life....
Daar is dat ook veel noodzakelijker. Had men daar alles op alles gezet om ook die dutsen er bij te houden, dan zou dat wellicht leiden tot een algemene verzwakking, een algemeen uitsterven.
Had de blauwe parkiet in het wild moeten leven, dan zou hij zich wellicht niet hebben kunnen voortplanten, omdat zijn schutskleur onvoldoende was, en hij dus het eerste slachtoffer van predatoren zou worden....

Met andere woorden, het behouden en beschermen van het leven ten allen prijze is een "modern" verschijnsel. Niet dat die neiging, die tendens er niet altijd was, maar het leven was zo hard dat ze er gewoon niet aan de normen voldeden, en dus eerder dood gingen....

God jongens, wat zit ik al ver van die inteelt... En toch heeft het ergens een verband... Toch zijn er dingen die we moeten in acht nemen... Als we bij inteelt een hoger gehalte aan "dutsen" krijgen, als we als moderne knappe, wetenschappelijk onderlegde mensen deze dutsen kunnen grootbrengen en beschermen en opnemen in het geheel van de maatschappij (dus ook de voortplanting), dan gaan we vroeg of laat ook de gevolgen daarvan moeten evalueren. En hopelijk zijn we tegen dan zo wijs en verstandig dat ons gepruts aan de genen niet meer prutsen is maar daadwerkelijk beheersen... Wie weet is dat tegen dan niet net onze redding... Maar zonder genen-beheersing zit de kans er in dat het een ramp wordt.
Nee, ik pleit niet voor het uitschakelen van de dutsen onder ons, ik pleit zelfs niet eens voor een verbod of een onmogelijk maken van voortplanten van die mensen, maar ik wil dan wel dat we ons bewust zijn van de risico's die dat inhoudt.  Misschien leidt het wel naar onze redding door het ontstaan van een nieuwe eigenschap... kan best ook onze redding worden... Ik weet het niet
ik ben ook maar een mens
een van die rare dingen die dingen doet waarvan ze niet weten waar ze toe leiden...
een van die dingen die al zo veel wonderen heeft verricht
een van die soort die al zoveel heeft verwoest
een van die soort

tot de volgende ?
ps: eerst hadden we invaliden, dan minder-validen, dan anders-validen... en dat waren telkens dezelfde mensen...

Geen opmerkingen: