woensdag, november 30, 2011

Sinterklaas Kapoentje...

Sinter Claes op de DamImage via WikipediaLeg wat in mijn schoentje, leg wat in mijn laarsje, Dank u, Sinterklaasje...
De eerste keer dat ik Sinterklaas mocht zijn, was ik nog geen 18 jaar oud (ergens in de middeleeuwen dus), tijdens mijn studententijd. Naast onze school was er een kleine lagere school, met voornamelijk kleine arme immigrantjes. Daar had ik mijn eerste "optreden"... 'sAvonds mocht ik dat nog eens over doen als Klaas bij de studenten, in een dancing... Er kwam een controle van de rijkswacht, en de enige die geen 18 was, was ik... Ik vroeg ze een liedje te zingen en op hun knieën te zitten. De goedgemutste rijkswachters deden het en dronken een glas mee... Ik werd niet gecontroleerd...oef...

Nadien ben ik ontelbaren keren Klaas geweest, toen ik in Loppem woonde, voor de KWB, en later voor de spaarkas "De pallietersvrienden"... Ondertussen, na het overlijden van Koen  is mijn baard gegroeid tot de lengte van een Sinterklaas-baard, en kon ik optreden met mijn eigen haar en baard voor Okra te Mater...

En vandaag ? Twee optredens voor de leerlingen van de lagere graad in de Academie te Zottegem... En zaterdag nog eens hetzelfde voor de volgende groepen van de lagere graad... En volgende dinsdag dan weer voor de Okra...

Blijkbaar moet ik iets over me hebben dat de mensen mij doen kiezen als Klaas... De baard is het niet, want zolang loop ik nog niet gebaard rond... Wellicht mijn postuur ? Ik weet het niet, maar ik vind het wel leuk... Voor het grootste gedeelte dan...

Je moet weten dat ik een hekel heb aan lang haar. Dat kriebelt altijd wel ergens, in mijn oren, in mijn hals... En voor dat Klaasgedoe moet ik, ofwel een pruik dragen die spant, die verschrikkelijk kriebelt en die helemaal niet past bij mijn baard, ofwel...juist, moet ik een maand of drie, vier niet naar de kapper gaan... Voor de rest vind ik het heerlijk.

Als je, zoals straks, naar de leerlingen gaat van de lagere graad, dan weten die wel allemaal waar Abraham de mosterd haalt, maar niettemin worden ze plots bekropen door een soort ontzag. De dappersten proberen wel eens wat, maar zonder veel overtuiging. Ik denk dat dit komt door de kledij, dat plechtstatige kostuum van de Heilige bisschop...
In een ver verleden was ik jaren rechter op de arbeidsrechtbank te Oudenaarde. Ooit moest een buur komen voor een arbeidsongeval, en hij kwam uitleg vragen hoe dat daar ging. Ik bekeek zijn oproeping en zag dat hij bij mij moest komen. De man lachte en zei dat hij mij ook zou doen lachen.
Toen hij op de rechtbank zat, was het een heel stil en beschroomd gebuurke... De zwarte toga doet blijkbaar wonderen...
Het is dus duidelijk dat het pak invloed heeft, zeker dus op kinderen.

Op het onvolprezen Wikipedia vond ik bovenstaand fotootje van een oude afbeelding van Sinterklaas...zonder baard ! Maar wel met de drie kinderen uit het mirakelverhaal... Toen ik op de lagere school zat, kregen wij van Zuster Hubertine een heel verhaal over Sinterklaas en de vele mirakelen die hij zou verricht hebben... Wij zaten doodstil te luisteren naar het verhaal van de wrede man die drie kinderen had geslacht om op te eten... Nu is er geen kind meer die deze verhalen nog kent... Er is ook op dat stuk veel veranderd...

Toentertijd waren we nog "echt" gelovig... Niet alleen de gewone dingen van het geloof, maar ook al die kleine à cotéetjes, zoals een heel pak verschrikkelijke heiligenverhalen. We gingen kijken naar toneelstukken over de heilige Tarcisius, een heilige die nu niemand nog kent, en die een tijdlang onze held was... Quo Vadis was een prachtig boek, en lijkt nu zeemzoet.

Ik ben er nog niet uit of het toen beter was, of nu... Wellicht zijn we nu veel realistischer, veel nuchterder, maar of dat echt beter is ? Ik weet het niet. Ik denk soms dat al die mooie stichtende verhalen van toen mede de oorsprong zijn van mijn ongebreidelde fantasie... En wellicht waren die verhalen ook wel degelijk voor ons een beetje vormend, hebben wij via die verhalen ontzag geleerd voor de wereld, met zijn politie en wetten... Wij werden braaf geörienteerd...

Wij waren ook dom... De dingen van het leven hebben wij zelf moeten uitzoeken. Seksuele voorlichting en zo, waren eigenlijk onbestaande. Oh ja, we kregen een katholiek boek te lezen om ons voor te lichten, en na lezing was je precies even wijs als er voor.  Maar ergens ben ik blij dat het zo was, wij zijn in ons huwelijk gegroeid, van onbeschreven blad naar volwassen mensen. Alles was nieuw, het was een jarenlang cadeautjes uit pakken. Nu is dat geschenkpapier bruut verwijderd door al die niets verhullende televisie...

Ach, ik weet het wel, het was niet allemaal goed, en sommigen hebben zich verslikt in dat vreemde inpakpapier en de vele strikjes die er rond zaten... Maar voor ons was het een heerlijk groeien. We waren ook "arm" om te beginnen aan het leven. Alles wat we hebben hebben we ook samen opgebouwd, en ieder kast, ieder postuurtje is samen verworven en vormt mede de lijm van ons geheel zijn.

We hadden ook geen vrienden meer, niemand waar we regelmatig bij gingen, we hadden elkaar. Het duurde jaren vooraleer die vrienden er terug kwamen, maar dan was dat huwelijk al zo sterk gecementeerd en versterkt dat het onverbrekelijk is geworden. Nu hebben de jonge paren naast hun eigen leven een heel leven, met vrienden en kennissen en...gevaren voor hun eigen huwelijk.
Ik denk dat wij het makkelijker hadden dan zij nu.
De vele mislukkingen zijn zelfs een beetje logisch te noemen, in dat licht bezien.

't Was niet allemaal goed toen, waar het toch scheef liep, bleven velen bijeen voor "het menselijk opzicht" en leefden of leven misschien nog in een hel.  Dat was en is ook niet goed. Maar ik blijf er bij, onze start was misschien makkelijker omdat we samen moesten opboksen tegen een hele wereld, en vechten voor ieder brokje huisraad...

Hoe kom ik nu van Sinterklaas tot die gedachten???
't zal die opvoeding zijn zeker, die verhaaltjes van Zuster Hubertine...
Zalig om terug te denken aan al die dingen uit het verleden...


tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

dinsdag, november 29, 2011

Nanny State

Al meer dan drie decennia domineert de neoliberale ideologie het maatschappelijk debat. Volgens die theorie is de zorgende overheid, met zijn vele sociale facetten uit den boze... Spottend noemen ze dat de Nanny State...
Volgens hen is die verzorgende staat een onding, die de burgers berooft van het eigen initiatief en hen in slaap sust. Dus opteren zij voor een minieme, daadkrachtige overheid die het privé initiatief niet in de weg staat.
Uiteraard horen bij een dergelijk systeem ook minder belastingen. Want, belastingen dat is eigenlijk een vorm van georganiseerde diefstal. Hardwerkende burgers besteden hun zuurverdiende centjes veel beter zelf, dan dat ze het aan een slokop van een staat moeten geven. (Die het dan uitdelen aan zieken, werklozen en andere oelewappers...) Een degelijk mens wil niet geholpen worden, maar wil zelf zijn boontjes doppen. Punt.
Het wordt pas een ondernemende, slagvaardige en vernieuwende samenleving als de mensen vrij gelaten worden, en niet betutteld worden door een staat die  veel te log en te zwaar is, veel te veel belastingen opslokt, en de burgers die niet zelfredzaam zijn het hoofd boven water houdt.

Dat is - heel in het kort - de neoliberale theorie... Theorie die bij ons gedragen wordt door de liberalen, de LDD en vooral de NVA...
We kennen deze theorieën nu al allemaal wel. Het is immers al meer dan dertig jaar het leitmotiv in talrijke artikelen in tijdschriften, kranten en andere media, en we vinden het dik uitgesmeerd in alle liberaal getinte politieke programma's terug. Jammer voor de liberalen, maar die theorie is tot op heden nog nooit echt aanvaard, laat staan gedragen door de bevolking ! (Het sukses van de NVA is niet te danken aan zijn neoliberalisme, maar aan zijn opstelling als Vlaamse drukkingssgroep).

Integendeel, als we kijken naar het functioneren van van de Westerse samenlevingen, dan zien we eigenlijk net het tegenovergestelde! Er is geen populairder staat, dan de staat die wel zorgt voor de bevolking en voor de zwakken binnen die bevolking.

Er bestaat uiteraard geen echte meter om vast te stellen hoe tevreden de inwoners van een staat zijn, maar er werd wel onderzoek gedaan naar het gevoel "geluk" binnen de staten en grensoverschrijdend. In alle Westerse staten zijn dergelijke onderzoeken gebeurd met een zekere regelmaat. De grootste vormen van "geluk - tevredenheid" over het eigen leven treffen we volgens de statistieken aan in volgende landen (in volgorde van tevredenheid): Denemarken, Canada, Noorwegen, Nederland, Zwitserland, Australië, Zweden en Finland...

Dit zijn allemaal landen die horen bij de "verzorgingsstaten"... Zeker in de Scandinavische landen is dit heel sterk uitgebouwd. Bij de andere landen wellicht iets minder dan daar, maar niettemin, het zijn duidelijk allemaal landen die hele programma's hebben voor ouderen, zwakkeren, zieken, werklozen... en ga zo maar door...

Bestuderen we die landen eens wat beter, dan zien we dat deze landen stuk voor stuk een hoog percentage van het Bruto Nationaal Product besteden aan overheidsuitgaven. In de Denemarken draait dit zelfs rond de 60 % !!! Blijkbaar bevalt dit de Denen wel, want al jaren zijn ze steevast de meest tevreden burgers van heel de wereld !  Dat geldt trouwens ook voor de ander Scandinavische landen . Als we proberen een constante vast te stellen, dan zitten in de tevredenheidstest de Scandinavische landen steevast in de top 10...

De neoliberalen zullen nu wel zeker zijn dat deze landen het competitief niet goed doen op economisch vlak, maar dat is niet het geval, in tegendeel, ze horen bij de meest competitieve landen van heel de wereld.

Er is dus niets dat de neoliberale theorie ook ondersteunt, bijna het tegendeel ! Landen zoals  Engeland en de Verenigde Staten waar ze opteerden voor die neo-liberale politiek, doen het stuk voor stuk slechter !
Hoog tijd dat onze politici (en de Europese politici) eens met de voetjes op de grond komen !

(Voor dit artikel baseerde ik mij grotendeels op een column van Maarten Van Rossem in het "Historisch Nieuwsblad" - met dank voor zijn opzoekingswerk !)

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

maandag, november 28, 2011

winterjas

Sinterklaas intocht Schiedam (netherlands) 2009Image via Wikipedia"Maakt maar uw zakken leeg, want ik ga de jassen wassen en opbergen tot volgend jaar!"
Wat doe je als mannenmens tegen een dergelijk duidelijk bevel ?
Je zakken legen en alles overbrengen in de zakken van de winterjas.
Tegenwoordig gaan we logisch om met die dingen. We dragen onze zomerjas net zolang we er ons goed in voelen, en schakelen pas over op de winterjas als we het gevoel krijgen dat een dikkere jas wel nuttig zou zijn...
Vroeger was dat niet het geval !
Op Allerheiligen (1 november) moest je de zomerjas laten, en naar de mis en het kerkhof tiegen met je winterjas. Wat ook de temperatuur was. Was het al bitter koud in oktober ? Pech! Bibberen maar ! Vielen op Allerheiligen de mussen spreekwoordelijk uit de dakgoot van de hitte ? Pech ! Zweten lijk een das.

Zo waren er indertijd wel meer voorschriften die nu bijna vergeten zijn. De vrijdag visdag is er eentje van. Wij eten hier bijna iedere week één keer vis (op mijn aandringen, want Anny lust niet echt vis). We eten die vis meestal de woensdag, want dan komt de visboer langs. (Laatst kreeg ik een telefoontje: "Zeg Toon, is de viskerre al geweest ?" "Nee, hij komt niet, hij heeft vorige week gezegd dat hij deze week in verlof is." " Dju, nu moe' 'k nog nor de bienhouwer !" Telefoon toe.)
Maar er waren meer van die "voorschriften"... Bij een overlijden van een dicht familielid (ouders) moest je ostentatief zes weken lang rouw dragen... De vrouwen in 't zwart gekleed, de mannen en mannelijke telgen met een rouwbandje om de mouw. Dat ging ver, ik herinner me dat ons moeder zelfs een zwqarte voorschoot droeg. Ook mocht de radio in die tijd niet spelen (alleen voor het nieuws, maar dat was al kantje boord familie van een doodzonde)...

Nu klinken al die voorschriften en gebruiken een beetje gek. Maar toch...
Ergens gaven ze een zekere structuur aan de samenleving. Het was een beetje het cement van de samenleving. Je zag dat iemand een zwaar verlies had geleden, en je benaderde die mensen dan ook met een beetje mededogen. Je had het gevoel dat iedereen op die manier een beetje mee rouwde... Nu dragen ze geen rouw meer... De TV gaat niet uit, de radio mag spelen, er is niets uitwendig meer dat wijst op dat inwendig verdriet... En uiteraard is er ook geen mededogen meer van de anderen die immers het leed niet eens meer zien.

Daar zijn goede kanten aan en kwade... Goede kanten zijn dat het leven verder gaat, en dat de rechtstreeks betrokkenen niet gedwongen zijn hun verdriet te etaleren, integendeel, het terug opnemen van het normale leven helpt wellicht om ook effectief in dat normale stramien terug te keren. Er zijn ook kwade kanten aan: het verlies van het medeleven van heel de buurt, en het daar bij passende medeleven, die op zich ook een troost kan zijn. Je voelt je niet zo alleen in dat immense verdriet.

Je ziet, zoals altijd zijn er goede kanten en kwâ kanten aan, aan alles...
Maar wat ik het meest betreur, dat is dat de buurt in deze nieuwe manier van leven, eigenlijk geen buurt meer is. Er is geen cement meer dat de buren aan elkaar bindt. Iedereen leeft op zijn eentje, in zijn eigen coconnetje ...

Ik weet ook wel dat al die uiterlijkheden niet echt belangrijk zijn, maar hoe dan ook, het maakte dat die groep mensen een gevoel van eenheid had. Het is een beetje als met het uniform van de militair. Die kakibruine dat zijn de goeien en die feldgraue dat zijn de kwaaien... Uiterlijkheden hebben daadwerkelijk te maken met het samenhorigheidsgevoel !

Dat is de betekenis van een uniform, een vlag, een schild, een kenteken... Het is niet voor niets dat organisaties speldjes uitdeelden aan hun leden, om die veruiterlijking te beklemtonen.

Nu is dat allemaal verdwenen, en met die uiterlijkheden verdwenen ook de processies en de optochten... En heel wat meer van die zaken. Denk bijvoorbeeld maar aan de gemeentelijke verkiezingen, waar de kandidaten samen met een hele meute sympathisanten een grote stoet van auto's vormden om door de gemeente te rijden en het volk te tonen hoe sterk en hoe één ze wel waren... Allemaal symbolen van eenheid, van groepsvorming...

Nu beleven we een tijd waarin de mensen veeleer alles op alles zetten om zich niet meer te veruiterlijken met die of die organisatie of groep of wat dan ook... Het lijkt wel of ze durven niet meer te tonen wie of wat ze zijn.

Als we terug kijken naar een iets verder verleden, dan was die groepsvorming nog veel sterker dan wat ik in mijn leven heb meegemaakt... Op oude foto's en bij folkloristische feesten, zie je dat zelfs dorpen een eigen klederdracht hadden... In Nederland is dat wat langer blijven hangen dan bij ons, maar ooit was dat ook hier het geval.

Het verdwijnen van de veruiterlijking van het groepsgevoel is dus al heel lang aan de gang. En niemand heeft ooit echt de alarmklok geluid ! Het is zo geleidelijk gegaan dat het onopgemerkt bleef.

Maar het erge is niet dat al die uiterlijkheden verdwenen, het erge is dat ook het innerlijke groepsgevoel daarmee verdween. Ik weet wel, er is meer dan alleen die uiterlijke zaken... Denk maar aan de moderne economie die mede oorzaak was van het feit dat mensen niet meer honkvast in hun geboortedorp bleven hangen, maar toch...

Ik heb nog meegemaakt, heel lang geleden, dat toen een moeder in de straat ziek was, de was en de strijk werd gedaan door een paar buren, en toen ons moeder ziek was kwam een buurvrouw ons eten geven en een en ander opvangen... Maar toen was daar ook al de eerste breuk met het verleden, en kwam er een gezinshelpster, een beroepshulp, in het gezin helpen... Het spontane, het samenhorigheidsgevoel van de buurt was toen al aan het verzwakken...

Op 6 december moet ik weer Klaas zijn bij OKRA - Mater, en daar moet ik dan onder meer een kort verslag geven van de activiteiten van het voorbije jaar... En moet ik ook een beetje een oproep doen om medewerkers te vinden... Ook in Ziekenzorg is het een voortdurend zoeken naar medewerkers, en eigenlijk is dat het geval voor alle organisaties... En het wordt van langs om moeilijker om mensen te vinden die dat willen doen... Zou dat ook niet iets te maken hebben met de steeds groter wordende vrees om te uiten wie en wat je bent ???
Ik vrees van wel...

Echt, ik ben al heel mijn leven betrokken geweest in een en andere organisatie...  Je gaat er echt niet van dood. In tegendeel ! Je wordt er een vollediger mens van. Je wordt immers mens door met mensen om te gaan, en hoe meer omgang je hebt, hoe breder je kijk wordt en hoe meer je begrip hebt en medevoelen.
Op den duur zien de mensen het aan je, dat je open staat voor anderen... En dan krijg je dat de directeur van de academie je vraagt om woensdag en zaterdag Klaas te zijn voor de kleinsten... Ik vind het heerlijk om bij de mensen te zijn !

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zondag, november 27, 2011

Ze vallen zere, de zieke zomerblaren...

Plastic piping and firestops being installed i...Image via WikipediaVannacht (en nu nog) heeft het behoorlijk ferm gewaaid, en zie mijn linde is nog niet volledig kaal, maar veel blaren hangen er niet meer op...
Gek is dat de hortensia's (Hydrangea) er nog steeds mooi groen bij staan, er staan zelfs nog nieuwe bloemen op. Bij hen is de valse lente nog niet weggeëbd.
Maar als ik door het raam kijk naar de einder, dan zijn het nu allemaal kale bomen die ik zie. Het lijkt wel dat de herfst eindelijk een feit is geworden, en dat de winter voor de deur staat. Alleen de temperatuur en de regen passen nog niet echt in het herfstige plaatje.
Ik hoef het je niet te zeggen: ik hou niet van herfst en winter...
Maar kijk, we krijgen geen regen, en we zijn nu heel blij dat het op zijn minst eens goed wil waaien... Want de lucht is zodanig vervuild, dat heel wat mensen het voelen aan hun ademhalingssysteem, en wellicht zullen zwakke medemensen er zelfs ziek van worden.
Men spreekt niet meer van smog, maar eigenlijk is dat het wat we nu hadden (hopelijk in de verleden tijd, dank zij de wind)... Mist en sterke vervuiling.
Laatst hadden we het er nog over, of al die kanker niet het gevolg zou kunnen zijn van al die vervuiling. Natuurlijk hebben we tegenwoordig veel meer mensen die echt oud worden, en dat zal ook een rol spelen, maar het zijn heus niet allemaal oude mensen die kanker krijgen !
Kanker is geen nieuw fenomeen, maar onderzoek op mummies uit diverse werelddelen lijkt er toch op te wijzen dat kanker toen veel minder voorkwam dan nu. Nochtans was er toen ook een sterke vorm van vervuiling! De mensen moesten zich verwarmen met vuur in het huis, niet eens in een kachel, maar werkelijk open vuren, en schoorstenen waren niet meer dan een gat in het dak. Dus rook en gassen hingen wellicht heel dikwijls binnen...  Maar wellicht is dat een van de minst gevaarlijke vervuilingen. Wellicht zijn het vooral de "nieuwe" scheikundig vervaardigde producten die ons de nieuwe plaag van de eeuw bezorgen. Ik herinner me dat er een hele heisa was over lijmsoorten (onder meer gebruikt in parket en plafondtegels in die tijd)die kankerverwekkend bleken, en het allerlaatste berichtje ging hem over een gas waarmee baby-zuigflesjes ontsmet werden...
Ik moet hier maar rond me kijken op mijn bureel, om vast te stellen dat de meeste van de stoffen die ik hier zie honderd jaar geleden niet eens bestonden... Plastic, acrylvernis, diverse lijmsoorten (onder meer op post-it notabriefjes, reinigingsmiddel voor het scherm van mijn PC en noem maar op. Mijn pullover is niet meer van wol, maar er zitten een pak scheikundige garens bij, en van mijn broek zal dat ook wel zo zijn. In mijn sokken zitten stoffen die rekken en de kous netjes tegen het been houden...
Eigenlijk zie ik maar een paar houten dingen meer, en al de rest is kunstmatig...
Veel van die zaken zullen wel invloed hebben op de lucht die we inademen... Laatst at ik (lekkere) pannenkoeken van een plastic-bord met een plastic-vork in de academie... Een van de dames had gebakken...

En het gaat nog veel verder. Het is bewezen dat computers en schermen ook stralingen uitzenden... Wie werkt met draadloze systemen zou daar nog meer mee te maken hebben ! Ook radio, TV, en je GSM zijn bronnen van stralingen. Ik ga het niet alleen hebben over de masten voor die GSM-verbindingen, maar iedere hoogspanning zend ook gevaarlijke stralen uit, en wellicht zelfs onze lampen in huis en al wat elektrisch is...
Kortom, we leven in een wereld die helemaal niet meer gelijkt op de wereld van 100 jaar terug.

Het is allemaal gemakkelijk, handig en we maken er dan ook gretig gebruik van, maar wat het allemaal doet met ons lichaam ????

Het probleem is dat we eigenlijk die zaken allemaal meteen gaan gebruiken, en pas nadien ons de vraag stellen of het wel allemaal zo gezond is. Bovendien is het verband met gezondheidsproblemen lang niet altijd gemakkelijk vast te stellen. Soms worden alleen zwakke personen er door aangetast en loopt de rest fluitend door, en op andere momenten spreken we over zaken die pas na vele jaren gebruik hun invloed laten zien. Andere hebben invloed op de voortplanting, en nog anderen tonen pas hun invloed in de tweede of derde generatie. Het is dus niet altijd makkelijk om gevolgen te zien of in te schatten...

We leven eigenlijk een beetje volgens het trial and error systeem... en hopen maar dat het allemaal wel meevalt. Ik las dat Nederlandse geleerden eens onderzocht hebben of de vogelgriep werkelijk gevaarlijk kan worden voor de mensheid. (Krant vandaag !!!) En ja hoor, ze zijn er in gelukt om enkele mutaties te veroorzaken die maken dat dit griepvirus inderdaad makkelijk van mens naar mens kan springen en extreem gevaarlijk en dodelijk is. Ze denken er aan om de manier waarop ze dit hebben gemaakt, niet te publiceren, omdat het zou kunnen misbruikt worden door terroristen als biologisch wapen...
Hopelijk ontsnappen die piepkleine virussen niet... anders krijgen we een nieuwe "Spaanse griep", die meer doden maakte dan de grote oorlog (wereldoorlog 1)...

Waar zijn we allemaal mee bezig ?
Is al die vooruitgang altijd wel vooruitgang, of nog maar een spade dieper in de grond van ons eigen graf ?

Maar het helpt niet er over te denken, het helpt niet er schrik van te hebben, het helpt niet dat u en ik ons zorgen maken, zolang er één of meer zijn die zich helemaal niet aantrekken van de gevolgen, ondergaan wij het allemaal...misschien wel tot we ons eigen soort vernietigen...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zaterdag, november 26, 2011

spandoekenautomaat...

In Schiphol hebben ze een spandoekenautomaat geïnstalleerd...
Makkelijk, je gaat je tante Ursula oppikken, maar in de aankomsthal sta je in een massa mensen, en je vreest dat je tante niet eens zult zien... Laat staan dat het bijziende tanteke jou ziet... Nu is dus voor de redding gezorgd: de spandoekenautomaat ! Je gaat vlug effen een spandoekje printen met daarop "Tante Ursula ! Hier !" en gegarandeerd dat tante je dan wel vindt...
Natuurlijk zit er een zwak iets in het geheel... Als iedereen op hetzelfde ogenblik opteert voor een spandoek, dan sta je daar met je "Hup tante Ursula" verloren in een zee van spandoeken.

Het maakt echter zeker de luchthaven en omgeving een ideaal oord voor stakingen en betogingen... Iedere deelnemer kan ludieke teksten op spandoeken laten printen, en samen een zee van doeken- en vendelzwaaiers vormen, zodat de betoging er veel imposanter uitziet dan ze werkelijk is.

Wat er niet bijstaat in het bewuste artikel, is de kostprijs van het spandoek... Misschien is dat wel zo duur dat het machine er binnenkort staat te verstoffen.
Bovendien vraag ik me af of het wel internationaal genoeg is ingesteld? Je staat immers op een luchthaven, waar Chipanezen, Indiërs, Boezoekistanen, Azerbeidzjanezen en andere krowaten (niet te verwarren met Kroaten) staan rond te lopen... Als die een spandoekje willen voor hun Tante Izilakwadadimirastita, dan willen ze uiteraard doen op een manier die voor tante Izilakwadadimirastita leesbaar is, en dus in de lettertekens die tante Izilakwadadimirastita ook kan lezen. Zitten al die soorten lettertekens wel in dat machine? Of zou Schiphol weer eens racistisch zijn ?

Ik ben gek... Lees ik over een idioot ding als een spandoekenautomaat in Schiphol, en meteen slaat mijn fantasie op hol. Zie ik mensen aan de balie staan gaan protesteren omdat ze alleen zwarte letters kunnen printen op witte doeken, terwijl dat in hun land allesbehalve verwelkomende kleuren zijn...
Zie ik mensen die zich boosmaken op een spandoekdrager, omdat de tekst aan de rugzijde gezien iets heel anders betekent dan de spandoekenprinter er op heeft gezet...
Zie ik spandoeken die helemaal niet verwelkomend zijn, maar "Moslim Go Home" bevatten (het moeten niet altijd de Yankees zijn)...
Ik zie...

Ik heb gewoon veel te veel fantasie, ik fantazie veel te veel...
Maar geef toe, zo'n spandoekenautomaat geeft je ook alle kans om fantasietjes te maken... Geen wonder dat ik daarbij wegdroom. Ik heb in mijn bestaan als vakbonder heel wat betogingen meegemaakt, en het ludieke was nooit ver weg... Ooit wandelden mijn kinderen mee, in jutezakken, met hun voetjes door de hoeken en de zak aan hun nekje dichtgebonden, met daarop de tekst geschilderd: "ze hebben ons in de zak gezet", een andere keer  ingepakt in twee kartons, met daarop een rekening (optelsom met BTW er bij) en daaronder: "Het kind van de rekening"... We wandelden ook door Brussel met een levensgrote doodskist voor het naderende einde van het Fonds voor Bestaanszekerheid...
Dat ludieke deed ik niet zo maar, als verantwoordelijke voor een ganse groep, was het makkelijker op een lachende manier de mensen bijeen te houden, dan in een kwade bui. Je zag immers regelmatig beroepsagitatoren, die poogden heibel te maken... Met mijn groep heb ik nooit last gehad.

Je kunt dan ook veel beter al lachende iemand een sneer geven, dan met gal en venijn. Die lachende opmerkingen blijven veel beter hangen, en bijten uiteindelijk net zo goed...

De leukste spandoeken zie je (soms) op woningen van pasgehuwden, of voor de deur van mensen die 25 of 50 jaar zijn gehuwd... Meestal met een wat seksueel getinte ondertoon, maar daarom niet minder leuk. Soms met karamellenverzen, soms met echt knappe puntdichten.
Maar een spandoek schreeuwt altijd om aandacht.
Gek eigenlijk, als er een wit beddenlaken te drogen hangt, dan kijk je er niet eens naar, als er iets op geverfd is, dan trekt het aandacht.
Maar geef toe, de Nederlanders zijn wellicht de eersten die op het idee komen om er een speciaal machine voor te plaatsen op een luchthaven, een luchthaven waar toch al steeds spandoeken de hoogte in gaan om tante Ursula op te roepen... Het zijn geboren commerçanten!

... en ze leveren mij stof om te fantaseren...

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

vrijdag, november 25, 2011

verlegen

Broodhuis BrusselImage via WikipediaZe zat daar heel stilletjes in een hoekje, ineengekrompen, het hoofd heel laag...
Ze trok de aandacht door het feit dat ze zich zo erg wou wegstoppen in het decor van het café.
Nu en dan zag je de blikken van de tooghangers eens in haar richting dwalen, waar na ze weer voor zich keken, en een druk gesprek aangingen met hun gebuur aan de toog.
Ze kenden haar duidelijk, en hadden duidelijk medelijden. Ze wilden niet hebben dat het mensje hun medelijdende blikken ook zou zien.
Plots stapte de cafébaas, ongevraagd in haar richting, met een verse kop koffie in de handen. Zonder één woord zette hij de warme koffie voor haar en bracht de oude kop terug mee. De kop was nog driekwart vol...
Ik kon me niet houden... "Wie is dat dutsje ?"
De cafébaas schudde het hoofd vol deernis...
Hij boog zich naar me toe en fezelde heel zachtjes: "Ze is de moeder van een politieker, 't mensje kan de schaamte haast niet aan..."
Ik respecteerde haar verdriet en poogde haar te negeren in haar stille grote leed...

Geef toe, vandaag de dag heeft het ambt van politicus geen aureool meer... In tegendeel. Het is niet alleen de schuldenlast van het land die stijgt, de faam van de politici dalen in gelijke mate. (Dus héél erg snel).

Het doet me een beetje denken aan vroeger. Toen ik kind was, keken de mensen naar wie niet naar de kerk ging, dat was een uitzondering, ene die niet in het rijtje hoorde. (Nu is dat bijna net andersom) . In die tijd keken de mensen nog op naar de burgemeester, de pastoor, de dokter, de advocaat... en de plaatselijke politieker. Nu is er van dat ontzag haast niets meer overgebleven. Sinds de zoon van Jerome de stoelenvlechter ook al advocaat is, heb je daar toch niet echt meer eerbied voor ? En de pastoor ? Na Van Gheluwe en co ???? En na wat ze daar in Brussel uitspoken (of liever: niet uitspoken) is de politieker bijna een synoniem geworden van profiteur.
Niet alleen omwille van het feit dat ze daar oeverloos zitten te wurtelen, maar ook al door dat er steeds meer en meer cijfertjes gepubliceerd worden met wat ze allemaal naast hun politieke jobke incasseren als lid van de beheerraad van X en als adviseur van Y, en dan spreken we nog niet van zitpenningen voor al die vertegenwoordigingen die ze mee pikken... Tel daar de wedde als parlementair bovenop, en je snapt meteen waarom ze niet echt gehaast zijn hun job effectief te doen...
Moet jij eens proberen op jou werk !
Stel dat ik een grote bank beheer, en ik wil mijn bank wat meer allure geven, dan lijkt het een goede zet om in de beheerraad een oud-premier op te nemen... Maar na vandaag wellicht niet meer, want ik denk dat in de publieke opinie dat nu veeleer zou bekeken worden als dief met diefjesmaat, dan wel als een parel aan de kroon van de bank...
Kortom, het ambt van politicus heeft zijn allure verloren...

Je moet gewoon eens luisteren naar de man in de straat... Ik zit soms stilletjes te boetseren in de keramiek-afdeling, en te genieten van de commentaar van de anderen op de politieke gebeurtenissen in ons Absurdistan... Eerlijk, mocht mijn zoon aan politiek doen, ik zou er niet durven te zitten... Ik zou wellicht ook heel stilletjes in een hoekje kruipen, me verbluft afvragend hoe het kan dat mijn eertijds zo geroemde zoon plots van zijn sokkel is getuimeld...

Ik weet echter het antwoord al lang...
Enerzijds is er Europa, die de functie van de binnenlandse politici heeft uitgehold. Dat is een echte en serieuze reden. Maar er zijn legio niet ernstige redenen ! De partijen zijn niet meer duidelijk wat ze horen te zijn, liberalen zijn niet echt liberaal meer, tsjeven zijn niet echt Christelijk meer, Sossen zijn niet echt meer de partij van de arbeider, maar allemaal proberen ze stemmen van de anderen af te snoepen, door zich heel breed op te stellen, door hun standpunten af te zwakken open te stellen voor andere denkbeelden, en aldus zelfs politici over te halen om over te stappen naar hun "partij"... Gevolg is niet alleen een gebrek aan profilering, maar een steeds verdere uitsplitsing in allerlei scheurpartijen en -partijtjes, die een regeringsvorming steeds moeilijker en moeilijker maken.
Bovendien zenden ze nu wekelijks beelden uit van de "werkzaamheden" in het parlement... Een blik op krantenlezende, telefonerende, babbelende, rondlopende vertegenwoordigers is ook niet van aard om een groter beeld te krijgen van die functie... Een parlementair zit zich uit te sloven in een tussenkomst tot een minister die ondertussen zit te keuvelen met zijn buur, ene van een andere partij dan nog...
Nee, hoogstaand werk lijkt het echt niet...

Natuurlijk is het slechts een verhaaltje over de moeder van de politieker, maar het is heel dicht bij de waarheid ! Vroeger was de moeder van een parlementair wellicht apetrots... Maar nu ?

Hoog tijd dat ze eens de koppen bij elkaar steken, en zich met zijn allen gaan herbronnen ! Hoog tijd dat men opteert voor een terugkeer naar een driepartijen-systeem, waar regeringsvorming toch iets makkelijker ligt. Hoog tijd... dat ze eens echt weer aan het werk gaan als parlementair, en alle die nevenfuncties en à-coteetjes kortweg verbieden. Hoe kan een politicus nog met open vizier op treden als hij betrokken partij is in een heel pak bedrijven?

Hoog tijd of is het al te laat ?

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

donderdag, november 24, 2011

Het einde

Plato in his academy, painting by Swedish pain...Image via WikipediaVan het jaar? Of van ons dierbare Vaderland ?
Als je ziet hoe de politici aan het klooien zijn, en vooral als je ze hoort op radio en TV, weet je dat er hoogdringend een mirakel (een GRRRROOOOT mirakel) is om de boel te redden.
Ondanks alle druk, ondanks alle kritiek hoorde ik er nog geen een zeggen dat hij er misschien ook een beetje schuld aan had, nee, de schuld ligt voor de volle 100% bij de anderen. Met andere woorden, ze hebben het nog steeds niet door dat een compromis halverwege ligt, dat een compromis slechts haalbaar is als je wat toegeeft om wat te krijgen...Als je weet dat je naar het midden toe moet, en niet naar één of andere kant.
Ik denk steeds meer en meer aan Plato, die stelde dat verstandige mensen niet aan politiek doen, en daaruit concludeerde dat het daarom is dat we geregeerd worden door idioten... Toen was het dus al... Maar ja, zij worden dan ook geacht de uitvinders te zijn van de "democratie". (Ondertussen weten we dat ze voorgangers hadden in... Turkije...)
De kostprijs van het geklooi van de "heren" politici loopt ondertussen in de honderden miljoenen. Ik stel voor dat ze hun loon van (van alle verkozenen) voor de periode van onbekwaamheid en onvruchtbaar gewroet terugstorten, dan lossen we alvast wat van de schuld weer in... zonder dat degelijke mensen er door getroffen worden.
Ooit las ik eens dat de Chinese keizers hun artsen betaalden zo lang ze gezond waren, en de betalingen stopten zodra ze ziek waren. Kunnen wij dat ook niet doen met de politici ?
Zolang het niet goed gaat met het land: geen wedde...
Nu, het is wel een feit dat we niet alle schuld op de politici kunnen en mogen laden. De uiteindelijke reden van de politieke crisis  is te wijten aan de staatsschuld, en die staatsschuld was aan de beterhand, tot de banken zo idioot begonnen te doen, en handelden in zeepbellen ... De staten (in het meervoud !) hebben dan gepoogd die schulden te ondervangen om niet terug te vallen in een crisis zoals in de jaren 30 van de vorige eeuw... Het gevolg was dat ze daarmee de staatsschulden weer torenhoog lieten oplopen, wat een andere soort crisis tot gevolg had.
In normale omstandigheden zouden die landen hun munt aanpassen aan de nieuwe werkelijkheid, maar nu kan dat niet meer, omdat ze geen eigen munt meer hebben. De schulden zijn per land verschillend, en je kunt moeilijk de schulden gaan verdelen over allen. Nochtans zou dit de enig logische oplossing zijn (euro-obligaties), maar uiteraard willen de "gezonde" landen daar in niet mee gaan.
Met andere woorden, wat ik vroeger al een stelde: het was een miskleun om een Europese munt te maken, als je dat ook niet kunt beheren vanuit één positie... Men heeft als het ware de spreekwoordelijke wagen vóór het spreekwoordelijke paard gespannen...
Maar het is te laat om tot dat besef te komen. We zitten nu in die situatie, en we moeten, hoe dan ook er uit krabbelen.
Eén ding lijkt mij alvast noodzakelijk: alle banken moeten onder staatstoezicht gesteld worden. Het kan niet dat hun misbeheer (om niet het woord wanbeheer te gebruiken) telkens en telkens weer moeten betaald worden door de volledige gemeenschap. Ze bewezen ondertussen dat ze hardleers zijn, en wij moeten concluderen dat één dergelijke bankklooier (Dexia om hem niet te noemen) méér dan genoeg is ! Daarom lijkt het me dat er staatstoezicht moet zijn op de banken, zodat zeepbellentransfers niet meer kunnen.
Deze maatregel moet binnen héél Europa. Waar banken "voeten" hebben buiten ons verenigd Europa, moet dit toezicht uitgebreid worden, of moeten die buitenlandse poten afgestoten worden. De Eerste Zeepbellencrisis kwam immers uit de USA... en onze banken vonden het lucratief om mee te stappen in deze manier van "werken"...

Wellicht zal in de toekomst de hamvraag over deze periode zijn, of de staten er al dan niet goed aan deden de crisis à la jaren 30 te vermijden, en daardoor in een andere crisis terecht te komen. Maar dat is achterafpraat... Waar we nu politiek gezien al mee bezig zijn...

De enige echte oplossing is een snellere overgang naar een werkelijk verenigd Europa, maar dan niet op de manier waarop men dat nu doet, door immense druk op de landen in moeilijkheden. Men moet dringend een modus vivendi vinden waarin allen zich min of meer kunnen terugvinden, waarbij allen op zijn minst voor een nieuwe start staan, waarbij de opbouw kan beginnen... Nu hebben we alleen een dreigende afbouw in optie...
Het geklooi van de huidige politici is daarom misschien begrijpelijk, maar niettemin niet goed te keuren ! Het is en kan nooit een oplossing zijn niet tot een vergelijk te komen.
Maar we moeten vooral proberen om vanuit de nationale politiek te streven naar het einde van die nationale politiek... En wie is er bereid om zijn eigen postje te ondergraven? Zeker in het landje waar men ministerpostjes creëert om de werkloosheid op te lossen...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

woensdag, november 23, 2011

druk, druk, druk....

Sinterklaas intocht Schiedam (netherlands) 2009Image via WikipediaVanmorgen al vroeg dag, dagelijks bestuur van Ziekenzorg Mater-Welden. Marc is ziek, en Jeanette is verontschuldigd. Op de dagorde: voornamelijk het opstellen van het komend werkjaar...
Als je het zo eens allemaal na elkaar begint op te sommen... geen wonder dat het leven druk is, en dan staan daar nog niet de vergaderingen bij van het verbond, en de kaartingen van Okra, en de taak om Sinterklaas te zijn, en de academie en mijn andere hobby's... geen wonder dat we altijd bezig lijken.
Maar wellicht is dat DE manier om mens te blijven en te vergeten oud te worden. We hebben daar immers geen tijd voor.
Deze namiddag dan vlug naar de academie, en vanavond pogen mijn mails en sociale netwerk te bekijken. Morgen op ziekenbezoek bij Georgette die plots met hoge suiker te maken kreeg...
Ondertussen zal Anny verder doen aan de voorbereiding voor de volgende CREA -Ziekenzorg... Ze is er weliswaar geen lid van, maar toch is ze er bijna maandelijks met mij aan bezig om alles voor te bereiden en klaar te stomen. Zo is ook zij plots ingeschakeld... djudedju...
Eén van de telkens terugkerende aandachtspunten op de vergadering: medewerkers (bestuursleden) vinden, die ook daadwerkelijk zich inzetten.
Een probleem waar het wel lijkt of ik er al heel mijn leven mee bezig ben...

En dan hoorde ik vanmorgen op het radionieuws van 8 uur een werkgever die er voor opteerde dat Europa maar best meteen ons land onder curatele zou plaatsen... Rechts, rechtser, rechtststststst... Wat denken die mensen eigenlijk ?
Denken ze nu echt dat je de economie weer er boven op zult helpen met alle sociale verworvenheden over boord te gooien? Wat doe je dan met de daling van de koopkracht van het eigen volk? Of vinden ze het helemaal niet erg te horen dat de crisis in Griekenland wellicht enkele decennia zal duren? Als zij als individuutje het maar goed hebben... (Voor zolang dat duurt...)

Niemand kan toch ontkennen dat de welvaart in ons land er pas gekomen is met de sociale verworvenheden ? En heus niet alleen voor de armen, ook de rijken werden er beter van. Het enige wat hen kan dwarszitten is dat hun rijkdom niet meer zo elitair is, dat zij niet meer de enigen zijn met geld... Misschien is rijk zijn niet interessant als iedereen rijk is... dan ben je niet meer "boven" de anderen gesteld. Wat heb je aan een Ferrari als iedereen met zo'n knoert van een wagen zou rondtoeren...

Misschien zie ik het verkeerd, maar ik denk dat dit het is wat die mensen missen, duidelijke macht, duidelijk onderscheid...

Van mij mag iedereen een stuk meer hebben dan ik heb, als ik genoeg heb om mijn leven te leiden. En ik geef toe dat ik in mijn leven niet alleen denk aan eten, drinken, verwarming en behuizing... Ik reken het normaal dat ik ook naar de academie kan, dat ik naar de rommelmarkt kan, dat ik wel eens een bloemetje koop en, en en...
En als ik dat eerlijk bekijk, dan is wellicht één van de voornaamste dingen in "mijn leven" het feit dat ik niet afhang van anderen. Wat ik nodig heb kan ik zelf bekostigen. (Zolang mijn gezondheid binnen de huidige norm blijf heb ik ook, buiten mijn vrouw, niet echt anderen daar nodig (als ze niet ziek is of op reis))...

Ik ga moeten stoppen, want straks moet ik weeral weg... druk  ! druk   ! druk   !!!!!!!!!!!!!!!

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

dinsdag, november 22, 2011

Daar roert entwat, daar loert entwat...

schilderij van Pieter Dierckx naar een gedicht...Image via WikipediaVanmorgen nog een stukje bekeken van het laatavondnieuws van één...
In Egypte is bezig wat ik eigenlijk al voorspelde in een van mijn vorige blogs... Op een of andere manier lijken revoluties veeleer te leiden tot nieuwe revoluties dan tot bevrijding. Dit heeft m.i. twee hoofdredenen: wie dan aan de bak komt kent niets anders dan een dictatoriale manier van bewindvoeren en zet dus in feite  het systeem voort, met andere gezichten, maar voor de rest veelal zelfs dictatorialer dan voorheen (om de verkeerden af te straffen). Tweede reden is dat de revolterende bevolking vocht voor vrijheid, en dus verwachten ze de volledige vrijheid, individueel, compleet... En dus is het nieuwe bewind, zelfs al zou dat serieuze pogingen doen om democratischer te zijn, gedoemd om te mislukken in de ogen van de revolutionair... Ook na een revolutie moeten er immers regels blijven, anders is het de chaos...

En ook in ons eigen Belgenland is bezig wat ik voorspelde... BHV is in schijn opgelost, maar de regeringsvorming gekoppeld aan begroting en beleid, dat komt niet van de grond. Dus is in werkelijkheid ook BHV niet opgelost. Meteen is NVA daar om de "reddende" hand te bieden, en toch een regering te vormen, dat nog veel rechtser zou zijn dan waar nu over gestruikeld wordt. Mocht men die optie aannemen, dan weten ze toch dat de prijs daartoe nieuwe onderhandelingen zijn over BHV ??? En dus: terug naar af...

Wat heb ik tegen rechts ?
Omzeggens hetzelfde wat ik heb tegen links... In de politiek, net zoals in alles, ligt de beste oplossing ergens in het midden.  In die zin, dat een maatschappij maar goed kan marsjeren, als iedereen zijn stek heeft. Als iedereen een zekere welvaart heeft in het geheel. Als zieken, werklozen en gehandicapten ook een plaatsje hebben. Als er kortom evenwicht is en welvaart voor iedereen. Ik weet wel dat de absolute gelijkheid niet haalbaar is, misschien zelfs niet eens echt wenselijk, maar een maatschappij mag geen outcasts hebben.
Dat evenwicht is een voortdurende zorg.  En het is helemaal niet gemakkelijk, je hebt immers met mensen te doen! Er zijn ongetwijfeld werklozen die zich "installeren" in de werkloosheid, er zijn ongetwijfeld mensen die van de ziekenuitkering profiteren om een soort verlof te nemen, er zijn gehandicapten die van hun letsel misbruik maken om voorrechten te bekomen... Maar die uitwassen mogen de meerderheid die niet profiteert niet deze rechten doen ontnemen.
Wij kennen werkgevers die echte dictators zijn in hun bedrijf, we kennen winkeliers met woekerwinsten, maar de meerderheid daar is ook niet zo, en men mag van links dan ook niet dat evenwicht verbreken.
Kortom, het is een voortdurende evenwichtsoefening...
Het Belgische overlegsysteem heeft tot op heden dat redelijk behoorlijk tot goed gedaan.
En daar zit hem eigenlijk het geheim: het overleg.

Het gevaar begint als we of links, of rechts een duidelijke meerderheid zien verwerven! Dan dreigt een scheeftrekking van het systeem in de ene of in de andere richting.
Tweede gevaar is als men niet meer wil overleggen, en iedereen op zijn standpunt blijft staan. In vakbondsmidden leidt dit tot staking of anderzijds tot lock-out.  Wat op zichzelf veelal de aanleiding is om alsnog over te gaan tot overleg en tot een oplossing. Ook al is die oplossing dan veelal wat te veel naar links of naar rechts, het blijft een oplossing in vrede en het herstelt zichzelf in de volgende onderhandelingen automatisch.

Wat zien we nu ?
Men wil eigenlijk niet meer praten binnen de regeringsvorming. De logische stap zou zijn dat ze uit elkaar gaan, en dat nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven, maar het moeizaam bekomen BHV-vergelijk en de de druk van een steeds rechtsere maatschappij, gekoppeld aan een steeds agressiever optredend Europa, maakt dit onmogelijk !
Dus blijven ze wortelen...

Eén van de gekste zaken is wel dat we nu vaststellen dat één partij de anderen gijzelt, op basis van een sterke positie die hij niet werkelijk heeft. De Rechtse liberalen verloren immers de verkiezingen, maar eigenen zich nu de macht toe, op basis van het feit dat de geweigerde NVA ook rechts is (nog veel rechtser), en als stok achter de rechtse deur kan figureren...
Links schijnt zich dat niet te realiseren, en wil profiteren van zijn goed verkiezingsuitslag, die echter voornamelijk Waals is, waar het rechtse overwicht hoofdzakelijk Vlaams is... Wat in ons moeilijke landje nog maar een moeilijkheid bovenop creëert...
Kortom, ze willen en kunnen niet met elkaar klappen.
Ze voelen zich beiden de overwinnaar, en willen beiden van hun overwicht gebruik maken.
En beiden weigeren te zien dat er dus niet echt een overwicht is.
Dat het evenwicht dan ontstaat door Vlaanderen in balans te brengen met Wallonië maakt het evenwicht nog veel precairder...

In de titel van mijn blog haal ik een stukje aan van Boerke Naas, van Guido Gezelle... Een gedicht over het gezonde boerenverstand...
Wil boer Naas niet eventjes met zijn vuile klompen door heel die regeringsakker gaan ploegen ???
Van mij mag het!

Van mij mag men in alle kranten een aankondiging zetten:


GEZOCHT
Gezond verstand
Om een hele bende politieke oenen te vervangen
Grote beloning

Maar ja, de boeren van vandaag zitten ook al te wurtelen in Boerenbond en Drietand, en we zouden er dus al op zijn minst twee moeten zetten, die dan eerst zelf weer zouden moeten overeen komen, zonder te willen klappen met elkaar...
djudedju

kloteland

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

maandag, november 21, 2011

Den Vuistslager

Joe Louis looks for an opening during boxing m...Image via WikipediaGisteren op de rommelmarkt te Aalst gevonden:
Librije der Geneeskonst
Job van Meekeren
Heel- en Geneeskonstige Aenmerkingen

In de "voorreden van den autheur tot den Lezer, vinden wij een opsomming van sporten...
Worftelaer, fpringer, looper, worper en vuiftflager.  Nee, ik heb me niet vergist, in die tijd werd de s geschreven door een soort f, maar dan een f zonder het horizontale streepje in het midden...
Boksers waren er nog niet, dat waren dus vuistslagers... Heerlijk woord, moet ik onthouden !
 Wat die worper was, daar heb ik het raden naar, discuswerper ? Kogelstoter , speerwerper ? geen idee !

Ik heb er nog maar een klein beetje in gelezen, maar er staan prachtige verhalen in, over zijn ervaringen in het helen van kwetsuren aan het bekkeneel (lees schedelfracturen).
Een Duitse soldaat had een stuk schedel die ingedeukt was. Door een geneesheer werd het kapotte stuk er uitgelicht, en hij legde er een stuk schedel van een hond op ter bescherming van het gat in de schedel. De man genas voortreffelijk. Maar nu komt het...
Toen de kerk dat hoorde mocht de man niet meer binnen in de kerk, werd hij uitgesloten uit de gemeenschap (in den ban gedaen), en moest hij eerst dat stuk hondenbeen laten verwijderen vooraleer hij weer kon aanzien worden als kind van god...
Heerlijke literatuur, die veel verder gaat dan de geneeskonst...
Het is een beeld van een maatschappij...
Bij ieder kwetsuur aan het bekkeneel staat er ook een verhaal bij over wie het gaat, en hoe de kwetsuur is ontstaan.
Frans Hendrikszoon van West Reenen, Gouddraadtrekker, die een venster, op een bovenkamer, omdat het al te veel klemde, uit zijn duimen wilde lichten, wikte zijn lichaam in het venster (dat zeer wijd, hoog en groot was) te wichtig over: zo dat hij met het hoofd, en met het venster en al, tegen een blok en op de straat schoot: waar door hij een wond op het voorhoofdbeen, omtrent de kroonnaad, doch naar de linkerzijde wat hellende, met een zinkbreuk in het voornoemde been bekwam.... De zin is nog lang niet ten einde, maar ik wil het u niet aandoen... Ik heb het u al zo makkelijk mogelijk gemaakt en het weliswaar in zinsbouw behouden, maar in de ons gewone schrijfwijze neergepend... (Djudedju, mijn stijl wordt er door aangetast !)
Maar ik citeerde dit stukje, om u aan te tonen dat het hier meer is dan een boek over geneeskunst, het biedt een inzage in het dagelijkse leven. De beschreven man was gouddraadtrekker, wat dat ook moge zijn... Ik vermoed dat het inderdaad het trekken van draden uit goud was, die dan verwerkt werken in heel dure kledij. Job van Meekeren leefde van 1611 tot 1666... Het boek is een tweede druk van 1728 en het geheel werd in 1979 gereproduceerd... (Denk dus maar niet dat ik een origineel exemplaar bezit... ik wou dat het waar was, maar helaas, driewerf...)
Ik heb het meegebracht, omdat ik van die verhaaltjes hou... Ze vertellen ons dingen uit het leven van toen, die we uit geschiedenisboeken niet kunnen leren. Ik heb me al altijd vragen gesteld over de gewone mens in de geschiedenis. Ik kon uren luisteren naar ons moeder toen ze verhaalde over haar leven tijdens de oorlog (1940-1945), en hoe ze moesten leven, wat ze te eten hadden, hoe ze voedsel smokkelden en hoe ons vader kolen ging stelen uit een Duitse voorraad... Maar vooral die kleine dingen bleven me bij, het eten, hoe ze in de ruïne van hun huis nog enkele kerstballen terug vonden die niet gebroken waren...
Hoe de boeren wittebrood voerden aan de kalveren terwijl zij hongerden...
Dingen die het leven kleuren.
Dingen die echt belangrijk zijn.
Veel belangrijker dan ene Hitler en zijn politiek is het leven van de massa gewone mensen, maar je vindt er niets of heel weinig over... Maar wat is dan belangrijker? Het leven van miljoenen mensen, of het leven van die enkele politici ? We zien nu, vandaag de dag wat voor een oenen dat zijn. En dat klein beetje schuim zou dan de geschiedenis vormen van het geheel ?
Bizar...
Kijk, vandaag de dag probeert men steeds meer en meer, ook de geschiedenis van de gewone mensen vast te leggen, binnen de context van het geheel. Dat lukt ook steeds beter en beter, dank zij boeken, kranten en dergelijke meer. Ik hoop dat misschien ooit dit blogje een beetje inzicht geeft in de mens van nu.
Dan zou ik pas echt een bijdrage hebben geleverd tot het beeld van de mensheid, met al zijn grote en al zijn kleine kantjes...
Maar ook als mijn blog beperkt blijft tot u alleen, dan is dat niet erg, want dan doe ik u misschien een klein beetje anders kijken naar "Geschiedenis"... Het vak dat zo veel studenten verfoeien omdat ze slechte leraars hebben, die zwaaien met data in plaats van te tonen hoe de geschiedenis de mensen aan elkaar verbindt, hoe de mensheid is gegroeid door al die stormen van oorlogen, dictaturen en konkelarijen heen... Die je leren hoe de mensen leefden, en vooral hoe ze overleefden...
Ik heb het geluk gehad een paar dergelijke leerkrachten te hebben (tussen de vele soepkiekens door), en ik ben verliefd geworden op geschiedenis, omdat ik verliefd ben op het fenomeen "mens"...

Heerlijk... Geschiedenis is gluren door een gordijntje dat er allang niet meer is.

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

zaterdag, november 19, 2011

kommer en kwel

Rotterdam kunstwerk de rechterImage via WikipediaIk lees te veel...  Ik kom tot de vaststelling dat onwetendheid een zalig iets moet zijn.
Lezen over Amerikaanse Presidenten die hun Franse ambtsgenoot proberen over te halen tot een "heilige" oorlog met duistere passages uit de bijbel zijn er voor mij te veel aan.
Dat politiekers grote oenen zijn, dat wist ik reeds, doch dat het volslagen idioten zijn, dat is zelfs voor mij te veel...
Wat er nu gebeurt binnen de grote economische crisis, hoe banken mogen stom doen, hoe de belastingsbetaler die stommiteiten met zijn eigen spaargeld die stommiteiten moeten toedekken, hoe landen plots alle echte onafhankelijkheid wordt ontnomen om Europa in een stroomversnelling te brengen...
Ach, ik zou wellicht veel gelukkiger zijn als plant.
Gewoon met mijn wortels diep in de grond staan te staren naar de lucht, hoestend als er weer een temperatuursinversie is, en me vergissend tussen lente en herfst door dat gekke weer... Maar zonder zorgen, volgend jaar groei ik wel weer, en troost je, bomen sterven staande.

Ik echter ben een lezend mens...
Naar mijn mening is het schrift bij uitstek de grootste uitvinding van de mensheid.
We weten niet waar het schrift is uitgevonden, en steeds meer zijn we geneigd te concluderen dat er verschillende bronnen zijn waar het schrift, onafhankelijk van elkaar is ontstaan, maar eigenlijk heeft dat weinig belang. Belang heeft alleen dat het schrift er gekomen is !

Dank zij het schrift kon de kennis, de ervaring van de mens van generatie naar generatie doorgegeven worden. Voorheen was dat alleen mogelijk door verbale overlevering. Bij volkeren waar nog geen schrift is, werden ellenlange teksten gememoriseerd, en van generatie naar generatie zo doorgegeven. Maar bij het ontstaan van het schrift, was dit niet meer nodig, was het risico op vervorming van de tekst plots veel en veel kleiner. Wetenschap werd werkelijk weten-schap.

Het duurde nog eeuwen vooraleer er een makkelijk hanteerbaar cijfersysteem kwam, en nog een stuk langer voor de simpele nul uitgevonden werd, maar toen was zowat alles opschrijfbaar en uitrekenbaar.

De echte grote doorbraak kwam er echter pas met de uitvinding van de drukkunst met losse letters. Daardoor werden de boeken, het drukwerk in het algemeen, voor steeds meer mensen betaalbaar, en werd lezen en schrijven stilaan meer en meer gemeen goed.

Maar meteen werd ook de leugen gemeen goed...
En ook toen al was het voor de gewone sterveling quasi onmogelijk om waarheid van leugen te onderscheiden. Zelfs nu nog, in de echte wetenschappelijke tijdschriften worden regelmatig bewuste leugens verspreid, om de eigen glorie te bewieroken met uitvindingen die er niet eens echt zijn.
Van die teksten heb ik echter weinig last, omdat dit niet echt tot mijn leesvoer behoort.
Waar ik wel last van heb, is wat er dagdagelijks in de krant komt en in de media, waar gelogen wordt dat het niet mooi meer is.
Vooral gelogen met politieke redenen...
Zelfs onze "Vaderlandsche" Geschiedenisboeken staan vol leugens en verkeerde interpretaties.
Ook veelal met politieke bedoelingen. Ik herinner me goed het verschil tussen de "katholieke" en de "vrijzinnige" versie van onze geschiedenis... Beiden schreven over de zelfde feiten, maar gaven er een eigen interpretatie aan.
Heel duidelijk beiden gericht op het eeuwig gelijk aan de "goede" kant te krijgen.
(Terwijl net daardoor bij beiden voor mij alleen vraagtekens overbleven, en het begrip "juist" voor het eerst wankelde.)

Hoe meer ik lees, hoe meer ik luister, hoe minder ik zeker ben van iets.
Als er al één ding is waar ik zeker van ben, dan is het dat ik niet zeker ben, is voor mij geen tegensprekelijke zinsnede.
Ik vraag me zelfs af of er ook nog maar iemand is, die de echte waarheid kent. Hoe we het ook draaien en keren, de waarheid en de interpretaties er van zijn zo door elkaar geweven, zo geörienteerd naar die of die richting, dat het op de duur niet meer te ontwarren is.
Kortom, de enige conclusie is: er is geen waarheid meer.
Er is alleen nog de eigen interpretatie van feitenmateriaal, die hoe dan ook, beïnvloedt is anderen, door interpretaties die u opgesolferd werden.

Als er al één reden is voor al de kommer en kwel die ons nu bezorgd maakt over het heden en over de toekomst, dan is dat wel het feit dat alles leugen is... Niets staat echt vast, niets is nog echt goed, niets nog echt kwaad. Voor alles bestaan er redenen, drogredenen en rechtvaardigingsgronden.
Zelfs onze "rechtspraak" gaat niet meer recht ! Bij ieder proces worden ellenlange lijsten van verzachtende omstandigheden ingevoerd, die de misdaad moeten verzachten tot een kleine misstap, een fait divers...  Zelfs daar is waarheid niet meer duidelijk en eenduidig.

Ik lees te veel...
Ik weet te veel dat ik niets zeker weet.
Maar u ook niet
de waarheid is niet meer
de leugen eigenlijk ook niet
want ieder koestert ZIJN waarheid

ergens zijn we allemaal verpolitiekt...
djudedju

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

vrijdag, november 18, 2011

De trein der traagheid

Nee, ik heb het niet over de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen, alhoewel deze titel ook daar goed zou klinken. Maar niet lang meer ! Nee, binnen kort rijden de Belgische treinen perfect op tijd ! Alle twee !

Nee, ik heb het over de snelle manier waarop onze politici onder leiding van de locomotief Di Rupo nu bezig zijn. Nee, ik schrijf bewust niet "aan het werk zijn", want mocht je ooit zo werken, dan hou je niet lang je job ! (Tenzij misschien in de ministeries ???).

De moeilijkheid is dat de partijen niet eens weten wat onderhandelen is, of liever, ze weten het wel, maar de goede wil moet van de anderen komen, "want ik ben juist", is de instelling van iedere partij. Iedere partij blijft halsstarrig (komt uit de paardenwereld) staan op zijn eigen standpunt, want dat moet zeker behouden blijven.
Onderhandelen houdt in dat je de standpunten aanpast aan elkaar, zodat het geheel voor iedereen aanvaardbaar is (en wellicht ook niemand echt gelukkig maakt). Je kunt en moogt niet verwachten dat je in een overleg alle laken naar je toehaalt. Dat kan nooit lukken !
Onderhandelen is in feite de beschaafde manier om oorlogen en vechtpartijen te vermijden.
We mogen dus wellicht verwachten dat binnenkort onze politici niet aan de onderhandelingstafel zullen zitten, maar er onder zullen liggen... te vechten...
Zie je Beke al worstelen met Di Rupo ? Of de kleine Tobback met de kleine Decroo ?
Ik heb binnenpretjes als ik er aan denk...
Het leuke is dat het hier "democratische" partijen betreft... De NVA, het Vlaams Belang en de FDF zijn er niet eens bij. Het zijn de toonbeelden van de democratie, van het overleg die daar bijeen zitten te wurtelen...

Waar is de tijd van de polderbizon, van de oude Tobback, van Vanden Boeynants en compagnie, die zorgden voor leven in de stille brouwerij van de Wetstraat. Dat was allemaal verbaal geweld (en zeggen dat ze dat niet uitzonden !!! Jammer !) maar toch, je kon ze nog eens horen gemeen uithalen. Nu zijn ze veel beschaafderderderder, en halen ze gewoon de vloer onder de ander zijn voeten uit, maar heel zachtjes, met een zachte borstel gal en venijn bedekt met honing aan de anderen voeren.

Nee, ik denk niet dat ik ooit het genoegen zal hebben ze onderling te zien worstelen, in onmacht het gewoon op te lossen, heil zoekend in het recht van de sterkste, terug naar de Middeleeuwen... Komen ze er niet uit met dat worstelen, dan trekt iedereen zich terug in zijn kamp, bouwt versterkingen op, verzamelt zijn leger dommeriken en trekt ten strijde, zijn vrouw achterlatend met de zorg over de kleine pagadders en veilig tegen indringers dank zij een kuisheidsgordel...

Zouden ze echt nog dommeriken vinden?
Tot mijn spijt moet ik wel vaststellen dat er nog zijn...
Mensen die deze bietekwieten nog geloven, die onvoorstelbaar trouw zijn aan hun partaai...
Mensen die niet zelf denken, maar gewoon de gedachten van de grote leider overnemen als hun eigen stramien...

Zo ontstaan oorlogen... Een pak lieden die niet meer zelf denken, maar de ideeën slikken van de leider en zijn propagandamachine... We hebben het nog gezien.
Daarom deze oproep: Mens denk ! Trek je zware bottines aan en ga er daar eens in stampen. Als het paard niet trekken wil, dan moet je er met de zweep over... (Maar nu krijg ik Gaia en Peta tegen zeker ?)

tot de volgende ?

donderdag, november 17, 2011

Zwar(t)e klei...

Gisterennamiddag heb ik platen gemaakt van 12 mm dik en 13.5 cm breed op 75 cm lang. 2 stuks. Daarna twee dergelijke platen die echter maat 11.1 cm breed zijn. In Zwart bakkende klei.

Het klinkt veel simpeler dan het is... Je moet twee latjes hebben van de juiste dikte, dan moet je met dikke worsten een vlak klei maken, die dikker is dan nodig, maar ook een stukje breder dan nodig. Als je dat hebt gedaan, dan leg je de latjes langs de klei massa, en je begint met een deegrol de klein uit te rollen tot ze de hoogte hebben van de latjes... (12 mm) Vergis je niet, dat is behoorlijk zwaar, en tot je verbijstering kun je blijven rollen... Je ziet iedere keer weer dat de deegrol het nog iets platter maakt. Vergeet ook niet nu en dan je latjes af te kuisen, want als daar klei op ligt, dan klopt de dikte niet meer. Idem met de deegrol, want ook daar blijft klei aan hangen. Kuisen dus, en rollen. Als je ziet dat het bijna goed lijkt, controleer dan met een metalen lat, die je verticaal op de latjes houdt, en die je dan op die manier over de klei trekt. Nu en dan stoppen om de klei van de metalen lat te schrapen... Je vraagt je af van waar die klei blijft komen !!! Nadien nog enkele keren met de deegrol om het glad te maken...

Dan neem je een winkelhaak, en snijd de onderkant van de lange lat klei af, loodrecht daar op naar boven over de ganse 75 cm snijd je de klei recht af. En dan weer naar onder, waar je netjes de maat van 13.5 of 11.1 cm afmeet... Dan weer loodrecht (winkelhaak) naar boven, en als je het goed deed, dan is 75 cm verder de breedte nog steeds correct... Dan moet je de lap klei ergens gaan leggen waar hij lederhard kan worden. Je neemt een voldoende grote plank, legt daarop een reuzegroot stuk plastic. Je neemt dan je stuk hout (bekleed met doek) waar je de lat klei op hebt gemaakt, en je keert die om op de dubbele laag krantenpapier die je op dat plastic-vel hebt gelegd... Voorzichtig wat helpen om de klei te doen loskomen... Oef, eerste lat klaar en op de plaats. Afdekken met dubbel vel krantenpapier... Volgende lap klei maken...

Voor de meeste van die handelingen kun je niet anders dan dit rechtstaand doen. Dus met pijn. Op de duur met véél pijn. Zo veel, dat bij het maken van de laatste lat klei, het zweet tappelings van mijn gezicht liep. Niet van het behoorlijk zwaar werk, maar vooral van de pijn... Dat weet ik nu ook weer. Als ik nog dingen maak in balkvorm, dan maak ik ze een stuk kleiner ! Vanmorgen niet kunnen turnen.

Ik wilde een zwarte balk, waarvan maar één kant een kleurige tekening krijgt... Dus lijkt het het simpelste om dit meteen te doen in zwartbakkende klei. Die klei is een stuk duurder dan de andere, en is ronduit smerig om mee te werken ! Ongebakken is het precies chocolade-mousse. Het plakt aan je handen, aan je materiaal, dus moet je alles netjes opkuisen ook nog. Ik denk dat ik in het vervolg de balk maar ga kleuren nadien... Lijkt me properderder....

Mijn handen doen nog pijn, en mijn rug ook.
Hopelijk wordt het stuk nu ook nog mooi... Het wordt in ieder geval iets anders dan wat ze ooit maakten in de academie. Ik zal er, wat betreft de inkleuring van de figuur, werken met een soort onderglazuur die nog niet eerder werd gebruikt in de academie... Die glazuren zijn ook niet goedkoop... Keramiek maken is heel mooi, maar is niet meteen een goedkope hobby.  Nu ja, alle hobby's kosten... En met de duiven spelen is veel duurder.

Och ja, op de rommelmarkt kocht ik een ei. Een leeg ei van een struisvogel. Mijn bedoeling is om te proberen dat ei te bewerken. Ik ga proberen dat ei zodanig te bewerken, dat je er als het ware door kunt kijken. Dus ga ik in dat ei gaten maken, hopelijk zonder het ei te breken.  Als het lukt, dan probeer ik het nog, maar ga dan ingewikkelder tekeningen maken, waarbij je op de duur afvraagt hoe het ei ei kan blijven...

Ik weet het, ik ben gek. Gelukkig maar, wat zou je anders vandaag weer moeten lezen?
Gelukkig, want dat ben ik... Wie kan anders vertellen dat hij al die heerlijke dingen kan en mag maken? Wie niet creatief is, weet niet wat hij/zij mist in het leven !
Je hoeft echt geen Groot Kunstenaar te zijn, je kunt best leuke dingen maken, zelfs met afval... Kijk, dat is pas heerlijk. Van uit het niets iets moois maken.

Zelfs uit van die smerige vuile bruine, zwartbakkende klei...
djudedju

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

woensdag, november 16, 2011

door het bos de bomen niet meer zien...

Free twitter barImage via WikipediaIk ga alleen enkele hele bekende noemen: Facebook, Twitter, Netbook, Linkedin, Chime In en nog een hele resem andere, en er zijn er nog steeds meer en meer op komst. Nu gaat Microsoft er ook nog eentje oprichten, Ah ja, want Google heeft zijn G+ gemaakt dus...
Kortom, we lopen verloren in de "sociale" netwerken...
Een mens weet niet meer waar hij staat of liever moet staan...
Je krijgt een vriendelijk mailtje of je vriend wil zijn met Jan klaassen, zo ja, wordt dan maar lid van sociaal netwerk X, wil je met Mie Katoen vrienden zijn, dan doe je dat op sociaal netwerk Y.  Als je AddThis installeert, dan kun je de meeste op een schermpje bij elkaar zien en reageren, maar allemaal ??? Nee hoor, er ontbreken er wellicht nog enkele tientallen...
Het lijkt wel of er een sociale BOOM (spreek uit boeoeoem op zijn Engels) is uitgebroken of losgebroken.
Maar is dat wel zo?
Zijn die dingen wel zo sociaal ?

Ik moet toegeven dat ik nu contacten heb met een hele boel lui die ik uit het oog was verloren, en met een heleboel die ik eigenlijk amper ken... Dank zij die sociale netwerken, dus je zou kunnen zeggen dat het een goed ding is. Maar wat is contact ? Een korte opmerking op een schrijven van hem of haar (veelal slechts een "I like It") en af is de kous.  Heel veel contact is er niet... Wel gluur je veel. Je krijgt een inkijk bij diegenen die dat sociaal netwerk veel te veel gebruiken.
Zo volg ik grinnikend de liefdesperikelen van oud-lieven (Nu ja...) van mijn kleinzoon... En stel vast dat liefde bij die jonge snaken heel kort duurt...
Volg ik wikileaks en lees ik de persberichten...
Maar vooral: ik lees mensen.

Zelf gebruik ik het om reclame te maken voor deze eigenste blog... en nu en dan reageer ik op berichtjes van anderen, maar meestal beperk ik me tot het lezen er van. Veelal bedwing ik mijn lust om te reageren, omdat ik niet hou van polemieken. De ervaring heeft me geleerd dat sommige mensen die kunst helemaal niet beheersen, en alras overgaan tot persoonlijke en bitse opmerkingen. Maar daar is een oplossing voor: dan "ontvriend" je ze...

Je moet zelfs geen ruzie meer te maken, je ontzegt ze de toegang tot jou netwerkje... Boem ! ontvriend !
Heel sociaal is dat niet, maar wel heel makkelijk.

Tussen al die sociale netwerken is er verbazend weinig verschil. Dat komt wellicht omdat ze de succesformules van eilkaar pikken. Zodat ze steeds meer en meer op elkaar lijken (Waarom zijn er dan nog zo veel ???).

Zo volg ik onder meer onze pastoor, die momenteel ergens in Zuid Amerika aan het rondtoeren is, en ik bekijk zijn foto's van ginder ver... Ik volg ook de fotoreportages van een brave onbekende die zich bezig houdt met het maken van fotoreportages van heel wat evenementen hier in onze regio... kan ik zien wie er allemaal op het bal van XXX was (of wie er niet te zien is?)....
Kortom: ik gluur
en ik vermoed dat dit eigenlijk de grootste functie is van die sociale netwerken.
Werkgevers gebruiken het als sociale controle op hun werknemers,
Verzekeringsmaatschappijen controleren de werkelijke arbeidsongeschiktheid van de slachtoffers...
Dus er wordt ook "officiëel" gegluurd.
Wie weet gluurt de politie niet mee om te zien of jij niet stoeft met je snelheidsrecord op de autosnelweg...
En sinds kort weten we dus dat dit ook gebeurt... We zagen het op het journaal van de TV...

Kortom, gebruik die sociale netwerken héél voorzichtig... Denk er aan dat er velen die dingen lezen, je richt het niet van persoon naar persoon, bijna heel de wereld kan over je schouder mee gluren. Voor de rest is het een leuk ding... Maar als ik eerlijk mag zijn, neem me het "genot" van het gluren af, en ik zal er wellicht niet eens meer naar omkijken...

Eén ding moet me nog van het hart...
Ik heb de tijd nog gekend dat je om te telefoneren of naar de telefooncel moest lopen, of terecht kon bij de enkeling die al een telefoon had... Al heel vroeg waren wij thuis bij die enkele telefoonbezitters, en zoals bij iedereen was dat te denken aan het werk dat uitgeoefend werd... De enige manieren waarop je dan met elkaar contact kon hebben, was er naar toe gaan, of een brief schrijven...
Contact was toen nog lichamelijk. Je kon (buiten de brief) elkaar niet alleen spreken, je kon elkaar ook vastpakken.
Toen werd de telefoon gemeen goed, en na het enorme succes van de GSM (het mobieltje), was het hek helemaal van de dam. De mens is altijd en overal bereikbaar, en het lichamelijke contact is verdwenen. Ik erger me oeverloos als ik in de winkel mensen hoor telefoneren, op luide toon, zonder nog acht te slaan op de vele toehoorders... Maar ja, ik ben ouderwets...
Ik erger me aan de stomme beltonen van die GSM's, die heel enerverend storen tijdens een begrafenisplechtigheid (Ooit hoorde ik daar "Daar gaat ze..." van Clouseau als beltoon)
Maar het meest van al erger ik me aan het feit dat het lichamelijke contact gedevalueerd is...
Je mag niet meer glimlachen tegen een klein kind, of je bent een vermoedelijke Dutroux.
Je komt bekenden tegen en wisselt kussen uit die vroeger voorbehouden waren voor echte vrienden.
En knuffelen heeft tegenwoordig heel veel te maken met sex... Gewoon knuffelen is bizar.
Het lijkt veiliger te telefoneren dan te spreken MET elkaar... Je kunt veel makkelijker liegen als je niet gezien bent.
En je spreekt niet meer tegen je collega, één bureel verder, je mailt hem...

Waar zijn we mee bezig ?
Hallo ? Hallo ?
dju verbroken....

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

dinsdag, november 15, 2011

Linux Mint 12

Ik heb gepoogd het artikel te lezen over de nieuwe Mint, maar ik moet helaas bekennen dat het voor mij allemaal latijn is. Ze gaan nu werken met Gnome3, maar met Mate er bij te installeren zou je ook Gnome 2en nog wat kunnen gebruiken, zodat alles vertrouwd blijft... Maar Mate is nog in een testfase en nog niet stabiel.... Mint 12 is dan ook nog maar een Release Candidate of zoiet, waarmee ze willen zeggen dat de definitieve versie nog een paar weken uitblijft. Wachten dus.
Maar als ik de reacties lees van de vroege gebruikers (lees testers), dan ziet het er schitterend uit !
Linux Mint lijkt er weer in te slagen om het Ubuntu waar het op gebaseerd is, ver achter zich te laten. Geen wonder dat ik las dat Mint nu al Ubuntu zou hebben voorbij gestreefd.
Maar ja, jij als Windows -gebruiker hebt daar wellicht geen boodschap aan...
Ik wel, want ik ben van Windows naar Linux gegroeid, ondanks het feit dat ik dus helemaal geen nerd ben, helemaal geen computerdeskundige...maar een sukkel zoals de meeste kwampjoetergebruikers....
Wat mij vooral naar Linux heeft gedreven, is het feit dat ik - alle antivirusprogramma's en firewall's en dergelijke dingen, regelmatig met beestjes zat. Dat ik vaststelde dat ondanks al mijn pogingen om mijn pc netjes te houden en geen overtollige programma's te laten rondslingeren op de harde schijf, ik mijn PC steeds trager en trager zag worden, en ik het gevoel kreeg dat ik straks zou moeten helpen duwen...
Linux heeft van al die zaken geen last...
In al die jaren heb nog maar één keer vastgelopen, en dat bleek nadien nog betrekkelijk simpel op te lossen ook... Sindsdien geen problemen meer.
Ach, natuurlijk is het niet al koek en ei... Sommige dingen van Windows bezorgen mij hoofdbreken om het te kunnen openen, en soms lukt het me niet... Maar dat is ook zo met sommige programma's van het geroemde Apple... Er zullen wellicht altijd dingen zijn en blijven die de verschillende OS op een andere manier invullen, met "vertaal"-problemen voor de anderen.
En vermits de dikke meerderheid Windows gebruikt, zal ik in verhouding meer zaken niet kunnen openen, dan zij van Linux-gebruikers... Maar ach, dat vind ik helemaal niet erg, want het gemak van werken en de veiligheid van het systeem vind ik veel belangrijker. Maar dat is uiteraard een persoonlijke keuze.
Binnen een paar weken zal ik dus eens een hele dag bezig zijn met de overschakeling van Linux Mint 11 naar versie 12... Dat installeren duurt niet zo lang, maar zoals iedereen heb ik ook een deel toeters en bellen geïnstalleerd op mijn Chrome en op mijn Firefox, en ook nog een paar handige programmaatjes. Zoals een programma om mijn identiteitskaart te lezen, zodat ik mijn belastingen sneller kan betalen...
en daar kruipen wel een paar uurtjes in. eerst moet je die programma's netjes noteren zodat je nog weet hoe die dingen heetten (en hopelijk nog heten) en je ze kunt terugvinden.

Ach, als ik het vergelijk met de installatie van een nieuwe Windows, dan is het twee keer niets om Linux te installeren... Dus hoor je me niet klagen. Integendeel, om de zes maand ongeveer hebben wij een nieuwe versie, met een pak verbeteringen. Bij Windows kun je daar soms jaaaaaaaaaaaren op wachten.

Maar ja, het is en blijft een persoonlijke keuze... En de meeste mensen zijn een systeem gewoon, en durven niet de stap te zetten naar een ander systeem. Maar erger dan een overschakeling van de ene Windows naar de andere Windows-versie is het niet om over te schakelen van Windows naar Linux, mits je kiest voor een volledig systeem zoals Mint of Ubuntu om twee gebruiksvriendelijke systeemen te noemen... Je hoeft ook je Windows niet overboord te gooien, je kunt beide naast elkaar installeren.

Ik ga hier niet wéér alle voordelen en veiligheden opsommen van Linux, daar schreef ik al vaak over, maar als je last hebt met je vertrouwd Windows, installeer dan eens Linux naast je Windows, en werk er mee, geef het de kans om je er aan te wennen... en ik ben zeker dat je na een tijdje helemaal niet meer terug wilt naar je oude systeem.

In ieder geval, ik zit me nu al te verkneukelen in al het nieuwe dat ik zo maar cadeau krijg, want ja, Linux is ...gratis !

Buiten is het weer grijs en mistig... en de barometer is aan het zakken... Dus slecht weer op komst. We hebben een bizar jaar achter de rug! Na de winter kwam onmiddellijk de zomer, na die zomer-lente, kwam dan een herfstige zomer, en na die "zomer" kwam dan nu de lente waar we nu in zitten... Wellicht krijgen we nu toch nog een winter ? Of wordt het weer wat anders ?
Van mij hoeft het niet echt een bitterkoude winter te worden... de prijs van de mazout staat veel te hoog! En bovendien hou ik ook niet van gladde wegen... Maar we hebben heel veel kans dat we nu een zachte winter krijgen !!! De regering (lees politici) heeft een veel grotere voorraad strooizout ingedaan... Vermits de regering tegenwoordig meestal de bal misslaat, is de kans dus groot dat we geen zout nodig hebben....

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

maandag, november 14, 2011

De staat staat niet meer...

Parties in the European CouncilImage via WikipediaIk zit er al enkele dagen mee...
Wat betekent het nog Belg te zijn ? (Of Vlaming of Waal ?)
Verwondert die vraag je ?
Dacht je echt dat jij nog steeds Belg was ? (Of Vlaming of waal voor mijn part ?)
Vergeet het maar.
Wij bestaan alleen nog op papier.
Meer niet.

Mijn euro is gevallen toen ik zag hoe men Griekenland  en zijn premier gewoon bij het nekvel pakte, en hem dwong zijn woorden terug te trekken en de directieven te volgen opgelegd door Europa... Nu kregen we er nog eens de gekke Berlusconi en het zieke Italië boven op... Waar men ook niet anders meer kan dan de directieven van Europa volgen.

Men laat het telkens uitschijnen alsof er nog enige keuze is, maar ze laten zelfs geen ruimte meer om adem te halen, laat staan om te kiezen...
Kijk, ik ben een voorstander van Europa, en ben me bewust van de consequenties van die keuze. Ik weet dat, als wij uiteindelijk naar één groot geheel gaan, wij dan een heel nieuwe vorm van Sociale Zekerheid, en alles wat daar maar van ver of van nabij aan verwant is, zullen moeten aanvaarden, maar daar is men nu eigenlijk al volop mee bezig ! De sociale verworvenheden in Griekenland worden zo snel afgebroken dat ze niet eens meer te herkennen zijn, en straks gaan we hetzelfde zien in Italië.
Maar nu zijn die stappen ingegeven door een "noodsituatie", en dus niet logisch, maar wel een goede stap in de ultra-rechtse richting die de Europese politiek aan het nemen is !

Als we dan in werkelijkheid toch al niets meer te zeggen hebben, dan zou het veel eerlijker en veel beter zijn, om deze stappen bewust en in groep te zetten. Nu is men bezig met stap voor stap de sociale zekerheid af te breken, terwijl men het doet uitschijnen dat dit nodig is om Europa te redden...
Dat is bullshit !
Als men ziet dat het datzelfde Europa is dat nu in werkelijkheid de wetten dicteert in de crisislanden, dan is het duidelijk dat het Europa is dat in werkelijkheid alle landen regeert binnen de unie.
Het stap voor stap afbreken kan dan ook niet anders gezien worden, dan als een ondergraving van de sociale verworvenheden van allen!
Immers, de logica zegt dat een toekomstige sociale zekerheid van een echt verenigd Europa zowat de gemene deler zal zijn van alle sociale zekerheden binnen de unie. Dus, hoe meer je die sociale zekerheidssystemen ondergraaft vóór de uiteindelijke samensmelting, éénwording, hoe lager dat komt te liggen, hoe sterker het kapitalistische systeem primeert.

De Sociale Zekerheid is een verworvenheid die we niet kunnen en niet mogen laten vallen. Ik ben wel bereid een stap terug te zetten om tot een éénwording over te gaan, als dit het fundament van het systeem niet uitholt. Nu is men dat echter georchestreerd aan het uithollen, aan het afbreken, aan het ondergraven !

Sociale Zekerheid moet een systeem blijven die op een sociale manier zekerheid biedt. Die inkomen waarborgt bij ziekte, bij onvrijwillige werkloosheid, bij ouderdom, die een opvangnet vormt voor wie uit de normale maatschappij valt, hetzij door lichamelijke of geestelijke tekorten, hetzij door andere redenen. Het moet een waarborg vormen op betaalbaarheid van gezondsheidszorg en zelfs onderwijs. Kortom, het moet een maatschappij blijven vormen waar iedereen gelijke kansen krijgt, wat ook zijn afkomst, zijn situatie is.

Wij hebben nog maar enkele generaties dit systeem verworven ! Het is echt niet zo gek geleden dat er geen medische zorg mogelijk was voor de armen onder ons, en toen was de ganse arbeiders- en bediendenstand arm !... Er was een tijd dat de arbeiders hun eten moesten kopen in de winkel van de werkgever... Er was een tijd dat er geen geld was om school te lopen...
Ga een goede honderd jaar terug in de tijd, en armoede was troef voor de overgrote meerderheid van onze mensen.
Als men nu terug de sociale verworvenheden wil afbouwen, dan zou de ramp nu nog veel groter zijn dan toen !!!
Toen waren wij amper aan het begin van de industriële revolutie, er was zat plaats voor ongeschoolden, en hoe laag de lonen ook waren, er konden betrekkelijk veel mensen werken, want lichamelijk werk was er en arbeidskrachten waren er ook.
Nu echter zitten wij met een systeem waarbij steeds minder mensen nodig zijn, en ongeschoolden al helemaal niet meer van doen zijn... De automatisering heeft een ganse verschuiving van de tewerkstelling veroorzaakt. Denk onder meer aan de opkomst van de "dienstensector"...
Neem nu de sociale zekerheid weg, en dus de koopkracht, dan valt heel het bestel in elkaar als een kaartenhuis, en komen we in minder dan geen tijd terecht in een systeem van armoede en werkloosheid. Zelfs de landbouw zou kreunen en kraken onder een terugkeer naar de tijd van toen !

Nee, als we kiezen voor Europa, dan moeten we dat of nu doen, of moeten wij ageren tegen de sociale afbraak die men nu aan het opdringen is. Deze maatregelen zijn NIET voor de vrijwaring van ons huidige Europa, maar voor de afbraak van onze Sociale verworvenheden binnen het Europa van morgen !!!

Wees alert !

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zondag, november 13, 2011

Mist

Ik weet niet welk weer jullie daar hebben, maar hier is het mistig, echt mistig. Daar we naar de rommelmarkt gingen, en we daarvoor Kruishoutem moesten passeren, waren wij op onze hoede... Om een of andere reden is het immers altijd veel mistiger daar dan op andere plaatsen. Herinner je maar die verschrikkelijke kettingbotsing van enkele jaren terug... Dat was ook in Kruishoutem.

Wij dus op ons gemakjes, heel kalm en voorzichtig. komen we op de Edelare en daar hadden de inrichters van een paardenevenement een bord midden op de weg gezet dat je niet meer door mocht... Vlak na de bocht ! De enige oplossing was langs een klein smal wegeltje, maar hoe vreemde mensen dat moeten vinden???  Ze mochten op zijn minst ook bordjes gezet hebben met de omleiding... Maar ja, bij hen zijn het de paarden die denken, die hebben een groter hoofd...

Zoals verwacht was het in Kruishoutem weer echt dikke mist. En dan zie je er nog zonder licht rijden. (Op de terugweg heb ik zelfs moeten remmen en uiterst rechts uitwijken, want er was er zelfs eentje die zonder lichten het nodig vond om een andere wagen in de bocht en in de mist voorbij te gaan... Oenen die iedereen in gevaar brengen !)

Maar kijk, amper waren we Kruishoutem voorbij, of daar was de zon... Bij het terugkeren kom je uit de zon dan weer plots in Kruishoutem de mist in gereden... Ik denk dat die mist daar hangt omdat het daar lager gelegen is... Als we hier in Oudenaarde mist hebben is dat de Schelde en de Scheldevallei die wellicht de mist wat langer laat hangen, maar in Kruishoutem is het altijd nog slechter, en daar is geen water, alleen een vallei...

Ik hou niet van rijden in de mist. Toen ik heel lang geleden nog op de mailboat voer, was ik veel meer bang van de mist dan van een storm op zee. Mist is zo akelig, zeker op zee ! Je ziet niets, het lijkt altijd of de zee dan ook heel stil is, bijna geen golven, maar rondom rond zie je niets dan een witte muur van mist. En overal hoor je toeters en bellen van schepen die daar ergens onzichtbaar zitten... Ondanks radar was op dergelijke dagen iedereen van dienst, en stonden we om de twee meter, rondom rond het schip om te luisteren en in de mist te turen...
Beangstigend !

Ook met de wagen heb je last van dat gevoel van blindheid. Ook dan zit je te turen in de hoop alles tijdig te zien. En als het echt bolle-mist is, dan blijf je beter thuis ! Als je echt niet weg MOET, blijf dan thuis ! Het is nooit veilig om in zo'n weer te rijden.

Vandaag was het niet zo erg, het was op sommige plaatsen behoorlijk mistig, maar het was niet zo dat je niets zag. Anders waren we er zeker niet door gereden.

Zoals je ziet aan mijn bloggen, we zijn veilig weer thuis gekomen... en nu wat eten en dan eventjes platte rust... Gisteren was het lekker, maar veel te laat voor mij...

tot de volgende ?