Image by FaceMePLS via FlickrHelaas, driewerf helaas... wij behoren bij de haastige mensen.Vanmorgen reed een heer of dame met een brommerke kilometers voor mijn neus, heel Merelbeke door. 't Was dan ook nog een attente brommer, hij stopte voor iedere voetganger aan ieder zebrapad. Dan moet je een kleindochter naast je hebben... Voor wie het niet rap genoeg kan gaan.
't Was nochtans een bromfiets, en geen snorfiets, maar toch reed hij heel, heel traag, op zijn of haar gemak, want met die helm zie je dat niet zo handig.
Eens je dat trage ding toch voorbij bent, dan vraag je je af waarom je eigenlijk zo haastig bent. Maar pas dan, niet zolang het ding voor je snort. Nu ja snorren...
Ik ben nochtans niet van de soort die zich vlug opjaagt, maar 't zal te maken hebben met de kleindochter, die wel heel de tijd zat te zagen over "diene tragen..."
Och, daaraan zie je weer eens dat je, als het er op aan komt, helemaal niet beter bent dan de anderen.
...te contrarie...
Op de weg zijn we dan nog eens gestopt om aan een van die talrijke kraampjes langs Vlaanderens wegen in het weekend, om kip aan het spit te kopen. Vroeger zag je dat nergens, nu breek je er als het waren de benen over. En net zoals een frietkraam, als de reuk je in de neus slaat, dan heb je goesting. Waarom ruikt dat allemaal zo vurrukkulluk ?
Enfin, je ziet het, ik ben aan 't bloggen, dus ben ik al weer goed en wel thuis. 't Is weer zaterdag, dus deze namiddag nog eens naar tanteke op bezoek. 't Zal druk zijn in het bejaardentehuis, want Maria wordt gevierd voor haar 105° verjaardag. 105 ! ! 't Mensje zit er bij en kijkt er naar, ik weet niet of ze het nog echt beseft. De laatste tijd gaat ze ferm achteruit, en als ze wat zegt tegen haar zoon, die iedere dag op bezoek komt, dan begrijp ik er geen woord meer van. Hij geeft haar antwoord, dus veronderstel ik dat hij haar wel begrijpt, of misschien ook niet en praat hij maar, gissend naar de vraag?
Voor mij hoeft het niet. Als ik daar in een rolstoel moet zitten, praten en niet meer begrepen worden, en wellicht vertoevend in een wereld die je zelf niet meer begrijpt, nee, dan hoeft het niet... Ik ben niet gepresseerd om dood te gaan, maar ik zou niet graag een periode moeten geleefd worden in plaats van zelf te leven!
Ik ga stoppen, 't is weer geen weer, voor het moment is het gestopt met regenen, maar alles ligt er nog zijpnat bij, en de mooie herfstblaren plakken vast in het nat van de grond. De banen liggen er modderig bij en de wereld oogt zo troosteloos herfstig... 't Is met weemoed en heimwee dat ik nu moet kijken naar de bloemen binnen in huis...buiten zijn er geen meer. Gelukkig zie ik de talrijke botten van de camelia's en weet ik dat bij de eerste tekenen van Lente die bloemen in al hun pracht zullen juichen dat de zomer er weer aankomt !!!
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten