zondag, september 26, 2010

De Regengod weent over Vlaanderen...

Sculpture Onder moeders paraplu, Wijchen (Gld,...Image via WikipediaEn héél de nacht ! Dikke tranen, in massa's!
Het water stroomt weer als een bergbeek over mijn oprit. Dank zij de zandzakjes die de stroom wat moeten weghouden van mijn mazoutput, klotst het nu onder de dorpel van mijn voordeur.
Water, bron van leven doodt mijn plantjes die er niet in slagen zich te redden met schoolslag of rugzwemmen in de woeste vloed.
Nu ja, ik drijf een beetje over, maar echt, 't heeft héél de nacht water ge go ten ! En het water stroomt over mijn oprit... Gelukkig heb ik met karrevet mijn putdeksel waterdicht gemaakt...Anders zat ik weer met water in mijn mazout, en water wil, ook bij mij, vooralsnog niet branden...
Als de miserie blijft aanhouden, dan zal ik er toch nog aan beginnen denken over te schakelen op aardgas, ook al is Anny bang van gas.
Ik vermoed dat de ellende voortkomt uit het feit dat er nu geen landbouwgrond meer achter en naast ons ligt, maar allemaal weidegrond. Bij de landbouwgronden had je op zijn minst altijd een voor langs de velden, waarin het water terecht kwam, en waarlangs het in een richting gevoerd werd, en op de baan vloeide en zo in het riool, en niet terecht kwam op mijn grond...
Vroeger waren er beekjes rond de velden, ook om de weiden, maar dat is allemaal verleden tijd... Nu zie je die nuttige dingen nergens meer. De enige geulen die je ziet, zijn ontstaan door de sterke erosie waarbij massa's goede landbouwgrond wegstromen. Geen boer die er zich zorgen om maakt, het zal zijn tijd wel duren, en zijn kinderen boeren toch niet meer verder. Boerenstiel is niet lucratief genoeg, en wordt steeds grootschaliger en industriëler... Niet meer een paar zeugen op het erf, maar een stal met honderden zeugen, iedere zeug in een klein hok met net genoeg plaats om het leven te schenken aan een pak biggen, die dan volgestampt worden met voer, tot heil van de steeds meer vleesetende rijke Europeanen...
Je moet tegenwoordig goed rondkijken om nog ergens normale koeien te zien lopen, nu zijn het bijna allemaal van die blauwwitte wangedrochten met abnormaal dikke billen. Ze kunnen alleen nog kalven mits een keizersnede. Je ziet ze dan met de kenmerkende littekens op de zij in het veld lopen met een veel te dik achterwerk en een even misvormd kalf naast zich.
Kippen in een legbatterij, of in een vetmesterij.
Konijnen op batterijen, op sterk kippengaas lopend, zodat de mest en de pis meteen weg loopt en je kunt besparen op het strooisel.
Allemaal heel natuurlijk en heel gezond.
En wij maar eten.
Opgesloten in onze huisjes, onze wagen, ons bureel, ons werkplaats...
Kijk eens naar de lucht, het is toch geen weer om zelfs maar te denken op buiten lopen.
We leven bijna net als de dieren in de grote dierenfabriek, opgestapeld in grote appartementsgebouwen, in wooneenheden. Geschikt voor de kweek.
Sarcastisch ? Amper...
We haten de regen zo erg, omdat buiten voor ons alleen nog een plaats voor ontspanning is, en daar hoort regen niet bij, regen is niet leuk. Regen maakt dat je kledij er niet meer uitziet, en maakt je sikkeneurig.
Regen is niet meer de godendrank die de wereld voedt.
Regen is vervelend en ambetant.
Wij willen in de weinige vrije tijd die de onze is, buiten in het zonnetje. We vliegen naar Spanje en Turkije om de zon te voelen op ons witte lijf, wit van het binnenzitten. In onze kweekbatterij die we thuis noemen.
Knus cocoonen in onze makkelijke zetel voor de kijkkast die ons verre landen toont, waar het lijkt of de zon altijd schijnt.
Heb jij al een toeristische documentaire gezien waar het heel de tijd regent?
Onze wereld is gebouwd uit waanbeelden ons ingegeven door de toverkast waar we elke avond voor zitten. Te zitten. Met een hapje en een drankje. Dichtslibbend.
Waar is de zon in ons klereland ????
Door mijn rug kan ik niet snel stappen, tenzij ik de pijn nadien er bij neem...dus stap ik soms door de regen, niet gehaast, gewoon stappen.
En de eerste stappen sakker ik net als de anderen op de regen.
Nadien deert het mij niet echt meer, en alleen mijn bril ervaar ik als hinderlijk, daar horen ruitewissertjes op, maar voor de rest valt de regen eigenlijk best mee.
Je moet het echt eens doen, gewoon stappen door de regen.
I'm singing in the Rain...
Niet te lang, want we zijn eigenlijk niet echt gekleed voor regenweer. Och, we hebben een regnjas, een paraplu en zo, maar als je broekspijpen nat worden, dan wordt het stappen vervelend door dat kleffe gevoel van die plakkende kledij. Maar zonder dat... Best leuk, die regen.
In de zomer, in je korte broek (geen natte broekspijpen) en met je blote voeten in je sandalen (geen natte sokken) is het zelfs aangenaam eens in de regen te zijn.
We hebben de mond vol van "Terug naar de natuur"
maar we menen in feite naar de drooguur...
tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

Geen opmerkingen: