zaterdag, augustus 07, 2010

cryptozoölogie

dwergnijlpaard : laafse kikkersImage by belgianchocolate via Flickr
Gisteren heb ik daar eventjes over geblogd... En wellicht hebben velen de bedenking gemaakt: wat zit die Belgische prof zich daar bezig te houden met monsters à la Yeti, bigfoot en Nessie???
Ik heb het gevoel dat ik Bernard Heuvelmans op die manier onrecht heb aangedaan, want het is niet zo gek wat hij doet!
Het is immers zo, dat de lijst van die beestjes, mede onder impuls van mensen als Heuvelmans, steeds maar kleiner en kleiner aan het worden is. Ooit stonden daar de Okapi en het dwergnijlpaard ook op... die zijn ondertussen al lang en breed bekend. Maar ook de reuzenoctopus kon ondertussen geschrapt worden, en wel in meer dan één soort. Of de verhalen van de grote Kraak dan ook waar zijn geweest, is een andere vraag. Maar het is een feit dat bepaalde walvissen die octopussen eten, en die octopussen vallen dan op hun beurt de walvis aan. Het zou dus kunnen dat een octopus die houten schepen van toen voor een walvis aanzag, en een aanval deed...
Maar voel me wat ambivalent bij deze wetenschap... Hoe minder dingen ons resten als onverklaarbaar, hoe minder er ook te ontdekken is, en hoe minder verwondering wij kennen...
Tenzij je een mens bent als ik ben, en je open staat voor de wonderen van het leven zelf.
Ik voel dagdagelijks verwondering, voor heel veel om me heen. Ik hoef echt niet te zoeken om wonderen te zien. Als ik hier wat links van mijn scherm kijk, dan zie ik enkele orchideeën bloeien, en dan verwonder ik me over de schoonheid, maar evenzeer over het feit dat wij die planten, helemaal buiten hun gewone groeiplaats zo makkelijk in bloei krijgen en heel lang in bloei houden. En dan vraag ik mij die enorme vraag af:
Hoe weet dat kleine beetje cellen aan die stengel van die plant dat zij moeten opengroeien tot een bloem, hoe weten ze dan de kleur en de geur... Wij mogen dan al uitgevonden hebben welk stukje DNA, welke genen daarvoor verantwoordelijk zijn, hoe dat minieme stukje DNA er komt, hoe het weet wanneer en hoe het moet in gang schieten om bloem te worden, dat weten we niet...Dat is nog steeds het geheim van het leven. We weten wel het verschil tussen een dood iets en een levend ding, maar het waarom van het leven, dat weten we niet. Waarom vormen die en die stof samen een stuk steen, en andere dingen een stukje leven... We kunnen misschien zelfs al zelf prutsen aan dat leven, maar het is niet meer dan een beetje meccano spelen, met onderdelen van cellen van andere levende dingen.
We hebben dus nog heel veel om ons over te verwonderen. Dagelijks.

Eén van de grootste wonderen die ik ken, is het feit dat ik hier zit te bloggen! Niet over mezelf ben ik verwonderd, maar over het feit dat een samenraapsel van cellen en celletjes, een middel heeft gevonden om niet alleen met elkaar in contact te komen, maar dat zelfs te doen over enorme afstanden heen, en over de grenzen van de tijd heen. Dat die cellen überhaupt een verstand ontwikkeld hebben. Of we dat nu deden via evolutie of via schepping, voor mij blijft het wonder even groot: een aap heeft zowat exact dezelfde cellen, en die kan dat niet. Fantastisch toch ?

De mens voelt zich daardoor veelal groter dan de rest van de wereld...ik, ik voel me kleiner, want ik besef het wonder. Ik leef niet zo maar, ik leef bewust.

Ik weet niet of je daar ooit hebt bij stilgestaan, maar dat is een bijna ondenkbaar iets!
Wij kunnen schrijven, lezen, praten, kortom wij hebben niet alleen kennis, we kunnen het ook nog eens doorgeven aan anderen!
Laat ons nu een veronderstellen dat dolfijnen ook "verstand" zouden hebben, dan nog is er een enorm verschil in het feit dat zij de kennis niet doorgeven op de manier waarop wij dat kunnen. Zij kunnen hoogstens aan elkaar een tip doorgeven hoe je makkelijkst die soort schelpen openkrijgt om op te eten, maar veel verder gaat dat niet. Wij doen veel meer, bouwen verlengstukken aan ons kunnen.
Heel nederig wordt ik daar door, want ik heb geen idee hoe dat kan hoe dat komt.
Maar er is nog een reden om daar over héél erg nederig te zijn! Kijk maar eens wat we met dat "verstand" allemaal kapot maken. Kijk maar naar de wereld om ons heen. kijk maar naar de steeds snellere uitputting van de bodemschatten, naar de vervuiling, naar het grote uitsterven van de natuur.
Door ons "verstand"...
Een mens zou er aan twijfelen of dat echt wel een gave is,
of een    vloek.

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

Geen opmerkingen: