Lachen met de mensen, niet schoon van u !

Image by Gerard Stolk "de focus voorbij" via Flickr

Ik vind het niet schoon dat jullie zich zitten te verkneukelen met de miserie van een ander! Gisteren moest ik dan nog aan het werk met mijn hobbyïsten, en gisterenavond was ik weer een wrak. Ik moet zelfs zeggen dat ik gisterenavond zelfs wat schrik had van die pijn, want ik had het gevoel zoals op het moment dat de pijn vastzit... 't Is niet waar hé ? Nee, gelukkig niet, toen ik vanmorgen opstond was de pijn weer op normaal niveau, met daarbij stijve pijnlijke spieren. Toen Anny opstond was het ook van dattum, oeioei, mijn billen doen zo'n zeer... Dat putje zal ons nog een tijdje heugen...
Maar na mijn dagelijkse turnoefeningen gaat ook dat weer, en zijn de spieren weer wat losser geworden.

Gisteren was er dus hobby... Via "Kerk en Leven" waren de leden verwittigd dat ze of oude kleren moeste aandoen, of een degelijke stofjas of zoiets, want er moest geverfd worden...
Ik dus mijn auto volgeladen met grotten bestaande uit een plank, ijzerdraad en van pleister doordrongen oude dweilen, potten verf, borstels, sparretjes, de boompjes die ze de vorige keer hadden geknutseld, en plaaster om die boompjes mee vast te zetten.
Toen iedereen er was legde ik uit dat ze eerst hun boompjes moesten zetten, en gaf hun enkele bedenkingen om het wat natuurlijk te doen ogen. Dan maakte ik een deel plaaster klaar, en de dames togen aan het werk. Het gezucht en geklaag was niet uit de lucht, de boompjes wilden niet blijven staan... Ik gaf hen het advies dat ze voldoende plaaster moesten gebruiken, en ja, toen ging het. Yolande had een boom die steeds weer omviel, tot ik haar er op wees dat de boom een scheve stam had, en dat ze die beter of wat korter maakte, of hem wat tegen de rots aan deed "groeien"... Enfin, na een uurtje waren alle bomen en sparren geplant in plaaster, en stelde ik voor om dan maar eerst de koffiepauze te houden, want straks moesten we schilderen... Ik had twee taarten mee, want ik ben deze maand jarig. Maar toen Monique toekwam had ze ook een taart mee, ze dacht dat er niemand was die taart zou mee hebben... Drie taarten !!! Monique heeft haar taart dan maar in porties gesneden om mee te nemen naar huis... Trop is te veel zou VDB gezegd hebben....
Maar dan begon het leuke werk... schilderen. Ik had groene en bruine verf mee... Groen voor de buitenkant van de grot, die dan een met gras begroeide heuvel moet worden, bruin voor de binnenkant van de grot, die dan "rots" moet verbeelden...
De gedeelten met de verse plaaster moesten ze openlaten, omdat de pleister nog niet in en in droog was, ik zal dat wel thuis afwerken voor hen.
Maar het leukste is de binnenkant van de grot... Zo heel groot is dat niet, en het is niet zo makkelijk dat helemaal zorgvuldig te schilderen, zeker niet zonder smossen... Toen Irma een momentje stopte om weer eens recht te kunnen zitten, bekeek ik haar handen, en vroeg of ze door het papier geschoten was... Dan bekeken ze allemaal hun handen en armen, en 't waren allemaal Irmaatjes....  Ook de tafels waren geverfd... Na de werken hebben ze dan met verkrachte eenden en cif de tafels gekuist ... en zelfs hier en daar de grond...
Onder het schilderen werd er veel gezucht, maar vooral veel gelachen, want de dames vonden het schilderen van de grotten blijkbaar iets wat hen deed denken aan pikante dingen... Ze hielden "zwarte school" dat het niet schoon meer was... Ik zei dat ik maar een man was, en niet tegen die "vuile" praat kon, waarop ze natuurlijk nog meer zaten te lachen en nog wat gas bijgaven...
Eéntje was er die schilderde zoals ons moeder... Ons moeder had eens zelf de keukenstoelen geschilderd, en toen vader thuiskwam van zijn werk vertelde ze dat aan hem, en ons vader ging de werken keuren... Toen hij terug kwam zei hij niets, en ons moeder " Awel, is 't goed gedaan?"... Ons vader hield het hoofd bedachtzaam wat schuin, en zei toen: " Ja't, 't is heel goed geschilderd, maar je mag het nooit meer doen!" Ons moeder keek hem vragend aan... "Want" vervolgde ons vader, "Als je die stoelen nog een keer zo schildert, dan kunnen ze de keuken niet meer in..."
Madeleine schilderde haar grot en gras ook zo... in één dikke laag smeren, dan is 't zeker gedekt...
Na de werken alles weer in mijnen auto en thuis alles weer in de garage gezet...
Volgende maand moeten de dames op de grot gras aanbrengen... Wat ga ik dan tegenkomen?
Wat wel leuk is, ze vinden dat ze echt bezig zijn iets moois te maken, en daarvoor doen we het toch hé ?

Deze namiddag ga ik met Anny naar Auchan te Leers... Onze voorraad alcoholvrije aperitief halen, en nog een boel andere inkopen... In het terugkeren stoppen we nog even te Estaimpuis, om er in de "Poisson d'or" visseneten te halen voor mijn aquariumvissen en mijn vijvervissen. Natuurlijk ga ik daar ook wat rondkijken, het is een echt paradijs voor de visliefhebber, zowel zoetwater- als zeevissen zwemmen er bij duizenden rond in honderden en honderden soorten. Het is immers een avn de grootste winkels op dat gebied in ons landje. Iedere keer zie je op de parking honderden Franse auto's staan, want ook de Fransen weten dat wondere magazijn zijn ! Wij gaan inkopen doen in Auchan, zij komen onze visjes kopen...
Zo is Europa pas echt Europees...

tot de volgende ? (Oh ja, je moet maar eens googelen naar poisson d'oir... Mooi !!!!!)