Image by Fabio Bruna via FlickrEr is heel wat veranderd in den armee belge! Ik herinner me nog de tijd dat we met ons leger deel uitmaakten van het bezettingsleger in Duitsland. Gevolg van de tweede wereldoorlog. Later kreeg dit kind wel een andere uitleg, en was onze aanwezigheid daar vereist tegen de dreiging van de USSR.
Veel hadden ze er niet te doen. Kan ook niet, want als de mensen een soldaat ontmoetten, was de vraag "Waar ligt ge ?" en geef toe, al liggen kunt ge hoogstens wat poer verschieten, maar veel meer dan dat is er niet liggend te doen in het leger. We hadden er zelfs die in het Duitse Soest lagen, die soesden maar door.
Nu hebben we geen leger meer, het is een welzijnsgroepering geworden, die wordt uitgezet in rampgebieden en in gebieden waarvan de Hamerikanen ons gebieden dat we ze manu militari democratisch moeten maken. Hoe dat manu militari en democratie kunnen in één begrip gegoten worden, is mij een raadsel, maar Hamerikanen vinden dat een peulschilletje.
Verplichte democratie... 't is eens wat anders. Gedwongen overschakelen van de dictatuur van één man, naar de dictatuur van één partij. Na een tijdje splitsen deze partijen zich in ontelbare kleine partijen en partijtjes, die elk op hun beurt wat stemmen (verplicht!) ronselen, en dan krijg je een formateur die heelder massa's volk moet raadplegen om er zeker van te zijn dat hij iedere groep in dit land aan het woord heeft gelaten. Want dat is het grote verschil tussen een democratie en een dictatuur! In een dictatuur mag niemand nog zijn gedacht zeggen, in een democratie hoort het bij je plichten je gedacht wel te zeggen, maar er luistert geen kat naar. Alleen in schijn de formateur en co.
Hoe meer partijen je telt, hoe meer blijk je geeft van democratie. En hoe onmogelijker het wordt te regeren. Immers kun je niet tot een meerderheid komen, zonder een hele hoop van die partijen bij elkaar te brengen in een non-regering. Non, omdat er zoveel ideeën moeten gerespecteerd worden, dat men dan maar besluit niets te doen, dan trap je ook op niemands tenen.
Natuurlijk zijn er mensen die het daar helemaal niet mee eens zijn! Dus richten ze een nieuwe partij op. Binnenkort mogen wij de geboorte verwachten van onze honderste partij! Niet levensvatbare niet meegeteld.
Ik ben uit geloofsovertuiging tegen abortus, maar als iemand een manier weet om politieke partijen in zijn geheel te aborteren... ik hou me aanbevolen!
Maar we waren bezig over het leger. Gek woord. Een haas slaapt er in. Hazen zijn bij uitstek schrikachtige dieren. Vandaar misschien? Legeren is ook een werkwoord, maar we gebruiken het niet meer omdat het verwarrend werkt met legeren. (légeren en legéren voor de trageren onder u). Je kunt bovendien ook delegeren, maar dat heeft dan weer niets te maken met legeren of met legeren. (Ik moet niet nog eens met accentjes werken toch?)
Vandaar dat het leger nu niet meer legert, maar inkwartiert. Dat duurt meestal veel langer dan een kwartier.
Taal is moeilijk.
Zelfs als we geen vreemde woorden gebruiken, dan stellen we vast dat in Vlaanderen de slager gelijk is met de slachter en dus de varkens en runderen slacht, maar in Nederland is de slager gewoon wat wij een beenhouwer noemen. Nu is het hoofdberoep van een beenhouwer niet het houwen van benen, maar het versnijden van het vlees en het maken van allerlei delicatessen gebaseerd op dat vlees.
Met het dialect ligt het nog moeilijker wij eten dolgraag gekapt, maar dat is verkeerd, we moeten zeggen dat we gehakt eten. Nochtans, de kapper kapt. Niet de beenhouwer. Een beeldhouwer kapt ook, maar dat is iets heel anders.
Och, ik ga stoppen, in de hoop dat je nu voldoende medelijden hebt, om binnenkort een eerste minister Elio te verwelkomen en zijn koeterwaals te aanhoren in vrede en vol liefde. Koeterwaals, dat is geen Waals, maar verbasterd Vlaams. Om het simpel te houden. Gelukkig hebben wij allemaal wat familiale gevoelens over voor Elio, hij is een beetje familie van ons allen, hij is immers een nicht.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten