daag visserke vis

Image by Infidelic via Flickr

Luc kan niet gaan vissen...Hij is belet. Maar ik laat het niet zo hé, ik ga met Ewoud gaan vissen. Els brengt hem deze middag, en dan gaan we samen naar Pepee's gaan vissen. Ewoud content, ik content. En als het weer het toelaat, gaan we vrijdag nog eens vissen, met Luc. 't Kan niet meer stuk.
Daag visserke vis, dag vis, dag lieve vis... dichtte Paul Van Ostaeyen ooit...
(Ik heb de twee boeken met zijn verzamelde werken ooit gekocht op de uitverkoop van de bibliotheek, aan 10 oude Belgische frankskes, zo'n 25 eurocentjes...)(Het jaar nadien was er plots Het Van Ostaeyen Jaar, en de bib kocht de boeken nog maar eens aan!!!!)
Nu, dat ze zo'n gekke dingen doen is niet eens zo uitzonderlijk, ik kocht ook ooit eens de verzamelde werken van Guido Gezelle aan 5 frank... en een paar jaar nadien werd dat werk plots opnieuw uitgegeven, en de bib, zij kocht nog maar eens aan...)
Dat Gezelle goedkoper is dan Van ostaeyen, is maar een gedacht... Het was gewoon 5 fr voor een boek, en dat van Gezelle is op van dat heel fijn missaalpapier, en dat van Van Ostaeyen is in twee boekdelen op zwaar papier met grote druk... Bovendien nemen de werken van Van Ostaeyen meer plaats in, door zijn manier van schrijven, waarbij de tekst de beweging van het beschrevene visueel volgt, heb je meteen veel plaats van doen... Maar, eerlijk is eerlijk, hij was niet de eerste die deze techniek toepaste... Zijn voorganger ? Guido Gezelle... In het gedicht over de Gierzwaluwen begint hij zijn gedicht met een geluidsweergaven van het gesjirp van de zwaluwen, en die zijn netjes in de vorm van een gierzwaluw gezet...
Het boek van Annie M G Schmidt, die ik ook heel hoog eer als dichteres, is verdwenen uit mijn boekenkast... Ooit zal dat iemand geleend hebben, en vergeten terug te brengen... djudedju.

Ik hou wel van poëzie, zelfs van sommige modernen, die helemaal niet meer rijmen, als ze dan nog minstens een zeker ritme hebben om de sfeer te duiden. Maar andere kan ik helemaal niet appreciëren. Maar ja, wie ben ik.

Nu ja, ik hou gewoon van taal, van het spelen met klanken. Soms zit ik zelfs in die blog met mijn synoniemenwoordenboek in de hand, om toch niet drie, vier keer hetzelfde woord te moeten bezigen. (Er is niet steeds een aanvaardbare oplossing). Ik geloof ook heilig in de "kleur" van de klanken, waarmee onder meer een Van Ostaeyen zo prachtig wist te spelen. Maar de grootste ? voor mij nog steeds Gezelle...Maar wellicht komt dat mede door het feit dat ik van oorsprong een West Vlaming ben, en dus dezelfde taal spreek. Want een Gezelle gebruikt nogal wat streektaal in zijn rijmelarijen. Ik denk dat dit voor anderen misschien een moeilijkheid op levert.

Toch, als ik het mooiste gedicht moet kiezen, zit ik niet meteen bij Gezelle... Ik moet eerlijk zijn, en zeggen dat ik dan meteen een heleboel gedichten naar voor schuif, niet ééntje. Ik vind het niet mogelijk mij te beperken tot een dichtwerk. Er zijn er zoveel mooie, en al naargelang het moment zal ik eerder dit of dat kiezen. Want de stemming van het ogenblik kiest mee.

Voor mij hoeven gedichten ook niet lang te zijn, de Waterlelies van Van Eeden vind ik heel mooi, of het gedicht over sneeuw van Alice Nahon...de grond is wit, de nevel wit, de wolken waar nog sneeuw in zit, zijn wit, dat zacht vergrijzeld...Het wit getakt geboomte zit, met witte rijm beijzeld... Hoor je dat klankenspel? De kleur van het gedicht, de zachtheid van de sneeuw??? Heerlijk toch? Maar een heel lang mag best ook, van Jacques Perk, Iris... Ik ben geboren uit zonnegloren en een zucht van de ziedende zee... Kan ik op knabbelen, alle smaak er uit puren...genieten.

Wat kan taal mooi zijn! Verheffend schoon!
Als ik dan kijk naar de Vlaamse soaps op TV, en dat broebeltaaltje hoor van de acteurs die menen dat ze zo moeten spreken om "levensecht" te zijn... tommetoch...

De Dietse taal is wonderzoet, voor wie haar geen geweld en doet!

tot de volgende ?