zondag, maart 28, 2010

Steeds minder varkens en runderen in ons landje

GargoyleImage by drhenkenstein via Flickr

Ik dacht al: Joepie!...
Maar het ging niet over al onze parlementen...'t ging over echte varkens en echte runderen.
djudedju

Je bent toch niet vergeten dat het vandaag zomeruur is hé? Vanmorgen mochten we eindelijk weer een uurtje vroeger uit bed, kon ik weer het genoegen smaken van goud in de mond.
Anny lag nog te zuchten en te blazen toen ik stond te genieten van het koude water. Anny is geen morgenmens en ik wel. Ons vader zaliger stond vroeger altijd tijdig op, om op zijn gemak wakker te worden, zonder dat iemand hem stoorde. Veelal was dat mis, want zodra ik beneden iets hoorde, trok ik naar beneden en kreeg de morgengroet "Zijt gij daar al were ?" Ons vader zuchtte dan eens, zijn traag ontwaken en weer mens worden was weer naar de knoppen, want in die tijd slaagde ik er niet in om alleen maar mijn ogen open te doen bij het ontwaken... Gingen mijn ogen open, dan ging mijn mond ook open, en babbelde ik er vrolijk op los.En ons vader die zuchtte.

Nu ben ik al in zoverre verwijst (van wijzer worden), dat ik niet meer uit mijn bed kom op een onzalig uur (volgens Anny), maar ik lig dan steevast of in een boek te lezen, of in de duisternis te turen en geestelijk grote en gewaagde uitstappen te doen. Met gewaagd bedoel ik hoge bergen beklimmen, diepe ravijnen oversteken en dergelijke, want in de huidige tijd klinkt gewaagd plots niet meer als het oude (mijn) gewaagd, maar heeft het zoals alles tegenwoordig met sex te maken.

Nu zit ik hier te bloggen, Anny kijkt naar de Tv naar AVS (de regionale zender) en naar het nieuws en zit te morrelen omdat er weer kluivers bezig zijn over "te dik" zijn... Wij reageerden daar voorheen al op, maar nu met anorexia in de familie des te meer ! Dat en Reynders die gaat toelaten dat sigaretten goedkoper gaan verkocht worden... summum van idiotie? (Zou wel kunnen, want minstens één van die dwazen bedrijft ook nog eens politiek)

Zomeruur... we lopen dus weer twee uur voor op de zon.
Want het zomeruur van de Duitse bezetter is nooit opgeheven.
Ik zie met de beste wil van de wereld niet in waar het element besparing daar zit, maar och, ze doen maar hé... mij kan het niet veel schelen, maar sommige mensen hebben er echt last van, en mijn kippen zijn van slag, en kijken heel verwonderd naar het veel te vroege eten.

In de Geschiedenis van de kleine lui, lees je hoe het vroeger ging, voor de uitvinding van zomeruur en winteruur, voor de uitvinding van arbeidscontracten en opzegperioden en dies meer. Neem nu de bouwvakarbeider in de middeleeuwen, de goeie, de echte stielman van toen... Meestal hoorde de arbeider dat men her of der een nieuwe kathedraal zou zetten, en dan pakte de stielman zijn werkgerei, zijn vrouw en kinderen allemaal in een grote "besotse" en sleurde dat allemaal tot aan de stad waar het werk was. Van het eerste licht tot het laatste werd dan gewerkt, met uitzondering van de hoogzomer, daar mochten ze een paar uur licht verslapen. Maar er moest hard en lang getravakt worden! Niet alleen omwille van het lange dag zijn, maar ook omdat in de wintertijd de bouw stil lag, en dan moest de bouwvakker en zijn gezin leven van de benefiecen van de voorbije zomer... Geen dopgeld, geen weerverletzegels, noppes, alleen een lange koude winter schraalhans...

Dat was pas echt zomeruur !
De wekker, dat was de haan. Bij het eerste gekraai het bed uit en de werf op.
De grote werkgevers, dat waren de kerk in al zijn geledingen, en stilaan ook de steden, die in een poging de hegemonie van de kerk te breken, ook begonnen met het bouwen van imposante bouwwerken met hoge torens, de belforten. Met eigen klokken in. Ze toonden zo dat ook zij iets in de pap te brokken hadden, en niet alleen die kerk.
Het aantal ongevallen op de werven was hoog. Veiligheidsvoorschriften waren er niet, en architecten waren mensen die gewoon probeerden de anderen de loef af te steken door hoger en gedurfder constructies te bouwen. Er zijn kerken bekend waarvan het gewelf tot vier keer naar beneden kwam, waar de architect dan telkens iets minder stoutmoedig was, tot het bleef staan... Ze bouwden allerlei steunberen enzomeer aan het gebouw om het wankele evenwicht te schragen. Wat je niet leest is welke impact dat allemaal had op de bouwvakker, hoevelen er verongelukten met die instortende gewelven, of dat geen aanleiding gaf tot besparingen in het loon... en ga zo nog maar even door... Want die arbeider, dat was minder dan de steen waarmee de kerk tot meerdere eer en glorie van een verre en blijkbaar hoogmoedige God werd gebouwd.

Die kerken zijn nu nog mooi, nog steeds heel gedurfd en nog steeds heel hoogmoedig van constructie, en gelukkig kleuren de stenen nog net niet rood van het zielenbloed van de werkman die het verwezenlijkte....

Alles was lijfelijk werk. Steenkappers zaten met een mal bij zich stuk voor stuk de verscheidene elementen van de pilaar uit te houwen, met gesmede beitels. Op iedere werf was dan ook een smidse, want die dingen waren niet zo gehard als de moderne materialen, en moesten van tijd tot tijd weer bijgezet worden, puntig en gehard worden.

Kinderen werden al heel vroeg aan het werk gezet in veel te zwaar werk.
En hoe zwaar de arbeid ook was, van het loon moest gespaard worden om de lange winter te kunnen doorstaan. Was het werk af, of moest het wegens tekort aan geld stopgezet worden, dan moest de bouwvakarbeider weer heel zijn hebben en houden bijeenscharrelen en op trekken naar de volgende werf. Bij slechte tijden, economische crisis (die waren er toen ook) of heel slecht weer, wisten ze dat de honger weer eens voor de deur stond, en zochten ze werk in het bijbouwen en herstelwerk bij de burgers en boeren, slecht betaald (veelal in natura) en echte noodoplossingen, hopelijk goed genoeg om te overleven tot er weer een kathedraal of een kasteel werd gebouwd.

Bij velen was er dan ook sprake van meer dan één beroep, en stond er thuis nog een weefgetouw voor de wintertijd, en vele vrouwen spinden...

Laat ons dus maar content zijn met dat uurtje vroeger uit ons nest van vandaag de dag, al bij al leven we nu, in vergelijking met toen, in een paradijs...een paradijs waar de grootste bezigheid ... klagen is...

tot de volgende ?

Reblog this post [with Zemanta]

1 opmerking:

Henk zei

Nou Toon, jij hebt je extra uurtje blijkbaar willen gebruiken om mijn uithoudingsvermogen te testen. Wat een teksten! En ook nog weldoordacht. Nu hoop ik niet Toon, dat je straks bij het einde van de zomertijd een navenant kort stukje gaat schrijven.

Ik wens jou en Anny een hele mooie lente toe.

Gr. Henk