His Masters Voice...

Image via Wikipedia

Wellicht zijn er al generaties die niet meer weten dat dit een merknaam was, voor Phonografen en voor langspeelplaten... Er stond een hondje op, die aandachtig zat te luisteren aan de hoorn van een fonograaf...

Hoe ik daar nu bij kom ? Omdat ik toevallig in aanraking kwam met oude publiciteitsborden... en die zat er ook tussen. Sommige van die borden waren mij heel vertrouwd, en ik moet zeggen soms zo vertrouwd, dat ik wat verwonderd moest vaststellen dat het product niet meer bestond. Ook een pak nostalgie, zoals reclame voor een draagbare radio...Nu zo gewoon, maar ik heb dat weten komen, en ik heb meegemaakt dat er heel wat protest was tegen al die bakjes die allemaal om te hardst stonden te spelen op het strand, en allemaal op een ander post. Je moest die bakjes goed zetten! Het waren helemaal geen dingen om mee rond te wandelen, ook al beweerden de reclames van wel, want je moest de radio precies in de juiste houding gaan zetten ten opzichte van de zender, anders had je geen of een veel mindere ontvangst. Nadien kwam de FM, en dan ook meteen met een soort ingebouwde antenne, en dan pas speelde de positie van het bakje geen of nog amper een rol...

Ik weet niet of het nu nog op de zolder staat, maar Anny had er eentje met een heel goede klank, de kast was in ....hout, met een kleurig velletje plastic op om het modern te doen ogen.

Publiciteit voor sigaretten, de sigaret van de sportman... djudedju.

Heel mooi zijn de reclamepanelen voor waspoeder, en de evolutie van de vrouw in die reclames. Ik heb genoten. En toen dacht ik aan oma, mijn moeder... Ooit gingen we eens met oma en de kinderen in Gent naar het museum voor Volkskunde aan de Kraanlei... Ons moeder vertelde honderduit aan haar kleinkinderen, die vol verbazing stonden te luisteren naar "hoe het vroeger allemaal wel ging"...en ik maakte me de bedenking dat ik nu ook in dat stadium zit... Ik zou nu ook al honderduit kunnen vertellen over al die dingen van toen... Vreemde dingen waar mijn kleinkinderen nu vol verbazing naar kijken...

Wellicht is de evolutie nog nooit zo snel gegaan als nu, nog nooit zijn zoveel nieuwe dingen verschenen en weer verdwenen als tijdens het leven dat ik mocht leven... Ik ben de naam van de uitvinder vergeten, maar ooit zei één van die vernuftelingen: " Ik kijk zo ver vooruit, omdat ik op de schouders van reuzen sta!", waarmee hij wou zeggen dat uitvinden gemakkelijk was, dank zij het werk van zijn voorgangers in de wetenschap. Dat houdt ook in dat uitvindingen steeds makkelijker en makkelijker komen, dat voortuitgang iets heeft van een sneeuwbal: laat een kleine bal een besneeuwde helling afrollen, dan wordt hij niet alleen steeds groter en groter, hij gaat ook steeds sneller en sneller...En dan vraag ik mij af, zou de sneeuwbal van het menselijke vernuft ook ooit in het dal terechtkomen en stilvallen?

Maar een sneeuwbal groeit niet alleen, hij duwt ook de dingen plat en vernielt op zijn tocht, hoe zwaarder en groter hij wordt, hoe meer hij stuk maakt... Ik vrees dat dit met wetenschap ook zo is...Ik moet maar om me heen kijken om te zien hoe de wereld te lijden heeft onder druk van de moderne mens.

Vandaag staat een artikeltje in de krant dat 70 % van de kinderen die nu geboren worden, makkelijk honderd zullen worden en dat in goede gezondheid... Klinkt mooi, maar de druk daarvan op het bestaan? Of ze zullen verdrongen worden door een steeds groeiend aantal mensen -jonge mensen- op deze aarde, of we krijgen te maken met een heel sterke veroudering, een te laag geboorteaantal en een ineenstorten van het mensdom... (Met een geboortecijfer van 1.33 gaat een beschaving stuk in 30 jaar !)

De keuze is zoiets als kiezen tussen de pest en de cholera. Ik zie die veroudering helemaal niet zo gunstig in. Van mij mogen ze allemaal een heerlijke en lange oude dag hebben, maar de vraag is of dat eigenlijk wel kan?

Ben je wel ooit eens op bezoek geweest in een home voor bejaarden? Och, die mensen zijn daar goed, mij hoor je niet klagen daarover, maar heb je ook al eens de factuur van die mensen gezien? Of dacht je dat dit zou veranderen? Heb je al eens gezien wat een werk er aan die oudjes is? Als de geboortecijfers niet verbeteren, dan zullen we met heel andere problemen zitten dan die oudjes !

Och, misschien ben ik wel pessimist...Misschien zijn er tegen dan al heel andere oplossingen, zit er bij ieder oudje een robotverpleegster... En ben je opoe moe, dan trek je de stekker uit van het robotje. Want wat houdt het begrip euthanasie tegen dan allemaal in ? Een soort Endlösung ?
En wie weet is op dat moment de sneeuwbal van de wetenschap al lang de mensheid voorbijgestoken, en komen nieuwigheden uit de opvolgers van onze peeceetjes? We zijn er met de nanotechnologie niet zo heel ver meer af weet je...

Of komt er toch weer een ramp, een wereldoorlogje, of door het afsmelten en losscheuren en driften van het Roswellplateau aan de zuidpool komt dan toch de plotse ommekeer van de wereld er ? Waarbij letterlijk de wereld een zwenkbeweging maakt, en de continenten raken letterlijk op drift, aarbevingen en vulkanen verwoesten het grootste deel van de nu bewoonde wereld ?

Of is dat een voorbeeld van science fiction ? Of is het toch een echte dreiging van een niet te vermijden wereldramp ?

Ach, we zien wel...of liever de jongeren onder u misschien.
Wij, wij genieten ondertussen van die oude dag, nu nog thuis, misschien ooit ook in zo'n home...wie weet?

Ondertussen genieten we, van het leven, van de wereld, van het wonder van het bestaan

tot de volgende ?