zaterdag, september 26, 2009

Handige kleindochters

EgelImage via Wikipedia

Ik ben een gelukkig man!
Eergisteren had ik hier uit zoutdeeg een prachtige uil en een leuke egeltje gemaakt, gisteren hebben we het gebakken, en gisterennamiddag komt Gwendolyn hier binnen gelopen.
Ze bekijkt de uil en het egeltje...Ik kan dat ook! Opa ga je het me leren?
Ik heb nog een restje zoutdeeg in de frigo, dus toon ik haar hoe ze die stekeltjes van de egel moet bekomen in zoutdeeg... Een uurtje nadien is ze er al terug, met een egel.
Nu staat deze ook in de oven, eerst aan 75° en straks aan 125 ° om te bakken...
Hij is niet foutloos, maar toch heel acceptabel.
Ik had maar een probleem...Ik had geen zoutdeeg voor Kimberly. Nu moet ik hoognodig nog wat zoutdeeg maken, zodat zij ook aan de slag kan.
En ik weet zeker dat Lieselotte dat ook aan kan. Ik heb immers drie handige Marie's en een onhandige Harry als kleinkinderen.
Maar die kleinzoon is dan weer met andere gaven gezegend.
Maar zoals mijn moeder altijd keek naar onze wiskunde (En geeneen van haar kinderen die daar echt goed in is! dju toch!), mijn vader altijd keek naar ons Nederlands en naar onze opstellen (Hij had meer geluk!), zo kijk en keek ik altijd naar de kunstzin en naar het creatief zijn... en ik ben dan echt een gelukkige vader en gelukkige opa...
De meeste geschenkjes die ik dan ook aan mijn kleindochters geef, liggen in de creatieve branche. Ik hou er van wat ze hebben nog wat te stimuleren.
Want dat creatieve, dat is voor mij de max wat je kunt bereiken in het leven.
Meestal is het niet lucratief, maar er is wellicht niets wat meer voldoening geeft dan iets maken, iets wat mooi is, iets wat geen rechtstreeks nut heeft, tenzij mooi zijn en mensen blij maken met iets moois om naar te kijken, of om te voelen, te strelen.
Iets van jezelf in iets wat dood was steken, zodat het een beetje van je leven uitstraalt.
Heerlijk is dat.
Iemand die creatief is, benadert het gezegde " Ik ben een God, in 't diepst van mijn gedachten", want je schept, niet uit het niets, maar je schept met allerlei materie's iets nieuws.

Waarom ik dat zo belangrijk vind?
Omdat het zo'n voldaan gevoel geeft, omdat je met het maken van een eigen werk, een vervulling is van je zelf. En ook een beetje omdat het iets is waarmee je een (beetje) succes hebt, en iets wat je kunt doorgeven, niet alleen aan je eigen kroost, maar ook aan anderen, zoals ik nu doe in de Crea van Ziekenzorg.

Och wij maken daar geen Kunst, maar toch een beetje kunst zonder hoofdletter, en het doet mij verschrikkelijk veel genoegen als ik ze hoor vertellen dat er mensen vol bewondering stonden met hun werk. Heerlijk is dat ! Daarom zit ik nu naast mijn gewone dingen, te zoeken naar technieken en dingen die er mooi uitzien, en die niet echt moeilijk zijn... Daarom ook was ik zo blij dat Gwendolyn na een uurtje hier al terug was met een "afgewerkt product"... en bewijs dat het én leuk én niet zo erg moeilijk is... dus iets voor in de crea !

Op die manier heb ik het gevoel dat ik er in luk die mensen wat zelfvertrouwen te geven in hun eigen kunnen, en hen er op termijn zal kunnen toe brengen dat ze zelf "durven" creatief te zijn, ook zonder stimulans, zonder aanporren.

Omdat...creatief zijn zo mooi is, zo leuk is, zo'n voldoening geeft...

Het is zaterdag, en voor één keer geen rommelmarkt (in de omtrek), dus geen haast, geen druk. Alleen deze namiddag naar tante. Gisteren ben ik op bezoek geweest bij Jacques, in het hospitaal. De man zal nog maaaaaanden niet op zijn been mogen steunen. Ik mag er niet op denken. Maar het is geen karwei om bij hem op bezoek te gaan, het is een aangename prater, en hij klaagt niet, hij is ook al zo lang gewoon dat er een en ander schort, dat dit nieuwe niet echt nieuw is.

Ik probeerde ook nog een ander bezoek te brengen, maar daar was niemand thuis, wellicht was hij naar de dokter in verband met zijn chemo of zoiets... Daar ga ik volgende week nog eens proberen.

En zo vul ik mijn dagen...heel druk is het niet echt, maar toch lijk ik wel altijd bezig te zijn. Heerlijk is dat, want het is als je niet bezig bent dat je je bewust bent van de pijn. En dan voedt je die pijn met er op te denken, met er aandacht aan te schenken.

Dus, heb je pijn? Wees dan bezig met wat je kan en met wat je leuk vind

tot de volgende ?

Geen opmerkingen: