Gek

Image by Lec via Flickr

In een of andere natuuruitzending had men het over jachtluipaarden... "Ze hebben lang niet altijd succes, in ongeveer 50 % van de gevallen vangen ze bot."
Tot daar het citaat.
Ik vind dat formidabel !
Die beesten leven en jagen in de savanne!
En net daar, waar volgens mij in geen uren of dagen zeevis te zien is, daar vangen die beesten bot !Ik vind dat straf!
In zoetwater zit ik uren te pieren om een beet te krijgen van een karperbeest, en die beesten, als ze hun prooi missen, vangen maar als troost wat bot. Ik weet wel, het zijn katachtigen, en katten zijn gek op vis, maar in de savanne bot vangen ??? Nu ja, we hebben nog geluk, want als ze met hun allen gaan tong vangen, dan worden die lekkere beestjes op ons bord nog wat duurder.

Kijk, dat is een voorbeeld van taalspelletjes... Dat is iets waar ik nu echt gelukkig mee ben, en waar Anny telkens weer om kan lachen. Zij maakt dergelijke gedachtenspinsels nooit zelf, maar ze kan ze wel appreciëren. Ze heeft het echter moeten leren, in het begin van onze vrijage keek ze mij soms onderzoekend aan als ik dergelijke fantasietjes beoefende, maar ook haar taalgevoel is spitser geworden in de loop van ons lang en gelukkig huwelijksleven.

Dit bewust verkeerd interpreteren van woorden, het vervangen door een andere betekenis van het woord, dat was ook te horen bij een Toon Hermans in zijn humor. Gek genoeg was dat bij hem zowat een verwacht artikel, zodat de ganse zaal meteen diezelfde interpretatie had als hijzelf... Leuk, maar het is niet zo simpel om dat aan te geven, om de mensen meteen diezelfde kronkel te laten maken. Toon was onder meer daar in een groot kunstenaar...

Denk maat eens aan zijn stuk over het galabal, dat is grandioos, en daar wipt hij voortdurend van de ene woordbetekenis op de andere. (Leg neer die bal! Scheidsrechter er bij... )
Ik vind dit zowat de meest sublieme vorm van humor, vooral omdat dit humor is die niet gaat over iemand of over een toestand. Het is zo vrij van alles, dat het nooit kan kwetsen. Tegenwoordig zie je dergelijke humor zelden. Zelfs onze komieken zoeken hun succes veel goedkoper, door het belachelijk maken van mensen of gebeurtenissen. Soms zeg ik dan tegen Anny, "Die gaat nu echt wel wat te ver..." omdat ik op een of andere manier denk aan de mensen of feiten die daar geridiculiseerd worden.

Wij hebben moppen over de gierige hollanders en zij over de stomme belgen, maar in beide gevallen kwetsen wij daarmee mensen of groepen. Niet zo dat het echt zeer doet, maar de grens ligt maar een millimeterke verder... en voor de ene ligt die grens veel dichter dan voor de andere, denk maar dan de moppen over Mohammed, die duidelijk in het verkeerde moslimkeelgat schoten. Met de taalspelletjes heb je dat niet, daar lach je werkelijk los van de dingen des levens.

Soms betrap ik mij er op dat ik meer naar dergelijke dingen luister dan naar wat ze werkelijk aan het vertellen zijn, gewoon omdat ik humor, lachen, veel belangrijker vind dan het nieuwsitem waarover ze weer aan het memmen zijn...

Andere humor is veel makkelijker te maken... Het zou me bievoorbeeld helemaal niet moeilijk vallen om een gedegen stuk tekst samen te flansen over de "koerscommentaar" van de reporters met dienst op de VRT één.... "Daar gaat Fuente, daar gaat Fuente, daar zit snee op... Dat doet mij denken aan dat wijntje van gisterenavond... Weet je, beste luisteraar, dat hier in Spanje, sinds 1963 een ware omwenteling in het maken van heerlijke wijntjes is gekoemen? Nu hebben ze hier bijvoorbeeld, in deze streek een pracht van een wijntje, de "Casa Quista", gemaakt met Corembiedruiven en Kwarenta's, wat een onvoorstelbaar bouquet geeft. Je proeft...Fuente wordt weer bijgehaald- je proeft er de zon door..." Waarbij ik gewoon allusie maak op de iedere dag terugkerende kommentaar over de wijn en de lekkere dingen daar... We luisteren op VRT niet alleen naar de koers, nee, we krijgen er een culinair praatje bij, iedere dag weer... Het is ook het enige interessante van de commentaar, als je het mij vraagt, maar je vraagt het me niet... Geef toe, uren zitten doordrammen over renners die "en bloc" door Spanje toeren, dat is niet makkelijk als je niet mag uitwijden over de streek en zijn geneugten...

Maar als ik er bij vertel dat ze dan ook telkens weer vertellen hoe lekker dat gisteren smaakte, dan geef ik bevestiging aan het idee dat die mannen daar, veeleer dan reporterke spelen, bezig zijn met genieten....en dan krijgt mijn humor weer iets van spelen op de man in plaats van op den bal...

Nee, geef mij maar dat heerlijke pijnloze taalspelletje, geef mij maar Toon...

tot de volgende ?