Hoe goed ken jij je buren?

Image via Wikipedia

In Jette (bij Brussel) is in de Duprélaan in een huis een akelige ontdekking gedaan: Deen man die kwam om betalingen op te vorderen, ontdekte twee lijken! Het bleken de lijken te zijn van moeder en zoon die daar woonden, de vrouw 80, de man 49 jaren oud.
Na onderzoek bleek dat ze vermoedelijk al vijf jaar dood zijn !! VIJF jaar !
Er komt nu nog een bijkomend onderzoek om te zien of er geen misdaad in het spel is...

Dat moet daar een toffe buurt zijn !
Ik kan mij niet inbeelden dat er hier in onze buurt ook maar iemand voor enkele dagen weggaat, zonder dat er mensen in de buurt weten dat ze weg zijn en voor hoelang.
Als mijn buur weggaat heb ik steeds de sleutel, en ga 's morgens en 's avonds de vensterluiken openen en sluiten, leeg de brievenbus zodat het huis er bewoond uit ziet.
Toen ik eens wegging kwam de buur mijn dieren eten geven, in bij de buur aan onze achterkant heb ik ook nog de hond gevoederd...
Daar lig je vijf jaar dood, en niemand denkt er maar een ogenblik aan dat er iets niet normaal is. Het is slechts na jaren van vorderingen voor de zelfde onbetaalde rekeningen dat men besluit de deur open te breken en de akelige vaststelling doet.

Ik begrijp dat niet ! Hier kan ik mij dergelijke situatie gewoon niet inbeelden. Hier ken je de meeste buren, en praat je wel eens met elkaar. Zie je dat ze een nieuwe hond hebben, of juist dat hun hond plots niet meer op de dagelijkse wandeling mee loopt met het baasje. dat is genoeg om even bij te praten. Je hebt een zekere mate van belangstelling voor elkaar. Het is niet dat wij hele dagen staan te commeren of bij elkaar in huis zitten, maar dat is ook niet nodig, we weten wie ze zijn, we zeggen goedendag en goedenavond, en als er iets wijzigt in het normale patroon van elke dag, vragen we met belangstelling wat er wel is gebeurd. Niet echt om het te weten, maar omdat het medemensen, buren zijn, en het zo hoort. Want zonder die kleine dingen is er geen nabuurschap en dus ook geen gemeenschap, geen buurt.

In Jette in de Duprélaan is dat er dus blijkbaar niet. Daar kun je vijf jaar doodliggen voor iemand ontdekt waarom je die rekening niet betaalt.

Ik kan me het leven niet voorstellen, waarbij ik mijn buren starlings voorbijloop. Hen niet eens bewust ziende. Gewoon een boom of een brievenbus of iets anders, wie trekt zich daar iets van aan??? En dan zijn ze verwonderd dat er in de steden, in die drukke mensenzee zoveel eenzaamheid is.

Stel je maar eens voor dat je door een drukke straat loopt, en dat niemand je ziet, dat niemand je opmerkt, dat je het gevoel krijgt dat je er niet bent, dat het een droom is, de mensen kijken dwars door je heen, merken je niet op, zelfs niet als je staat te molenwieken.

In de steden is dat wel een beetje zo...

Arme mensen.
Arme dutsen, met hun zakken vol geld en een leeg hart.
Met ogen die niets zien dan materie en blind zijn voor het leven.
Wonen in een mensenzee en geen naasten, geen nabije mensen, hebben of zelfs maar bespeuren. Oh ja, wel mild schenken aan 11.11.11 voor de zwarte negertjes in China, om toch nog dat beetje geweten te sussen, of om toch nog ergens een beetje mensheid te voelen?

Hier naast mijn deur zitten nu Friese paarden (schijnt zo te heten). Ik vind dat mooie dieren, maar ben helemaal geen paardenman. Maar als die buur er eens is, dan praten wij over die dieren. Toen Anny eens zag dat het hekken niet goed dicht gemaakt was, heb ik de buur gebeld om hem daarvan te verwittigen, want het is een buur, een mens uit de buurt, uit die kleine leefgemeenschap van mensen die samen hokken op een piepklein stukje Aarde.

Je hebt met andere woorden, een soort interesse voor de hobby's van je buren, niet omdat die hobby je interesseert, maar omdat de buur je interesseert. Als buur. Als mens uit die piepkleine gemeenschap. Als ik ga vissen in het park, dan komt er af en toe een familielid van de buren eens wandelen in het park. Steeds komt hij ook eens bij mij en groet me bij mijn naam, want ik ben de buur van zijn familie. En in Jette liggen ze vijf jaar dood zonder dat ook maar iemand er ooit bij stilstaat dat de brieven daar uit de bus puilen, dat de rolluiken nooit meer bewegen, dat er nooit meer licht is, dat er geen enkele beweging merkbaar is in heel dat huis...
Ik zal het wel nooit begrijpen.
Gelukkig maar
Want wat moet de eenzaamheid in die Duprélaan groot zijn !

Vriend Henk schreef een blogje over één van die speciale soorten van yoghurt... Je kent ze wel, je ziet hele dagen de reclames op de tv waarbij men je dagelijkse ettelijke keren herinnert aan je opgezwollen gevoel, dat je kunt vermijden door het eten van yoghurt X. Of ben je de veertig voorbij, dan moet je smeren met margarine van het merk X of drinken van dat drankje van hetzelfde merk om geen cholesterol te krijgen... en ga zo maar door! De lijst met voedsel die je moet eten omdat er medicamenten aan toegevoegd zijn is onmetelijk lang... Je fronst de wenkbrauwen? En toch heb ik gelijk ! Waarom zou je in hemelsnaam middeltjes moeten nemen tegen de cholesterol als je geen cholesterol hebt?

Of waarom zou je middeltjes moeten nemen voor een betere stoelgang (hé Henk?), als er niets mis is met je stoelgang. Hem nog beter maken?
Het doet me een beetje denken aan wijlen ons moeder... Zij dateerde nog uit de tijd dat een feestmaaltijd een echt feest was, en een gelegenheid waar je eens echt goed ging bij zitten, en je eens helemaal vulde met al die heerlijkheden, want zo vaak kreeg je de kans niet. Nadien had je dan wel eens last van je maag en/of je lever... On moeder nam voor ze naar het feestmaal trok al een paar pilletjes in voor de lever, kwestie van preventie...

Eén van de dingen waar we mee sukkelen, is het feit dat heel wat bacteriën resistent zijn geworden aan de antibiotica. Eén van de redenen waardoor deze resistentie ontstond, is het feit dat ons slachtvee in de voeding antibiotica bijgevoederd kreeg. Via het eten van het vlees van die beestjes kregen wij dan ook die antibiotica binnen in een te kleine dosis om de bacteriën te doden, maar groot genoeg om hen aan het middel te laten wennen...

Wij hebben nog niets geleerd daarvan! Nu slikken wij middeltjes voor de stoelgang, voor de cholesterol, zo maar...'t Zal wel ergens goed voor zijn...
Nee! Het is niet goed!
Je went je lijf aan die middeltjes, en op het moment dat je ze echt nodig hebt, dan helpen ze niet meer !

Maar ja, de publiciteit is oppermachtig... en geld moet rollen, ook al rollen er uiteindelijk koppen mee.

tot de volgende ?