Een gewichtig persoon...

Image by LodewijkB via Flickr

Heb je de hoofding GOED gelezen?
Daar zit iets ouds in, bijna archaïsch...
Daar staat in feite: een persoon van gewicht. Een dikke, iemand die door zijn omvang kon tonen hoe westellend hij wel was, hoeveel eten hij wel had.
In die verre tijden was dat het summum van rijkdom etaleren, je toonde je dikke welgevulde buik om te laten zien hoe rijk, hoe welvarend het was...
De term is blijven bestaan, maar de betekenis is met de buik weggeëbt.
Maar ik, ik ben nog een gewichtig persoon, in de oude betekenis van het woord, en helemaal niet in de moderne betekenis. (Gelukkig maar zou ik zo zeggen, want de huidige gewichtigheid heeft veel te maken met macht, en dat is iets waar ik allergisch aan ben (en daar helpt geen pilletje tegen, zelfs niet een verguld))
Met andere woorden, ik ben niet alleen oud, ik zie er ook ouderwets uit, want ik voldoe niet aan de eis van de moderne tijd. Ik ben niet van dat schriele van dat bijna ijldoorzichtige type. Integendeel, in Rubens tijd zou ik wellicht een favoriet model van schilders geweest zijn, en prijkte mijn conterfeitsel nu op een van de beroemde doeken van de grote meester, als een van de drie wijzen aan het stalletje van Betlehem...

Maar toen ik een dikke maand geleden bij de dokter was, begon hij daar ook over te zagen...en ik zou en moest vermageren, tot heil en genezing van mijn bloeddruk en mijn rug... Dat mijn rug naar de knoppen ging op een moment waarop ik mager was, deed niets terzake, een buik hangt, en hij hangt bovendien aan je ruggengraat, dus is die buik belastend... Wat kun je daar nu nog op zeggen? Ik verweerde me met duidelijk te stellen dat ik geen grote eter ben, maar dat speelde allemaal geen rol, dus moest en zou ik vermageren.

Er waren sinds enige tijd pillen op de markt die (eindelijk) eens effectief waren, en die moest ik nemen, dan zou er wel een pak vet verdwijnen, tot heil onzer ruggenwervels...

Ik ben dus nu al een dikke maand bezig met die pillen, en ik moet toegeven, ik let ook nog wat meer op wat ik eet, zonder dat ik echt minder eet, maar ik vermijd zoveel mogelijk vetstoffen...en eet zo mogelijk nog meer groenten en fruit (freud?).

En ja, vandaag zag ik dat er al elf (11) kilootjes weg zijn. Dat lijkt een heel pak, maar er is nog geen mens die me heeft aangesproken om te zeggen hoezeer ik vermagerd ben.
Dat komt omdat ik in mijn leven al zo dikwijls dik ben geweest en al zo dikwijls dun (nu ja...) ben geweest... Ik ben het typevoorbeeld van de jojolijner. Hopelijk helpen die pillen daar ook tegen, ik eet in ieder geval niet minder en ben toch aan het vermageren... Hoop doet vermageren zullen we dus maar zeggen hé...

Helaas, driewerf helaas, ik kan niet zeggen dat die elf kiloos ook maar iets deden tengunste van de pijnbestrijding. Integendeel, het is slecht(er) weer, dus heb ik meer pijn. Niet erger dan vroeger, maar ook niet minder. Elf kilo's ten spijt. Mijn bloeddruk heb ik nog niet gemeten, ik heb wel twee meters daartoe, maar ik denk daar nooit op om eens te controleren. Bloeddruk voel je alleen maar als hij werkelijk torenhoog te hoog staat, of afgronden diep te laag staat...Anders voel je daar noppes van.

Dus controleer ik dat ook niet.
Allemaal in naleving van mijn eigen richtlijn: negeer je pijn, negeer je ziekte, dan voel je het veel minder.
Als ik dat zeg tegen de dokter, schudt hij zijn manen. Hij kan het moeilijk tegenspreken, maar ergens zou hij toch willen dat ik nu en dan eens die meter ter hand nam en mijn bloeddruk mat, en het ook nog eens zou noteren, met dag en uur er bij... Ik denk er gewoon nooit op. En als ik eens, uit baldadigheid mijn bloeddruk toch meet, dan denk ik er niet aan dat op te schrijven, en als ik er wel op denk, dan vergeet ik op welk briefje ik dat schreef en waar ik dat kloteding ook weer heb gelegd...
Als we maar gezond zijn.
nu ja, je verstaat wel wat ik bedoel
hoop ik


want soms versta ik mezelf niet eens...


Anny is kwaad omdat ik vermager.
Niet dat ze me liever dik ziet, maar omdat ik net voor de dokter me die pillen voorschreef weer eens twee broeken heb gekocht. Ze liggen in de kast, de pijpen zijn nog niet eens bijgesteld, en ze zijn wellicht alweer te wijd.
Maar weet je, ik heb misschien nog wel ergens broeken van toen, van uit de tijd dat ik ook weer eens magerder was...
...niet meer in de mode?... Och, tegenwoordig is alles mode, en niets trekt nog op iets. Als je op TV die modeshows ziet, zou jij zo durven op straat lopen??? Zo ja, verwittig mij even, dan kom ik ook lachen.

maar nog een beetje, en ik ben zelf niet eens meer gewichtig in de letterlijke zin
djudedju
ik ben aan het devalueren.

tot de volgende?