vrijdag, juni 05, 2009

Barplassen

Gentse Flikken op het waterImage by jensjeppe via Flickr

In Nederland is barplassen bij de studenten aanvaard (gelezen in een Nederlandse krant!)...
Vooral waar draaiende bars zijn, is het geoorloofd, maar niet in nuchtere toestand.(sic)

Wat moet je daar als nuchtere mens van vertellen?
Hier maken de politiekers van de ene partij piespalen van de politiekers der andere partijen, maar dat is maar een verbaal fenomeen, daar druipt de urine niet van af( soms zou dat wel mogen, vind ik persoonlijk...).

In de steden heb je ook het gevelplassen, vooral bij gevels die juist om de hoek liggen, of die een hoek vormen, zoals aan kerkgebouwen en zo... Toen ik student was, woonde de toenmaligee Eerste Minister Theo Lefevre in Gent, waar ik studeerde, en er zou een student de euvele moed hebben gehad om in 's mans brievenbus te plassen. Sindsdien stond er een politiepatrouille aan het begin van het straatje, en een patrouille aan het eind van het straatje. iedereen die er door passeerde werd opgeschreven. Wij gingen een met een ganse groep studenten wandelen rond het blokje, en toen na de vierde of vijfde keer de flikken ons niet meer wilden opschrijven, maakten we van ons oren.

In de arbeidsrechtbank kreeg een arbeider gelijk, nadathij afgedankt was wegens het roepen naar zijn werkgever: "Gij zijt een zeiker!"... De rechtbank oordeelde dat zeiken een lichamelijk fenomeen was die door de werkgever ook niet kon ontkend worden, kortom, iedereen doet het...Dus mag je het ook zeggen. Wellicht was het feit dat de advocaat van de werkgever een pril advocaatje was hieraan niet vreemd... Het manneke fluisterde "Hij zei tegen zijn werkgever: gij zijt een zzzz" de rest was onhoorbaar, het baaske durfde die woorden niet uitspreken in het heilige der heilegen van de rechtbank... De voorzitter vroeg hem tot drie keer: "Wat zei hij tegen zijn baas?" vooraleer wij het hoorden...Heel de rechtzaal lag plat van het lachen, niet om het feit, maar om het blode advocaatje... Kom dat maar eens tegen, de eerste keer dat je moet pleiten! djudedju...

Maar nu zitten we dus met de barplassers... Die hunne heldendaad met enige fierheid etaleren...En dan staan te trappelen in hun eigen urine en die van hun buren. Leuk, hartverheffend ! Maar eerlijk is eerlijk, ik kan me voorstellen dat het in de ogen van studenten, en dan nog in benevelde toestand, wel echt een heldendaad zal lijken. Wat de barman er van denkt en de mens die 's anderendaags het boeltje moet opkuisen, is een andere vraag... Nog onafgezien van de geur die er in zo'n etablissement moet hangen. Roken mag er niet meer, dus nu maar plassen...

Het is een soort georganiseerd wildplassen, maar dan niet in het wild, maar in een herberg, een café, een uitspanning, een estaminet... of hoe je die oorden allemaal kunt betitelen die als voornaamste eigenschap een toog hebben staan.

Ik stel dan ook voor dat men de studenten bij onze noorderburen in het vervolg de naam geeft van plastrappers, of urinestampers of zoiets... waarmee de gewone burgers meteen verwittigd zijn dat zij de herbergen waar studenten zitten moeten vermijden, willen ze tenminste propere voeten houden....

Die studentejaren gaan voorbij... 't 'ee't ons deugd gedaan, aan ons hertje...

Hebben de studenten nog steeds van die studentepetten aan? In mijn tijd werden daar dan de symbolen van de heldendaden (hum) aangenaaid... Dan gingen we, daags na de studentenstoet, uitdagend op de tram staan, vlak voor een politieagent, met op ons studentenpet enkele uniformknopen van flikken genaaid... Er hingen ook minibierpotten aan, ter herinnering aan een of andere cantus, en een studentepet was maar echt als je hem, vol bier had gegoten, en uitgeslobberd had.... Na een van de studentestoeten, toen de jaarlijkse heibel met de flikken wat aan het afzakken was, liepen wij eens met een student of tien, in de straten van Gent, toen plots van achter de hoek twee flikken kwamen. Als één man keerden we ons om, en begonnen weg te lopen. De flikken, nog in hun ijver van kloppen op studenten, meteen achter ons aan. Toen wij aan het eind van de straat kwamen, draaiden we ons om en liepen recht naar de flikken, die verbouwereerd bleven staan... Een riep " Awel wat gaat 't zijn ?" en wij doodleuk: "We zijn aan het joggen, meneer..."
Leuk...
Weet je, aan onze ouderdom kun je al dat heerlijks niet meer doen, ze zouden je meteen gek verklaren...
Weet je, laat die Nederlandse studenten maar barplassen.
Hebben ze iets om binnen veertig jaar eens op terug te blikken in een blogje....

tot de volgende?

Geen opmerkingen: